Ελληνικός Κίονας Ισορροπίας

Ενα κέντρο ισορροπίας περιμένουν σε ένα παράλογο κόσμο και μια επιστροφή της λογικής στο κέντρο της
Κάθε σώμα κάθε υλικό αντικείμενο έχει ένα κέντρο βάρους, που είναι το κέντρο ισορροπίας του και εκεί ισορροπεί, όποια κίνηση και αν κάνει. Κάθε σπίτι κάθε οίκος χαράσσει τα όρια της ιδιοκτησίας και της οικίας του που είναι ιερή. Κάθε κάθε χώρα έχει την πρωτεύουσα της και το κυβερνείο της που την κυβερνά και από εκεί, διοικεί.
Κάθε πόλη παλαιότερα είχε μία κεντρική φλόγα στο κέντρο της πλατείας της, αφιερωμένη στη θεά Εστία που την κρατούσε ασβέστη. Ακόμη και όταν έφευγαν οι άποικοι, παίρναν μαζί τους αυτή τη φλόγα και την εγκαθιστούσαν στην καινούργια πόλη που φτιάχνανε, κουβαλώντας την, πρωτίστως στην καρδιά τους συμβολικά. Ήταν αυτή η φλόγα η ιερή, το αείζωον πυρ στα σκοτάδια της νύχτας τα βαθιά και τους οδηγεί σαν φάρος σε νερά ασφαλή.

Επίσης απουσιάζει η αναφορά της Θεάς και της Εστίας από τα Ομηρικά Έπη και είναι ένα ερώτημα μεγάλο και βαθύ.
Η Ιθάκη είναι το νησί του Οδυσσέα είναι η Εστία του, είναι ιερή του γη. Πού βρίσκεται και γιατί ο Όμηρος αυτή τη λέξη δεν χρησιμοποιεί. Την αγνοεί;
Οι γεωλογικές μεταβολές και γεωπολιτικές αλλαγές για την κυριαρχία και την εξουσία, δεν έχουν αφήσει κανέναν άνθρωπο να στεριώσει στο δικό του νησί, γη. Ξεριζώνοντας όλους τους ανθρώπους, τους μεταφέρουν από δω και από κει για δική τους χρήση σκοπιμότητα και βολή. Οι μεγάλοι πόλεμοι των ειρηνιστών, κυρίως θρησκευτικοί, με το πρόσχημα του Θεού, έχουν καταστρέψει κυριολεκτικά την Γη, την τελευταία των Ιχθύων Εποχή και, συνεχίζουν. Ο θεοσοφιστής πασισφιστής ΟΗΕ αφού έχει βολευτεί πίσω από αναπαυτικά καθίσματα και παχυλούς μισθούς, εκφωνεί πού και πού, κανένα λόγο για την ειρήνη που εύχεται να επικρατήσει με διπρόσωπες ευχολογίες τρίτου τύπου.
Ο Οδυσσέας φεύγει για τον μεγάλο πόλεμο και οι υπόλοιποι αρχηγοί, φεύγουν όλοι. Οι Τρώες έχουν κλέψει την Ελένη. Το κέντρο ισορροπίας της Ελλάδος παραπαίει. Οι γυναίκες και τα παιδιά μένουν για να κρατήσουν τις εύθραυστες ισορροπίες και τους περιμένουν.
Αν φύγουν όλοι και δεν υπάρχει κανείς να σε περιμένει, δεν υπάρχει και κανένας λόγος να επιστρέψει κάποιος. Ούτως ή άλλως δεν θα έχει πού να επιστρέψει, αν τίποτα δεν απομένει.
Αυτός είναι ο σπουδαίος ρόλος της ρίζας, της καταγωγής, της φυσικής της χώρας της πατρίδας της Εστίας και φυσικά μιλούμε για μία πολιτισμική κοινωνία και όχι για την επιστροφή στη σπηλαιώδη Λεμουρία.
Όλες οι χώρες, όλες οι πατρίδες και όλες οι πνευματικές ιδεολογίες δεν μπορούν να υπάρξουν, αν δεν έχουν ένα υλικό στήριγμα μία έκταση μία περιοχή, μία στεριά ένα τονάλ, ένα νησί ύλης. Αυτοί που ισχυρίζονται πως η πατρίδα του ανθρώπου είναι ο παράδεισος με τον Θεό και το πνεύμα εκεί να κατοικεί και την νοσταλγούν πολύ, (χωρίς να βιάζονται ιδιαίτερα και να το συναντήσουν ) μπορούν και το ισχυρίζονται γιατί πατούν πόδια τους σε μια υλική γη, ομιλούν για τον θεό που τους βολεύει, σε μία χώρα που τους επιτρέπει να θεολογούν υποκριτικά και ακόμη χειρότερο να θησαυρίζουν επί της γης, εκμεταλλευόμενοι όλους τους φυσικούς πόρους, μιλώντας για τον παράδεισο εκτός αυτής.
Έτσι λοιπόν η πατρίδα του ανθρώπου, έχει μία υπόσταση ύλη περιοχή, σύνορα, είναι ένα νησί. Το πρώτο νησί που αναδύεται με μεγάλη δυσκολία από την θάλασσα την κοσμική της αντίληψης του ανελέητου Ποσειδώνα είναι η Δήλος, για να γεννηθεί εκεί ο Απόλλων ο θεός του φωτός μαζί με την σύγχρονη σχετικά συνείδηση, του homo sapiens των 2 εκατομμυρίων ετών.
Το δεύτερο νησί περιμένει έναν Οδυσσέα ταξιδευτή και πολεμιστή να επιστρέψει στην ιερή γη και είναι η Ιθάκη. Η Πηνελόπη είναι πάντα εκεί, γιατί ποτέ δεν έφυγε και είναι ο φάρος που τον Οδυσσέα να επιστρέψει πίσω ασφαλής, οδηγεί.
Δύο είναι τα αρχετυπικά σύμβολα αυτής της μεγάλης περιπέτειας και επιστροφής. Το ένα είναι το ιστίον, το κατάρτι στο πλοίο που ο Οδυσσέας δένεται για να μείνει σταθερός σε αγριεμένη θάλασσα Σειρήνων, στα βράχια να μη τσακιστεί και, το δεύτερο είναι ο κίων, που η Πηνελόπη πάντα στέκεται και ακουμπά όταν τη σκάλα του παλατιού κατεβαίνει.
Με βάση αυτούς τους κίονες της επαγωγική σκέψης και τα ιστία της αναγωγικής σκέψης, αναζητούμε την σύγχρονη Εστία, της πολιτείας, το κέντρο βάρους της και το κέντρο ισορροπίας της. Πού είναι; Ποιος το κρατά και ποιος μένει. Ποιος περιμένει;

H Θεά Εστία μεταφέροντας την ιερή φλόγα Jean Raoux, Musée Fabre

Το σπίτι, η οικογένεια, η Εστία στη σύγχρονη Ελλάδα , αλλά και σε όλο τον κόσμο είναι μία κατάσταση ρημαγμένη. Δεν είναι μόνο ότι οι άντρες έχουν βγει για το μεροκάματο και να κατακτήσουν τα τείχη της Τροίας που τους περιμένει, αλλά η σύγχρονη μορφή εργασιακής δουλείας, καμία γυναίκα στο σπίτι δεν έχει αφήσει να περιμένει και να το προστατεύει. Η οικία έχει καταντήσει ένα ξέφραγο αμπέλι. Ο άντρας μία δουλειά ζητιανεύει, η γυναίκα βγαίνοντας στο πεζοδρόμιο σκληραίνει, οι γιαγιάδες και οι παππούδες δεν χωράνε σε ένα σπίτι κλουβί με την μεσοτοιχία θα παρεμβαίνει. Τα παιδιά είναι μόνα τους και με πλαστικά παιχνίδια και βίντεο clip κρατούν την τηλεόραση συνεχώς αναμμένη. Έτσι δεν υπάρχει τίποτα και κάνείς. Ούτε σπίτι ούτε οικογένεια ούτε παιδιά ούτε γονείς. Όλοι το έλεος της αλητείας της χρηματοπιστωτικής, και της πλαστικής fast food διατροφής.

Οι πόλεις δεν έχουν στο κέντρο τους, ούτε ισορροπία, ούτε ένα δημαρχείο της προκοπής. Οι δρόμοι κλείνουν σε περίπτωση κυκλοφοριακής αιχμής και το κυκλοφοριακό και το κυκλοφορικό δημιουργούν νοσήματα ασθένειες φύσεως πανδημικής.
Πού είναι η πρωτεύουσα της χώρας, σε τι κατάσταση είναι; Πού είναι η φλόγα στο κέντρο της χώρας και της πρωτεύουσας μία φλόγα η δυνατή, την Ελλάδα να φωτίζει Πρυτανίς Ιερή;
Χωρίς κέντρο ισορροπίας, χωρίς κέντρο βάρους και αρμονίας χωρίς φλόγα λαμπερή, όχι ξένη και δανεική, φερμένη από άλλες θρησκευτικές χώρες, ( η Ελλάδα έχει δική της φλόγα πρωτογενή ), χωρίς Εστία Ιερή, χωρίς τη γυναίκα σε θέση σωστή, χωρίς τα παιδιά να μεγαλώνουν και να παίζουν και να ακούν ιστορίες γύρω από ένα τζάκι που καίγονται τα κούτσουρα της Αιγηίδας σε φωτιά σιγανή, χωρίς αυτούς που περιμένουν δεν υπάρχει καμία επιστροφή.
Ας φτιάξουμε την Ελλάδα και το νησί της ύλης με επαναδιάταξη της ενέργειας εργονομική και όλα και όλοι θα επιστρέψουν στη θέση τους σε μια μεγάλη γιορτή.

Βωμός της Εστίας , Ανάκτορο του Νέστορα, Πύλος

Τοποθετώντας τη φλόγα στο κέντρο της ισορροπίας της και δύο κίονες δίπλα της, ΧΧ Πηνελόπη και Οδυσσέας ΧΥ, νους και ψυχή ενωμένοι μαζί και ένα χαρούμενο παιδί, τον Τηλέμαχο με την καρδιά του ζωντανή.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ

Ένα Gomboc είναι κατασκευασμένο έτσι ώστε να ανακτά την ισορροπία από μόνο του, αν τη χάσει.

Ισορροπία!
Να μια λέξη μαγική και κλειδί για το θέμα που ερευνούμε.
Τι είναι ισορροπία;
Πόσα είδη έχουμε;
Ας δούμε τι λέει η σύγχρονη φυσική για αυτό.
Ισορροπεί ένα σώμα όταν η συνισταμένη των δυνάμεων που ασκούνται πάνω του ισούνται με μηδέν… όσες και να είναι.
Ένα αντικείμενο, π.χ μια μπάλα σε ένα ανώμαλο έδαφος ισορροπεί ακινητοποιείται εξ αιτίας των πολλών τριβών.
Η ίδια μπάλα κινείται ελεύθερα πάνω στο πάγο γιατί η τριβή είναι πολύ μικρή.
Ισορροπούμε επειδή υπάρχουν οι τριβές και οι αντιστάσεις .
Είναι δύσκολο να περπατήσουμε στο πάγο εκτός αν μάθουμε την τέχνη ισορροπίας και ένα καλό χορευτικό πατινάζ
1ος Νόμος του Νεύτωνα, λέει, ότι ένα σώμα όταν ταξιδεύει σε χώρο που δεν υπάρχουν τριβές κινείται επ΄άπειρον.
Με αυτό τον τρόπο κινούνται τα μη επανδρωμένα διαστημόπλοια στο σύμπαν όταν ξεφύγουν από την βαρύτητα της γης χωρίς καύσιμα, αλλά, αν θελήσουν να γυρίσουν πίσω θα χρειαστούν την δύναμη τους.
Λέει λοιπόν αυτός ο νόμος του Νεύτωνα.
Κάθε σώμα παραμένει ακίνητο ή κινείται ευθύγραμμα και ομαλά , εφ’όσον δεν ασκείται καμία δύναμη πάνω σ’αυτό, ή αν, ασκούνται δυνάμεις , η συνιστάμενη τους, ισούται με το μηδέν.
Αδράνεια είναι η ιδιότητα της ύλης , ν’αντιστέκεται, σε οποιαδήποτε μεταβολή της κινητικής της κατάστασης.
Συμπέρασμα:
Κανένας άνθρωπος δεν θέλει να αλλάξει την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται όσο «χάλια» και αν είναι αυτή..
Ερώτηση :
Πόση δύναμη χρειάζεται και , που να εφαρμοστεί για να μετακινηθεί η «παγιωμένη» αντίληψη των πραγμάτων;

Η θεωρία του «κύβου» που είχε εκφράσει ο Πλάτων πριν από 2.500 χρόνια και αποτελούσε ένα από τα άλυτα μυστήρια βρίσκει τη λύση αλλά και τη δικαίωσή του. Ο Πλάτων είχε διατυπώσει τη θεωρία πως το σύμπαν - μεταξύ αυτών και η Γη - αποτελείται από συγκεκριμένα γεωμετρικά σχήματα που στη βάση τους ήταν όλοι κύβοι. Αν και η θεωρία αυτή θεωρείτο για αιώνες μία «παρερμηνεία» ή μία «αστοχία» του σπουδαίου μαθητή του Σωκράτη, ωστόσο εν έτη 2020 φαίνεται πως βρίσκει τη δικαίωσή της.

Μια ομάδα εμπειρογνωμόνων στα μαθηματικά, τη γεωλογία και τη φυσική από πανεπιστήμιο της Πανσυλβάνια ήθελαν να ερευνήσουν ποια σχήματα παραμένουν, όταν οι βράχοι χωρίζονται σε κομμάτια. Εκπληκτικά, διαπίστωσαν ότι το μέσο σχήμα των βράχων στη Γη είναι ένας κύβος!
Για να δοκιμάσει τις θεωρίες της στον πραγματικό κόσμο, η ομάδα μέτρησε χιλιάδες βράχους όλων των σχημάτων, μεγεθών και ποικιλιών. Εκπληκτικά, ανεξάρτητα από το πού προήλθε ο βράχος ή από τι είχε περάσει, ο κυβικός μέσος όρος βρέθηκε να συγκρατείται. Οι επιστήμονες είπαν ότι η ανακάλυψη ότι ένας φαινομενικά θεμελιώδης κανόνας της φύσης παραδόθηκε κατά τη διάρκεια των χιλιετιών από έναν αρχαίο φιλόσοφο ήταν μια «έντονη αλλά ικανοποιητική εμπειρία».

Σήμερα που η φωτιά της κοινής εστίας της Ελλάδος έχει σβήσει είναι χρέος όλων των Ελλήνων να ενωθούμε και ήρθε επιτέλους η ώρα να συσπειρωθούμε όλοι γύρω από το κέντρο της Χώρας μας, να ανάψουμε ξανά το Ιερό Πυρ της, να το διαφυλάξουμε άσβεστο , και να μεταλαμπαδεύσουμε το φώς της. Έλληνες όλου του κόσμου μας ενώνει η ίδια λαμπρή ιστορία μας οι δικοί μας Ήρωες, η μυθοιστορία μας, οι φιλόσοφοι –δάσκαλοί μας , τα τραγούδια μας, η μουσική μας , το φαγητό μας , τα γλέντια μας, αλλά και οι μάχες που έδωσαν οι παππούδες μας, οι πόλεμοι  και οι εμφύλιοι που αφανίσανε το Ελληνισμό και μας διασκορπίσανε, οι ηθικές μας αρχές και αξίες τις οποίες οφείλουμε να ξαναβρούμε, να τις επαναπροσδιορίσουμε, να τις προστατεύσουμε, ο δικός μας μοναδικός τρόπος να ζούμε , και να αισθανόμαστε.

 Ας ψάξουμε πρώτα μέσα μας να ανακαλύψουμε το κέντρο του εαυτού μας, για να αναζωπυρώσουμε έναν μικρό σπινθήρα, να γίνουμε εμείς οι ίδιοι πυρφόροι και πυρ πνέοντες.

ΑΣ ΑΝΑΨΕΙ Η ΦΩΤΙΑ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ!!!

ΓΕΝΟΙΤΟ!!!

"Μια Ελλάδα Φως"

"Τα παντοτινά, θάλασσες, βουνά κι ότι αγαπώ, μέσα μου κρατώ τις ακρογιαλιές, σαν τις αγκαλιές μια Ελλάδα φως, πέτρα κι ουρανός Όλοι οι καιροί σκύβουν πάνω από τον Παρθενώνα μες στους αιώνες τα μάρμαρα ακόμα σκοπούς τραγουδούν πάνω στην Κύπρο με δυόσμο μυρίζει το χώμα και στις Κυκλάδες με χρώματα άσπρα και ήλιο μεθούν"

ΕΣΤΙΑ Η ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΑΣΒΕΣΤΟΥ ΠΥΡΟΣ.