Ελλάς

 

ΕΛΛΑΣ πόλη της Πολιτείας της  Νέας Υόρκης με 96.000 κατοίκους, δημιουργήθηκε 1823 ως συμπαράσταση στον αγώνα των Ελλήνων γι' ανεξαρτησία από τους Τούρκους.Το πρώτο γυμνάσιο της πόλης (δεκαετία '60) ονομάστηκε "Ολυμπία". Τα επόμενα 4 ονομάστηκαν: "Αρκαδία", "Απόλλων","Αθηνά","Οδύσσεια".ο σύνθημα της σχολικής περιοχής είναι "One Vision, One Team, One Greece."


Η πόλη Σάουθαμπτον που βρίσκεται βόρεια της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, το 1821-22, μόλις οι τότε κάτοικοί της έμαθαν ότι ξέσπασε στην Ελλάδα η Επανάσταση της απελευθέρωσης από τον τουρκικό ζυγό, ομόφωνα άλλαξαν την ονομασία τους σε Ελλάδα, η οποία είναι και η μοναδική πόλη στον κόσμο που φέρει αυτό το όνομα»


Το σύνθημα της πόλης είναι "Ανακαλύψτε την υπόσχεση".

Παντού υπάρχει μια Ιθάκη

 

Ιθάκη πόλη της Πολιτείας της Νέας Υόρκης φημίζεται για τα εντυπωσιακά φαράγγια 150 καταρράκτες στην περιοχή Finger Lakes 10 μιλίων από το κέντρο της πόλης. Eνα υπέροχο μέρος για να ζήσει κάποιος. .Με τέσσερις ξεχωριστές εποχές, ο προορισμός προσελκύει λάτρεις της βαρκάδας, καλοκαιρινούς παραθεριστές, λάτρεις των φυλλωμάτων, λάτρεις των χειμερινών σπορ και φοιτητικό πληθυσμό όλο το χρόνο. το Cornell University και το Ithaca College βρίσκονται εδώ

Θεωρείται ανάμεσα στις πιο όμορφες πανεπιστημιουπόλεις της Αμερικής, το Πανεπιστήμιο Cornell είναι η τοποθεσία για μερικά από τα πιο αξιοσημείωτα τοπία της Ιθάκης. Η πανεπιστημιούπολη παρέχει πρόσβαση σε πεζοπορία Φαράγγι Fall Creek και Cascadilla Gorge όπου οκτώ καταρράκτες πέφτουν εκατοντάδες πόδια στο κέντρο της Ιθάκης. 

Κρατικό πάρκο Taughannock Falls

Οι μεγαλύτεροι  Ithaca Falls , σε ύψος 105 πόδια και πλάτος 175 πόδια.

Με 16 οινοποιεία και ένα ζυθοποιείο κατά μήκος μιας από τις λίμνες Finger που φιλοξενεί την παλαιότερη αμπελουργική περιοχή στις ανατολικές ΗΠΑ η Γευσιγνωσία κρασιού
αποτελεί ένα σημαντικό θέμα όλο το χρόνο, για τους κατοίκους της Ιθάκης

Cayuga Finger Lakes

Ανακαλύπτοντας  το ηλιακό μας σύστημα

Το Sciencenter το 1997 εις μνήμη για τον κάτοικο της Ιθάκης, καθηγητή στο πανεπιστήμιο Cornell και αστρονόμο Carl Sagan, κατασκεύασε το Sagan Planet Walk, ένα μοντέλο  μήκους 1.200 μέτρων (3/4 μίλια), 1: 5 δισεκατομμυρίων, του ηλιακού μας συστήματος κατασκευάστηκε από το Sciencenter το 1997 ως μνημείο για τον κάτοικο της Ιθάκης και τον αστρονόμο Carl Sagan.

Ο περίπατος ξεκινά με τον σταθμό Sun στο κέντρο της Ιθάκης Commons και καταλήγει στο σταθμό που αντιπροσωπεύει τον νάνο πλανήτη, τον Πλούτωνα, που βρίσκεται στο Sciencenter. Κάθε σταθμός έχει ένα μοντέλο κλίμακας του πλανήτη και μια ενημερωτική πινακίδα.

Στην πορεία, μπορεί να ανακαλύψετε ότι η ηλιόλουστη πλευρά του Ερμή είναι πιο ζεστή από έναν φούρνο για πίτσα ή ότι βρέχει ισχυρό θειικό οξύ στην Αφροδίτη ή ότι ένας χρόνος στον Πλούτωνα διαρκεί 248 χρόνια στη Γη. Σκοπεύετε να προσγειωθείτε στον Δία; Ξεχάστε το, αυτός ο πλανήτης είναι ζεστός και αέριος και δεν έχει σταθερή επιφάνεια.

Carl Sagan Planet Walk

Το Δημαρχείο της πανέμορφης  πόλης της Ιθάκης των 30.000 κατοίκων + ένας ακόμη γιατί  έκανα αίτηση πολιτογράφησης.

Αρωμα Ελλάδος στο Καπιτώλιο

Η θεά Αθηνά συνομιλεί με τον Βενιαμίν Φραγκλίνο, τον εφευρέτη του τηλέγραφου Μορς, και τον Ρόμπερτ Φούλτον, εφευρέτη του πρώτου ατμόπλοιου, σε ένα από τα έργα του Μπρουμίδη στο Καπιτώλιο

Ο ζωγράφος Κωνσταντίνος Μπρουμίδης ( Constantine Broumidi 1805-1880) δημιουργός των καταπληκτικών τοιχογραφιών του Καπιτωλίου .Από τα Φιλιατρά που ξεκίνησε ο πατέρας του, μέσω Ρώμης όπου γεννήθηκε ώς την Ουάσιγκτον,

 

Επί 25 ολόκληρα χρόνια φιλοτέχνησε τον εσωτερικό χώρο της Ροτόντας του Αμερικανικού Καπιτωλίου, με σπουδαιότερο έργο του την «Αποθέωση του Ουάσιγκτον», το οποίο φιλοτεχνήθηκε αμέσως μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο. Το συγκεκριμένο έργο είναι εμπνευσμένο από την ελληνική μυθολογία και ο Ουάσιγκτον απεικονίζεται στον ουρανό, ντυμένος με μοβ ένδυμα. Δεξιά και αριστερά του στέκονται οι θεές Νίκη και Ελευθερία, ενώ περιτριγυρίζεται από μορφές όπως είναι η Αθηνά, ο Ήφαιστος, ο Ερμής και η Δήμητρα. 

Ο Ερμης  διδάσκει το εμπόριο και την επικοινωνία

Ο Ηφαιστος  Το σύμπλεγμα που παριστάνει αλληγορικά την βιομηχανία, βρίσκεται στον ουρανό του θόλου. Και εδώ το κεντρικό πρόσωπο, ο Ήφαιστος 

Η Θεά Δήμητρα διδάσκει την γεωργία και μοιράζει σπόρους.

Μεταξύ άλλων, έργα του στο Καπιτώλιο είναι η «Νομοθεσία» και η προσωπογραφία του Βενιαμίν Φραγκλίνου. Στον θόλο του Καπιτωλίου έχει, επίσης, ζωγραφίσει τη θεά Αθηνά να συζητάει με τον Βενιαμίν Φραγκλίνο, τον εφευρέτη του τηλεγράφου Μορς και τον Φούλτον, εφευρέτη του πρώτου ατμόπλοιου, σε μια αλληγορία τέχνης και γραμμάτων.
Από τους κριτικούς τέχνης πήρε το προσωνύμιο “Μιχαήλ ‘Αγγελος των ΗΠΑ”.”

Ο Ουάσινγκτον ως ένθρονος Ζευς στην κορυφή του Ολύμπου ανάμεσα στην Ελευθερία και την Νικη και  μια χαρούμενη ουράνια ομάδα 13 άλλων μορφών που αντιπροσωπεύουν τις αρχικές δεκατρείς πολιτείες

Το 1981 η Ελληνική κυβέρνηση κυκλοφόρησε γραμματόσημο με τον Κ. Μπρουμίδη, και ένα άγαλμα κοσμεί το πάρκο Brown-Leanos στην Ανάπολις, με πρωτοβουλία της Ελληνικής και Ιταλικής κοινότητας.

Ταξιδιώτες του Δια-στήματος

To Voyager 1 & 2 είναι δύο μη επανδρωμένες διαστημικές αποστολές,ένα αμερικανικό επιστημονικό πρόγραμμα Ξεκίνησαν το 1977 για να επωφεληθούν από την ευνοϊκή ευθυγράμμιση των πλανητών Δία και Κρόνου .Δεδομένα και φωτογραφίες που συλλέχθηκαν από τις κάμερες, τα μαγνητόμετρα και άλλα όργανα των Voyagers αποκάλυψαν άγνωστες λεπτομέρειες για καθέναν από τους τέσσερις γιγαντιαίους πλανήτες και τα φεγγάρια τους Χαρτογράφησαν τις πολύπλοκες μορφές σύννεφων του Δία, ανέμους και θύελλες, και ανακάλυψαν ηφαιστειακή δραστηριότητα στο φεγγάρι Ιώ. Οι Δακτύλιοι του Κρόνου βρέθηκαν να έχουν πλεξούδες, τσακίσματα, και ακτίνες και να συνοδεύεται από πολλά "δαχτυλίδια".".Αποκάλυψαν ότι ο Τιτάνας του φεγγαριού του Κρόνου περιβάλλεται από μια φωτοχημική ομίχλη Στο πλανήτη Ουρανό το Βόγιατζερ 2 ανακάλυψε ένα σημαντικό μαγνητικό πεδίο γύρω από τον πλανήτη και 10 επιπλέον δορυφόρους,απεικόνισε το σύστημα λεπτού δακτυλίου του Ουρανού Η προσέγγιση στον Ποσειδώνα αποκάλυψε τρεις πλήρεις δακτυλίους και έξι άγνωστα μέχρι τότε φεγγάρια καθώς και ένα πλανητικό μαγνητικό πεδίο και βρήκαν επίσης μια εκπληκτικά θυελλώδη ατμόσφαιρα Από το 2021, οι δύο Voyagers εξακολουθούν να λειτουργούν πέρα από το εξωτερικό όριο της ηλιόσφαιρας στο διαστρικό διάστημα συνεχίζοντας να συλλέγουν και να μεταδίδουν στη Γη χρήσιμα δεδομένα,ενώ λαμβάνουν εντολές . Κινούνται περισσότερο από αρκετά γρήγορα για να ξεφύγουν από τη βαρύτητα του Ήλιου και θα ταξιδέψουν ανεμπόδιστα για εκατομμύρια χρόνια. 5 Νοεμβρίου 2019, τα δεδομένα από το Voyager 2 έδειξαν ότι είχε επίσης εισέλθει στο διαστρικό διάστημα.μια περιοχή του διαστήματος πέρα από την επιρροή του Ηλιακού Συστήματος , και τώρα έγινε μέλος του Voyager 1 ανιχνευτής που είχε φτάσει στην ISM νωρίτερα το 2012. Το Voyager 2 είναι το μοναδικό διαστημικό σκάφος που έχει επισκεφθεί τους γίγαντες του πάγου Ουράνους και Ποσειδώνα. Τον Αύγουστο του 2018, η NASA επιβεβαίωσε, με βάση τα αποτελέσματα του διαστημικού σκάφους New Horizons , την ύπαρξη ενός « τοίχου υδρογόνου » στις εξωτερικές άκρες του ηλιακού συστήματος που εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 1992 από τα δύο διαστημόπλοια Voyager. Το κόστος του αρχικού προγράμματος ήταν 865 εκατομμύρια δολάρια, με το Voyager Interstellar Mission που προστέθηκε αργότερα να κοστίζει επιπλέον 30 εκατομμύρια δολάρια. Τον Ιούλιο του 2019, εφαρμόστηκε ένα νέο σχέδιο για την καλύτερη διαχείριση των δύο διαστημικών ανιχνευτών Voyager. «Το Voyager 1 είναι τώρα σε πορεία για μια συνάντηση με ένα σχετικά άγνωστο αστέρι σε περίπου 40.000 χρόνια χρόνο», λέει ο Espey, «και ο Voyager 2 βρίσκεται στο δρόμο προς τον Σείριο, το πιο λαμπρό αστέρι στον ουρανό». Το πρόγραμμα Voyager είναι το μεγαλύτερο ταξίδι εξερεύνησης της ανθρωπότητας και μπορεί να είναι η μόνη απόδειξη ότι υπήρξαμε ποτέ Χαιρετίζοντας τους διαστρικούς πρεσβευτές μας που για 40 και πλέον χρόνια εξερεύνησαν την ομορφιά και την ποικιλομορφία του εξωτερικού ηλιακού συστήματος

Α-ληθεια είναι...

"Η Αλήθεια βγαίνει απο το πηγάδι" Jean-Léon Gérôme, 1896 Μπέρτολντ Μπρεχτ

Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια

(αποσπάσματα)

Όποιος σήµερα θέλει να πολεµήσει την ψευτιά και την αµάθεια και να γράφει την αλήθεια έχει ξεπεράσει το λιγότερο πέντε δυσκολίες. Πρέπει να έχει το  θάρρος να γράφει την αλήθεια παρόλο που παντού την καταπνίγουν· την  εξυπνάδα να την αναγνωρίσει παρόλο που τη σκεπάζουν παντού· την  τέχνη να την κάνει ευκολοµεταχείριστη σαν όπλο· την  κρίση να διαλέξει εκείνους που στα χέρια τους η αλήθεια θ’ αποχτήσει δύναµη· την  πονηριά  να τη διαδώσει ανάµεσά τους. Αυτές οι δυσκολίες είναι µεγάλες για κείνους που γράφουν κάτω απ’ το φασισµό, υπάρχουν όµως και γι’ αυτούς που τους κυνήγησαν ή που έφυγαν ακόµα και για όσους γράφουν στις χώρες της αστικής ελευθερίας.

Α: Το θάρρος να γράψει κανείς την αλήθεια

Φαίνεται αυτονόητο πως αυτός που γράφει πρέπει να γράφει την αλήθεια, µε την έννοια δηλαδή πως δεν πρέπει να την καταπνίγει ή να την αποσιωπά και πως δεν πρέπει να γράφει τίποτα που δεν είναι αληθινό. Δεν πρέπει να σκύβει στους ισχυρούς, δεν πρέπει να εξαπατά τους αδύναµους. Είναι φυσικά πολύ δύσκολο να µη σκύβεις στους ισχυρούς, και είναι πολύ κερδοφόρο να εξαπατάς τους αδύναµους. Το να µην αρέσεις στους πλούσιους σηµαίνει να παραιτείσαι απ’ τον πλούτο. Το να παραιτείσαι από την πληρωµή για καµωµένη δουλειά πάει να πει, σε ορισµένες συνθήκες, να θυσιάζεις τη δουλειά, και το ν' αποδιώχνεις τη φήµη ανάµεσα στους ισχυρούς σηµαίνει συχνά ν' αποδιώχνεις κάθε φήµη. Όλα αυτά απαιτούν θάρρος. Οι καιροί της πιο σκληρής καταπίεσης είναι τις πιο πολλές φορές καιροί όπου γίνεται πολύς λόγος για µεγάλα και υψηλά πράγµατα. Χρειάζεται θάρρος για να µιλάς σε τέτοιους καιρούς για πράγµατα τόσο χαµηλά και τόσο φτηνά, όπως το φαγητό και το σπίτι του εργαζόµενου, µέσα σε µια βοή από ξεφωνητά ότι το βασικό είναι το πνεύµα της θυσίας. Όταν φορτώνουν τους αγρότες µε τιµές, χρειάζεται θάρρος να µιλάς για µηχανήµατα και φτηνές ζωοτροφές που θα ευκόλυναν την τιµηµένη δουλειά. Όταν απ' όλους τους ραδιοσταθμούς ουρλιάζουν πως ο άνθρωπος χωρίς γνώση και μάθηση είναι καλύτερος από το μορφωμένο, θέλει τότε θάρρος να ρωτήσεις: για ποιον; Όταν γίνεται λόγος για τέλειες και ατελείς φυλές, χρειάζεται θάρρος να ρωτήσεις αν η πείνα κι η αμάθεια κι ο πόλεμος δεν φέρνουν βαρειές παραμορφώσεις. Και ξανά, θέλει θάρρος να πει κανείς την αλήθεια για τον εαυτό του, το νικηµένο. Πολλοί καταδιωγμένοι χάνουν την ικανότητα να βλέπουν τα λάθη τους. Η καταδίωξη τους φαίνεται η πιο μεγάλη αδικία. Αφού οι διώχτες που τους καταδιώκουν είναι οι κακοί· εκείνοι, οι καλοί, διώκονται για την αρετή τους. Αυτή όμως η αρετή χτυπήθηκε, νικήθηκε κι εμποδίστηκε. Είταν άρα μια αδύναμη αρετή, μια κακή, ανεπίτρεπτη, απαράδεχτη αρετή. Γιατί δεν μπορεί ποτέ να παραδεχτούμε στην αρετή την αδυναμία της, όπως στη βροχή την υγράδα της. Το να πεις πως οι καλοί δεν νικήθηκαν γιατί ήταν καλοί παρά γιατί ήταν ανήµποροι, αυτό χρειάζεται θάρρος. [...]

Δε χρειάζεται πολύ θάρρος για να παραπονεθεί κανείς για την κακία του κόσµου γενικά και για το θρίαµβο της ωµότητας και για ν’ απειλεί µε το θρίαµβο του πνεύµατος από ένα µέρος του κόσµου όπου του επιτρέπουν ακόµα να το κάνει αυτό. Ορθώνονται τότε πολλοί σα να ‘ταν κανόνια στραµµένα ενάντιά τους, ενώ τους κοιτάζουν µονάχα µονόκλ. Ξεφωνίζουν τις γενικές τους απαιτήσεις σ’ ένα κόσµο που αγαπά τους ακίνδυνους ανθρώπους. Απαιτούν µια καθολική δικαιοσύνη για την οποία δε δούλεψαν ούτε στο ελάχιστο και µια γενική ελευθερία. Απαιτούν ένα κοµµάτι απ’ τη λεία που έχει τάχα κιόλας µοιραστεί από καιρό µαζί τους. Αλήθεια νομίζουν πως είναι μονάχα αυτό που ακούγεται όμορφα. Κι όταν η αλήθεια είναι κάτι με αριθμούς, κάτι το ξερό και χειροπιαστό, κάτι που για να το 'βρεις θέλει κόπο και μελέτη, αυτά για εκείνους δεν είναι αλήθεια, δεν τους εκστασιάζει. Αυτοί έχουν το εξωτερικό παρουσιαστικό μόνον των ανθρώπων που λένε την αλήθεια. Το τραγικό µ’ αυτούς είναι: Δεν ξέρουν ποια είναι η αλήθεια.

Β: Η εξυπνάδα να αναγνωρίσει κανείς την αλήθεια

Μια κι είναι δύσκολο να γράψει κανείς την αλήθεια, αφού την καταπνίγουν παντού, στους πιο πολλούς φαίνεται ζήτηµα πεποιθήσεων µονάχα το αν θα γραφτεί ή όχι. Πιστεύουν πως το µόνο που χρειάζεται είναι το κουράγιο. Ξεχνούν τη δεύτερη δυσκολία το  να  βρεθεί  η αλήθεια. Γιατί µε κανένα τρόπο δεν είναι εύκολο να τη βρει κανείς. Πρώτα - πρώτα είναι κιόλας δύσκολο να βρει κανείς ποια αλήθεια αξίζει να ειπωθεί.

[...] υπάρχουν όµως φυσικά κι άλλες αλήθειες. Για παράδειγµα, δεν είναι ψέµα το ότι οι καρέκλες έχουν πάτο και το ότι ή βροχή πέφτει από πάνω προς τα κάτω. Πολλοί γράφουν τέτοιου είδους αλήθειες. Μοιάζουν µε ζωγράφους που φιλοτεχνούν µε νεκρές φύσεις τους τοίχους καραβιών που βουλιάζουν. Η πρώτη µας δυσκολία δεν υπάρχει γι’ αυτούς, κι έχουν παρόλα αυτά τη συνείδηση τους ήσυχη. Ανεπηρέαστοι από τους ισχυρούς, χωρίς όµως και να τους επηρεάζουν κι οι φωνές των κατατρεγµένων, ζωγραφίζουν τα τοπία τους. Το παράλογο στον τρόπο που ενεργούν τους δηµιουργεί ένα «βαθύ» πεσσιµισµό, που τον πουλάνε σε καλή τιµή και που θα ‘πρεπε στην πραγµατικότητα να τον έχουν οι υπόλοιποι, που βλέπουν τέτοιους καλλιτέχνες και τέτοια ξεπουλήµατα. Και δεν είναι εύκολο ούτε καν να διακρίνεις πως οι αλήθειες τους µοιάζουν µ' αυτές για τις καρέκλες ή τη βροχή· τις πιο πολλές φορές δείχνουν ολότελα διαφορετικές, δείχνουν γι’ αλήθειες πάνω σε σηµαντικά θέµατα. Γιατί ή ουσία της καλλιτεχνικής διαµόρφωσης βρίσκεται ακριβώς στο ότι δίνει σηµασία σ’ αυτό που διαµορφώνει.

Χρειάζεται προσεχτική παρατήρηση για να διακρίνει κανείς πως το µόνο που λένε είναι: «Μια καρέκλα είναι µια καρέκλα», και: «Κανείς δε µπορεί να εµποδίσει τη βροχή να πέφτει προς τα κάτω». 

Αυτοί οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να βρουν την αλήθεια που αξίζει να γραφτεί. Άλλοι πάλι πραγµατικά καταπιάνονται µε τα πιο ζωντανά προβλήµατα, δεν τρέµουν ούτε τους καταπιεστές ούτε τη φτώχεια και παρόλα αυτά δε µπορούν να δουν την αλήθεια. Σ' αυτούς λείπουν οι γνώσεις. Είναι γεµάτοι από παλιές προλήψεις, από φηµισµένες συχνά καλοδιατυπωµένες αρχαίες προκαταλήψεις. Ο κόσµος είναι πολύ περίπλοκος γι. αυτούς· δεν ξέρουν τα γεγονότα και δε διακρίνουν τους συσχετισµούς. Εκτός απ' τις πεποιθήσεις χρειάζονται και γνώσεις, που βρίσκονται, και µέθοδες, που µαθαίνονται. [...]  Μπορεί κανείς ν' ανακαλύψει πολλές αλήθειες µε πιο απλό τρόπο, αποσπάσµατα δηλ. της αλήθειας ή δεδοµένα που οδηγούν στην εύρεσή της. Αν θέλει κανείς να ερευνήσει, θα πρέπει να χρησιµοποιεί µια µέθοδο – µπορεί όµως κανείς να βρει κάτι και χωρίς µέθοδο, και χωρίς ακόµα να ψάξει. Όµως µε τέτοιο τυχαίο τρόπο δεν πετυχαίνει κανείς σχεδόν ποτέ µια τέτοια παρουσίαση της αλήθειας που να λέει στους ανθρώπους τι πρέπει να κάνουν. Αυτοί που µονάχα καταγράφουν µικρογεγονότα δεν είναι σε θέση να κάνουν τούτο τον κόσµο κατανοητό στους άλλους. Κι όµως αυτός, και κανένας άλλος είναι ο σκοπός της αλήθειας. Αυτοί οι άνθρωποι δεν εκπληρώνουν το καθήκον να γράφουν την αλήθεια.

Όταν είναι κανείς πρόθυµος να γράψει την αλήθεια και ταυτόχρονα ικανός να την αναγνωρίσει, µένουν ακόµα τρεις δυσκολίες.

Γ: Η τέχνη να κάνει κανείς την αλήθεια ευκολοµεταχείριστη σαν όπλο

Η αλήθεια πρέπει να λέγεται για χάρη των πραχτικών της συνεπειών. Σαν παράδειγµα αλήθειας µε καµιά, ή με καμιά σωστή πραχτική συνέπεια µπορεί να µας χρησιµέψει η πλατιά διαδεδοµένη άποψη πως σε ορισµένες χώρες επικρατούν άσχηµες συνθήκες που αιτία τους έχουν τη βαρβαρότητα. Σύµφωνα µ’ αυτή την άποψη ο φασισµός είναι ένα κύµα βαρβαρότητας που ξέσπασε σε µερικές χώρες µε τη δύναµη στοιχείου της Φύσης.

[...]

Ο επιπόλαιος άνθρωπος που δεν ξέρει την αλήθεια εκφράζεται µε γενικότητες, παχιά λόγια κι αοριστίες.  [...] Κι οι κουβέντες για τη βαρβαρότητα που αιτία έχει τάχα τη βαρβαρότητα, τέτοιας λογής είναι. Λένε πως αιτία της βαρβαρότητας είναι ή βαρβαρότητα, κι η βαρβαρότητα πολεµιέται µε την εξηµέρωση των ηθών, που τη φέρνει η µόρφωση. Όλ’ αυτά είναι γενικολογίες πέρα για πέρα, διατυπώσεις καµωµένες όχι για χάρη των πραχτικών συνεπειών, όπως θα ‘πρεπε· κατά βάθος είναι λόγια που δεν απευθύνονται σε κανέναν.

[...]

Αν θέλει κανείς να γράψει μ' επιτυχία την αλήθεια για τις κακές συνθήκες πρέπει να τη γράψει έτσι που να διακρίνονται οι, όχι αναπόφευκτες, αιτίες τους. Μιας και φανούν τα – όχι αναπόφευχτα – αίτια, μπορούν πια να πολεμηθούν οι κακές συνθήκες.

Δ: Η κρίση να διαλέγει κανείς εκείνους που στα χέρια τους η αλήθεια θ’ αποχτήσει δύναµη.

[...]Εδώ θέλω µονάχα να τονίσω πως το «γράφω σε κάποιον» έγινε «γράφω». Την αλήθεια όµως δε µπορεί κανείς να τη «γράψει» πρέπει να τη γράψει σε κάποιον, που να ‘χει κάτι να την κάνει. Η γνώση της αλήθειας είναι µια διαδικασία κοινή σ’ αυτούς που γράφουν κι αυτούς που διαβάζουν. Για να γράψει κανείς σωστά πράγµατα πρέπει να ξέρει ν’ ακούει και πρέπει ν’ ακούει σωστά πράγµατα. Η αλήθεια πρέπει να λέγεται µε περίσκεψη και ν’ ακούγεται µε περίσκεψη. Και για µας που γράφουµε έχει σηµασία σε ποιον τη λέµε και ποιος µας τη λέει.

[...]

Γι αυτούς που γράφουν έχει σηµασία να πετύχουν το σωστό τόνο της αλήθειας. Τις πιο πολλές φορές ακούει κανείς ένα πολύ µαλακό, πονεµένο τόνο, φωνή ανθρώπων που δε µπορούν να βλάψουν ούτε µύγα. Όποιος ακούει αυτόν τον τόνο και ζει µέσα στην εξαθλίωση βουλιάζει ακόµα βαθύτερα µέσα σ' αυτήν. Έτσι µιλάνε οι άνθρωποι που δεν είναι ίσως εχθροί, ποτέ όµως και συναγωνιστές. Η αλήθεια είναι κάτι το µαχητικό, πολεµάει όχι απλά και µόνο την ψευτιά, άλλα και ορισµένους ανθρώπους, που τη διαδίνουν.

Ε: Η πονηριά να διαδίδει κανείς σε πολλούς την αλήθεια

Πολλοί, όντας περήφανοι που έχουν το θάρρος να λεν την αλήθεια, ευτυχισµένοι που τη βρήκαν, κουρασµένοι ίσως απ’ τη δουλειά που χρειάζεται για να γίνει ευκολοµεταχείριστη, µες στην ανυπόµονη αναµονή της παρέµβασης εκείνων που τα δικά τους συµφέροντα υπερασπίζονται, δεν νοµίζουν απαραίτητο να χρησιµοποιήσουν τώρα πονηριά για τη διάδοση της αλήθειας. Έτσι, πολλές φορές, η δουλειά τους χάνει κάθε αποτέλεσµα. Σ' όλες τις εποχές, όταν η αλήθεια καταπνίγονταν και κρύβονταν, χρησιµοποιούσαν πονηριά για τη διάδοση της. Ο Κοµφούκιος παραχάραξε ένα παλιό, πατριωτικό ιστορικό χρονικό. Άλλαξε µονάχα ορισµένες λέξεις. Εκεί που έλεγε: «Ο κυρίαρχος της Κουν έβαλε να θανατώσουν το φιλόσοφο Βαν γιατί είχε πει αυτό κι εκείνο», ο Κοµφούκιος έβαλε αντί «θανατώσουν» – «δολοφονήσουν». Εκεί που έλεγε, ο τύραννος τάδε σκοτώθηκε σε µια απόπειρα εναντίον του, ο Κοµφούκιος έβαζε «εκτελέστηκε». Έτσι άνοιξε ο Κοµφούκιος το δρόµο για µια καινούργια εκτίµηση της Ιστορίας. [...]

Ανακεφαλαίωση

[...]

Κι όλες αυτές τις πέντε δυσκολίες πρέπει να τις ξεπερνάµε ταυτόχρονα, γιατί δεν µπορούµε να ερευνάµε την αλήθεια για τις βάρβαρες συνθήκες χωρίς να σκεφτόµαστε εκείνους που υποφέρουν κάτω απ’ αυτές, και καθώς, διώχνοντας κάθε πειρασµό δειλίας, γυρεύουµε τις αληθινές αιτίες µε τη σκέψη µας στραµµένη σ' εκείνους που είναι πρόθυµοι να χρησιµοποιήσουν τις γνώσεις τους, πρέπει ταυτόχρονα να σκεφτόµαστε και το πως θα τους δώσουµε την αλήθεια µε τρόπο που να 'ναι στα χέρια τους όπλο, και µε τόση πονηριά που η µετάδοση αυτή να µη µπορεί ν' ανακαλυφτεί και να εµποδιστεί από τον εχθρό.

Ο Μπρέχτ εκφώνησε αυτό τον τον λόγο το1935, στο Παρίσι, στο Συνέδριο για την υπεράσπιση της κουλτούρας.