 |
| Ο βράχος της Αφροδίτης Φωτό Κλειώ |
Σύμφωνα με τον ομηρικό μύθο γεννήθηκε στην Πέτρα του Ρωμιού, μια ακτή της Πάφου στην Κύπρο, γι'αυτό και της δόθηκε το προσωνύμιο "Κύπρια". Σύμφωνα με τον Ησίοδο, στην Θεογονία του, η Αφροδίτη γεννήθηκε από τον αφρό της θάλασσας όταν ο Κρόνος έκοψε τα γεννητικά όργανα του Ουρανού και τα πέταξε στην θάλασσα.
Ο Ζέφυρος την μετέφερε στη θάλασσα,όπου η Αφροδίτη βγήκε γυμνή στις ακτές της Πάφου και έπειτα καλλωπίστηκε από τις θεραπαινίδες, τις Ώρες, και μεταφέρθηκε στον Όλυμπο, όπου παρουσιάστηκε στο Δία και τους υπόλοιπους θεούς. Σύμφωνα με την εκδοχή του Ησίοδου, η Αφροδίτη γεννήθηκε στα ανοιχτά των Κυθήρων από τον αφρό που δημιούργησαν τα γεννητικά όργανα του Ουρανού πέφτοντας στη θάλασσα μετά τον ακρωτηριασμό του από τον Κρόνο. Πάλι με τη βοήθεια του Ζέφυρου ταξίδεψε μέχρι την Πάφο. Πέρασε από τα Κύθηρα και κατόπιν κατευθύνθηκε στην Κύπρο. Τα Κύθηρα θεωρούνται το νησί της Ουράνιας Αφροδίτης, όπου και υπήρχε το πρώτο ιερό της στον Ελλαδικό χώρο. Ήταν γνωστή ως Αφροδίτη η "Πάφια", ενω ο Όμηρος στην Ιλιάδα την αναφέρει ως "Κυθέρεια θεά του έρωτα τροφός".
Σύμφωνα με τον Όμηρο στην Ιλιάδα ήταν κόρη του θεού Δία και της Ωκεανίδας Διώνης (Ε 370 ,και γι' αυτό η Αφροδίτη συνδέεται με το Μαντείο της Δωδώνης, καθώς υπήρχε και ναός της εκεί. και η ζώνη της Αφροδίτης παρουσιάζεται ως ικανή για να ξυπνήσει την άμεση επιθυμία στα μάτια του κατόχου της .
Η Οδύσσεια αναφέρει την Πάφο ως πατρίδα της θεάς, ενώ η Ιλιάδα αναφέρει το Κύπρις ως το πιο κοινό επίθετό της.
Η θεά Αφροδίτη λατρευόταν λατρευόταν με τα επίθετα Πελαγία, Ευπλοία και Θαλασσία, Ποντία, Λιμενία, και Γαγωναίη. Λόγω του δεσμού της με το θεό Άρη, λατρέυτηκε παραδόξως και ως πολεμική θεότητα στη Σπάρτη με το επίθετο Αρεία, ενώ οπλισμένη απεικονιζόταν και η Ουράνια Αφροδίτη στα Κύθηρα. Αλλωστε η θεά παίρνει μέρος στον πόλεμο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο Ομηρικό έπος.
 |
| "Ο Βράχος της Αφροδίτης απο ψηλά" Φωτό Κλειώ |
Ιερά όντα της θεάς ήταν η μυρτιά, τα περιστέρια, τα σπουργίτια, τα άλογα και οι κύκνοι.
Ομηρικός ύμνος εις την Αφροδίτη
Την σεβαστή, χρυσοστέφανη, την όμορφη Αφροδίτη
θα ψάλω, που της έλαχαν όλης της Κύπρου οι προμαχώνες
της θαλασσινής. Εκεί την έφερε του Ζέφυρου η δύναμη
με την υγρή του πνοή, στο κύμα της πολύφλοισβης θάλασσας,
σε αφρό μαλακό. Οι Ώρες που φορούν χρυσά διαδήματα
με χαρά την δεχτήκανε, την ντύσανε με θεία ενδύματα
και βάλανε στην κεφαλή την αθάνατη καλοφτιαγμένο στεφάνι
όμορφο, χρυσό. Στους τρυπημένους λοβούς τής φορέσανε
άνθη από χρυσάφι πολύτιμο και από ορείχαλκο
και γύρω από τον τρυφερό της λαιμό και το πάλλευκο στήθος της
την στόλισαν με χρυσά περιδέραια. Μ’ αυτά και οι ίδιες
οι Ώρες στολίζονται φορώντας χρυσά διαδήματα, όταν πηγαίνουν
στον ποθητό χορό των θεών και του Πατέρα τους τα δώματα.
Όταν κάλυψαν το σώμα της με κάθε στολίδι, στους αθάνατους
την οδήγησαν. Κι εκείνοι την ασπάστηκαν μόλις την είδαν,
την υποδέχτηκαν μ’ αγκαλιές κι ο καθένας την ήθελε
για νόμιμη σύζυγο να την πάρει στο σπίτι του,
θαυμάζοντας την όψη της Κυθερείας που ’ναι στεφανωμένη με ία.
Χαίρε, θεά με τα γυριστά βλέφαρα, γλυκιά και μειλίχια, δώσε μου
να πάρω τη νίκη σ’ αυτόν τον αγώνα, προετοίμασε το τραγούδι μου.
Κι εγώ θα σε μνημονεύσω και σ’ άλλο τραγούδι.
