Κυριακή 23 Ιουλίου 2023

Homo Turisticus









Αυτό δεν είναι τουρισμός είναι  μάστιγα

 Ο τουρισμός δεν θεωρείται πλέον ως ο κατασκευαστής ενός συλλογικού εξωτικού ονείρου αλλά κατάντησε  ένας πλανητικός οικολογικός εφιάλτης.

Το μέγα ερώτημα είναι 
Τουρισμός από ποιον, για ποιον. Ποιον υπηρετεί και με τί όρους. Ποιος κερδίζει, σε βάρος ποιων.

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΕΝΕΚΈ  (Kαταναλωτική κοινωνία  BAUDRILLARD JEAN

O φιλόσοφος μιλώντας για την απόλυτη, καταλυτική κυριαρχία των εμπορευμάτων,ανέπτυξε επιχειρήματα για την αυξανόμενη εξουσία του «αντικειμένου» πάνω στο «υποκείμενο» στη σύγχρονη κοινωνία και για τον τρόπο με τον οποίο η διαμαρτυρία και η αντίσταση απορροφούνται όλο και περισσότερο από το ίδιο «σύστημα» .


Αυτό το άθλιο σύστημα παραγωγής επεμβαίνει σε όλους τους τομείς της ζωής, ο σύγχρονος δούλος εκτός απο την δουλεία δουλειά σπαταλά το χρόνο του στην αναψυχή, τη διασκέδαση και τις οργανωμένες διακοπές, όλα προκαθορισμένα και προγραμματισμένα γι΄αυτόν χωρίς αυτόν. Καμία στιγμή της καθημερινότητάς του δεν ξεφεύγει από τα νύχια του συστήματος.

ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΤΕΙ . Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΔΟΥΛΟΣ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ.

Η αφθονία των πλούσιων κοινωνιών συνδέεται με την σπατάλη και μερικοί μίλησαν για τον «πολιτισμό του σκουπιδοτενεκέ». Η σπατάλη θεωρείται κάτι σαν τρέλλα, παράνοια, δυσλειτουργία του ενστίκτου, που κάνει τον άνθρωπο να καίει τα αποθέματά του και να θέτει τις συνθήκες διαβίωσης του σε κίνδυνο με μία εντελώς ανορθολογική τακτική. Ανέκαθεν οι κοινωνίες σπαταλούσαν, διασπάθιζαν, ξόδευαν , για τον απλό λόγο στην καταναλώση του περισσεύματος, του περιττού, το άτομο όπως και η κοινωνία νοιώθουν όχι μόνο ότι υπάρχουν αλλά και ότι ζούν.
Οι ήρωες αντικαταστάθηκαν από τους ήρωες της κατανάλωσης. Οι παραδειγματικοί βίοι των «self made men” , βεντέτες του σινεμά, του αθλητισμού, πριγκίπων και πριγκιπισσών, , παπάδων, βασιλέων, νεόπλουτων, διεθνών φεουδαρχών, κοντολογίς των μεγάλων σπάταλων, που τα περιοδικά τους δείχνουν στην καθημερινή τους «απλότητα». Όλοι αυτοί οι δεινόσαυροι τροφοδοτούν τα χρονικά των εφημερίδων και της τηλεόρασης, και βλέπουμε να εξυμνείται η υπερβολή τους και η δυνατότητα τερατωδών δαπανών ,και εκπληρώνουν μία πολύ επακριβή κοινωνική λειτουργία με την εξουσιοδότηση από ολόκληρο το κοινωνικό σώμα
ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΥΤΕΛΟΥΣ, ΑΧΡΗΣΤΗΣ, ΑΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΜΕΤΡΗΣ ΖΩΗΣ.
Ο Γάλλος φιλόσοφος μας αναλύει πως η αναγκαιότητα του Κιτς έχει, εκτός από «βιομηχανική» καταγωγή, και ισχυρότατες ψυχολογικές ρίζες και το συνδέει και με τα τουριστικά θέρετρα. Το χαρακτηρίζει αντικείμενο-σκουπίδι, που λειτουργεί κατά κύριο λόγο ως σουβενίρ, : «Στην αισθητική της ομορφιάς και της αυθεντικότητας, το Kitsch αντιπροτείνει την αισθητική της προσομοίωσης: παντού αναπαράγει αντικείμενα μικρότερα ή μεγαλύτερα από τη ζωή, μιμείται υλικά, μαϊμουδίζει μορφές ή τις συνδυάζει ανάρμοστα, επαναλαμβάνει τη μόδα χωρίς να έχει υπάρξει μέρος της εμπειρίας της μόδας».


Στην υπηρεσία της κατανάλωσης του κόσμου, αποξενωμένος από την επικράτεια καταγωγής του, ο τουρίστας τρέφει τη συγκεχυμένη ελπίδα να βρει αλλού αυτό που του λείπει στο σπίτι: τη γεύση να ζει μια ευχάριστη ύπαρξη σε μια περιοχή που εξακολουθεί να είναι φορτισμένη με νόημα και ζωή. Αλλά με την ίδια του την παρουσία, καταστρέφει αυτό που ήρθε να αναζητήσει σε άλλη γή σε άλλα μέρη γιατί απλούστατα πάντα  και παντού κουβαλάει μια άδεια  ανικανοποίητη ύπαρξη

Ένα από τα παράδοξα του τουρισμού σήμερα είναι να σκοτώνεις αυτό που ζει», γράφει ο Rodolphe Christin στο Manuel de l'antitourisme .
Ο τουρίστας γίνεται ο «ηλίθιος του ταξιδιού» και παρασιτεί τα μέρη που διασχίζει εισβάλλοντάς τα με την οπτική, ηχητική και πάνω από όλα ενεργειακή του ρύπανση.


O βρυχηθμός των κοπαδιών με τα τροχοφόρες βαλίτσες  και τις  selfies έγιναν ο φόβος και τρόμος των μόνιμων κατοίκων οι  γραφικές γειτονιές  γεμίζουν σκουπίδια και  κατανάλωση νερού εξαντλεί τους φυσικούς πόρους των νησιών.

Για να μην μιλήσουμε για  τις άναρχες κατασκευές, τα πάρκινγκ, τα πολυεθνικα ξενοδοχεία χωρίς υποδομές που δεν δίνουν λογαριασμό που καταστρέφουν το φυσικό τοπίο ενώ η  συλλογή των απορριμμάτων είναι προβληματική . Το ανθρώπινο αποτύπωμα υποβαθμίζει, καταστρέφει και  οι πολυεθνικές  με το αδηφάγο μένος για το  κέρδος λεηλατούν τα πάντα  στο πέρασμά τους.





Κορεσμένες πρωτεύουσες, υπερπλήρεις παραλίες, εισβολείς σε παραδεισένιους όρμους, εδώ και μερικές δεκαετίες ο μαζικός τουρισμός έχει γίνει μάστιγα .
Οι ψηλοί τόποι πολιτισμού, οι αξιόλογες τοποθεσίες που είναι ακόμα προσβάσιμες ασφυκτιούν κάτω από την καταπάτηση εκατομμυρίων περίεργων ανθρώπων.


Έχοντας γίνει η κορυφαία βιομηχανία στον κόσμο (αν και ασκείται μόνο από το 3,5% του πληθυσμού), ο μαζικός τουρισμός μετατρέπει τον κόσμο σε ένα οργανωμένο κατάστημα για την ικανοποίηση ενός γενικευμένου καταναλωτή. Ο τουρισμός είναι επομένως μόνο το επιφαινόμενο μιας παγκοσμιοποίησης που επηρεάζει πρωτίστως την κίνηση των ανθρώπων.

Το αποτύπωμα του τουρίστα


 Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο, «η αρχική απελευθέρωση [που αντιπροσώπευαν οι πληρωμένες γιορτές] που έχει γίνει κανόνας, γίνεται καταπιεστική: μαρτυρεί τη φύση και τις ανθρώπινες κοινωνίες, καταπιέζει το πνεύμα του ταξιδιού και μετατρέπει τη φιλοξενία σε χώρους εξυπηρέτησης, τους κατοίκους σε παρόχους υπηρεσιών».
Από τα κατεστραμμένα κοράλλια του Κανκούν έως τις αλλοιώσεις των αρχιτεκτονικών θεμελίων της Βενετίας, από τις άμετρες χρήσεις της ξενοδοχειακής βιομηχανίας σε βάρος των ιθαγενών, που περνούν από την οικονομική εξάρτηση ολόκληρων περιοχών από τα τουριστικά απροσδόκητα, η υπόσχεση της χειραφέτησης από την αποξένωση μέσα από τη δουλειά μετατράπηκε σε μεγάλο εφιάλτη.
 Ισως πρέπει να τελειώσουμε με τον τουρισμό και με την φυλή των χαζοτουριστών.


Ένα αεροπλάνο εκλύει περίπου 285 g CO2 ανά επιβάτη και ανά χιλιόμετρο και ωστόσο η υπερθέρμανση του πλανήτη ανακοινώνεται παντού ως προτεραιότητα. Γνωρίζουμε επίσης ότι το 60% των αεροπορικών πτήσεων χρησιμοποιούνται για τουρισμό… μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι;

Ρύπανση των μεταφορών, συνέπεια του μαζικού τουρισμού


Ο τουρισμός και ο κόσμος που τον συνοδεύει συμμετέχει στην καταστροφή του ζωντανού κόσμου και των ανθρώπινων πολιτισμών με διαφορετικούς τρόπους : εμπορευματοποίηση των πάντων, καταστροφή οικοσυστημάτων, επέκταση της εκμετάλλευσης των ανθρώπων, συμβολή στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, δαπάνη ενέργειας και πρώτων υλών (για πλοία, αεροπλάνα, ξενοδοχεία, συγκροτήματα...), νεοαποικισμός είναι πιο επιβλαβής για την εργατικότητα... από άλλους, ο βιομηχανικός μαζικός τουρισμός, ο τουρισμός πολυτελείας για υπερπλούσιους, όλες οι μορφές τουρισμού αποτελούν μέρος του βιομηχανικού πολιτισμού, της οικονομίας και της συνεχούς επιταγής του να κεφαλαιοποιηθεί
Ο μαζικός τουρισμός, λόγω των ρυπογόνων μεταφοράς του, συμβάλλει στην αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (πρώτη αιτία ατμοσφαιρικής ρύπανσης) και αποτελεί το 8% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, που αντιστοιχεί σχεδόν στις εκπομπές CO 2 ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (9,6% ) . Το 54% των σημερινών τουριστών ταξιδεύει με αεροπλάνο, το 39% με λεωφορείο και αυτοκίνητο, το 5% με πλοίο και το 2% με τρένο. 
Ακόμα κι αν οι αεροπορικές μεταφορές αντιπροσωπεύουν μεγάλο μέρος αυτών των αερίων του θερμοκηπίου, τα αυτοκίνητα ή τα τουριστικά λεωφορεία που κυκλοφορούν καθημερινά, καθώς και τα σκάφη αναψυχής και τα κρουαζιερόπλοια επίσης ρυπαίνουν: ένας από αυτούς τους γίγαντες των θαλασσών μπορεί να παράγει έτσι 7000 τόνους ρυπογόνων αερίων ετησίως.
Ένα αγκυροβολημένο κρουαζιερόπλοιο, όπως μπορούμε να δούμε στη Μασσαλία ή τη Βενετία για παράδειγμα, απορρίπτει το ισοδύναμο δέκα έως τριάντα χιλιάδων οχημάτων στην ατμόσφαιρα, λόγω ενός φθηνού καυσίμου που είναι πολύ πιο ρυπογόνο από το ντίζελ που χρησιμοποιείται στα αυτοκίνητά μας. Αυτά τα εξαιρετικά ρυπογόνα αέρια (εκπομπές λεπτών σωματιδίων) είναι καταστροφικά για την ατμόσφαιρα και έμμεσα για την ανθρώπινη υγεία, καθώς μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο.
Κάθε κρουαζιερόπλοιο χρειάζεται 12πλάσια ενέργεια ενός ανάλογου ξενοδοχείου της στεριάς


Τα λιμάνια της Ευρώπης δεν θέλουν πια τα κρουαζιερόπλοια




Η Βαρκελώνη έχει κλείσει τις πόρτες της σε όλα τα νέα τουριστικά έργα , ξενοδοχεία και πλατφόρμες ενοικίασης, το Ντουμπρόβνικ έχει εγκαταστήσει ποσοστώσεις, το Άμστερνταμ έχει απαγορεύσει όλα τα νέα τουριστικά καταστήματα για να διατηρήσει τις τελευταίες επιχειρήσεις που επιτρέπουν στους ντόπιους να κάνουν τις καθημερινές τους αγορές, 
Η Βαρκελώνη  έχει μετατραπεί σε «θεματικό πάρκο», κάνοντας μια περιήγηση σε διάσημες τοποθεσίες όπως η Σαγράδα Φαμίλια και ο πεζόδρομος Λας Ράμπλας, πριν φύγουν λίγες ώρες αργότερα έχοντας ξοδέψει ελάχιστα ή καθόλου χρήματα: «Το μόνο που κάνουν είναι να βγάζουν φωτογραφίες», προσθέτει.


Η Σαντορίνη έχει μπλοκάρει κάθε άφιξη νέων κρουαζιερόπλοιων. 
Η Βενετία διαμαρτύρεται  γιατί βουλιάζει απο τις ορδές των τουριστών

Στην Ίμπιζα,οι κάτοικοι εγκαταλείπουν το νησί τους το καλοκαίρι, ή στη Βαρκελώνη, όπου ακτιβιστές έρχονται να επιτεθούν σε τουριστικό λεωφορείο, όπως τον περασμένο Ιούλιο. 



Το συμβούλιο του Άμστερνταμ απαγόρευσε τα κρουαζιερόπλοια από το κέντρο της πόλης καθώς η ολλανδική πρωτεύουσα προσπαθεί να περιορίσει τον αριθμό των επισκεπτών αλλά και την περιβαλλοντική ρύπανση.

Οι πολιτικοί είπαν ότι τα πλοία δεν συνάδουν με τις βιώσιμες φιλοδοξίες της πόλης κάτι που θα οδηγήσει στο κλείσιμο του τερματικού σταθμού κρουαζιερόπλοιων στον ποταμό IJ.

Στη Μασσαλία οι κάτοικοι ζητούν τη διακοπή των κρουαζιέρων, ενώ έρευνα δείχνει ότι 
το ένα τρίτο της ατμοσφαιρικής ρύπανσης οφείλεται στην κυκλοφορία των σκαφών.

Είναι αυτοκτονικό να τοποθετείς τον εαυτό σου ως «προορισμό μαζικού τουρισμού». Για να μην γίνουμε το «σούπερ μάρκετ» του κόσμου.

Ο μαζικός τουρισμός έχει ξεπεράσει τους τελευταίους χώρους μας. Από εδώ και στο εξής, μια περιοχή δεν είναι πλέον ασφαλής από τον παγκοσμιοποιημένο ταξιδιώτη, ο οποίος έχει γίνει το Άγιο Δισκοπότηρο των αργά αναπτυσσόμενων οικονομιών μας. 
Προσέξτε όμως να μην σκοτώσετε τη χήνα με τα χρυσά αυγά.





«Τα ταξίδια είναι η αναζήτηση αυτού του τίποτα, αυτή η μικρή ζάλη για ηλίθιους», έγραφε το 1932 ο atrabilaire Louis-Ferdinand Céline. 
Περισσότερα από ογδόντα χρόνια αργότερα, εδώ είμαστε 1,3 δισεκατομμύρια «ηλίθιοι» για να ερευνήσουμε τον κόσμο, για να πούμε τίποτα από τα εκατομμύρια των ιθαγενών που κινούνται εντός των συνόρων τους. Πού θα σταματήσει; Στη δεκαετία του 1950 ο αριθμός των τουριστών δεν ξεπερνούσε τα 25 εκατομμύρια. Σήμερα, οι διαθέσιμες προβλέψεις υπολογίζουν σε μια σταθερή αύξηση άνω του 3% ετησίως από τώρα έως το 2030. Μέχρι αυτή την ημερομηνία, ο αριθμός των διεθνών αφίξεων τουριστών θα πρέπει να φτάσει τα 1,8 δισεκατομμύρια άτομα.
Οι κινητήρες μιας τρελής επέκτασης

Δύο συνακόλουθα φαινόμενα συμβάλλουν σε αυτή την εκπληκτική επέκταση. Το πρώτο, γνωστό, είναι η άφιξη στην αγορά των αναδυόμενων μεσαίων στρωμάτων, στα οποία η νέα ευημερία των χωρών τους δίνει φτερά. Εκατό εκατομμύρια τουρίστες που καταγράφηκαν το 2017 προέρχονταν από την Κίνα .


Είναι αυτή η τελευταία εξέλιξη που περιγράφουν στο εξαιρετικό βιβλίο τους ο Thomas Daum και ο Eudes Girard, γεωγράφοι και οι δύο. Αυτόν του μαζικού τουρισμού, η έλευση του οποίου, σχετικά πρόσφατη, αμφισβητείται σήμερα από αυτούς που έκαναν την επιτυχία του: τους ταξιδιώτες.
Η τουριστική  βιομηχανία  είναι καταδικασμένη να επανεφεύρει τον εαυτό της για να προσαρμόσει την προσφορά της στην κούραση -ήδη- ενός αυξανόμενου μέρους του πληθυσμού που αντιμετωπίζει την τυποποίηση αυτού που έχει εξελιχθεί σε μια ακμάζουσα βιομηχανία.



Σήμερα στην Ελλάδα  καμία περιοχή δεν φαίνεται να μπορεί να ξεφύγει από αυτήν την «παγκόσμια τουριστική ανάπτυξη», που τονώνεται δυναμικά από το συνεχές μάρκετινγκ.την
Εχουν χτίσει κάθε σπιθαμή ανεξέλεγκτη ανοικοδόμηση εις βάρος του φυσικού τοπίου. 
Το ξεπούλημα των ακτών,  σε  ξένα funds και  η τουριστική πολιτική που ευνοεί τα μεγάλα συμφέροντα και καταστρέφει το περιβάλλον, την παράδοση, τον πολιτισμό αλλά  τελικά και την οικονομία των τουριστικών προορισμών. Γιατί τι μένει στην Ελλάδα εκτός απο τα σκουπίδια.Η ανεξέλεγκτη ηχορύπανση αλλοιώνει την ποιότητα ζωής των μόνιμων κατοίκων αλλά και τον πολιτιστικό χαρακτήρα του νησιού 
Οσο για τις θεσεις εργασιας είναι αστειο να καμαρώνουν γι' αυτό. Οι εργαζόμενοι του κλάδου κατά πλειοψηφία είναι εποχιακοί,  προερχόμενοι από άλλες χώρες χαμηλά αμειβόμενοι και πολλές φορές, χωρίς δικαιώματα και ασφάλιση και στέλνουν στις πατρίδες τους τον μισθό τους.

Σε μια εποχή που η μαζική αποβιομηχάνιση καταστρέφει τις οικονομίες και υπονομεύει τα πολιτικά και κοινωνικά θεμέλια των περισσότερων μεγάλων χωρών, ο τουρισμός  πλασσάρεται σαν η σωτήρια λύση για την οικονομία , ενώ αντίθετα έχει καταντήσει ένα δυσβάσταχτο βάρος
Αυξανόμενο βάρος στην οικονομία..
«Θα γίνουμε έθνος ναυαγοσωστών», προφητεύει ήδη ένας διάσημος οικονομολόγος . Και εδώ στην Ελλάδα θα γίνουμε έθνος της ξαπλώστρας και της καμαριέρας, γιατί πολλοί αναμασούν την ίδια καραμέλα ότι ο τουρισμός είναι η μεγαλύτερη βιομηχανία μας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηλιθιότητα απο αυτό.  Μία χώρα που έχει αναδείξει τους μεγαλύτερους  επιστήμονες, φιλοσόφους, εφευρέτες, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, να πλασάρεται την σημερινή εποχή σαν η καλύτερη καμαριέρα
Κότα με χρυσά αυγά που δυστυχώς είναι κλούβια.


Να σημειωθεί ότι η χρυσή εποχή του μαζικού τουρισμού μπορεί να πλησιάζει στο τέλος της. Οι πληθυσμοί αρχίζουν να επαναστατούν ενάντια σε αυτή την εισβολή. Από την άλλη πλευρά, έρχονται σε άμεση σύγκρουση με μια ισχυρή βιομηχανία και τις τοπικές αρχές που αργούν να προσαρμοστούν… ή να αναπροσαρμοστούν.
Εκεί που ούτε οι κρίσεις, ούτε η τρομοκρατία, ούτε οι φυσικές καταστροφές έχουν καταφέρει να διακόψουν οριστικά την επέκταση του τουρισμού, η υπερχείλιση των τουριστών θα το κάνουν γράφουν οι Thomas Daum και Eudes Girard , "  Δεν  θέλουμε πλέον να είμαστε  το βόδι  με  την βαλίτσα. 


Αν και ορισμένοι προορισμοί βασίζονται στον τουρισμό για να τονώσουν την οικονομική τους δραστηριότητα και να αναζωογονήσουν την ανάπτυξη, τα οφέλη δεν προκύπτουν στους ντόπιους ή τους τουρίστες. Οι κύριοι νικητές είναι διεθνείς ιδιώτες επενδυτές, κοινοπραξίες, ακόμη και ορισμένες οργανώσεις της μαφίας.

Σε όλη τη Νοτιοανατολική Ασία, ένα φαινόμενο υπερπληθυσμού των τουριστών έχει αντίκτυπο στο εύθραυστο οικοσύστημα των νησιών. Οι Φιλιππίνες θα απαγορεύσουν τους τουρίστες από το νησί Boracay για έξι μήνες από τις 26 Απριλίου. Κανείς δεν θα επιτρέπεται να εισέλθει στον κόλπο Maya στην Ταϊλάνδη.

Δεν υπάρχει μέρος στην παραλία χωρίς κάποιος να τραβήξει φωτογραφίες », προσθέτει ο Όλιβερ Μπλακ, ένας 22χρονος τουρίστας. Οι δασοφύλακες που φρουρούν αυτό το στολίδι του εθνικού πάρκου Koh Phi Phi προσπαθούν να ρυθμίσουν το βαλς των ταχύπλοων αμείλικτα μέσα και έξω από τον κόλπο Maya, με το φορτίο τουριστών τους.

Οι αρχές υπολογίζουν ότι σχεδόν 4.000 τουρίστες επισκέπτονται καθημερινά αυτόν τον κόλπο με τα κρυστάλλινα νερά, οι περισσότεροι από τους οποίους μένουν μόνο μερικές δεκάδες λεπτά, πριν επιβιβαστούν σε ταχύπλοα ναυλωμένα από έναν από τους πολλούς tour operators της περιοχής. Αλλά οι όμορφες μέρες του τελευταίου είναι μετρημένες, διαβεβαιώνουν οι αρχές της Ταϊλάνδης, ότι ο κόλπος των Μάγια πρέπει να κλείσει τον Ιούνιο, και αυτό μέχρι τον Σεπτέμβριο, «για να επιτραπεί στο οικοσύστημα να αναγεννηθεί », παρακαλεί ο Songtham Suksawang, διευθυντής των υπηκόων των πάρκων.


Σε όλη τη Νοτιοανατολική Ασία, βρίσκουμε το ίδιο φαινόμενο του τουριστικού υπερπληθυσμού και τις επιπτώσεις του στο εύθραυστο οικοσύστημα των νησιών. Οι Φιλιππίνες θα απαγορεύσουν τους τουρίστες από το νησί Boracay για έξι μήνες από τις 26 Απριλίου. Ο Πρόεδρος Rodrigo Duterte συνέκρινε αυτό το νησί που υποδέχεται περίπου δύο εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο (και δημιουργεί ένα δισεκατομμύριο δολάρια για την οικονομία των Φιλιππίνων) με μια « σηπτική δεξαμενή », όπου τα 500 ξενοδοχεία του κατηγορούνται ότι ρίχνουν τα λύματα τους απευθείας στη θάλασσα. Μια πρακτική ευρέως μοιράζεται σε όλη τη Νοτιοανατολική Ασία.




«Πλαστικές σακούλες, πάντα περισσότερες πλαστικές σακούλες»

Στην Ινδονησία, οι αρχές ήταν οι πρώτες που έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου πέρυσι, σχετικά με έξι χιλιόμετρα της ακτής του Μπαλί, που λερώθηκε από τα απόβλητα. Η περιβαλλοντική κρίση του Μπαλί βρέθηκε στο επίκεντρο τον Μάρτιο με το βίντεο που έγινε viral του Βρετανού δύτη Rich Horner, βιντεοσκοπώντας τη βουτιά του ανάμεσα σε πλαστικές σακούλες και άλλα σκουπίδια στα τροπικά νερά του Μπαλί. « Πλαστικές σακούλες, πάντα περισσότερες πλαστικές σακούλες... », σχολιάζει στο Facebook ο δύτης, κάτω από το βίντεό του που είδαν πάνω από ένα εκατομμύριο χρήστες του Διαδικτύου.


«Ο τουρισμός έχει μια σειρά από αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία των κοραλλιών»

Εκτός από τα απορρίμματα και την έλλειψη επεξεργασίας λυμάτων, αυτά τα παραδεισένια νησιά έχουν συχνά πρόβλημα με τη συμπεριφορά των τουριστών, που ποδοπατούν τους κοραλλιογενείς υφάλους, που επίσης καταχρώνται από τις άγκυρες των ταχύπλοων. « Ο τουρισμός έχει μια σειρά από αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία των κοραλλιών », επιβεβαιώνει η Eike Schoenig, θαλάσσιος βιολόγος από το Κέντρο Ερευνών Ωκεανών της Ταϊλάνδης.

Για χώρες που ζουν από αυτόν τον μαζικό τουρισμό, όπως η Ταϊλάνδη, η Ινδονησία ή οι Φιλιππίνες, είναι θέμα εύρεσης λύσεων χωρίς να σκοτώσουν τη χήνα που γεννά τα χρυσά αυγά. Στην Ταϊλάνδη, στον κόλπο Μάγια, τα σκάφη θα μπορούν να προσεγγίσουν τον κόλπο, αλλά δεν θα μπορούν να ελλιμενιστούν και δεν θα επιτρέπεται σε κανέναν να εισέλθει στον κόλπο.


Η έκρηξη των Κινέζων επισκεπτών

Και από τον Οκτώβριο, την επανέναρξη της υψηλής τουριστικής περιόδου που τελειώνει τον Απρίλιο-Μάιο, οι αρχές εξετάζουν διάφορες επιλογές, συμπεριλαμβανομένης της ποσόστωσης για τον αριθμό των τουριστών που επιτρέπονται στην παραλία. Η Ταϊλάνδη διεξάγει μελέτες πολιτικής για έξι άλλες θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές.

Στην Ινδονησία, η κυβέρνηση έχει προσδιορίσει δέκα άλλες περιοχές, όπως το νησί Lombok ή τη λίμνη Toba στη Σουμάτρα, όπου θα αναπτυχθεί η τουριστική βιομηχανία. Με ομολογημένο στόχο να ανακουφίσει το Μπαλί μέρος του τουριστικού του πληθυσμού. Οι ειδικοί επισημαίνουν την ανάγκη να ληφθούν μέτρα μακροπρόθεσμα, πέρα ​​από τις επιπτώσεις της ανακοίνωσης και το κλείσιμο μερικών μηνών κατά τη χαμηλή περίοδο.

Διότι ο αριθμός των τουριστών συνεχίζει να αυξάνεται, όπως στην Ταϊλάνδη, η οποία ξεπερνά συνεχώς το ρεκόρ τουριστών που εισέρχονται στην επικράτειά της. Η έκρηξη των Κινέζων επισκεπτών, που ταξιδεύουν ομαδικά και χωρίς περιβαλλοντική συνείδηση, αποτελεί μακροπρόθεσμη πρόκληση για τις κυβερνήσεις της Νοτιοανατολικής Ασίας.

Από τα περισσότερα από 35 εκατομμύρια παραθεριστές που επισκέφτηκαν την Ταϊλάνδη το 2017, σχεδόν τα 10 εκατομμύρια προέρχονταν από την Κίνα.


Rodolphe Christin, συγγραφέας του Manuel de l'antitourisme: "όσο περισσότερο μια οικονομία συμμορφώνεται με τους κανόνες του καπιταλισμού, τόσο περισσότερους τουρίστες στέλνει στο εξωτερικό"

"Για να αλλάξουμε τον τουρισμό, θα πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας σε έναν βιώσιμο. Πρέπει να κάνουμε κάποια παιδαγωγική και να αναρωτηθούμε μια ερώτηση κοινωνικοπολιτικής φύσης: γιατί οι άνθρωποι χρειάζονται τόσο πολύ διακοπές; Είναι επίσης σκόπιμο να αναρωτηθεί κανείς σε ατομική κλίμακα για το νόημα των ταξιδιών του: γιατί φεύγουμε; Οι τουριστικές εγκαταστάσεις συχνά αποφασίζονται με το πρόσχημα της διαχείρισης των ροών και των ενοχλήσεων, όταν ο πραγματικός λόγος είναι πρωτίστως οικονομικός. Ο κόσμος πρέπει να πληρώσει. Το τουριστικό φαινόμενο είναι βασικό στοιχείο της διευρυμένης εμπορευματοποίησης των κοινωνιών.Ένας τρόπος θα ήταν να φεύγουμε λιγότερο συχνά και λιγότερο μακριά, να ανακαλύψουμε ξανά το εδώ, την εγγύτητα και τη φιλικότητα κοντά στο σπίτι. Έτσι να αναπτύξουμε περισσότερους κατοικήσιμους χώρους. Ο τουρισμός εγείρει ερωτήματα σχετικά με τη σχέση μας με την πραγματικότητα, καθώς περιλαμβάνει τεχνητές θέσεις. Από αυτή την άποψη, ο τουρισμός είναι μια άρνηση της πραγματικότητας. Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι «η πραγματική ζωή δεν είναι αλλού», είναι εδώ και τώρα."

Ο αειφόρος τουρισμός πρέπει να εφευρεθεί...

Η Ελλάδα στο έλεος του παγκοσμιοποιημένου τουρίστα και το τσίμπημα της Μέδουσας
«Οι αληθινοί εγκληματίες είναι πάντα κακόγουστοι «, λέει ο φιλόσοφος ηθοποιός, Κλιντ Ίστγουντ, λακωνικά και επιγραμματικά.
5 λόγοι για να μην ταξιδέψετε φέτος στην Ελλάδα, λέει ένα αμερικανικό ταξιδιωτικό γραφείο και όχι άδικα
Καύσωνας, συνωστισμός ακρίβεια, αναταραχές και μειωμένη διαθεσιμότητα σε καταλύματα κάνουν την Ελλάδα, σύμφωνα με το Travel Off Path, μία όχι και τόσο εξαιρετική επιλογή για επίσκεψη αυτό το καλοκαίρι.
Πώς φτάσαμε σε αυτό το χάλι, αγαπητέ μου αναγνώστη, αναρωτιέσαι και εσύ, αναρωτιέμαι και εγώ και αναρωτιόμαστε μαζί.
Πώς φτάσαμε σε αυτό το χάλι, να έχουμε γεμίσει ξαπλώστρες, να έχουμε καταστρέψει τη φυσική ομορφιά, τις παραλίες, να έχουμε γεμίσει ουρανοξύστες ξενοδοχεία, καταλύματα, καταστρέφοντας το όμορφο παραδοσιακό τοπίο που ταιριάζει και στη φυσιογραφία του τόπου;
Πως έχουμε γεμίσει κρουαζιερόπλοια, πλαστικά ποτηράκια, αστικά λύματα, μέδουσες βρώμικες θάλασσες και πολλές φωτογραφίες στο facebook με τους σερβιτόρους και τις καμαριέρες να τρέχουν πάνω-κάτω για να εξυπηρετήσουν τις ορδές των τουριστών;
Θεωρείς ότι έχει κάποιο όφελος η Ελλάδα από αυτές τις φυλές των τουριστών και των προσκυνητών; Ό,τι μένει κάτι άλλο εκτός από τα σκουπίδια την οικολογική καταστροφή και την βάρβαρη αισθητική.
Αν ναι, θα πρέπει να επανεξετάσεις τη λογική σου, αγαπητέ μου αναγνώστη, ξεκινώντας με τις βασικές αρχές της από το νηπιαγωγείο
Το πρόβλημα αρχίζει, όταν το ένα γίνεται δύο και, ένα και ένα κάνουν πάντα δύο, ποτέ 2, 30 ή 3 για να μην μπερδεύεις το σουρεαλισμό με τον άγριο ρεαλισμό και τον ορθολογισμό, την κυριολεξία με την αλληγορία.
Γνωρίζεις προφανώς, από τη λίγη Ελληνική Μυθολογία που έμαθες στο σχολείο μαζί με τα μπόλικα θρησκευτικά, πώς η Μέδουσα μεταμορφώνεται σε άγρια γοργόνα από τον βιασμό του Ποσειδώνα. Ο Ποσειδώνας και οι χριστιανοί, χωρίς καμία οικολογική συνείδηση, στην Εποχή του, αγαπητέ μου αναγνώστη, κατέστρεψαν πρώτα το φυσικό τοπίο χτίζοντας παντού εκκλησιές και μοναστήρια, στα πιο όμορφα παρθένα και απάτητα μέρη για να συρρέουν οι προσκυνητές που αρμέγουν, πράγμα που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Γιατί χτίζουν και άλλες ….Δεν χορταίνουν οι χριστιανοί να χτίζουν εκκλησίες, όπου βρουν λίγο πράσινο, νάσου ξεπροβάλει και ένα εκκλησάκι. Ξέρεις πόσες εκκλησιές έχουμε, αγαπητέ μου αναγνώστη σήμερα στην Ελλάδα και πόσες αναλογούν σε 10 εκατομμύρια πληθυσμό; Πάνω από 10000 επίσημα, και πολύ πιο πάνω ανεπίσημα. Το θεάρεστο αυτό έργο, ήλθαν να συμπληρώσουν και οι πολυεθνικές, βιάζοντας και αυτές τα υπόλοιπα όμορφα παρθένα μέρη για χάρη του αθέμιτου κέρδους. Και έτσι γεμίσαμε ξενοδοχεία ξαπλώστρες και εκκλησιές και έχουμε λυόμενα σχολεία ανεπαρκή νοσοκομεία και φρικτά πανεπιστήμια.
Ο βιασμός της λογικής μας, αγαπητέ μας αναγνώστη, ο βιασμός των παρθένων εκτάσεων και νησιών για χάρη ενός ευτελούς και προσωρινού κοντόφθαλμου κέρδους, ο βιασμός της ομορφιάς για χάρη του υπερ ανεπτυγμένου θρησκευτικούς συναισθήματος , ο ΒΙΑΣΜΟΣ είναι αυτός που γεννά τις ΜΕΔΟΥΣΕΣ, αγαπητέ μου, αναγνώστη.
Να προσέχεις τον Ποσειδώνα, τις Μέδουσες, μην τις κοιτάς κατάματα, να τις κοιτάς από τον καθρέφτη για να βλέπεις τον εαυτό σου.
Εσύ είσαι αυτός και είσαι υπεύθυνος για αυτό που βλέπεις.
ΕΜΕΙΣ, αναλαμβάνουμε την ευθύνη μας σε αυτό που μας αναλογεί , ανέλαβε την υπόλοιπη εσύ , με μία απλή άσκηση αριθμητική:
σε 10 εκατομμύρια πληθυσμό με 130.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα έκταση εδαφική
πόσες ξαπλώστρες μπορείς να βάλεις, πόσες εκκλησίες μπορείς να χτίσεις, πόσους παπάδες χρειάζεσαι, πόσους τουρίστες μπορείς να έχεις, πόσους σερβιτόρους , πόσοι influencer είναι απαραίτητοι, πόσους πυροσβέστες αναγκαίοι, πόσους τραγουδιστές και τηλεπαρουσιαστές θα έχεις, πόσα ξενοδοχεία πόσα σχολεία πόσα νοσοκομεία πόσα πανεπιστήμια
Πόσους χρειάζεσαι; Σε τι τους χρειάζεσαι και με ποια σειρά προτεραιότητας λογικής αξιών και αναγκών

"Break on through to the other side
We chased our pleasures here
Dug our treasures there
But can you still recall
Time we cried"