Μετρώντας και συνειδητοποιώντας τον Χρόνο, τις Ωρες, τους Κοσμικούς ρυθμούς που συνεχώς επαναλαμβάνονται, ο άνθρωπος ο ίδιος μέσα σε μία αέναη κίνηση ,αντιλαμβάνεται τον Κόσμο που τον περιβάλλει, τον συναρμολογεί τον αξιολογεί, και ενώνεται μαζί του , Ζώντας τον σαν μία Εμπειρία Μοναδική σε μία Πορεία Ανελικτική στον Κύκλο της Ζωής, σαν μία εκπληκτική περιπέτεια, σαν μία γιορτή σαν ένα ΜΑΓΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΗΣ.
Η Διονυσιακή τέχνη μετατρέπεται σε ένα τεράστιο θέατρο , όπου ο άνθρωπος καλείται να παίξει μεγάλους και μικρούς ρόλους, χωρίς να ταυτίζεται ποτέ, μέχρι που μέσα σε έναν κόσμο της φαινομενικότητας και της παροδικότητας να ανακαλύψει την πραγματική πηγή της ζωής και το αληθινό πρόσωπο του κόσμου που μας περιβάλει. Η Διονυσιακή Τέχνη συνδέεται όμως και με την οδύνη που ο άνθρωπος αισθάνεται όταν βρίσκεται σε διάσταση με την ύπαρξη του και νοιώθει «ΞΕΝΟΣ» με το κόσμο του. Και είναι αυτός ο πόνος που θέλει να μετουσιώσει και να μεταμορφώσει μέσα από την Διονυσιακή έξαρση.
Στον περιπλανώμενο Διονυσιακό θίασο ο ηθοποιός-άνθρωπος ,φορώντας την μάσκα του ανακαλύπτει επικοινωνεί και συμφιλιώνεται με τον εσωτερικό του θεό, μετά από μία κοπιαστική , μυστηριακή, εκστασιακή διαδικασία . Και είναι αυτό το μεγαλύτερο επίτευγμα, η υπέρτατη πράξη δύναμης και ηρωισμού του ανθρώπου για να απαλλαγεί από τη τιτανική φύση του και τα δεσμά της .
Η μάσκα που συμβολίζει τον ίδιο τον Διόνυσο είναι το προσωπείο ή η περσόνα που κρατά ενωμένες τις δύο ταυτότητες και τους ρόλους Θεατή-Ηθοποιού , είναι δε ένα είδος Πύλης, μιάς Γέφυρας ανάμεσα σε δύο κόσμους τόσο διαφορετικούς αλλά και τόσο όμοιους. .. Αυτός που τη φορά είναι ταυτόχρονα ο ίδιος και κάποιος άλλος. Αυτή η μετάβαση και η εναλλαγή από τον ένα ρόλο στον άλλο, ή έκσταση και οι μεταμορφώσεις αποτελούν το βασικό θέμα του Διονυσιασμού και είναι μία τελετουργική συμπεριφορά για την επίτευξη αλλαγής της συνειδησιακής κατάστασης με στόχο να δημιουργηθεί ένας νέος άνθρωπος, ο οποίος ξαναγεννιέται, όπως ο ίδιος ο Διόνυσος.Διόνυσος ο Λυσεύς, ο Ελευθερωτής, πάντα Νέος, γνωρίζει καλά τους όρους του παιχνιδιού, στην μεγάλη σκηνή του Θεάτρου του, και όποιος τους κατανοήσει και κοιτάξει τον θεο-άνθρωπο μέσα του θα ανακαλύψει ένα άλλο εαυτό ,πίσω από την ΜΑΣΚΑ.
Οι ψυχές των ανθρώπων βλέποντας τα είδωλά τους ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ στη ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΘΙΑΣΟΥ .
Στον Ουράνιο Θόλο, έχουμε τον Αστερισμό Υάδες, τροφοί του Διόνυσου, που οι φωτεινότεροι αστέρες του σχηματίζουν ένα σχήμα «Λ» στον ουρανό, μαζί με τον ερυθρό γίγαντα Αλντεμπαράν, τον φωτεινότερο αστέρα σε όλο τον αστερισμό. Αναφέρονται από τον Όμηρο στην Ιλιάδα, περιγράφοντας την ασπίδα του Αχιλλέα.
Πριν σε προδώσει η μυρωδιά της φωτιάς
Πριν αρνηθείς τις μαχαιριές της χαράς
Προτού χαθείς στην αγκαλιά μιας σκιάς
Οι Υάδες ήταν κόρες του Άτλαντα και της Πλειόνης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Υάδες μαζί με τις 7 Πλειάδες αποτελούν τις 14 Ατλαντίδες, αλλιώς γνωστές ως Δωδωνίδες καθώς ήταν νύφες της Δωδώνης που δόθηκε ο θεός Διόνυσος σε αυτές ως βρέφος για να τον μεγαλώσουν, μετ' εμπιστοσύνης του Διός.Είναι το γνωστό στην Αστρονομία ανοικτό σμήνος αστέρων Υάδες, στην κεφαλή του ταύρου τoυ ομώνυμου αστερισμού. Και πραγματικά, η εμφάνιση του σμήνους αυτού πριν την αυγή (η εώα επιτολή τους) προμήνυε κάθε χρόνο το τέλος του ξερού καλοκαιριού και τις πρώτες βροχές για τις μεσογειακές χώρες.