Τι μάσκα θα φορέσουμε ;;;;

 

 "La valse hesitation Rene Magritte

O Ιός μας έβαλε τις μάσκες, μας απομόνωσε ,μας έκλεισε μέσα να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας.
Γιατί ο πολιτισμένος άνθρωπος κατάντησε σήμερα με τόση "δημοκρατία", "ανθρωπισμό" και διπρόσωπη φιλανθρωπία να είναι στο έλεος ενός ιού και να πεθαίνει μόνος και διασωληνωμένος ; Κλαίνε και οδύρονται
Για τη μάσκα που φοράνε;
Πάντα τη φορούσαν και με κακό τρόπο,(απο τους πολιτικούς μέχρι τους "φίλους" και συγγενείς)
Για ποια επικοινωνία;;;Δεν την είχαν ούτως ή άλλως ποτέ, οικογένειες σφάζονται γιορτινές μέρες και φίλοι δεν μιλιούνται για ασήμαντες αφορμές.
Κάτι είναι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας και αυτό θα πρέπει να μας προβληματίζει βαθιά.


Πάντα θα υπάρχει ένας ιός, αν δεν αλλάξουμε συνήθειες, αντιλήψεις, συμπεριφορά και χαρακτήρα
Με ή χωρίς εμβόλια, το πρόβλημα του κορωνοϊού παραμένει άλυτο γιατί οι αιτίες που το δημιουργήσανε είναι πολύ βαθιές και δεν λύνεται με ημίμετρα. Γιατί ο άνθρωπος έχει γίνει υπάνθρωπος και έχει καταντήσει ο ιός πάνω στον πλανήτη Γη.
Να βγάλουμε τις μάσκες κυριολεκτικά και μεταφορικά και να αγαπήσουμε με το σωστό τρόπο τον εαυτό μας για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε και τους άλλους.

ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΑΞΕΙ. 
ΔΙΟΝΥΣΟΣ
,Ο «Νούς του Διός» που θα οδηγήσει τον άνθρωπο στο ίδιο επίπεδο συνειδητότητας με τους ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ. Μετουσιώνει την ύλη και εκφράζει, ως αιώνια έφηβος, την ζωτική δύναμη και την κίνηση, στον Κύκλο της Ζωής, σαν μία εκπληκτική περιπέτεια, σαν μία γιορτή σαν ένα ΜΑΓΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΗΣ.
Οδηγεί τον άνθρωπο μέσα από την έκσταση να ανακαλύψει τον εαυτό του πίσω από τις «ΜΑΣΚΕΣ» .
Η ΈΚΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ που αποτελούν τις σημαντικές όψεις του Διονυσιασμού, είναι μια τελετουργική συμπεριφορά για την επίτευξη αλλαγής της κατάστασης συνείδησης. Γιατί η έκσταση, εκτός από την άμεση προσωπική επικοινωνία με τη θεότητα, είναι ταυτόχρονα συλλογική και κοινωνική πάνω στην ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΗΝΗ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΘΙΑΣΟΥ .
Οι ψυχές των ανθρώπων βλέποντας τα είδωλά τους ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ κατέβηκαν κάτω στη γη χωρίς όμως να αποκοπούν από το Όντως Ον

Στην Επίδαυρο το ξακουστό Θέατρο που χτίστηκε μεταξύ του 340 π.Χ. και του 330 π.Χ. από τον αρχιτέκτονα Πολύκλειτο (Παυσανίας), για ΨΥΧΑ-ΓΩΓΙΑ (ΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ) των ασθενών του Ασκληπιείου αλλά και ως ένα μέσο θεραπείας καθώς υπήρχε η πεποίθηση πως η παρακολούθηση θεάτρου είχε ευεργετικά αποτελέσματα για την ψυχική και σωματική υγεία των ασθενών.

Στον Ουράνιο Θόλο, έχουμε τον Αστερισμό Υάδες, τροφοί του Διόνυσου, που οι φωτεινότεροι αστέρες του σχηματίζουν ένα σχήμα «Λ» στον ουρανό, μαζί με τον ερυθρό γίγαντα Αλντεμπαράν, τον φωτεινότερο αστέρα σε όλο τον αστερισμό. Αναφέρονται από τον Όμηρο στην Ιλιάδα, περιγράφοντας την ασπίδα του Αχιλλέα.

Η Διονυσιακή τέχνη μετατρέπεται σε ένα τεράστιο θέατρο , όπου ο άνθρωπος καλείται να παίξει μεγάλους και μικρούς ρόλους, χωρίς να ταυτίζεται ποτέ, μέχρι που μέσα σε έναν κόσμο της φαινομενικότητας και της παροδικότητας να ανακαλύψει την πραγματική πηγή της ζωής και το αληθινό πρόσωπο του κόσμου που μας περιβάλει. Η Διονυσιακή Τέχνη συνδέεται όμως και με την οδύνη που ο άνθρωπος αισθάνεται όταν βρίσκεται σε διάσταση με την ύπαρξη του και νοιώθει «ΞΕΝΟΣ» με το κόσμο του. Και είναι αυτός ο πόνος που θέλει να μετουσιώσει και να μεταμορφώσει μέσα από την Διονυσιακή έξαρση.

Είναι αυτή η λαχτάρα και η προσδοκία της ψυχής του , στην αέναη Διονυσιακή πορεία της, μετρώντας τις ΩΡΕΣ, που αποτελούν πάντα μέρος της, για να κατανοήσει , και να ενωθεί με την αιωνιότητα!

Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα…. με Φως αμιγώς Πρωτογενές Ελληνικόν!

Τι μάσκα θα φορέσουμε φέτος ;;;; μα του Ανθρώπου με του αετού τα φτερά!