2000 χρόνια μοναξιάς

 

στην Ομηρία του Πνεύματος

"Ο βράχος και το κύμα" Α. Βαλαωρίτης

«Μέριασε, βράχε, να διαβώ!» το κύμα ανδρειωμένο
λέγει στην πέτρα του γιαλού θολό, μελανιασμένο.
«Μέριασε! μες τα στήθη μου, που 'σαν νεκρά και κρύα
μαύρος βοριάς εφώλιασε και μαύρη τρικυμία.
Αφρούς δεν έχω γι' άρματα, κούφια βοή γι' αντάρα,
έχω ποτάμι αίματα, με θέριεψε η κατάρα
του κόσμου, που βαρέθηκε, του κόσμου που 'πε τώρα:
«Βράχε, θα πέσεις, έφτασεν η φοβερή σου η ώρα!»

Μέριασε, βράχε, να διαβώ! Του δούλου το ποδάρι
θα σε πατήσει στο λαιμό...Εξύπνησα λιοντάρι...»

Ο βράχος εκοιμότουνε. Στην καταχνιά κρυμμένος,
αναίσθητος σου φαίνεται, νεκρός, σαβανωμένος.
Του φώτιζαν το μέτωπο, σχισμένο από ρυτίδες,
του φεγγαριού, που 'ταν χλωμό, μισόσβηστες αχτίδες.
Ολόγυρα του ονείρατα, κατάρες ανεμίζουν
και στον ανεμοστρόβιλο φαντάσματα αρμενίζουν,
καθώς ανεμοδέρνουνε και φτεροθορυβούνε
τη δυσωδία του νεκρού τα όρνια αν μυριστούνε.

Το μούγκρισμα του κύματος, την άσπλαχνη φοβέρα,
χίλιες φορές την άκουσεν ο βράχος στον αθέρα
ν' αντιβοά τρομαχτικά χωρίς καν να ξυπνήσει,
και σήμερα ανατρίχιασε, λες θα λιγοψυχήσει.
«Κύμα, τι θέλεις από με και τι με φοβερίζεις;
Ποιος είσαι συ κι ετόλμησες, αντί να με δροσίζεις,
αντί με το τραγούδι σου τον ύπνο μου να ευφραίνεις,
και με τα κρύα σου νερά τη φτέρνα μου να πλένεις,
εμπρός μου στέκεις φοβερό, μ' αφρούς στεφανωμένο;
Όποιος κι αν είσαι μάθε το, εύκολα δεν πεθαίνω!»

«Βράχε, με λένε Εκδίκηση. Μ' επότισεν ο χρόνος
χολή και καταφρόνεση. Μ' ανάθρεψεν ο πόνος.
Ήμουνα δάκρυ μια φορά και τώρα κοίταξέ με,
έγινα θάλασσα πλατιά, πέσε, προσκύνησέ με.
Εδώ μέσα στα σπλάχνα μου, βλέπεις, δεν έχω φύκη,
σέρνω ένα σύγνεφο ψυχές, ερμιά και καταδίκη,
ξύπνησε τώρα, σε ζητούν του άδη μου τ' αχνάρια...
Μ' έκαμες ξυλοκρέβατο... Με φόρτωσες κουφάρια...
Σε ξένους μ' έριξες γιαλούς... Το ψυχομάχημά μου
το περιγέλασαν πολλοί και τα πατήματά μου
τα φαρμακέψανε κρυφά με την ελεημοσύνη.
Μέριασε βράχε, να διαβώ, επέρασε η γαλήνη,
καταποτήρας είμαι εγώ, ο άσπονδος εχθρός σου,
γίγαντας στέκω εμπρός σου!»

Ο βράχος εβουβάθηκε. Το κύμα στην ορμή του
εκαταπόντησε μεμιάς το κούφιο το κορμί του.
Χάνεται μες την άβυσσο, τρίβεται, σβήεται, λιώνει
σα να 'ταν από χιόνι.
Επάνωθέ του εβόγγιζε για λίγο αγριεμένη
η θάλασσα κι εκλείστηκε. Τώρα δεν απομένει
στον τόπο που 'ταν το στοιχειό, κανείς παρά το κύμα,
που παίζει γαλανόλευκο επάνω από το μνήμα."

Μ. Σχοινάς, αντιπρόεδρος Ε.Ε   "Ως Χριστιανός Ορθόδοξος δεν μπορώ να δεχτώ ότι Ορθόδοξοι βομβαρδίζουν Ορθόδοξες μονές και μνημεία"
Κυρίως …αυτό κάνουν οι χριστιανοί ορθόδοξοι προτεστάντες και καθολικοί    Κ. Σχοινιά αιώνες τώρα, λεηλατήσανε λαούς και φέρθηκαν με απίστευτη βαρβαρότητα παίρνοντας την γή τους  και αποδεκατίζοντάς τους όπως έκαναν με τους Ινδιάνους, με τους Ελληνες και άλλους λαούς,

Με την πτώση της Τρωικής Ανατολικής Αυτοκρατορίας θα άρχιζε η Εποχή των ψαράδων των αλιέων της συνείδησης, των μεγάλων θρησκειών των μεγάλων ωκεανών, του Ατλαντικού και του Ειρηνικού και το μοναχικό ταξίδι του ανθρώπου εδώ και 2.000 χρόνια.

Το ταξίδι θα ξεκινούσε με κάποιους ανθρώπους που θα επέστρεφαν από ένα πόλεμο και την αδήριτη αναγκαιότητα του με κάποιους συντρόφους και φίλους. Στη διάρκεια της πορείας θα μένανε μόνοι με τον Εαυτό στο Οδυσσειακό ταξίδι της ατομικής συνείδησης.Οι πέτρες των άγριων Κικόνων θα εξόντωναν τους πρώτους από αυτούς, κάποιοι ξεχνιούνται στους Λωτοφάγους, άλλοι θα διασκορπιζόταν στους 4 ανέμους όταν θα άνοιγε ο Ασκός του Αιόλου.
Μερικοί θα καταβροχθιζόταν στη σπηλιά του Κύκλωπα, στης Κίρκης τα δώματα θα μεταμορφωνόταν σε γουρούνια μέσα από ένα ακραίο απαγορευμένο σεξ, οι Λαιστρυγόνες θα τους βουλιάζουν πολλά από τα καράβια του νου, όλα. Οι Σειρήνες «της αγάπης» θα τους καλούσαν στα βράχια και θα έμεναν οι σκελετοί της νηστείας και της προσευχής. Στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη θα κοβόταν στα δύο, σε δίλημμα πλαστό και η Καλυψώ θα τους περίμενε με ανοιχτή την αγκαλιά και ένα κελί κλειστό. Στη Φαιακία θα φτάνανε χωρίς κανέναν, ο καθένας μόνος του μέσα στην απόλυτη μοναξιά, μισοπεθαμένοι.
Μόνοι άνθρωποι σπουδαίοι επώνυμοι ανώνυμοι αυτοκράτορες ηγεμόνες βασιλείς, πάπες πατριάρχες πατρίκιοι πληβείοι, ,φτωχοί πλούσιοι γυναίκες και παιδιά. Τόσο μόνοι τόσο κυνηγημένοι από την μανία ενός υδάτινου θεού, τόσο λεηλατημένοι.
Οι άνδρες θα στέγνωναν την ψυχή τους για τον θρόνο στην Πατριαρχία και πολλοί από αυτούς θα ευνουχιζόταν από την εξουσία για την εξουσία, χωρίς φύλο χωρίς ταυτότητα χωρίς πατρίδα χωρίς φυλή, απελπισμένοι.
Οι γυναίκες μόνες τους και έρημες, σε μία αυλή κλεισμένες στο πάνω οντά και κάτω να εξυπηρετούν τους μνηστήρες στα ακριβά και φθηνά γούστα τους και να τους κάνουν τα χατίρια όρθια ή ξαπλωτά.
Τα παιδιά μόνα τους, χωρίς πατεράδες χωρίς μανάδες στην ερημιά του πραγματικού . 

Οι έφηβοι μοναχικοί να καρτερούν στην ακρογιαλιά κάτι από πέλαγος να φανεί και να εξοντώνονται από το καρτέρι των μνηστήρων και στην άθλια παιδεία με ένα κομμάτι πλαστικό ψωμί.

Ο λαός της Ιθάκης αποκομμένος τεμαχισμένος διαιρεμένος άβουλος προσκυνημένος παθητικός να παρατηρεί το μεγάλο φαγοπότι και τη μεγάλη ντροπή.
Τόσοι άνθρωποι μόνοι τους, τόση μοναξιά, τόση ερημιά τόση φυλακή στο μεγάλο ταξίδι της Οδύσσειας.
Οι γυναίκες σήμερα μόνες τους, έχουν τις γατούλες τις υιοθετούν, τις ντύνουν τις στολίζουν και τις χαϊδεύουν αντί για παιδιά και τις βγάζουν φωτογραφία μαζί με τον ποπό τους που ηλιθιωδώς κουνούν σε φιγούρες καρτούν. Οι άντρες μόνοι τους, βγάζουν τον σκύλο τους βόλτα και δεν τον λένε Άργος, τον λένε Κουνιστό Σκυλί.
Τα παιδιά μόνα τους μεγαλώνουν στο έλεος του κάθε εχθρόπαιδου και βιαστή.
Οι άφυλοι έφηβοι μαθαίνουν τον πληρωμένο έρωτα και εκδίδονται χωρίς καμία αναστολή.
Τόση μοναξιά, τόση λεηλασία σε αυτό το μοναχικό ταξίδι του ανθρώπου σε όλη αυτή την Οδυσσειακή πορεία και στη μεγάλη του Πνεύματος την Ομηρία.

"Δεν ξέρουμε τι μας γίνεται, ό,τι μας λένε κάνουμε….»Ποιοι;
Ποιοι είναι αυτοί;
Είναι η εξουσία πίσω απο τις κουρτίνες, μόνο που τώρα τα έχει χαμένα και αυτή και δεν ξέρει τι να κάνει. 

Ο παλαιός κόσμος γκρεμίζεται και θα παρασύρει στην πτώση της, παλαιά τάγματα τροικανών, νέες-παλιές Τροίες, μαζί με την απληστία τους, αμετροέπεια και την λεηλασία της Γής .

"Τα λερωμένα τα άπλυτα δεν θα τα ξαναπλύνω"

Μόνο  η Καλυψώ  θα απομείνει, στα βράχια να κλαίει ένα χαμένο σταθμό και να κοιτάζει τον Οδυσσέα με βλέμμα αδειανό. 

Το «παράθυρο» της Μάλτας έπεσε από αμείλικτες γεωλογικές μεταβολές ,έπονται και οι πολιτικές.
Η εξουσία είναι πρωτίστως θρησκευτική και μετά κομματική, γιατί η γνώση βρίσκεται στα χέρια των ιερατείων και την πωλούν με το κουταλάκι σαν φαρμάκι τάζοντας την Αθανασία σε πιστούς με μεράκι. Έτσι ήταν από την παλαιά εποχή που πετούσε… το γεράκι.

«Το γεράκι της Μάλτας είναι φτιαγμένο από όνειρα»

Με αυτή την ρήση τελειώνει η ταινία του 1941 με πρωταγωνιστές της ταινίας τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ στο ρόλο του ιδιωτικού ντετέκτιβ Σαμ Σπέιντ και τη Μαίρη Άστορ στο ρόλο της femme fatale πελάτισσάς του.

Πολλοί κυνηγούν ένα μαγικό γεράκι, από την εποχή των Ιπποτών μέχρι σήμερα…
Κάποιοι φεύγουν σαν αετοί σε καθαρό γαλάζιο ουρανό του μεγάλου εξιλασμού ανήμερα.

Μάρτιος 2017 κατέρρευσε ο Βράχος "Το γαλάζιο παράθυρο" της Μάλτας. Πέντε χρόνια μετά  έχουμε την κατάρρευση  μιάς άθλιας  εποχής του τίποτε , το τέλος των Θρησκειών , των ιδεολογιών, των αυθαιρεσιών τους, και   των  δοξασιών, το σκάκι παίζεται απο ανόητους  που κατέστρεψαν την ζωή και την ομορφιά πάνω στον Πλανήτη.

Μείνε όρθιος Οδυσσέα, μείνε «Βράχος» στον Βράχο της Αφοβίας της Διαύγειας της Δύναμης και της Πνευματικής Ήβης. Μείνε όρθιος!
Αυτό αρκεί για τον καθένα που αυτή τη μεγάλη διαδρομή της συνείδησης, κατανοεί
και είμαστε πια «όλοι μαζί» …..στο τέλος της.

Η Οδύσσεια και η Μοναξιά του σύγχρονου Ανθρώπου

"Τα Ομηρικά Έπη" Το Δώρο και η Δια- θήκη του ποιητή των Ελλήνων σε όλη την Ανθρωπότητα.

είναι η κατάθεση ενός ανθρώπου της γνώσης, στον Αετό που βρίσκεται παρά τους πόδας του Διός του καθαρού της Ολύμπιας κεφαλής, του ανθρώπου του ΝΟΗΜΟΝΟΣ homo sapiens Νου, του Ομήρου ποιητή. Με σκοπό συνδέοντας αρμονικά τα συλλογικά και προσωπικά και ιστορικά αξιοσημείωτα γεγονότα της εποχής του να απελευθερώσει τον ανθρώπινο νου μυαλό και να απελευθερωθεί και ο ίδιος σε πορεία γνώσης και αυτογνωσίας. Σμιλεύοντας τον εαυτό του και μια άμορφη μάζα ποδηγετούμενη με 12 τσεκούρια, 12 ενεργειακά κέντρα σε μορφή ύλης ΌΜΟΡΦΗ ενδελεχή.Με ένα εκρηκτικό ηφαιστειακό σφυρί την ευφυία να κάνει σοφία, σοφή να εξέλθει από ένα κεφάλι πολύ βαρύ."