1855 ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Φραγκλίνος Πηρς έκανε μια «έκκληση» στον Αρχηγό Σηάτλ της Ινδιάνικης φυλής Σουάμι – η οποία ζούσε στην περιοχή που καταλαμβάνει σήμερα η Πολιτεία της Ουάσινγκτον – να «πουλήσει» τη γη του στην κυβέρνηση.
Ο Αρχηγός Σηάτλ απάντησε στον Πρόεδρο με την παρακάτω επιστολή, την οποία έφερε στη δημοσιότητα η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, ως μέρος του εορτασμού της Δισεκατονταετηρίδας. (1ο σχόλιο)
"Ξέρουμε τουλάχιστον αυτό:
Η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ανήκει στη γη.
Κι ακόμα πως εμείς δε δημιουργήσαμε τον ιστό της ζωής,
αλλά αποτελούμε μόνο μια ίνα μέσα σ’ αυτόν.
Αν προκαλέσουμε κάποια καταστροφή στον ιστό (της γης)
οι συνέπειες θα έρθουν και σε μας τους ίδιους.
Οι λαοί αποτελούνται από ανθρώπους και οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν όπως
τα κύματα της θάλασσας.
Ο καιρός της δικής σας παρακμής είναι ακόμα μακριά αλλά θα ρθει.
Κανείς δεν ξεφεύγει από το γραφτό του.
Μολύνετε το κρεββάτι σας και μια νύχτα θα πάθετε ασφυξία
από τα ίδια σας τα απορρίμματα."
Η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ανήκει στη γη.
Κι ακόμα πως εμείς δε δημιουργήσαμε τον ιστό της ζωής,
αλλά αποτελούμε μόνο μια ίνα μέσα σ’ αυτόν.
Αν προκαλέσουμε κάποια καταστροφή στον ιστό (της γης)
οι συνέπειες θα έρθουν και σε μας τους ίδιους.
Οι λαοί αποτελούνται από ανθρώπους και οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν όπως
τα κύματα της θάλασσας.
Ο καιρός της δικής σας παρακμής είναι ακόμα μακριά αλλά θα ρθει.
Κανείς δεν ξεφεύγει από το γραφτό του.
Μολύνετε το κρεββάτι σας και μια νύχτα θα πάθετε ασφυξία
από τα ίδια σας τα απορρίμματα."
 |
Οι Ινδιάνοι της Αμερικής εδώ
Η μεγαλύτερη όμως γενοκτονία που συνέβη ποτέ στον πλανήτη, αλλά και ταυτόχρονα η λιγότερο συζητημένη, είναι αυτή των Ιθαγενών Ινδιάνων της Αμερικανικής Ηπείρου.
Οι απεσταλμένοι της Εκκλησίας στην Αμερική συνεργούν στα εγκλήματα που πραγματοποιούν οι «κονκισταδόρες» στο όνομα του χριστιανού Θεού.
Μονοπάτι των Δακρύων έμεινε στην Ιστορία το επικίνδυνο ταξίδι στο οποίο εξανάγκασε ο λευκός της Αμερικής τον γηγενή πληθυσμό.
Οι λεγόμενες και «πέντε πολιτισμένες φυλές» των νοτιοανατολικών έπρεπε να πάρουν τα υπάρχοντά τους και να εγκαταλείψουν τα πατρώα εδάφη, παρά το γεγονός ότι όλοι γνώριζαν τις πατροπαράδοτες σχέσεις των Ινδιάνων με την προγονική γη.
Σύγχρονοι αμερικανοί ιστορικοί μιλούν για την απόφαση του Άντριου Τζάκσον με όρους «εθνοκάθαρσης». Παρά το γεγονός ότι αυτές οι φυλές «εκπολιτίζονταν» συστηματικά, ο λευκός γείτονας φάνηκε ότι δεν νοιαζόταν τελικά για τέτοια πράγματα.
Τη γη του ήθελε και την ήθελε άμεσα. Κι έτσι άρχισε να του κλέβει τα ζώα, να λεηλατεί και να καίει τους καταυλισμούς του, ακόμα και να τον σκοτώνει μαζικά.
Από τους 1.500 πολέμους που ενέκρινε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση να γίνουν μεταξύ λευκών και Ινδιάνων ως τα τέλη του 19ου αιώνα, θα απέμεναν στη ζωή λιγότεροι από 238.000 γηγενείς Αμερικανοί.
Σαν είδος υπό εξαφάνιση μπορούν να χαρακτηριστούν οι Ινδιάνοι, μια και 300 περίπου χρόνια βρίσκονται σκλαβωμένοι και κυνηγημένοι
Οι Ινδιάνοι των ΗΠΑ χωρίζονται σε 4 κατά βάση ομάδες.
1η ομάδα είναι οι Ιροκέζοι , οι Μοχώκ , οι Χιούρον οι Τσερόκι και διάφορες άλλες φυλές.
2η είναι οι Μοϊκανοί οι Σεμινόλοι οι Μαυροπόδαροι, οι Κρικ, οι Σοσόνοι, οι Τσεγιέν [ή Σεγιέν ] οι Αράπαχο και οι Παόνι.
3η ομάδα είναι η Σιού που είναι η μεγαλύτερη φυλή των ΗΠΑ , έχουν τα ίδια έθιμα και μιλούν την ίδια γλώσσα.
4η ομάδα είναι οι Απάτσι οι Ναβάχο και οι Χόπι.
Τους Ιροκέζους τους εξόντωσαν οι Αγγλοσάξονες από το 1776 μέχρι το 1783 με συνεχείς πολέμους. Οι Ιροκέζοι ήταν ένωση φυλών που βασιζόταν στη μητριαρχία, οι γυναίκες τους δηλαδή καθόριζαν την καταγωγή των παιδιών, συμμετείχαν στη διοίκηση της φυλής, στο μεγάλο συμβούλιο δηλαδή, και η γνώμη τους είχε καθοριστική σημασία. Από αυτούς έβγαλε συμπεράσματα ο Δαρβίνος και μίλησε για μητριαρχική κοινωνία, και ο Έγκελς από το Δαρβίνο και τους Ιροκέζους έγραψε το βιβλίο <Η καταγωγή της οικογενείας της αστικής ιδιοκτησίας και του κράτους. Κατοικούσαν διπλά στη λίμνη Οντάριο και Ηρι στις ΗΠΑ και τον Καναδά.
Η εξόντωση των Τσερόκι στην Καρολίνα έγινε το 1759, και των Κρικ στην Γεωργία το 1812-1814.
Οι Μοϊκανοί, όπου το αγγλοσαξονικό βιβλίο "Ο τελευταίος των Μοϊκανών" μας λέει ότι εξοντωθήκαν μέχρι τον τελευταίο λέει ψέμματα.
Οι Μοϊκανοί ήταν σύμμαχοι των Εγγλέζων στον πόλεμο που έκαναν με τους Γάλλους για την αποικιοποίηση των ΗΠΑ. Σήμερα ζουν 600 από αυτούς σε καταυλισμούς-στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ακολουθώντας τη μοίρα των υπόλοιπων Ινδιάνων.
Τα μεγάλα κύματα των αποίκων με αιματηρούς αγώνες και συνθήκες που παραβιάζονταν συνέχεια από τη μεριά των αποίκων, απωθούσαν αργά αλλά αποφασιστικά τις φυλές των Ινδιάνων προς το εσωτερικό. Και όσα δεν κατάφερναν οι λευκοί άποικοι με τα όπλα τα κατάφερναν με το αλκοόλ που διοχέτευαν στους Ινδιάνους σαν δώρο.
Στην πορεία τους προς την εγκατάλειψη και τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, που ονομάστηκε "Δρόμος των δακρύων", περίπου τα τρία τέταρτα των Ινδιάνων που υποχρεωθήκαν να εγκαταλείψουν τα εδάφη τους και να μεταφερθούν στην Οκλαχόμα, έβρισκε το θάνατο.
Με τους Απάτσι οι λευκοί Αγγλοσάξονες έκαναν πόλεμο από το 1871 μέχρι το 1882 και τον τελικό το 1885. Οι πιο γνωστοί αρχηγοί των Απάτσι ήταν ο Κότσιζ που παραδόθηκε το 1872, και ο περίφημος Τζερόνιμο που παραδόθηκε με τον λαό του το 1886.
Το φθινόπωρο του 1862, οι ιθαγενείς φυλές στη Μινεσότα ξεκίνησαν πόλεμο εναντίον των λευκών αποίκων λόγω της απογοήτευσης από την πείνα, την κακομεταχείριση και τις σκληρές συνθήκες. Αφού οι στρατιώτες συνέλαβαν περισσότερους από 300 Ινδούς, ο Πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν ενέκρινε τη μεγαλύτερη μαζική εκτέλεση στην ιστορία των ΗΠΑ σε 38 άνδρες της Ντακότα. Την ημέρα του απαγχονισμού τους, υπολογίζεται ότι 4.000 θεατές τους παρακολούθησαν κρεμασμένους.
Η άλλη μεγάλη αποικιστική αποστολή ξεκίνησε από το Plymouth της Αγγλίας μεταφέροντας μερικές εκατοντάδες φανατικούς προτεστάντες που διώκονταν από την Αγγλικανική εκκλησία. Αυτοί οι «Προσκυνητές» (Pilgrims), όπως ονομάστηκαν, ίδρυσαν στα 1620 την αποικία Plymouth, προς τιμήν του λιμανιού από το οποίο είχαν αναχωρήσει.
Ο Red Cloud ήταν ένας αξιοσέβαστος Ινδός αρχηγός των Sioux και ο μόνος που κέρδισε έναν πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, τον λεγόμενο « Πόλεμο του Red Cloud », ο οποίος έλαβε χώρα μεταξύ 1866 και 1868 . Οι Sioux, μαζί με τους Cheyenne, νίκησαν τον βορειοαμερικανικό στρατό και η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να υπογράψει τη Συνθήκη του Fort Laramie, στην οποία εγκατέλειψε τα οχυρά που είχε χτίσει στο Bozeman Trail , που διέσχιζε το έδαφος Lakota σε αυτό το έθνος της Αμερικής. Με τη σειρά της, τους παραχώρησε τις δικές τους αυτόνομες εκτάσεις.
Αν και οι ΗΠΑ δεν κράτησαν τον λόγο τους, το Red Cloud δεν συμμετείχε στον μετέπειτα Μεγάλο Πόλεμο των Σιού, με επικεφαλής τους Sitting Bull και Crazy Horse. Παρά τη διάσημη μάχη του Little Bighorn, από τότε, οι ιθαγενείς της Αμερικής έχασαν τα λίγα που είχαν και η πείνα έκανε τις φυλές να τα παρατήσουν σιγά σιγά.
Πρώτα ήταν το Cheyenne και αργότερα, οι ηγέτες Crazy Horse και Sitting Bull. Οι Sioux περιορίστηκαν στο να ζουν σε άβολους χώρους που ήταν απλωμένοι και όχι πολύ γόνιμοι. Αυτό τους έκανε να εξαρτώνται από την κρατική βοήθεια. Σε αντίθεση με τους άλλους ηγέτες, ο Red Cloud πέθανε από βαθιά γεράματα. Πάντα προσπαθούσε να διαπραγματευτεί μια καλύτερη κατάσταση για τους ανθρώπους του, αν και δεν τα κατάφερε.
Η ταινία "ο τελευταίος των Μοικανών"η ιστορία διαδραματίζεται στην αποικιακή Νέα Υόρκη
Τους Σιού την μεγαλύτερη φυλετική ομάδατους εξόντωσαν σε διαδοχικές μάχες το 1862 στη Μινεσότατο 1863 και το 1864 στη Βόρεια Ντακότα και σε μια μεγάλη μάχη το 1876 στη Μοντάνα στο πόταμο Γελοστόουν.
Η τελική μάχη με τους Σιού δόθηκε στη Νότια Ντακότα το 1891. Τα ονόματα των αρχηγών των Σιού, του Κόκκινου Σύννεφου, του Καθιστού Βουβάλου και του Τρελού Αλόγου, έμειναν στην ιστορία για τους αγώνες που έδωσαν για να υπερασπίσουν τα εδάφη τους.
Στην πορεία τους προς την εγκατάλειψη και τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, που ονομάστηκε "Δρόμος των δακρύων", περίπου τα τρία τέταρτα των Ινδιάνων που υποχρεωθήκαν να εγκαταλείψουν τα εδάφη τους και να μεταφερθούν στην Οκλαχόμα, έβρισκε το θάνατο.
Με τους Απάτσι οι λευκοί Αγγλοσάξονες έκαναν πόλεμο από το 1871 μέχρι το 1882 και τον τελικό το 1885. Οι πιο γνωστοί αρχηγοί των Απάτσι ήταν ο Κότσιζ που παραδόθηκε το 1872, και ο περίφημος Τζερόνιμο που παραδόθηκε με τον λαό του το 1886.
Ο ευρωπαϊκός αποικισμός της αμερικανικής ηπείρου άλλαξε για πάντα τη ζωή και τον πολιτισμό των ιθαγενών λαών. Από το 15ο μέχρι το 19ο αιώνα, οι γηγενείς πληθυσμοί ρημάζονταν από ασθένειες. Με την εισβολή από την Ευρώπη εξαπλώθηκαν επιδημίες, όπως η ευλογιά, ο τύφος, η ιλαρά κι η διφθερίτιδα, οι οποίες αφάνισαν έως και 110 εκατομμύρια ιθαγενών της Αμερικής
Παρόλα αυτά ο ινδιάνικος λαός έχει ακόμα μία ελπίδα. Ένας θρύλος λέει ότι, όταν οι λευκοί άνθρωποι θα έχουν μολύνει τα ποτάμια και θα έχουν καταστρέψει τα δάση και όταν θα έχουν σχεδόν τελειώσει με τη ζωή πάνω στη γη, την τελευταία στιγμή, θα εμφανιστεί μια φυλή ανθρώπων, οι λεγόμενοι Πολεμιστές του Ουράνιου Τόξου, που θα σώσουν τον κόσμο από την καταστροφή.
Οταν ο Λίνκολν διέταξε μια μαζική εκτέλεσηΤο φθινόπωρο του 1862, οι ιθαγενείς φυλές στη Μινεσότα ξεκίνησαν πόλεμο εναντίον των λευκών αποίκων λόγω της απογοήτευσης από την πείνα, την κακομεταχείριση και τις σκληρές συνθήκες. Αφού οι στρατιώτες συνέλαβαν περισσότερους από 300 Ινδούς, ο Πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν ενέκρινε τη μεγαλύτερη μαζική εκτέλεση στην ιστορία των ΗΠΑ σε 38 άνδρες της Ντακότα. Την ημέρα του απαγχονισμού τους, υπολογίζεται ότι 4.000 θεατές τους παρακολούθησαν κρεμασμένους.
 |
| Εκτέλεση 38 ανδρών της Ντακότα τον Δεκέμβριο του 1862. |
Σκοπός τους ήταν να δημιουργήσουν στα νέα εδάφη μια ιδανική θεοκρατική δημοκρατία.
Γράφει σωστά ο Karlheinz Deschner για αυτούς: «Στην πραγματικότητα οι «Προσκυνητές» δεν ήταν τίποτα άλλο από ασυμβίβαστοι σχισματικοί. Σε θεολογικό επίπεδο συγγένευαν με τους καλβινιστές και είχαν αποσχιστεί από την κρατική Αγγλικανική Εκκλησία ως «αιρετικοί».
Και αυτή η αποικία κατάφερε να μακροημερεύσει κυρίως λόγω της βοήθειας των ιθαγενών. Η συμβολή του φιλικού φύλαρχου Σάμοσετ έσωσε τους αποίκους από βέβαιο λιμό στα 1621.
Ο τριήμερος εορτασμός μεταξύ Ινδιάνων και αποίκων που ακολούθησε την καλή σοδειά το φθινόπωρο του 1621 τιμάται ακόμη και σήμερα με την Εορτή των Ευχαριστιών (Thanksgiving).
Οι Πουριτανοί σε γενικές γραμμές ήταν άκρως τυπικοί, σεμνότυφοι και αγαπούσαν υπερβολικά τις προσευχές. Αν και έφυγαν από την Αγγλία για ξεφύγουν από την θρησκευτική καταπίεση, αποδείχτηκαν εξίσου φανατικοί και μισαλλόδοξοι προς άλλα θρησκευτικά δόγματα, όπως στους Κουακέρους.
Ο G.P. Quackenbos στην «Ιστορία των Η.Π.Α.» διερωτάται εύστοχα: «Προσεφέροντο δε έτι χειρότερον προς τους Κουακέρους, τιμωρούντες διά προστίμου, και μαστιγούντες τους όσοι ευρίσκοντο εντός των ορίων της αποικίας. Επί τέλους, και εθανάτωσαν τινάς Κουακέρους. Πώς ηδύναντο να νομίζουν ότι τοιαύτη σκληρότης ευηρέστει εις τον Θεόν;»
«Είναι πολύ λυπηρό να αναλογιστεί κανείς πως στις πρώτες δοσοληψίες μεταξύ των τολμηρών Ευρωπαίων και των γηγενών Αμερικανών, το ευγενικό καλωσόρισμα και η φιλόξενη υποδοχή ήταν γνώρισμα των αγρίων, ενώ η διπροσωπία, οι απαγωγές και οι φόνοι ήταν πολύ συχνά γνώρισμα των πολιτισμένων και, τύποις τουλάχιστον, χριστιανών επισκεπτών».
Και ο Karlheinz Deschner καυτηριάζει την συμπεριφορά των Πουριτανών: «Οι άποικοι διέπραξαν κάθε δυνατή φρικαλεότητα και όλα τα δυνατά εγκλήματα. Με όλους τους τρόπους εξαπατούσαν και καταλήστευαν τα ανήμπορα θύματά τους. […] Αλλά τον πόλεμο κατά των Ινδιάνων δεν τον διεξήγε μόνο ο στρατός. Τον διεξήγαν και ένοπλοι επίστρατοι, οι οποίοι σκότωναν τους ερυθρόδερμους όπου τους συναντούσαν.
Κυβερνήτες και εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού όριζαν αμοιβές για κάθε ινδιάνικο σκαλπ».
O John L. O‘Sullivan, δημοσιογράφος και επιτετραμμένος των Η.Π.Α. στην Πορτογαλία στα 1853, δήλωνε περήφανα: «Το έκδηλο πεπρωμένο μας είναι να εξαπλωθούμε σε ολόκληρη την ήπειρο που μας παραχώρησε η Θεία Πρόνοια προς την ελεύθερη ανάπτυξη των εκατομμυρίων του πληθυσμού μας που αυξάνονται ετησίως».
Όλες οι ινδιάνικες φυλές που κατοικούσαν στις Μεγάλες Πεδιάδες μετακινήθηκαν βιαίως καθώς οι άποικοι προέλαυναν. Οι Ινδιάνοι συνήπταν πολλές φορές συμφωνίες μετεγκατάστασης με την αμερικανική κυβέρνηση, με την τελευταία να τις καταπατά κατά κόρον… Παρά την δέσμευση του G. Washington ήδη από τα 1790 ότι οι Η.Π.Α. θα προστάτευαν τις εκτάσεις των Ινδιάνων και πως δεν θα επέτρεπαν να τους εξαπατήσει κανείς, το αμερικανικό κράτος στα επόμενα 100 χρόνια υπέγραψε 370 συνθήκες με τους Ινδιάνους και τις καταπάτησε σχεδόν όλες…!
Εκατομμύρια στρέμματα αφαιρούνταν από τους Ινδιάνους κάθε χρόνο και δίνονταν στους λευκούς αποίκους. Στα 1804 οι φυλές Sauk και Fox εγκατεστημένες στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών έχασαν εκτάσεις 50 εκ. στρεμμάτων! Την ίδια μοίρα είχαν οι Creek της Georgia στα 1826, οι Cherokee και πλήθος άλλων ιστορικών φυλών που ξεριζώνονταν βίαια από τις πατρογονικές τους εστίες. 15.000 Cherokee οδηγήθηκαν δια της βίας στο Arkansas σε μια «πορεία δακρύων».
Γράφει ένας στρατιώτης που συνόδευε τους Ινδιάνους: «Ποτέ δεν θα ξεχάσω τη βουβή πίκρα εκείνου του πρωινού. Ο φύλαρχος Τζον Ρος είπε μια προσευχή και, όταν δόθηκε το σύνθημα, αναπήδησαν πολλά παιδιά και με τα μικρά τους χεράκια άρχισαν να αποχαιρετάνε τα βουνά της πατρίδας τους, που δεν θα τα έβλεπαν ξανά… Η πορεία εξελίχτηκε σε πορεία θανάτου… Όταν τελείωσε το ταξίδι, ο δρόμος που είχαμε πάρει ήταν σφραγισμένος από 4.000 βουβά μνήματα».
Μετά το τέλος του «πολέμου του Μαύρου Γερακιού» στα 1832 ο φύλαρχος των Sauk και Fox, «Μαύρο Γεράκι», αιχμάλωτος των λευκών έβγαλε τον ακόλουθο λόγο: «Πολέμησα σκληρά, όμως τα όπλα σας (ενν. των λευκών) στοχεύουν καλά. Οι σφαίρες πετούσαν σαν πουλιά στον αέρα και σφύριζαν στ’ αυτιά μας όπως ο άνεμος ανάμεσα στα δέντρα τον χειμώνα. Γύρω μου έπεφταν νεκροί οι πολεμιστές μου… Το πρωί ο ήλιος ανέτειλε θαμπός και το βράδυ βυθίστηκε σε ένα σκοτεινό σύννεφο και έμοιαζε με πύρινη σφαίρα. Αυτός ήταν ο τελευταίος ήλιος που έλαμψε για το «Μαύρο Γεράκι». Τώρα πια είναι αιχμάλωτος των λευκών… Δεν έκανε τίποτα που θα ντρόπιαζε έναν Ινδιάνο. Πολέμησε για τους ομόφυλούς του, για τις γυναίκες και τα παιδιά τους, εναντίον λευκών που έρχονταν χρόνο με το χρόνο για να τους ληστέψουν και να αρπάξουν τη γη τους… Οι λευκοί είναι κακοί δάσκαλοι, τα βιβλία τους λένε ψέματα αλλά και οι πράξεις τους είναι ψεύτικες. Μοιράζουν χαμόγελα στον φτωχό Ινδιάνο την ίδια στιγμή που τον κλέβουν… Λέμε στους λευκούς να μας αφήσουν ήσυχους, να μείνουν μακριά μας… Οι λευκοί δεν γδέρνουν κρανία, κάνουν όμως χειρότερα πράγματα. Δηλητηριάζουν τις καρδιές… Αντίο, λαέ μου! Το «Μαύρο Γεράκι» σε αποχαιρετά».
Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα όλες οι μεγάλες φυλές Ινδιάνων είχαν είτε εξαφανιστεί, είτε αποδεκατιστεί κατοικώντας σε ορισμένες από το κράτος περιορισμένες περιοχές.
 |
| Dance with the wolves |
Μετά το τέλος του «πολέμου του Μαύρου Γερακιού» στα 1832 ο φύλαρχος των Sauk και Fox, «Μαύρο Γεράκι», αιχμάλωτος των λευκών έβγαλε τον ακόλουθο λόγο: «Πολέμησα σκληρά, όμως τα όπλα σας (ενν. των λευκών) στοχεύουν καλά. Οι σφαίρες πετούσαν σαν πουλιά στον αέρα και σφύριζαν στ’ αυτιά μας όπως ο άνεμος ανάμεσα στα δέντρα τον χειμώνα. Γύρω μου έπεφταν νεκροί οι πολεμιστές μου… Το πρωί ο ήλιος ανέτειλε θαμπός και το βράδυ βυθίστηκε σε ένα σκοτεινό σύννεφο και έμοιαζε με πύρινη σφαίρα. Αυτός ήταν ο τελευταίος ήλιος που έλαμψε για το «Μαύρο Γεράκι». Τώρα πια είναι αιχμάλωτος των λευκών… Δεν έκανε τίποτα που θα ντρόπιαζε έναν Ινδιάνο. Πολέμησε για τους ομόφυλούς του, για τις γυναίκες και τα παιδιά τους, εναντίον λευκών που έρχονταν χρόνο με το χρόνο για να τους ληστέψουν και να αρπάξουν τη γη τους… Οι λευκοί είναι κακοί δάσκαλοι, τα βιβλία τους λένε ψέματα αλλά και οι πράξεις τους είναι ψεύτικες. Μοιράζουν χαμόγελα στον φτωχό Ινδιάνο την ίδια στιγμή που τον κλέβουν… Λέμε στους λευκούς να μας αφήσουν ήσυχους, να μείνουν μακριά μας… Οι λευκοί δεν γδέρνουν κρανία, κάνουν όμως χειρότερα πράγματα. Δηλητηριάζουν τις καρδιές… Αντίο, λαέ μου! Το «Μαύρο Γεράκι» σε αποχαιρετά».
Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα όλες οι μεγάλες φυλές Ινδιάνων είχαν είτε εξαφανιστεί, είτε αποδεκατιστεί κατοικώντας σε ορισμένες από το κράτος περιορισμένες περιοχές.
Καταπατώντας συνεχώς τις συμφωνίες με τους ιθαγενείς οι Αμερικάνοι είχαν καταφέρει να τους περιορίσουν μέχρι το 1930 σε μερικές περιοχές του Texas και της Β. Ντακότας. Παρά το γεγονός ότι στα 1902 οι πέντε «πολιτισμένες» φυλές, ήτοι Cherokee, Creek, Chickasaw, Choctaw και Seminole, απέκτησαν την αμερικανική υπηκοότητα δεν τους επιτρεπόταν να ψηφίζουν… Ο πρόεδρος Theodore Roosevelt (1901-1909) δήλωνε για τους Ινδιάνους, αποτυπώνοντας την κοινή γνώμη: «Δεν φτάνω τόσο στα άκρα να πιστεύω ότι μόνο ένας νεκρός Ινδιάνος είναι καλός Ινδιάνος, αλλά πιστεύω πως αυτό ευσταθεί στις 9 από τις 10 περιπτώσεις. Και σε ό, τι αφορά τον δέκατο Ινδιάνο, δεν είμαι διατεθειμένος να εξετάσω λεπτομερώς και τη δική του περίπτωση. Η αλήθεια είναι πάντως ότι και ο πιο κακός καουμπόης διαθέτει περισσότερες ηθικές αξίες από τον μέσο Ινδιάνο».
 |
| Ο εξημερωμένος Τίγρης Τζερόνιμο, τον οποίο ο στρατηγός Νέλσον Μάιλς ονόμασε τον Ανθρώπινο Τίγρη, φαίνεται εξημερωμένος και συγκρατημένος σε αυτή τη φωτογραφία. Μια παρόμοια φωτογραφία του με ζωγραφισμένα καλύμματα κεφαλής παρουσίασε την αυτοβιογραφία του, που δημοσιεύτηκε το 1906. – Ευγενική προσφορά Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου – |
Οι επιζήσασες φυλές οδηγήθηκαν σταδιακά στην γκετοποίηση με αποτέλεσμα στις κοινότητές τους να αυξηθούν τα ποσοστά αλκοολισμού και ανεργίας. Με τη βοήθεια και του Hollywood κατασκευάστηκε το στερεότυπο του ύπουλου Ινδιάνου, που επιβουλεύεται μονίμως τον καλό και τίμιο λευκό. Οι Ινδιάνοι δια της οθόνης κατατάχτηκαν συλλήβδην στην κατηγορία του «άγριου», του «απολίτιστου»… Την δεκαετία του 1960 το μέσο εισόδημα των Ινδιάνων δεν υπερέβαινε τα 1500 δολάρια ετησίως. Η λύση για το υποκριτικό αμερικανικό κράτος βρέθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν και παραχώρησε στους ινδιάνικους καταυλισμούς το δικαίωμα να ανοίγουν… καζίνο!
Αν και μεγάλο μέρος των εσόδων καταλήγουν στις αυτοδιοικούμενες περιοχές για κοινωφελή έργα, εντούτοις ακόμη και σήμερα οι ινδιάνικες κοινότητες χαρακτηρίζονται από υψηλά ποσοστά φτωχοποίησης. Ο φύλαρχος των Sioux, «Πιτσιλωτή Ουρά» (Spotted Tail) συνόψισε γλαφυρά τον εμπαιγμό των λευκών προς τους Ινδιάνους: «Πείτε στο λαό σας πως από τότε που ο Μεγάλος Πατέρας (ενν. τον Πρόεδρο των Η.Π.Α.) υποσχέθηκε πως δεν θα μας έδιωχναν ποτέ από τις εστίες μας, έχουμε μετακινηθεί πέντε φορές… Θαρρώ πως θα έπρεπε να βάλετε ρόδες στους Ινδιάνους, άμα θέλετε να τους τρέχετε από εδώ και από εκεί».
Η κατάκτηση της Δύσης από τους λευκούς πιονέρους το μόνο που προσέφερε στις ιθαγενείς φυλές ήταν θάνατος και διώξεις. Όσοι από τους Ινδιάνους ασπάστηκαν τον πολιτισμό του λευκού, δεν σήμαινε απαραίτητα ότι ενσωματώθηκαν και στην κοινωνία του. Στην καλύτερη περίπτωση ζούσαν περιφερειακά, χωρίς πραγματικά δικαιώματα,.
Ο Red Cloud ήταν ένας αξιοσέβαστος Ινδός αρχηγός των Sioux και ο μόνος που κέρδισε έναν πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, τον λεγόμενο « Πόλεμο του Red Cloud », ο οποίος έλαβε χώρα μεταξύ 1866 και 1868 . Οι Sioux, μαζί με τους Cheyenne, νίκησαν τον βορειοαμερικανικό στρατό και η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να υπογράψει τη Συνθήκη του Fort Laramie, στην οποία εγκατέλειψε τα οχυρά που είχε χτίσει στο Bozeman Trail , που διέσχιζε το έδαφος Lakota σε αυτό το έθνος της Αμερικής. Με τη σειρά της, τους παραχώρησε τις δικές τους αυτόνομες εκτάσεις.
Αν και οι ΗΠΑ δεν κράτησαν τον λόγο τους, το Red Cloud δεν συμμετείχε στον μετέπειτα Μεγάλο Πόλεμο των Σιού, με επικεφαλής τους Sitting Bull και Crazy Horse. Παρά τη διάσημη μάχη του Little Bighorn, από τότε, οι ιθαγενείς της Αμερικής έχασαν τα λίγα που είχαν και η πείνα έκανε τις φυλές να τα παρατήσουν σιγά σιγά.
Πρώτα ήταν το Cheyenne και αργότερα, οι ηγέτες Crazy Horse και Sitting Bull. Οι Sioux περιορίστηκαν στο να ζουν σε άβολους χώρους που ήταν απλωμένοι και όχι πολύ γόνιμοι. Αυτό τους έκανε να εξαρτώνται από την κρατική βοήθεια. Σε αντίθεση με τους άλλους ηγέτες, ο Red Cloud πέθανε από βαθιά γεράματα. Πάντα προσπαθούσε να διαπραγματευτεί μια καλύτερη κατάσταση για τους ανθρώπους του, αν και δεν τα κατάφερε.
Η ταινία "ο τελευταίος των Μοικανών"η ιστορία διαδραματίζεται στην αποικιακή Νέα Υόρκη
Δηκτικά ο George Bernard Shaw σχολίαζε: «Είμαι γνωστός για την ειρωνία μου. Αλλά ούτε εγώ δεν θα σκεφτόμουν ποτέ να τοποθετήσω στο λιμάνι της Νέας Υόρκης ένα άγαλμα αφιερωμένο στην ελευθερία»…
https://thepressproject.gr/i-genoktonia-ton-indianon-ena-ksexasmeno-olokautoma/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου