Αυγά Φαμπερζέ και θρόνοι φλαμπέ

To Μουσείο Φαμπερζέ στην Αγ. Πετρούπολη, τύφλα νάχουν οι Βερσαλλίες.

Σιγά τα αυγά

Σήμερα θα μιλήσουμε για αυγά , αυγά χρυσά, αυγά κλούβια,  κότες  και καλάθια  και θα τα σπάσουμε κιόλας, και πριν περάσουμε στο κυρίως θέμα θα παραθέσω εδώ άκρως  διαχρονικές και σοφές παροιμίες

"Έχασε τα αυγά και τα καλάθια"

"Αλλού τα κακαρίσματα και αλλού γεννούν οι κότες"
"Αν δεν σπάσεις αυγά ομελέττα δεν κάνεις"
Κούρεψε τ’ αυγό και πάρε το μαλλί του. (φτώχεια)
Ακόμα δε βγήκε απ’ τ’ αυγό. (ανώριμος)
Απ’ αυτούς κι αυγά να πάρεις, μέσα κρόκο δε θα βρεις. (απατεώνες)
Κάτσε στ’ αυγά σου! ( ήσυχα –φρόνιμα)
Κάθε μέρα αυγά και πλιά (πουλιά)…(συχνοί καβγάδες)
Απ’ τ’ αυγοτσόφλι μαλλί κι από νύχι γάλα.(αδύνατον)
Της γειτόνισσας τ’ αυγά, είναι πάντα πιο μεγάλα. (ζήλια)
Προτού σκάσουν τ’ αυγά, άρχισε να μετράει τα πουλιά…(ανυπόμονος)

Οποιαδήποτε ομοιότητα με την σημερινή κατάσταση πρόσωπα και γεγονότα είναι απλώς συμπτωματική.

Το πρώτο αυγό «η Κότα» το παρήγγειλε το 1885 ο τσάρος Αλέξανδρος Γ', θέλοντας να το κάνει ως δώρο έκπληξη για το Πάσχα στη σύζυγό του Μαρία Φιόντοροβνα που ήταν άκρως θρησκευόμενη και θεοσεβούμενη.

First Hen egg

Η Κότα με το ζαφειρένιο μενταγιόν», που ήταν το δεύτερο έκθεμα από την σειρά των αυτοκρατορικών Πασχαλινών Αυγών (σύμφωνα με την περιγραφή που υπάρχει στα Κρατικά Αρχεία της Σοβιετικής Ένωσης, το κόσμημα αυτό ήταν «μια κότα από χρυσό και μπριγιάν, που έβγαζε από ένα καλάθι ένα ζαφειρένιο αυγό»).

Εξωτερικά μοιάζει με ένα συνηθισμένο άσπρο αυγό, που είναι καλυμμένο από ένα κέλυφος φτιαγμένο από σμάλτο, ενώ μέσα στον χρυσό του «κρόκο», βρίσκεται μια κότα από πλατίνα, πάνω στην οποία διακρίνεται ένα μικρό αντίγραφο του αυτοκρατορικού στέμματος φιλοτεχνημένο με διαμάντια και μια αλυσίδα με ένα ρουμπινένιο μενταγιόν.

Οι Μπολσεβίκοι  που δεν είχαν ξαναδεί την ζωή τους αυγά ,δεν κατάλαβαν τίποτε απο χρυσές κότες άρχισαν να πουλάνε τα αυγά   μπιρ παρά , σχεδόν τζάμπα, στα καταστήματα της Αγίας Πετρούπολης ενώ στη συνέχεια τα πουλούσε στο εξωτερικό μέσω της εταιρείας «Αντίκες» (Σοβιετικός οργανισμός εξωτερικού εμπορίου) κυριολεκτικά «με το ζύγι». 

Τα περισσότερα από τα κοσμήματα Φαμπερζέ κατέληξαν στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, κυρίως σε ιδιωτικές συλλογές, κάτι ολιγάρχες της εποχής, ποιός τους θυμάται τώρα . Γενικώς τα αυγά άλλαζαν χέρια τακτικά , γιατί ως γνωστόν κανείς δεν παίρνει τίποτε μαζί του στο υπερπέραν ας είναι και τσάρος

Μουσείο Φαμπερζέ στην Αγία Πετρούπολη, υπάρχει ένα ξεχωριστό Πασχαλινό αυγό, «Το Τάγμα του Αγίου Γεωργίου». Το εν λόγω αυγό, που κατασκευάστηκε την άνοιξη του 1916, το είχε παραγγείλει ο τσάρος Νικόλαος Β’ για να το κάνει δώρο στη μητέρα του, Μαρία Φιόντοροβνα.

Order of St. George egg

Ανάμεσα τώρα σε αυγά, κότες χρυσές και καλάθια πολυτελείας εμφανίστηκε ένας  κάποιος ΡασΠούτιν 

Ο Γκριγκόρι Γιεφίμοβιτς Ρασπούτιν , ο οποίος άσκησε τεράστια επίδραση στο τελευταίο ρωσικό αυτοκρατορικό ζεύγος, του Τσάρου Νικολάου Β΄ και της Τσαρίνας Αλεξάνδρας.

Ο Ρασπούτιν γεννήθηκε σε οικογένεια χωρικών (μουζίκων) της Σιβηρίας ο οποίος στράφηκε στον μυστικισμό το 1897, ύστερα από μια αποκαλυπτική εμπειρία που βίωσε κατά τη διάρκεια προσκυνήματος σε μοναστήρι. Αμόρφωτος σε σημείο που δεν ήξερε ούτε να γράφει.
Οι πνευματικές του αναζητήσεις τον οδήγησαν σε ηλικία 18 ετών σε μοναστήρι, όπου μυήθηκε στη διδασκαλία των «Μαστιγουμένων», μίας αίρεσης, τα μέλη της οποίας ονομάζονταν επίσης και πειθαρχούμενοι, κουκουλοφόροι ή δερόμενοι και οι οποίοι μαστιγώνονταν για λόγους μετανοίας ή εξιλέωσης και ανάμεσα στα μαστίγια έκαναν οι άνθρωποι και κανένα όργιο, για να περάσει η ώρα,γιατί τότε δεν είχαν ούτε  Netflix, ούτε Ιντερνετ. Μετά μετανοούσαν και όλα καλά και όλα ωραία. Ο καλός θεός τους  άκουγε και  πάντα φιλέσπλαχνος τους συγχωρούσε , ενώ κάποιους άλλους τους στέλνει στο πύρ το εξώτερο  για ασήμαντον αφορμή.

Ειδικά κάτι παιδάκια  αμαρτωλά ,του πολέμου, παιδάκια κακοποιημένα ποτέ να μην τα ακούει αυτός ο θεός.

Ο άγιος αυτός άνθρωπος λοιπόν ο Ρασπούτιν  έλεγε ότι η σεξουαλική εξάντληση ήταν το καλύτερο μέσο για να φθάσει ο πιστός στην κατάσταση της «θείας αταραξίας», ώστε να βρεθεί πιο κοντά στον Θεό.

Ταξίδεψε σε πολλά μέρη για να μεταδώσει το δόγμα του εμπνευσμένο κατευθείαν απο την πηγή, πήγε στο Άγιο Όρος (αλλοίμονο) , Ιεροσόλυμα, και στο διάστημα αυτό, ζούσε από τις δωρεές των χωρικών και  κατάφερε να γίνει γνωστός για τις υποτιθέμενες θεραπευτικές του δυνάμεις, αλλά και για τη σκανδαλώδη σεξουαλική του συμπεριφορά.

Για κάποιους Ρώσους, ο Ρασπούτιν παρέμεινε σύμβολο των αγροτικών τάξεων, και μέχρι σήμερα θέλουν να πιστεύουν ότι αυτά που λέγονταν εναντίον του ήταν απλώς φήμες. Μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού το 1993, κάποιοι Ρώσοι εθνικιστές προσπάθησαν να αποκαταστήσουν τη φήμη του, ενώ μερικοί πρότειναν έως και την αγιοποίησή του.

Δεν άργησε να γίνει και γνωστός στην Τσαρική αυλή και από το 1906 προσφέρει τις υπηρεσίες του σαν θεραπευτής στον πρίγκιπα Αλεξέι, που έπασχε από αιμορροφιλία,

Οι αναφορές για τη διαγωγή του έφταναν στον Τσάρο Νικόλαο, εκείνος δεν τις πίστευε, ενώ τιμωρούσε με πολιτικούς διωγμούς εκείνους που τις μετέφεραν.

Κάποια στιγμή όμως τον εξόρισε

Η τσαρίνα Αλεξάνδρα βαθειά θρησκευόμενη φανατικά πιστή του Ρασπούτιν,  ψωνίστηκε ολίγον τι επειδή της έλεγε πως ήταν «αγία» και πως την βλέπει στα όνειρά του με φωτοστέφανο. Δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος .Οι πιο πονηροί λένε ότι την κουτούπωνε ο θαυματουργός μοναχός με άλλα κόλπα αιρετικά  που είχε μάθει σε κάτι μοναστήρια

Ετσι  ανάγκασε τον τσάρο  να ανακαλέσει την απόφασή του λίγους μήνες αργότερα, καθώς δεν ήταν διατεθειμένος να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του γιου του ή να δυσαρεστήσει τη σύζυγό του. 

Η δύναμη του τυχοδιώκτη χωρικού έφτασε στο απόγειό της μετά το 1915, όταν ο Νικόλαος έφυγε για το μέτωπο κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Τσάρος Νικόλαος ανέλαβε προσωπικά την ηγεσία του στρατού επειδή ο Ρασπούτιν ισχυρίστηκε ότι είδε σε όραμα, ότι σε αντίθετη περίπτωση θα χανόταν ο πόλεμος.  Οπως καταλάβατε τον ξεφορτώθηκε  η τσαρίνα τον τσάρο και  ο Ρασπούτιν αλώνιζε στο παλάτι,ενώ το "ευλογούσε" συγχρόνως με τον δικό του τρόπο.

Με την απουσία του Νικολάου, η αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα διαδραμάτισε έναν πιο ενεργό ρόλο στη διακυβέρνηση και έτσι ο Ρασπούτιν κατάφερε να ασκεί σημαντική επιρροή διορίζοντας και παύοντας το προσωπικό του κράτους κατά τις επιθυμίες του. Η δύναμη αυτή τον έκανε να παραφέρεται και να αναγκάζει νομάρχες, υπουργούς και διευθυντές να εξευτελίζονται κολακεύοντας τον ευνοούμενο της τσαρίνας. Ο ίδιος ο Ρασπούτιν, αν άλλαζε γνώμη για την ικανότητα κάποιου στελέχους, έπειθε την Αλεξάνδρα να τον διώξει, λέγοντας απλά ότι «μπήκε ο διάβολος μέσα του» και κολακεύοντας ταυτόχρονα τη δική της αφέλεια λέγοντας ότι «βλέπει τον Χριστό να στέκει στο πλάι της».

 Οι κακές γλώσσες επέμεναν και αργότερα ψιθυριζόταν στην κοινωνία πως ο Ρασπούτιν αποπλάνησε όχι μόνο την Αυτοκράτειρα αλλά και τις τέσσερις κόρες της. Το κουτσομπολιό τροφοδοτήθηκε από τα θερμά, αν και αθώας φύσης, γράμματα που έστελνε στο Ρασπούτιν η Αλεξάνδρα και τα κορίτσια, τα οποία έδειξε ο Ρασπούτιν και κατόπιν κυκλοφόρησαν παντού. «Αγαπημένε, ακριβέ, μοναδικέ φίλε», έγραψε η Αναστασία. «Πόσο πολύ θα ήθελα να σε δω και πάλι. Εμφανίστηκες σήμερα μπροστά μου σε ένα όνειρο. Ρωτώ συνέχεια τη μαμά πότε θα έρθεις...Σε σκέφτομαι πάντα, αγαπημένε μου, επειδή είσαι τόσο καλός απέναντί μου...»
.

Ο Ζεράρ Ντεπαντιέ, που έχει πολιτογραφηθεί Ρώσος πολίτης για να επωφεληθεί της χαμηλότερης φορολογίας στη χώρα του Πούτιν και στη Ρωσία έπαιξε τον ρόλο του Ρασπούτιν και ετοιμάζει και νέα ταινία, στην οποία θα ενσαρκώσει το Στάλιν με τις ευλογίες του Πούτιν όχι του ΡασΠούτιν.

Η αγία οικογένεια των Ρομάνοφ

Ο πλήρης τίτλος του Νικολάου Β΄ ως Αυτοκράτορα, όπως περιγράφεται στο Άρθρο 59 του Συντάγματος του 1906, ήταν: "Με τη Χάρη του Θεού, Υμείς Νικόλαος, Αυτοκράτορας και Μονάρχης Πασών των Ρωσιών, της Μόσχας, του Κιέβου, του Βλαντίμιρ , Νόβγκοροντ; Τσάρος του Καζάν, Τσάρος του Αστραχάν, Τσάρος της Πολωνίας, Τσάρος της Σιβερίας, Τσάρος της Ταυρικής Χερσονήσου, Λόρδος του Πσκοφ και Μεγάλος Πρίγκιπας του Σμολένσκ, Λιθουανίας, Βολυνίας, Ποδολίας και Φινλανδίας; Πρίγκιπας της Εσθονίας, Λιβονίας, Κουρλάνδης και Σεμιγαλίας, Σαμογιτίας, Μπιάλιστοκ, Καρελίας, Τβερ, Γιούγκορ, Περμ, Βιάτκα, Βόγκαρ και αλλού; Κυρίαρχος και Μεγάλος Πρίγκιπας του Νίζνι Νόβγκοροντ, Τσέρνιγκοφ, Ριαζάν, Πόλοτσκ, Ροστόφ, Γιαροσλάβλ, Μπελοζέρο, Ουδόρια, Ομπντόρια, Κονδία, Βίτσεμπσκ, Μστισλάβ, και Ηγεμόνας Πάσης της Σεβεριανής χώρας; Κυρίαρχος και Λόρδος της Ιβηρίας, Καρταλινίας, της Καμπαρντιανή γης και της Αρμενίας: κληρονομικά Κυρίαρχος και Ηγεμόνας των Κιρκασσίων και Ορεινών Πριγκίπων και άλλων; Κυρίαρχος του Τουρκιστάν, Διάδοχος της Νορβηγίας, Δούκας του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν, Στόρμαρν, Ντίτμαρσεν και Ολδεμβούργου, και ούτω καθεξής, και ούτω καθεξής, και ούτω καθεξής. Και τελειωμό δεν έχει.

Η στέψη του αυτοκράτορα και της συζύγου του πραγματοποιήθηκε στις 14 (26) Μαΐου 1896. Η κακή οργάνωση των εορταστικών εκδηλώσεων οδήγησε σε έναν τερατώδη τραυματισμό, κατά τον οποίο, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, έχασαν τη ζωή τους 1.379 άνθρωποι και πολλές εκατοντάδες άλλοι ακρωτηριάστηκαν. 

Η τραγωδία άφησε εξαιρετικά σοβαρές εντυπώσεις στην κοινωνία . Σε σχέση με τα γεγονότα της Χοντίνκα και τις επακόλουθες 9 Ιανουαρίου 1905, ο Νικόλαος Β” έλαβε το παρατσούκλι “Ματωμένος”. Αντί να πάει στα νοσοκομεία να συμπαρασταθεί δίπλα στις οικογένειες, κοντά στον λαό του , όπως θα έκανε κάθε δημοκράτης ηγέτης έστω και για τα μάτια του κόσμου, ο ίδιος προτίμησε να πάει στο πάρτυ του Γάλλου πρεσβευτή.

Αδύναμος χαρακτήρας, άβουλος δεν τόλμησε να προχωρήσει σε μεταρυθμίσεις, ο κόσμος γύρω του άλλαζε , αυτός ζούσε σε γυάλα  μακρυά απο τον λαό του και δεν είδε τις  ραγδαίες εξελίξεις να φθάνουν.

Το Coat of Arms  των Ρομανώφ, πουλιά δικέφαλα να κράζουν, σταυροί, δράκοι, θρόνοι, ο Αγ. Γιώργης, (ο Ρωμαίος   στρατιωτικός που υπηρετούσε ως αξιωματικός του στρατού επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού) να σκοτώνει τον Δράκο.

Το 1981 ο Νικόλαος Β΄ και οι πρώτου βαθμού συγγενείς του αγιοκατατάχθηκαν από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ως μάρτυρες στις 14 Αυγούστου 2000. 

Δεν έγιναν μάρτυρες, αφού ο θάνατος τους δεν σχετιζόταν άμεσα με τη χριστιανική πίστη. Αντ' αυτού ονομάστηκαν παθοφόροι  "Άγιος Νικόλαος ο το Πάθος Φέρων" 

Μια τελετή Χριστιανικής ταφής πραγματοποιήθηκε 80 χρόνια μετά την εκτέλεσή τους το 1998. Τα σώματά τους αναπαύτηκαν με τιμές κράτους στον Παρεκκλήσιο της Αγίας Αικατερίνης στο οχυρό των Αγίων Πέτρου και Παύλου στην Αγία Πετρούπολη, όπου αναπαυόταν όλοι οι Ρώσοι Αυτοκράτορες από τον Μεγάλο Πέτρο και έπειτα.

 Ο Πρόεδρος Γέλτσιν και η κυρία του παρακολούθησαν την τελετή μαζί με τους συγγενείς των Ρομανόφ, συμπεριλαμβανομένου του Μιχαήλ πρίγκιπα του Κεντ.

 Η τελευταία Αυτοκρατορική Οικογένεια της Ρωσίας αγιοκατατάχθηκε όχι μόνο από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά και από τον Πατριάρχη Αλέξιο Β΄ στη Μόσχα.

"Και εκείνοι σαν πουλιά όρνιθες πετεινών χηνών γερανών κύκνων μακρολαίμηδων στης Ασίας τον λειμώνα και στου Καΐστρου τα ρείθρα εδώ και εκεί πετούν αγαλλόμενα με τις φτερούγες τους και κάθονται κλαγγηδόν και να αναταράσσεται ο ευρασιατικός λειμών…" Ιλιάδα Ομηρος

...και όλη η Γαία η Παγγαία η Λαυρασία η Γκοντβάνα η Ευρασία Ασία οι υπερβόρειοι, οι υπερνότιοι, οι απωδυτικοί, οι απωανατολικοί και ….ο Μεγάλος Αιών

Και χορεύουν οι άνθρωποι, αυτά τα εφήμερα όντα της μιας ημέρας στην
ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ σε bal masqué , και ανοιγοκλείνει η αυλαία και πέφτουν αυτοκρατορίες και θρόνοι και όλα αλλάζουν εποχές, αιώνες,ιδέες, χρυσά αυγά και ας  είναι και φαμπερζέ.

Khachaturian "Masquerade"