 |
RUDOLPH TEGNER ZEUS GIVING BIRTH TO ATHENA
Το απίθανο γλυπτό του Δανέζου γλύπτη Rudolph Tegner, ο Δίας γεννώντας την Αθηνά |
Αθηνά Σοφίας Νους
Οι Έλληνες, ο πρώτος λαός που κατέκτησε τη λογική σκέψη και διατύπωσε καθολικούς νόμους για τη λειτουργία του σύμπαντος, έπλασαν μια θεά που προσωποποιούσε την εξυπνάδα και τη φρόνηση. Η θεά της στρατηγικής και του πολέμου που συνδυάζει τη δύναμη και τη γενναιότητα με τη σύνεση και την εξυπνάδα
Άλλωστε, ακόμη και ο τρόπος γέννησης της ήταν τέτοιος που μαρτυρούσε τις ιδιότητές της αυτές Γι΄αυτό ο Όμηρος την αποκαλεί Τριτογένεια δηλ. αυτή που γεννήθηκε σε αυτόν τον κόσμο από άλλη Τρίτη αιτία, και το όνομα της αντηχούσε σε όλον τον Ελληνικό κόσμο και την επικαλούντο πάντα για κάτι ανώτερο και δύσκολο.Η γαλανομάτα κόρη ξεπήδησε από το κεφάλι του παντοδύναμου και πάνσοφου Δία, με μία τσεκουριά του Ήφαιστου πάνοπλη. Κρατούσε ασπίδα, φορούσε περικεφαλαία και κουνούσε απειλητικά το δόρυ της. Η Γλαυκώπις λάμπουσα θεά ,που διαπερνάει με τα φλογερά της μάτια τα σκοτάδια, όταν σήμαινε η ώρα να εμφανιστεί στον κόσμο, ξεπήδησε χορεύουσα με πανοπλία έβγαλε μια πολεμική κραυγή που έκανε τον Όλυμπο να σειστεί ολόκληρος και έφτασε ως τα πέρατα του κόσμου . Αντιλάλησε όλη η γη, ενώ η αναταραχή της θάλασσας και τα πελώρια κύματα που σηκώθηκαν προμήνυαν ότι κάτι σημαντικό συμβαίνει.
Ο Ήλιος σταμάτησε το ολόχρυσο άρμα του και παρακολουθούσε τη θεά μέχρι να βγάλει την πανοπλία της Όταν σταμάτησε η κοσμοχαλασιά που προκάλεσε η γέννηση της θεάς, και φύση ολόκληρη γαλήνεψε, βλέποντας τον Δία, πέταξε στα πόδια του τα όπλα της , και τότε χάρηκε ο πολύνοος Ζεύς.
Παλαιότεροι τύποι του ονόματος της θεάς ήταν οι τύποι Αθάνα (δωρικός) και Αθήνη, το δε όνομα Αθηνά, που τελικά επικράτησε, προέκυψε από το επίθετο Αθαναία, που συναιρέθηκε σε Αθηνάα Αθηνά. Στον Κρατύλο ο Πλάτων ετυμολογεί το όνομα από το Α-θεο-νόα ή Η-θεο-νόα, δηλαδή η νόηση του Θεού . Συνδύαζε τη δύναμη και τη γενναιότητα με τη σύνεση και την εξυπνάδα.
Η Αθηνά αγαπούσε τις πολεμικές και τις καλές τέχνες και ασχολούνταν διαρκώς μ’ αυτές. Δεν είχε καθόλου ερωτικές περιπέτειες και συμβόλιζε την αιώνια παρθενία. Γι’ αυτό άλλωστε οι Αθηναίοι ονόμασαν το ναό της θεάς πάνω στην Ακρόπολη, Παρθενώνα. Η αιώνια νεότητά της προερχόταν από την αγνότητά της γι΄αυτό και ο Τειρεσίας τυφλώθηκε όταν την είδε γυμνή. Μόνο μια φορά λένε προσπάθησε να την ενοχλήσει ερωτικά ο Ήφαιστος, μα η θεά αντιστάθηκε παλικαρίσια. Από το σπέρμα του θεού που έπεσε στη γη γεννήθηκε ο Εριχθόνιος, ένας ονομαστός ήρωας της Αθήνας, που η θεά του συμπεριφερόταν σαν να ήταν γιος της.
Θεά της δράσης, του θάρρους και της ανδρείας, αντιμετώπισε τον Γίγαντα Εγκέλαδο στην σύρραξη Γιγάντων και θεών, και τον έριξε κάτω από το τέθριππο άρμα της.
Η πολεμική θεά στάθηκε στο πλευρό πολλών γνωστών ηρώων όπως ο Ηρακλής που τον βοήθησε στη δοκιμασία των δώδεκα άθλων. Του χάρισε τα κύμβαλα που ήταν έργο του Ήφαιστου και χτυπώντας τα ο ήρωας τρόμαξε τις Στυμφαλίδες όρνιθες που πέταξαν από τις κρυμμένες φωλιές τους και έτσι τις σκότωσε με τα βέλη του. Για να την ευχαριστήσει της αφιέρωσε τα χρυσά μήλα που έκοψε από τον κήπο των Εσπερίδων.
Με τη βοήθεια της θεάς ο Περσέας κατάφερε να εξοντώσει τη Γοργόνα, ένα τέρας που αντί για μαλλιά είχε φίδια και τα τρομερά της μάτια προκαλούσαν φριχτό πανικό σ’ όποιον τα αντίκριζε ή τον απολίθωναν. Ο ήρωας αντιμετώπισε το τέρας με τη γυαλιστερή ασπίδα που του έδωσε η Αθηνά και την αποκεφάλισε ,παρακολουθώντας την πάνω σε αυτή. Πρόσφερε το φοβερό κεφάλι της, που ακόμη και κομμένο διατηρούσε τις ιδιότητές του, στην Αθηνά.
Η θεά τοποθέτησε το λεγόμενο «γοργώνειο» πάνω στην αιγίδα που της είχε κάνει δώρο ο πατέρας της και έγινε ένα από τα σύμβολά της.
Μάζεψε το αίμα που πετάχτηκε από τις φλέβες του τέρατος και το έδωσε στον Ασκληπιό, ο οποίος το χρησιμοποίησε σαν γιατρικό
Ο Περσέας όταν σκότωσε την Μέδουσα ξεπήδησε από το σώμα της ο Πήγασος, το άλογο των ποιητών. Ο Βελλερεφόντης ζήτησε την βοήθεια του μάντη Πολύδωρου, και της Αθηνάς που του έδωσε το χαλινάρι για να το τιθασεύσει.
Η θεά της στρατηγικής και του πολέμου είχε ενεργό δράση στον Τρωικό πόλεμο, όπου και προστάτευε την παράταξη των Ελλήνων
Αγαπημένοι της πολεμιστές ήταν ο Διομήδης, ο Αχιλλέας και ο Οδυσσέας. Στάθηκε στο πλάι τους σ’ όλες τις δύσκολες στιγμές. Όταν μάλιστα υπήρχε μεγάλος κίνδυνος, κατέφευγε σε θαύματα για να τους σώσει. Έκανε θεϊκή φωτιά να βγαίνει από την περικεφαλαία του Διομήδη και σκέπασε με πύρινο σύννεφο το κεφάλι του Αχιλλέα. Μάλιστα, στις πιο δύσκολες στιγμές μεταμορφωνόταν η ίδια σε Τρώα πολεμιστή και πήγαινε στις συγκεντρώσεις των αντίπαλων στρατηγών, δίνοντάς τους λανθασμένες συμβουλές. Αλλά και όταν υπήρχαν διχόνοιες και διαφωνίες στο στρατόπεδο των Ελλήνων, πάντοτε κατάφερνε να προλάβει τα χειρότερα· όπως όταν δεν άφησε τον Αχιλλέα να σκοτώσει τον Αγαμέμνονα αν και τον είχε προσβάλει βαρύτατα.
Βοήθησε τον πολυμήχανο Οδυσσέα τόσο κατά τη διάρκεια του πολέμου όσο και κατά το δεκάχρονο ταξίδι της επιστροφής του. Στην Οδύσσεια, η Αθηνά παρεμβαίνει με μεταμορφώσεις. Παίρνει τη μορφή του Μέντορα και δίνει πολύτιμες συμβουλές και οδηγίες στον Τηλέμαχο.
Στέλνει επίσης όνειρα. Εμφανίζεται στον ύπνο της Ναυσικάς και τη συμβουλεύει να πάει να πλύνει τα ρούχα της στο ποτάμι, τη μέρα που ο Οδυσσέας πλησιάζει στο νησί των Φαιάκων.
Εμφανίζεται επίσης και στον ύπνο της Πηνελόπης και την συμβουλεύει να οργανώσει τον διαγωνισμό του Τόξου.
Προικίζει τον προστατευόμενο της με υπερφυσική ομορφιά για να γοητεύσει τη βασιλοπούλα και να τον φιλοξενήσει στο ανάκτορο του πατέρα της.
Σ’ άλλες περιπτώσεις ξεσηκώνει τον Δία να βοηθήσει τον Οδυσσέα. Με δική της παρέμβαση η Καλυψώ παίρνει εντολή ν’ αφήσει ελεύθερο τον ήρωα και να του δώσει μέσο για να ξαναβγεί στο πέλαγος.
Ο Ορέστης, ο γιος του Αγαμέμνονα, για να εκδικηθεί το φόνο του πατέρα του σκότωσε τη μητέρα του Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο. Όμως οι Ερινύες τον καταδίωξαν και εκείνος ήρθε στην Αθήνα και ζήτησε καταφύγιο στο ναό της θεάς. Στο δικαστήριο στον Άρειο Πάγο για να κριθεί , πρόεδρος ήταν η ίδια η θεά και αθωώθηκε, γιατί η ψήφος της Αθηνάς, που ήταν αθωωτική, θεωρήθηκε διπλή. Από τότε θεσπίστηκε ο νόμος ότι η ισοψηφία στο δικαστήριο μετρούσε υπέρ του κατηγορουμένου.
Προστάτευε όλους γενικά τους τεχνίτες και τους βιοτέχνες. Η ίδια ήταν καταπληκτική υφάντρα
Η Αθηνά – Παλλάδα συμβόλιζε μερικά από τα πιο σημαντικά ιδεώδη του αρχαιοελληνικού πνεύματος. Συνδύαζε τη δύναμη και τη γενναιότητα με τη σύνεση και την εξυπνάδα. Αγαπημένα της σύμβολα ήταν η αιγίδα, το δόρυ, η κουκουβάγια και η ελιά.
Το Παλλάδιο είναι ένα ξύλινο αγαλματάκι στην Αιγίδα της Αθηνάς που το είχε φτιάξει προς τιμή της νύμφης Παλλάδος και το έριχνε η θεά σε διάφορες πόλεις .
Το ΠΑΛΛΑΔΙΟ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ που είχε τρία μέτρα ύψος το κατασκεύασε η ίδια και είναι δώρο του Δία προς τον Δάνδανο βασιλιά των Τρώων . Υπάρχει και μία άλλη εκδοχή ότι ο Πάρις έκλεψε το Παλλάδιο που το είχε φτιάξει η Αθηνά με τα οστά του Πέλοπα ,μαζί με την ωραία Ελένη .
Ο Μάντης Τειρεσίας μάλιστα είχε πει ότι όσο αυτό το άγαλμα θα βρίσκεται μέσα στο Ίλιον οι Έλληνες δεν θα νικούσαν, γι΄αυτό ο Οδυσσέας με τον Διομήδη το πήραν και μετά η Τροία έπεσε για πάντα. Υπάρχει και μία άλλη εκδοχή ότι ο Πάρις έκλεψε το Παλλάδιο που το είχε φτιάξει η Αθηνά με τα οστά του Πέλοπα ,μαζί με την ωραία Ελένη .
Η Μήτις, πρώτη σύζυγος του Δία και μητέρα της Αθηνάς ήταν για τους Έλληνες η προσωποποίηση της Φρόνησης, αλλά είναι και Κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος, συνεπώς μετέχει του υδάτινου στοιχείου, του συναισθηματικού-θυμικού μέρους της ψυχής, ώστε η σύνεσις να μην είναι στερημένη και αποξηραμένη στοργής και τρυφερότητας .
Τό αρχαιότατο «γνώθι σ’ αυτόν» συνοδεύετο από την θεά της σοφίας, την Παρθένο Αθηνά. Απόλλων και Αθηνά είναι οι Παιώνιοι θεοί, θεραπευτές του Ολυμπιακού Δωδεκαθέου, οι οποίοι από κοινού παρουσιάζουν τις ιδιότητες και τα σύμβολά των διά να αντιμετωπίσουμε τα πάθη της ψυχής μας τα οποία διά της υπερβολής και της οπτικής αναπαράστασης σε μυθολογικά τέρατα, στους ναούς, στα αγάλματα και στα αγγεία, μας αφυπνίζουν και μας αναγκάζουν να καθαρίσουμε την ψυχή μας.
Μακριά η πορεία του ανθρώπου, δύσκολη η διαδρομή που απαιτεί ευσέβεια, διάκριση ,σύνεση, στρατηγική, όλη δηλ. την ψυχική πανοπλία της θεάς Αθηνάς, για την ανέλιξή του, προς την «εντελέχειά» του.
Τι αντιπροσωπεύει η Αθηνά, η μεγάλη των Ελλήνων θεά;;;
Την ανώτερη μορφή της γνώσης, τη σοφία, την επιστήμη, την ανώτερη δικαιοσύνη, τον ανώτερο στοχασμό, τη φιλοσοφία και την παρθενικότητα ενός καθαρού νου που πρέπει να είναι διαυγής για να μπορεί να στοχάζεται καλά.Να συλλογάται ελεύθερα και στοχαστικά.
Τα όπλα της πολλά. Δόρυ, αιγίδα, περικεφαλαία, ασπίδα. Προστατεύει το κεφάλι από τις άλογες σκέψεις του μυαλού κορυθαίολος. Με το δόρυ κτυπά από κοντά σε άμεση ευθύτητα. Με την ασπίδα κρατά τις σκεπτομορφές του ταραχώδους θυμικού μακριά και από τα συναισθήματα τα νοσηρά και τους μεγάλους πολεμιστές της ζωής προστατεύει, συμβουλεύει και αγαπά.
Τον Περσέα, τον Θησέα, τον Ηρακλή, τον Αχιλλέα, τον Τηλέμαχο, τον Οδυσσέα.
Στους ώμους ρίχνει μια χλαίνη, γερή της αγάπης αρματωσιά.
Αναδύεται μέσα από τη κεφαλή του Διός και αυτό σημαίνει πως πρέπει να προσπαθήσει ένας άνδρας για να γίνει σοφός και ειδικά ένας άνδρας της εξουσίας.
Άμυνα η Ασπίδα , επίθεση το δόρυ της και έπαθλο της ορθής κατανόησης η περικεφαλαία της που προστατεύει το Νου, το στρατηγικό κέντρο των συλλογισμών από κάθε ξένη επιβουλή.Οι Έλληνες μέσα από μία μακρόχρονη περιπλάνηση σε αφιλόξενα μέρη σε ερημικά νησιά, αντιμετωπίζοντας φοβερά και εχθρικά τέρατα, κολυμπώντας σε φουρτουνιασμένες θάλασσες, ήρθε ο καιρός να επανακτήσουν τη μνήμη τους, νέα και απαστράπτουσα, ένη και νέα.
Να ξαναβρούν τις χαμένες έννοιες, αρετές και αλήθειες της μυθιστορίας τους, με προεξάρχουσα τη Δικαιοσύνη και να οργανώσουν, να καθιερώσουν μία μεγαλειώδη πομπή για τη θεά τους, την Αθηνά-Σοφία που είναι το επιστέγασμα των ιδιοτήτων-τέκνων του Διός, επιστρέφοντας νικητές σε μία φωτεινή πατρίδα, βαδίζοντας τον δρόμο που οδηγεί προς τον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ, το λαμπρότερο μνημείο όλων των εποχών στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού.
Όταν η Σοφία του Χρόνου γίνεται Βέλος στα χέρια του Τοξότη Οδυσσέα, ο Κύκλος της Οδύσσειας κλείνει και μια νέα εποχή σοφή ξεκινά.
Ένα Βλέμμα που γνέφει τον Σκοπό και γυρίζει τον τροχό του Χρόνου
και το ΒΕΛΟΣ σαϊτιά είναι η ΨΥΧΗ, η αμιγώς Ελληνική!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου