Οι μοναρχίες της φτώχειας και οι δημοκρατίες της πολυτέλειας

Το στέμμα του αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, σήμερα στο Βασιλικό Θησαυροφυλάκιο της Βιέννης

Η πολυτέλεια και ο νεοπλουτισμός εκφυλίζει την δημοκρατία και τους πολίτες της και η μοναρχία φτωχαίνει και εξαθλιώνει τους υπηκόους της.

Ο 19ος αιώνας βρήκε την Ευρώπη σχεδόν αποκλειστικά μοναρχική, με μόνες εξαιρέσεις την Ελβετία και κάποιες ελεύθερες πόλεις-κράτη.


Οι μοναρχίες άρχισαν να φθίνουν σημαντικά από περίπου το 1780, με την Αμερικάνικη και τη Γαλλική επανάσταση
Οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι του 20ού αιώνα κατάφεραν σημαντικά πλήγματα στα μοναρχικά καθεστώτα: μεταξύ 1914 και 2015 οι μοναρχίες μειώθηκαν από 22 σε 12, ενώ οι δημοκρατίες αυξήθηκαν από 4 σε 34.

Σήμερα στην Ευρώπη επιβιώνουν 12 κράτη με πολίτευμα τη μοναρχία (10 κληρονομικές μοναρχίες και 2 αιρετές):

 Σήμερα οι απόλυτες μοναρχίες είναι λίγες και αυτές είναι το Μπρουνέι, το Βατικανό, η Σαουδική Αραβία, καθώς και άλλα αραβικά κράτη στον Περσικό κόλπο

Ο θρόνος του Πάπα στο Βατικανό

Η αυτοκρατορία ως θεσμός και μοναρχία ανήκει στην αρχαία Λεμουρία, γιατί δεν είναι πολίτευμα, δεν υπάρχουν πολίτες, είναι καθεστώς, είναι το καθεστώς του αυτοκράτορα και του Θεού αυτοκράτορα όπως υπήρχε την αρχαία εποχή με τη μία φυλή των Λεμούριων. Είναι το καθεστώς του μεγάλου Δράκου για αυτό και όλοι σχεδόν οι αυτοκρατορικοί οίκοι τον έχουν ως οικόσημο.
Το πέρασμα στην Ατλαντίδα και τις περισσότερες φυλές οδήγησε σε ένα καινούργιο καθεστώς αυτοκρατορίας, της Ποσειδωνίας αυτοκρατορίας και θρησκείας που συνυπήρχε με την Βασιλεία με κυρίαρχο τον Ποσειδώνα τον άρχοντα των θρησκειών που στο θυμικό κυριαρχεί.

The Iron Throne games "Game of Thrones Ατλαντίδας και Λεμουρίας

Ο Βασιλεύς όμως είναι πάντα υποδεέστερος από τον αυτοκράτορα μονοκράτορα θεό, ένα βήμα παρακάτω, αλλά διατηρώντας πολλές από τις συνήθειες του αυτοκράτορα, όπως την χλιδή, τα χρυσά ρούχα, τον χρυσό θρόνο διαμαντικά κ.α
Αυτοκράτορες έχουμε κυρίως στην Ανατολή, όπως και αυτοκρατορίες ξεκινώντας από την κινεζική την ινδική την περσική και τη μογγολική γιατί είναι κυρίως ανατολίτικης νοοτροπίας.

Ο Αυτοκράτορας είναι ένας Θεός και ο Θεός είναι Αυτοκράτορας, ο ένας και μοναδικός και εδώ δεν επιτρέπεται καμία κρίση και κριτική στο πρόσωπό του. Αυτό το βλέπουμε καθαρά στις θεοκρατικές θρησκείες που είναι και αυτοκρατορικές και δογματικές. Έχουν δούλους και υπηκόους, ποτέ πολίτες. Το χαρακτηριστικό τους είναι οι τίτλοι που μαζεύουν χωρίς κανένα αντίκρισμα που φθάνουν τα όρια της γελοιότητας με τις χλιδάτες βαρυφορτώμενες ενδυμασίες των Drag queens που κυκλοφορούν σαν παγώνια.

Τρείς εξουσίες σε μία στην Αγία Τριάδα της Ιερής Απληστίας.

Το καταπληκτικό βιβλίο του Μοντεσκιέ για το πνεύμα του νόμου χωρίς το γράμμα του φόβου.
Δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία λέει ο φιλόσοφος και δικαστής Μοντεσκιέ και χωρίς την Αρετή όπως έχει πει και η Αρήτη στον Οδυσσέα.


Δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς διάκριση στην εξουσία την νομοθετική εκτελεστική και δικαστική.
Η πολιτική Ελευθερία δεν συνάδει με την θρησκευτική δουλεία και με απλά λόγια σημαίνει
ότι η Εκκλησία πρέπει είναι χωριστά και σε απόσταση από την κυβερνητική εξουσία.
Οι νόμοι και οι νομοθέτες να μη διορίζονται από την κυβέρνηση καθώς επίσης και οι δικαστές να μην είναι αυλοκόλακες της εξουσίας.
Και, δεν μπορεί να γίνονται πρωθυπουργοί οι γιοί και οι εγγονοί πρωθυπουργών και δήμαρχοι τα ανίψια τους και τα αδέρφια τους και οι κόρες τους, βουλευτές, χωρίς αιδώ. Είναι ντροπή, γιατί τότε δεν έχουμε διάκριση εξουσιών άλλα, έχουμε τον Γιάννη να κερνάει και τον Γιάννη να πίνει.

Ο θεσμός των κομμάτων είναι θεσμός ολιγαρχικός.

 Τα κόμματα δεν εγγυώνται τη συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας, αλλά αντίθετα ενισχύουν την αρχομανία και τον επαγγελματισμό στην εξουσία προβάλλοντας τα ίδια πρόσωπα. Οι εκλογές δεν εγγυώνται τη συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας και εφαρμόζονται στον Κοινοβουλευτισμό, ακριβώς επειδή ο Κοινοβουλευτισμός είναι ολιγαρχικό πολίτευμα με επαγγελματίες της εξουσίας, και προωθεί την οικογενειοκρατία. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα χρόνια τώρα. Πάνω απο 100 χρόνια έχουμε τις ίδιες οικογένειες να έχουν μετατρέψει την χώρα σε οικογενειακή κληρονομική επιχείρηση.

Οι λέξεις έχουν χάσει την σημασία τους και έτσι μπορεί να μιλάμε για δημοκρατία και να είναι μια φασιστική ολιγαρχία.

Ελευθερία είναι το δικαίωμα να κάνουμε ό,τι επιτρέπουν οι νόμοι. "Μοντεσκιέ
Όπως η αρετή είναι απαραίτητη σε μια δημοκρατία, είναι και η τιμή σε μια μοναρχία.
Το 1751 η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία πρόσθεσε το De l’esprit des lois στο Index Librorum Prohibitorum («Κατάλογος Απαγορευμένων Βιβλίων»).
Δεν υπάρχει λέξη που να έχει παραδεχτεί περισσότερες διαφορετικές σημασίες και να έχει κάνει περισσότερες διαφορετικές εντυπώσεις στο ανθρώπινο μυαλό , από αυτή της Ελευθερίας . Μερικοί το θεωρούν ως διευκόλυνση καθαίρεσης ενός ατόμου στο οποίο είχαν απονείμει μια τυραννική εξουσία. άλλοι για τη δυνατότητα επιλογής ενός ατόμου στο οποίο είναι υποχρεωμένοι να υπακούουν. Άλλοι για το δικαίωμα να φέρουν όπλα και έτσι να τους επιτρέπεται να χρησιμοποιούν βία, άλλοι για το προνόμιο να κυβερνώνται από έναν ντόπιο της χώρας τους ή από τους δικούς τους νόμους.
Μερικοί έχουν προσαρτήσει αυτό το όνομα σε μια μορφή διακυβέρνησης, εξαιρουμένων άλλων: Όσοι είχαν ρεπουμπλικανικό γούστο, το εφάρμοσαν σε αυτήν την κυβέρνηση. όσοι τους άρεσε ένα μοναρχικό κράτος, το έδιναν στις μοναρχίες. Έτσι, όλοι έχουν εφαρμόσει το όνομα της ελευθερίας στην κυβέρνηση που συμμορφώνεται περισσότερο με τα δικά τους έθιμα και τάσεις: και όπως σε μια δημοκρατία οι άνθρωποι δεν έχουν τόσο σταθερή και τόσο παρουσίαση άποψη για τα όργανα των κακών για τα οποία παραπονιούνται, και ομοίως όπως η οι νόμοι φαίνεται εκεί να μιλούν περισσότερο, και οι εκτελεστές των νόμων λιγότερο, γενικά αποδίδεται στις δημοκρατίες και αρνείται στις μοναρχίες. Όπως και στις δημοκρατίες, ο λαός φαίνεται να κάνει σχεδόν ό,τι θέλει, η ελευθερία έχει τοποθετηθεί σε αυτό το είδος κυβέρνησης και η δύναμη του λαού έχει συγχέεται με την ελευθερία του.
Διαφορετικές σημασίες της λέξης ελευθερία
Ελευθερία είναι το δικαίωμα να κάνεις ό,τι επιτρέπουν οι νόμοι, και αν ένας πολίτης μπορούσε να κάνει ό,τι του απαγορεύουν, δεν θα είχε πλέον ελευθερία, γιατί όλοι οι συμπολίτες του θα είχαν την ίδια εξουσία.
Σε τι αποτελείται η ελευθερία
Τα δημοκρατικά και αριστοκρατικά κράτη δεν είναι από τη φύση τους ελεύθερα.

 Η πολιτική ελευθερία βρίσκεται μόνο σε μετριοπαθείς κυβερνήσεις και ακόμη και σε αυτά δεν βρίσκεται πάντα. Υπάρχει μόνο όταν δεν υπάρχει κατάχρηση εξουσίας. 

Αλλά η συνεχής εμπειρία μάς δείχνει ότι κάθε άνθρωπος που έχει επενδύσει με δύναμη είναι ικανός να την καταχραστεί και να μεταφέρει την εξουσία του μέχρι εκεί. Δεν είναι παράξενο, αν και αλήθεια, να πούμε ότι η ίδια η αρετή έχει ανάγκη από όρια;
Για να αποφευχθεί αυτή η κατάχρηση, είναι απαραίτητο από την ίδια τη φύση των πραγμάτων η εξουσία να αποτελεί έλεγχο της εξουσίας. Μια κυβέρνηση μπορεί να συγκροτηθεί έτσι, καθώς κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να υποχρεωθεί να κάνει πράγματα στα οποία ο νόμος δεν τον υποχρεώνει, ούτε να εξαναγκαστεί να απέχει από πράγματα που ο νόμος επιτρέπει.
Πολιτική ελευθερία
Η πολιτική ελευθερία του υποκειμένου είναι μια ψυχική ηρεμία, που προκύπτει από τη γνώμη που έχει κάθε άτομο για την ασφάλειά του. Για να έχουμε αυτή την ελευθερία, είναι απαραίτητο η κυβέρνηση να έχει συγκροτηθεί έτσι ώστε ένας άνθρωπος να μην φοβάται τον άλλον .
Πολιτική Σκλαβιά
Θα έλεγα αμέσως ότι η θρησκεία δίνει το δικαίωμα στους καθηγητές της να υποδουλώνουν όσους διαφωνούν μαζί της, για να διευκολύνουν τη διάδοσή της.
Αυτή ήταν η ιδέα που ενθάρρυνε τους ληστές της Αμερικής στην ανομία τους. Υπό την επίδραση αυτής της ιδέας θεμελίωσαν το δικαίωμά τους να υποδουλώνουν τόσα πολλά έθνη γιατί αυτοί οι ληστές, οι οποίοι θα ήταν απολύτως και ληστές και χριστιανοί, ήταν εξαιρετικά ευσεβείς.

Ο Μοντεσκιέ είπε ότι πέρασε είκοσι χρόνια ερευνώντας και γράφοντας το De l’esprit des lois , καλύπτοντας ένα τεράστιο εύρος θεμάτων όπως το δίκαιο, η κοινωνική ζωή και η μελέτη της ανθρωπολογίας. Σε αυτή την πραγματεία ο Montesquieu υποστηρίζει ότι οι πολιτικοί θεσμοί χρειάζεται, για την επιτυχία τους, να αντικατοπτρίζουν τις κοινωνικές και γεωγραφικές πτυχές της συγκεκριμένης κοινότητας. Ζητά για ένα συνταγματικό σύστημα διακυβέρνησης με διάκριση των εξουσιών , τη διατήρηση της νομιμότητας και των πολιτικών ελευθεριών και το τέλος της δουλείας .

Αρχές που παρακινούν τη συμπεριφορά των πολιτών σύμφωνα με τον Μοντεσκιέ
Η οδήγηση κάθε ταξινόμησης πολιτικού συστήματος, σύμφωνα με τον Μοντεσκιέ, πρέπει να είναι αυτό που αποκαλεί «αρχή». Αυτή η αρχή λειτουργεί ως ελατήριο ή κινητήρας για να παρακινήσει τη συμπεριφορά των πολιτών με τρόπους που θα τείνουν να υποστηρίζουν αυτό το καθεστώς και να το κάνουν να λειτουργεί ομαλά.
Ένα πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ εάν λείπει η κατάλληλη αρχή του. 

Ο Μοντεσκιέ ισχυρίζεται, για παράδειγμα, ότι οι Άγγλοι απέτυχαν να δημιουργήσουν μια δημοκρατία μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο (1642–1651) επειδή η κοινωνία δεν είχε την απαιτούμενη αγάπη για την αρετή.
Βιβλίο VII: Συνέπειες των Διαφορετικών Αρχών των Τριών Κυβερνήσεων σε σχέση με τους Συλλογικούς Νόμους, την Πολυτέλεια και την Κατάσταση των Γυναικών
Les républiques finissent par le luxe; les monarchies, par la pauvreté.
 Οι δημοκρατίες τελειώνουν μέσω της πολυτέλειας οι μοναρχίες μέσω της φτώχειας.

Είναι η κύρια πηγή της θεωρίας της διάκρισης των εξουσιών , η οποία εφαρμόζεται σε πολλά συντάγματα σε όλο τον κόσμο. Είναι επίσης γνωστός για το ότι έκανε περισσότερα από κάθε άλλο συγγραφέα για να εξασφαλίσει τη θέση της λέξης δεσποτισμός στο πολιτικό λεξικό. 

Το Πνεύμα του Δικαίου που δημοσιεύτηκε ανώνυμα (1748), το οποίο έγινε δεκτό τόσο στη Μεγάλη Βρετανία όσο και στις αμερικανικές αποικίες, επηρέασε τους Ιδρυτές των Ηνωμένων Πολιτειών στη σύνταξη του Συντάγματος των ΗΠΑ .
Ο Μοντεσκιέ εκτιμήθηκε επίσης πολύ στις βρετανικές αποικίες στη Βόρεια Αμερική ως υπέρμαχος της ελευθερίας. Σύμφωνα με έναν πολιτικό επιστήμονα , ήταν η πιο συχνά αναφερόμενη αυθεντία για την κυβέρνηση και την πολιτική στην αποικιακή προεπαναστατική βρετανική Αμερική, την οποία αναφέρουν πλειστάκις οι Αμερικανοί ιδρυτές . Μετά την Αμερικανική Επανάσταση , το έργο του παρέμεινε ισχυρή επιρροή σε πολλούς από τους Αμερικανούς ιδρυτές, κυρίως τον Τζέιμς Μάντισον της Βιρτζίνια , τον «Πατέρα του Συντάγματος ».

Η φιλοσοφία του Μοντεσκιέ ότι «η κυβέρνηση πρέπει να στηθεί έτσι ώστε κανένας άνθρωπος να μην χρειάζεται να φοβάται τον άλλον» υπενθύμισε στον Μάντισον και σε άλλους ότι ένα ελεύθερο και σταθερό θεμέλιο για τη νέα εθνική τους κυβέρνηση απαιτούσε έναν σαφώς καθορισμένο και ισορροπημένο διαχωρισμό των εξουσιών.
Δεν μπορεί κάτι να είναι απαραίτητα σωστό επειδή είναι νόμος. Πρέπει να είναι όμως νόμος, αν είναι το σωστό.


Ευτυχισμένος ο ηγεμόνας που κάνει τους υπηκόους του όχι να τον φοβούνται, μα να φοβούνται μήπως αυτός πάθει τίποτε κακό.
Όμηρος

Ευτυχισμένος είναι ο αρχηγός, όταν ο λαός του είναι ευτυχισμένος και αυτός είναι σοφός δίκαιος και φιλόσοφος.

Οι Πολίτες είναι οι Κίονες που ομόφρονα στηρίζουν υπερασπίζουν την Πολιτεία τους, τον Ναό της Δημοκρατίας με πολιτική αγωγή ιθυφαλλικό λόγο και πυγμή. Για αυτό οι αρχαίοι ναοί είχαν ομόφρονες κίονες για να κρατούν την δημοκρατική οροφή. Ούτε τρούλους ούτε μιναρέδες ούτε πυραμίδες και τείχη τοίχους με μαζικοποιημένη παραγωγή, άβουλη μάζα άμορφα ποδηγετούμενη


Σε μία αγελαία κατάσταση οι άνθρωποι προσκυνούν έναν Θεό ή ένα Φύρερ ή ένα Γραμματέα, ή έναν Αυτοκράτορα ή ένα αργηγό κόμματος, κουνούν πλαστικές σημαιούλες ουρλιάζουν και παραληρούν.

Σε μία όμως ατομική υπεύθυνη κατάσταση ενός πολίτη οι πολίτες είναι μαζί με τον ηγέτη τους, τον πρώτο μεταξύ ίσων, τον ακούν, τον συμβουλεύουν, τον συμβουλεύονται. Το κυριότερο τον εμπιστεύονται. Τον εμπιστεύονται γιατί έχει το πιο σημαντικό, την ακεραιότητα χαρακτήρος. 

Αυτό από το οποίο πάσχει σήμερα ολόκληρη η ανθρωπότητα. Η έλλειψη η απουσία χαρακτήρος και ζωτικού χώρου. Δεν είναι μόνο οι μαζικοποιημένοι καταναλωτές οπαδοί που κινούνται σαν συστάδες αμοιβάδων εδώ και εκεί και όπου τους ωθήσουν τα κοινωνικά μέσα που διαμορφώνουν τις ειδήσεις και δη, τις πρώτες, αλλά και οι υποτιθέμενοι αρχηγοί είναι μαζικοποιημένοι και χωρίς χώρο και χρόνο. Χώρο και χρόνο ούτε για να σκεφθούν.

Και είμαστε τώρα εδώ σε αυτή την κρίσιμη της ιστορίας καμπή.
Είναι οι Έλληνες και οι Ελληνίζοντες σοφοί κυβερνήτες που θέλουν και επιθυμούν μία δίκαιη κοινωνία και σωστή και είναι οι μη Έλληνες που θέλουν μία επιστροφή στις αυτοκρατορίες της Λεμουρίας με ένα πάνθρησκο θεό και μία φυλή δούλων και υπηκόων ταΐζοντας το ποδηγετούμενο εθελόδουλο πλήθος «θρησκευτικές ελευθερίες».

Ας διαλέξουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε …..την αποφασιστική στιγμή 

Η Ελλάδα θα είναι η ηγέτιδα δύναμη της καινούργιας εποχής μαζί με αλκίνοους ηγέτες της παγκόσμιας Ελληνοσύνης . Τίποτα δεν το σταματά αυτό και κανείς.

UNFORGIVEN…..Ασυγχώρητοι όσοι μετέτρεψαν τον όμορφο αυτό πλανήτη σε κόλαση με την απληστία τους, την ματιαοδοξία ,αμετροέπεια και την αδικία.
Η αρχή μιας Ανατολής ανοίγει μια μεγάλη τρύπα στον ουρανό και η Αστραία να ξανακατέβει στην Γή.
Beginning of a sunrise bores a big hole in the sky

Οι δημοκρατίες της πολυτέλειας

Βασιλείς και αυτοκρατορίες