Φλόγα Δια νύκτα Μέλαιναν

Το 2022  μας υποδέχθηκε με μία μεγάλη λάμψη  απο το Νεφέλωμα Φλόγα στου αστερισμού Ωρίωνα.

Το Νεφέλωμα της Φλόγας (κωδικές ονομασίες NGC 2024 ή Sh2-277) είναι ένα νεφέλωμα εκπομπής στον αστερισμό του Ωρίωνα σε απόσταση 900-1,500 ετών φωτός από εμάς,είναι μέρος του Μοριακού Νέφους του Ωρίωνα, μιας μεγάλης περιοχής σχηματισμού άστρων που αποτελείται κυρίως από υδρογόνο που ιονίζεται εν μέρει από την υπεριώδη ακτινοβολία του φωτεινού αστεριού Alnitak.

Η ακτινοβολία από το Alnitak ιονίζει το αέριο υδρογόνο του νεφελώματος της Φλόγας . 

Καθώς το αέριο αρχίζει να ψύχεται από την υψηλότερη ενεργειακή του κατάσταση σε μια κατάσταση χαμηλότερης ενέργειας, εκπέμπει ενέργεια με τη μορφή φωτός, προκαλώντας την ορατή λάμψη πίσω από τα στροβιλιζόμενα ψίχουλα σκόνης.

The Flame Nebula Complex & Alnitak

 Μπροστά από την φωτεινή περιοχή του νεφελώματος υπάρχουν μεγάλες ποσότητες «σκοτεινών» αερίων και σκόνης στα οποία και οφείλεται το σκουρόχρωμο μέρος στο κέντρο του νεφελώματος.

Το νεφέλωμα που έχει λάβει από την επιστημονική κοινότητα το παρατσούκλι «τζάκι του Ωρίωνα»που περιλαμβάνει το περίφημο Horsehead Nebula . αποτελεί ένα από τα κοντινότερα στη Γη αστρικά μαιευτήρια   όπου δημιουργούνται νέα άστρα. Στο κέντρο του υπάρχει ανοικτό σμήνος νεαρής ηλικίας άστρων στο 86% εκ των οποίων έχει σχηματιστεί γύρω τους ένας δίσκος ύλης ενώ τα νεαρότερης ηλικίας άστρα συγκεντρώνονται στο κέντρο του

 Το νεφέλωμα, από τη λάμψη και τις σκοτεινές λωρίδες σκόνης του, φαίνεται σαν φωτιά.To   Alninak τόσο φωτεινό στα μάτια μας όσο τα τρία αστέρια στη ζώνη του Ωρίωνα, αλλά η σκόνη κάνει το αστέρι να φαίνεται 4 δισεκατομμύρια φορές πιο αχνό από ό,τι είναι στην πραγματικότητα.

Πίσω από την παχιά σκοτεινή λωρίδα σκόνης και αερίου, που χωρίζει το Νεφέλωμα της Φλόγας στα δύο, βρίσκεται ένα πλούσιο σμήνος από νεαρά, μπλε, τεράστια αστέρια (που ονομάζονται επίσης NGC 2024). Τουλάχιστον τα μισά αστέρια είναι γνωστό ότι έχουν περιαστρικούς δίσκους συσσώρευσης, πιθανώς τους πρόδρομους γήινους πλανήτες που μοιάζουν με τη Γη.

Ορατό ακριβώς στη δεξιά πλευρά του νεφελώματος της Φλόγας βλέπουμε τον φωτεινό, καυτό μπλε υπεργίγαντα Alnitak (επίσης γνωστό ως Zeta Orionis), που είναι το ανατολικότερο αστέρι της Ζώνης του Ωρίωνα.

Μέχρι το 2003, όταν βρέθηκε το IRS2b, πιστευόταν ότι ο Alnitak, με φωτεινότητα 100.000 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο μας, ενεργοποιούσε το αέριο στο νεφέλωμα. Ωστόσο, διαπιστώθηκε ότι το Alnitak (στην πραγματικότητα ένα τριπλό αστέρι) είναι πολύ πιο κοντά στη Γη, σε απόσταση περίπου 736 ετών φωτός.

Το νεφέλωμα της φλόγας στο τζάκι του Ωρίωνα: Μια εκπληκτική νέα εικόνα

                       του 2022        απο την  έρημο Atacama της Χιλής.

Ο Ωρίων  είναι αστερισμός γνωστός απο  την αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση.Ο αστερισμός του Ωρίωνα (είναι επίσης γνωστός και ως ‘’Κυνηγός’’) ήταν γνωστός στην αρχαία Ελλάδα (ο Ωρίωνας,ο Βοώτης,οι Πλειάδες,οι Υάδες και οι Μεγάλη Άρκτος ήταν αστερισμοί και αντικείμενα γνωστά στον Όμηρο αφού τραγουδήθηκαν στην Οδύσσεια.  ε 279)

ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ, ραψ. Ε 300-310 Ύπνος δεν έπεσε στα βλέφαρά του, αλλά κοιτούσε συνεχώς την Πούλια, τον Bουκόλο που δύει αργά, την Άρκτο που τη λεν κι Aμάξι· δεν φεύγει από τη θέση της γυρίζοντας, μόνο παραμονεύει τον Ωρίωνα, και μόνη αυτή δεν λέει να πέσει στα λουτρά του Ωκεανού. H Kαλυψώ η θεόμορφη τον είχε ορμηνέψει, αυτό το αστέρι πάντοτε να το ’χει ποντοπορώντας στο ζερβό του χέρι. Kαι ποντοπόρησε μέρες δεκαεφτά· στη δέκατη όγδοη πήραν να φαίνονται, στο μέρος του νησιού που πρόβλεψε, βαθύσκιωτα της Φαιακίας τα βουνά έμοιαζαν σαν ασπίδα, στο πέλαγο το αχνό αφημένη.

ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΔΑ, ραψ. Σ 478-488 Κι έπλασε πρώτα δυνατήν ασπίδα και μεγάλην, όλην με τέχνην και τριπλόν λαμπρόν τριγύρω κύκλον· με πέντε δίπλες έγινεν η ασπίδα και σ' εκείνην 480 λογιών εικόνες έπλαθε με την σοφήν του γνώσιν. Την γην αυτού, τον ουρανόν, την θάλασσαν μορφώνει, τον ήλιον τον ακούραστον, γεμάτο το φεγγάρι, τ' αστέρια οπού τον ουρανόν ολούθε στεφανώνουν: την δύναμιν του Ωρίωνος, Υάδες, Πληιάδες, 485 την Άρκτον, που και Άμαξαν καλούν, και αυτού γυρίζει πάντοτε, τον Ωρίωνα ασάλευτα τηρώντας, η μόνη που τ' Ωκεανού το λούσμα δεν γνωρίζει.

Homer's universe  Το βλέμμα του Οδυσσέα καρφωμένο στον νυχτερινό ουρανό είναι μια πραγματικά αρχέγονη σκηνή: σηματοδοτεί την έναρξη μιας βαθιάς σχέσης ανάμεσα στον Έλληνα ήρωα και τα αστέρια.

Η Ασπίδα του Αχιλλέα Angelo Monticelli, 1820

Ο αστερισμός του Ωρίωνα θεωρείται ένας από τους περισσότερο εκτεταμένους αστερισμούς, εκτεινόμενος εκατέρωθεν του ουράνιου ισημερινού. Βρίσκεται Ν. του αστερισμού του Ταύρου και των Διδύμων, προς Β. του Λαγού έχοντας Α. τον Μονόκερο και Δ. τον Ηριδανό και είναι αμφιφανής στην Ελλάδα.

Από τους αστέρες του αστερισμού δεύτερος λαμπρότερος είναι ο α του Ωρίωνα γνωστός ως Μπετελγκέζ . Ο φωτεινότερος αστέρας είναι ο β του Ωρίωνος ή Ρίγκελ 

A Tour of Flame Nebula

"Εκατοντάδες δυνατά, καθώς αστράφτουν αστέρια στον νυχτερινό ουρανό

γύρω από τη λάμψη του φεγγαριού ,η  φλόγα σε όλο της το μεγαλείο

όταν ο αέρας πέφτει σε μια ξαφνική, απάνεμη ηρεμία…

ξεχωρίζουν όλες οι κορυφές επιφυλακής και οι βράχοι που προεξέχουν

και οι απότομες χαράδρες και κάτω από τους ψηλούς ουρανούς σκάει

ο απέραντος φωτεινός αέρας και όλα τα αστέρια λάμπουν καθαρά...." Ομήρου Ιλιάδα