 |
| Sunrise by the Ocean V.Kush |
ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ .Η εποχή αναδημιουργίας , αναμόρφωσης στον πολιτιστικό και πολιτικοκοινωνικοοικονομικό τομέα, η οποία ακολουθεί μια μακρά περίοδο παρακμής
Ο μόνος τρόπος να νικήσεις μια ληστρική υπερφίαλη βαμπίρ εξουσία είναι να μην εξαγοραστείς ποτέ και ποτέ να μην παραιτηθείς. Ποτέ να μη την φοβηθείς. Όλες οι εξουσίες πέφτουν και όλες οι αθέμιστες κυβερνήσεις σωριάζονται καταγής. Μένει μόνο η ανάμνηση μιας μάχης ηρωικής. Αυτή, του όρθιου ανθρώπου. Όρθιος να σταθείς!
Ο βαμπιρισμός της εξουσίας
"Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ" Αλμπέρτ Καμύ
Τι είναι; Είναι ο άνθρωπος που λέει όχι. Αρνείται , και δεν παραιτείται. Ένας σκλάβος που σε όλη του την ζωή δεχόταν διαταγές, ξαφνικά κρίνει μία εντολή απαράδεκτη. Ποιο είναι το περιεχόμενο αυτού του όχι;. Αυτό το όχι επιβεβαιώνει την ύπαρξη ενός ορίου , που παραβιάζεται. Μαζί με την αποστροφή για τον παρείσακτο, σε κάθε εξέγερση υπάρχει μια τέλεια στιγμιαία εναρμόνιση του ανθρώπου με ένα μέρος του εαυτού του. Αυτόματα παρεμβαίνει μία κρίση αξίας, που τον εκθέτει σε χίλιους κινδύνους. Μέχρι τότε σώπαινε αφημένος στην απελπισία της παραδοχής μιας κατάστασης, έστω και αν την έκρινε άδικη.
Σωπαίνοντας όμως αφήνεις να πιστεύουν ότι δεν έχεις κρίση, ούτε επιθυμία για τίποτε. Η απελπισία όπως και το παράλογο επιθυμεί και κρίνει τα πάντα και η σιωπή την εκφράζει εύγλωττα. Ο επαναστάτης με την ετυμολογική έννοια αλλάζει στάση.
ΚΑΘΕ ΑΞΙΑ ΔΕΝ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΘΕ ΚΙΝΗΜΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΣΙΩΠΗΛΑ ΜΙΑ ΑΞΙΑ.
«Διάλεξα τη δικαιοσύνη, για να παραμείνω πιστός στη γη», βγάζει μια μεγαλειώδη κραυγή ανθρωπισμού, με όλη τη σημασία της λέξης: « τι σημαίνει να σώσουμε τον άνθρωπο; Μα, σας το φωνάζω με όλο μου το είναι, σημαίνει να μην τον ακρωτηριάσουμε και να βοηθήσουμε τη δικαιοσύνη -που μόνο ο άνθρωπος είναι ικανός να συλλάβει- να επιτύχει τους σκοπούς της».
Ο σωματικός και ηθικός ακρωτηριασμός του ανθρώπου, δηλαδή ο μυστικισμός, η βία, η ωμότητα, επιφέρει βλάβες τόσο σ’ αυτόν που κάνει τούτη την πράξη όσο και σ’ εκείνον που την υφίσταται, επειδή μια τέτοια ενέργεια μεταμορφώνει τον άνθρωπο άλλοτε σε δήμιο, άλλοτε σε θύμα, στερώντας του τη δικαιοσύνη και την ελευθερία.
«Ζούμε μέσα στον τρόμο γιατί η πειθώ έχει χάσει τη δύναμή της, γιατί ο άνθρωπος παραδόθηκε ολοκληρωτικά στην ιστορία και δεν μπορεί πλέον να στραφεί προς εκείνη την πλευρά του εαυτού του, το ίδιο αληθινή όπως και η ιστορική πλευρά, την οποία ξαναβρίσκει μπροστά στην ομορφιά του κόσμου και των προσώπων. Γιατί ζούμε στον κόσμο του αφηρημένου, τον κόσμο των γραφείων και των μηχανών, των απόλυτων ιδεών και του δύσκαμπτου μεσσιανισμού. Ασφυκτιούμε ανάμεσα σε ανθρώπους που πιστεύουν ότι έχουν απόλυτο δίκιο, είτε πρόκειται για τη μηχανή τους είτε για τις ιδέες τους. Και, για όλους εκείνους που ζουν μόνο με το διάλογο και τη φιλία των ανθρώπων, τούτη η σιωπή είναι το τέλος του κόσμου.
Να μην επιβαρύνουμε τη δυστυχία του κόσμου είναι μια βασική ιδέα στην ηθική και τη φιλοσοφία του Καμύ. Πρόκειται, πάλι και πάντα, για το σεβασμό στα όρια.
«ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΑΙ ΤΗΝ ΒΟΛΙΚΗ ΒΙΑ»
Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΣ!!!
Η Ελλάδα για τον Καμύ, όπως υποπτεύονταν πάντα όσοι ήξεραν το έργο του, δεν είναι ένας σωρός ερειπίων, μια σελίδα της ιστορίας ή ένα αρχαιολογικό μουσείο. «Η Ελλάδα για μένα λέγει τώρα ο ίδιος είναι κάτι το πολύ πιο απλό: Είναι η πατρίδα και η θάλασσα. Για μας τους Μεσογειακούς, η Ελλάδα είναι μια πηγή και Τρέφομαι από την ελληνική φιλοσοφία, "
Η Ελλάδα για τον ίδιον ,είναι ο τόπος του καθαρού φωτός,το πάθος του Ήλιου, της καθαρής καρδιάς, των χεριών που κρατιούνται φιλικά, ο τόπος του μέτρου, της σαφήνειας της σύνθεσης στοχασμού και κοσμικής πραγματικότητας, της ομορφιάς, και των αξιών που αντέχουν ακόμη δύο χιλιάδες χρόνια τώρα Είναι η χώρα που μεταμορφώνει την λύπη της σε τραγούδι, τη σκυθρωπότητα σε λυρισμό, την απελπισία σε αισθητική, την ομορφιά σε αξία . Όλα αυτά αποτελούν γι’ αυτόν τα κατάλληλα μέσα που θα σώσουν τον σύγχρονον λεηλατημένο κόσμο μας και εδώ θα βρεί το έρεισμα του ο άνθρωπος, που κατακλύζεται από την παράνοια της εποχής του γιατί :«Το μόνο που του απομένει είναι η προσήλωση σε ένα ιδανικό, ικανό να διαφυλάξει μέσα στον κόσμο υψηλότερες ηθικές και πνευματικές αξίες…»
Τι αντιπροσωπεύει η Αθηνά, η μεγάλη των Ελλήνων θεά;
Όταν ο Κρόνος γίνεται Σοφία λέγεται σαϊτιά Αθηνά
και ο Ερμής Λόγος τον Χρόνο
σαν Απολλώνιο Βέλος διαπερνά
με το φως της Συνείδησης
που ταξιδεύει ευθυγραμμιστικά
Την ανώτερη μορφή της γνώσης, τη σοφία, την επιστήμη, την ανώτερη δικαιοσύνη, τον ανώτερο στοχασμό, τη φιλοσοφία και την παρθενικότητα ενός καθαρού νου που πρέπει να είναι διαυγής για να μπορεί να στοχάζεται καλά.
Να συλλογάται ελεύθερα και στοχαστικά.
Τα όπλα της πολλά. Δόρυ, αιγίδα, περικεφαλαία, ασπίδα. Προστατεύει το κεφάλι από τις άλογες σκέψεις του μυαλού κορυθαίολος. Με το δόρυ κτυπά από κοντά σε άμεση ευθύτητα. Με την ασπίδα κρατά τις σκεπτομορφές του ταραχώδους θυμικού μακριά και από τα συναισθήματα τα νοσηρά και τους μεγάλους πολεμιστές της ζωής προστατεύει, συμβουλεύει και αγαπά.
Τον Περσέα, τον Θησέα, τον Ηρακλή, τον Αχιλλέα, τον Τηλέμαχο, τον Οδυσσέα.
Στους ώμους ρίχνει μια χλαίνη, γερή της αγάπης αρματωσιά.
Αναδύεται μέσα από τη κεφαλή του Διός και αυτό σημαίνει πως πρέπει να προσπαθήσει ένας άνδρας για να γίνει σοφός και ειδικά ένας άνδρας της εξουσίας.
Δυστυχώς δεν έχουμε πολλά παραδείγματα σοφής ηγεσίας στο πέρασμα της ιστορίας και το έχουμε πληρώσει όλοι ακριβά.
Το επίπεδο συνείδησης των ανδρών είναι απελπιστικά χαμηλό και δεν μπορεί να υπάρξει σύνδεση με την σοφία σε ευφυή συντονισμό, το δε γυναικών, ανύπαρκτο, αν κρίνει κανείς από τις αναρτήσεις και τα ενδιαφέροντα του ΦΒ.
Αυτό σημαίνει πως η στάθμη της ενέργειας κατεβαίνει απελπιστικά και η κοινωνία νοσεί βαριά.
Η Πηνελόπη, λέει ο Όμηρος κατοικεί στα ανώτερα δώματα του ανακτόρου. Κάτω στην αυλή είναι είναι οι μνηστήρες και οι δούλοι σε κατάχρηση και υπερβολή. Όταν κατεβαίνει τα σκαλιά μαζί με το ΤΟΞΟ, ομοία με την Αφροδίτη, την Άρτεμη και την Αθηνά η καρδιά της θλίβεται με αυτά που βλέπει και ορά.
Ο Οδυσσέας πολυμήτις όπως ο Δίας πάντα συμβουλεύεται και ακούει την αγαπημένη του θεά, γιατί ένας άνδρας για να καταφέρει να επιβιώσει από την μανιασμένη θάλασσα του Ποσειδώνα πρέπει να έχει οδηγό ανιχνευτή μπροστά, ένα σωστό γυναικείο μυαλό να του δείχνει τις παγίδες και τους υφάλους που στο δρόμο του συναντά.
Ο Κρόνος δίνει τη θέση του στην Αθηνά στο πέρασμα του Χρόνου και σε ένα ανθρωπογενές περιβάλλον από τη θέση του Τοξότη και ο Ζευς το σκήπτρο της σοφής ηγεσίας στον Αιγόκερω κρατά.
Όταν η Σοφία του Χρόνου γίνεται Βέλος στα χέρια του Τοξότη Οδυσσέα, ο Κύκλος της Οδύσσειας κλείνει και μια νέα εποχή σοφή ξεκινά.
Όταν ο Νους γίνεται ΤΟΞΟ, η καρδιά του πολεμιστή είναι το ΚΕΝΤΡΟ του και το ΒΕΛΟΣ σαϊτιά είναι η ΨΥΧΗ.
Ομηρικές Κβαντικές Ραψωδίες
Τι είναι; Είναι ο άνθρωπος που λέει όχι. Αρνείται , και δεν παραιτείται. Ένας σκλάβος που σε όλη του την ζωή δεχόταν διαταγές, ξαφνικά κρίνει μία εντολή απαράδεκτη. Ποιο είναι το περιεχόμενο αυτού του όχι;. Αυτό το όχι επιβεβαιώνει την ύπαρξη ενός ορίου , που παραβιάζεται. Μαζί με την αποστροφή για τον παρείσακτο, σε κάθε εξέγερση υπάρχει μια τέλεια στιγμιαία εναρμόνιση του ανθρώπου με ένα μέρος του εαυτού του. Αυτόματα παρεμβαίνει μία κρίση αξίας, που τον εκθέτει σε χίλιους κινδύνους. Μέχρι τότε σώπαινε αφημένος στην απελπισία της παραδοχής μιας κατάστασης, έστω και αν την έκρινε άδικη.
Σωπαίνοντας όμως αφήνεις να πιστεύουν ότι δεν έχεις κρίση, ούτε επιθυμία για τίποτε. Η απελπισία όπως και το παράλογο επιθυμεί και κρίνει τα πάντα και η σιωπή την εκφράζει εύγλωττα. Ο επαναστάτης με την ετυμολογική έννοια αλλάζει στάση.
ΚΑΘΕ ΑΞΙΑ ΔΕΝ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΘΕ ΚΙΝΗΜΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΣΙΩΠΗΛΑ ΜΙΑ ΑΞΙΑ.
«Διάλεξα τη δικαιοσύνη, για να παραμείνω πιστός στη γη», βγάζει μια μεγαλειώδη κραυγή ανθρωπισμού, με όλη τη σημασία της λέξης: « τι σημαίνει να σώσουμε τον άνθρωπο; Μα, σας το φωνάζω με όλο μου το είναι, σημαίνει να μην τον ακρωτηριάσουμε και να βοηθήσουμε τη δικαιοσύνη -που μόνο ο άνθρωπος είναι ικανός να συλλάβει- να επιτύχει τους σκοπούς της».
Ο σωματικός και ηθικός ακρωτηριασμός του ανθρώπου, δηλαδή ο μυστικισμός, η βία, η ωμότητα, επιφέρει βλάβες τόσο σ’ αυτόν που κάνει τούτη την πράξη όσο και σ’ εκείνον που την υφίσταται, επειδή μια τέτοια ενέργεια μεταμορφώνει τον άνθρωπο άλλοτε σε δήμιο, άλλοτε σε θύμα, στερώντας του τη δικαιοσύνη και την ελευθερία.
«Ζούμε μέσα στον τρόμο γιατί η πειθώ έχει χάσει τη δύναμή της, γιατί ο άνθρωπος παραδόθηκε ολοκληρωτικά στην ιστορία και δεν μπορεί πλέον να στραφεί προς εκείνη την πλευρά του εαυτού του, το ίδιο αληθινή όπως και η ιστορική πλευρά, την οποία ξαναβρίσκει μπροστά στην ομορφιά του κόσμου και των προσώπων. Γιατί ζούμε στον κόσμο του αφηρημένου, τον κόσμο των γραφείων και των μηχανών, των απόλυτων ιδεών και του δύσκαμπτου μεσσιανισμού. Ασφυκτιούμε ανάμεσα σε ανθρώπους που πιστεύουν ότι έχουν απόλυτο δίκιο, είτε πρόκειται για τη μηχανή τους είτε για τις ιδέες τους. Και, για όλους εκείνους που ζουν μόνο με το διάλογο και τη φιλία των ανθρώπων, τούτη η σιωπή είναι το τέλος του κόσμου.
Να μην επιβαρύνουμε τη δυστυχία του κόσμου είναι μια βασική ιδέα στην ηθική και τη φιλοσοφία του Καμύ. Πρόκειται, πάλι και πάντα, για το σεβασμό στα όρια.
«ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΑΙ ΤΗΝ ΒΟΛΙΚΗ ΒΙΑ»
Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΣ!!!
Η Ελλάδα για τον Καμύ, όπως υποπτεύονταν πάντα όσοι ήξεραν το έργο του, δεν είναι ένας σωρός ερειπίων, μια σελίδα της ιστορίας ή ένα αρχαιολογικό μουσείο. «Η Ελλάδα για μένα λέγει τώρα ο ίδιος είναι κάτι το πολύ πιο απλό: Είναι η πατρίδα και η θάλασσα. Για μας τους Μεσογειακούς, η Ελλάδα είναι μια πηγή και Τρέφομαι από την ελληνική φιλοσοφία, "
Σεβασμός της ζωής είναι ο σεβασμός του Ανθρώπου .
Η Ελευθερία που ζητά ο Επαναστάτης Καμύ, είναι η ελευθερία που δέν ταπεινώνει κανένα, είναι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που συνεργάζεται με τη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, νοημένη ως προσπάθεια περιορισμού της αδικίας, ως αγώνα για την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης κατάστασης, φροντίδα μείωσης της δυστυχίας, . «Η απόλυτη ελευθερία χλευάζει τη δικαιοσύνη και η απόλυτη δικαιοσύνη αρνιέται την ελευθερία. Για να γίνουν γόνιμες και εφαρμόσιμες οι δύο αυτές έννοιες πρέπει η μία να εμπεριέχει την άλλη : κανένας δέν εκτιμά την ελευθερία αν δέν είναι δίκαιη, ούτε μπορεί αυτή να είναι δίκαιη, αν δέν είναι ελεύθερη.
Η Ελευθερία που ζητά ο Επαναστάτης Καμύ, είναι η ελευθερία που δέν ταπεινώνει κανένα, είναι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που συνεργάζεται με τη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, νοημένη ως προσπάθεια περιορισμού της αδικίας, ως αγώνα για την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης κατάστασης, φροντίδα μείωσης της δυστυχίας, . «Η απόλυτη ελευθερία χλευάζει τη δικαιοσύνη και η απόλυτη δικαιοσύνη αρνιέται την ελευθερία. Για να γίνουν γόνιμες και εφαρμόσιμες οι δύο αυτές έννοιες πρέπει η μία να εμπεριέχει την άλλη : κανένας δέν εκτιμά την ελευθερία αν δέν είναι δίκαιη, ούτε μπορεί αυτή να είναι δίκαιη, αν δέν είναι ελεύθερη.
Όρθιοι ανθρωπίδες
σε ηρωικό τρόπο ζωής και φιλοσοφίας
Τι σημαίνει ήρωας
Ο ήρωας είναι η άρουρα γη, άρειος, πατά τα πόδια του γερά στη γη, την σέβεται και την αγαπά. Είναι η μεγάλη αγκαλιά.
Είναι φωτιά, έχει στόχο και προορισμό τον Ήλιο τη μεγάλη φωτιά και κρατά μία μεγάλη φλόγα πάντα αναμμένη στην καρδιά.
Είναι νερό, κολυμπά στον γαλαξιακό ωκεάνιο ωκεανό της συνείδησης και έχει τα συναισθήματα τα σωστά, όχι μόνο εκείνα που τον βολεύουν κάθε φορά
Είναι αέρας αεράκι δροσερό για την Ιθάκη. Είναι η αναπνοή της Ήρας και η κραυγή της Ελευθερίας “αέρα “.
Που ανήκει ο ήρωας
Ο ήρωας ανήκει στο ηρωικό γένος των ανθρώπων το ξεχωριστό και κυκλοφορεί όλες τις Εποχές με τρόπο επαναστατικό
Τι πολεμά ο ήρωας
Πολεμά τους μικρούς και μεγάλους τυράννους, την ανοησία τη βλακεία τη θρησκοληψία την δουλεία την τυραννία και την απανθρωπιά.
Είναι Θεός ο ήρωας
Ο ήρωας δεν είναι θεός. Είναι πάνω από τον Θεό, γιατί ο Θεός δεν πολεμά ποτέ τίποτα. Ο θεός ούτε μισεί ούτε αγαπά. Είναι πέρα από το καλό και από το κακό ,αλλά υποκλίνεται σε ένα άνθρωπο σωστό.
Πιστεύει στο Θεό ο ήρωας
Ο ήρωας πιστεύει τον άνθρωπο, αυτό για έναν Θεό λογικό, αν υπάρχει, θα πρέπει να είναι υπεραρκετό.
Πεθαίνει ο ήρωας
Το φυσικό του σώμα ναι, ένα όχημα είναι, φορέας της συνείδησης του, είναι. Το πνεύμα του, όχι, είναι αθάνατο.
Ποιος είναι ο ρόλος του ήρωα και η αποστολή του
Ο ήρωας εξελίσσει την Συνείδηση σε επικίνδυνη αποστολή στο σύμπαν. Αυτή είναι η αποστολή του, ο ρόλος του είναι να παίζει σωστά με την σωστή ερμηνεία σε γνώση και αυτογνωσία.
Ανασταίνεται ο ήρωας
Ο Ήρωας είναι πάντα αναστημένος γιατί είναι πάντα όρθιος. Ανάσταση, σημαίνει αυτός ίσταται πάνω, που σηκώνεται από τα τέσσερα πόδια στα δύο και παραμένει όρθιος με αδάμαστο πνεύμα, ό, τι και να συμβεί στη μάχη του πολεμιστή.
Είναι πολεμιστής ο ήρωας
Πάντα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ζήσει κανείς παρά μόνο ως πολεμιστής μιας ατρυτώνης ψυχής.
Ποια είναι η καταγωγή του ήρωα
Η καταγωγή του ήρωα είναι από τα αστέρια.
Από κει έρχεται και εκεί πηγαίνει όταν αποσύρεται από την αποστολή του.
Πάει στο δικό του αστέρι στα Ηλύσια Γαλαξιακά Πεδία.
Όλα τα αστέρια που βλέπουμε στον ουρανό είναι «φωτεινοί ήρωες» . Είναι οι ήρωες μας, στις αιώνιες κατοικίες τους γιατί μόνο οι ήρωες γίνονται «αστέρια» και φέγγουν τα βράδια τα σκοτεινά να βρούμε τον δρόμο μας μέσα σε τόση ομίχλη και καταχνιά.
Εμείς …..τα μετρούμε σαν παιδιά και αυτά μας ατενίζουν στοργικά.
σε ηρωικό τρόπο ζωής και φιλοσοφίας
Τι σημαίνει ήρωας
Ο ήρωας είναι η άρουρα γη, άρειος, πατά τα πόδια του γερά στη γη, την σέβεται και την αγαπά. Είναι η μεγάλη αγκαλιά.
Είναι φωτιά, έχει στόχο και προορισμό τον Ήλιο τη μεγάλη φωτιά και κρατά μία μεγάλη φλόγα πάντα αναμμένη στην καρδιά.
Είναι νερό, κολυμπά στον γαλαξιακό ωκεάνιο ωκεανό της συνείδησης και έχει τα συναισθήματα τα σωστά, όχι μόνο εκείνα που τον βολεύουν κάθε φορά
Είναι αέρας αεράκι δροσερό για την Ιθάκη. Είναι η αναπνοή της Ήρας και η κραυγή της Ελευθερίας “αέρα “.
Που ανήκει ο ήρωας
Ο ήρωας ανήκει στο ηρωικό γένος των ανθρώπων το ξεχωριστό και κυκλοφορεί όλες τις Εποχές με τρόπο επαναστατικό
Τι πολεμά ο ήρωας
Πολεμά τους μικρούς και μεγάλους τυράννους, την ανοησία τη βλακεία τη θρησκοληψία την δουλεία την τυραννία και την απανθρωπιά.
Είναι Θεός ο ήρωας
Ο ήρωας δεν είναι θεός. Είναι πάνω από τον Θεό, γιατί ο Θεός δεν πολεμά ποτέ τίποτα. Ο θεός ούτε μισεί ούτε αγαπά. Είναι πέρα από το καλό και από το κακό ,αλλά υποκλίνεται σε ένα άνθρωπο σωστό.
Πιστεύει στο Θεό ο ήρωας
Ο ήρωας πιστεύει τον άνθρωπο, αυτό για έναν Θεό λογικό, αν υπάρχει, θα πρέπει να είναι υπεραρκετό.
Πεθαίνει ο ήρωας
Το φυσικό του σώμα ναι, ένα όχημα είναι, φορέας της συνείδησης του, είναι. Το πνεύμα του, όχι, είναι αθάνατο.
Ποιος είναι ο ρόλος του ήρωα και η αποστολή του
Ο ήρωας εξελίσσει την Συνείδηση σε επικίνδυνη αποστολή στο σύμπαν. Αυτή είναι η αποστολή του, ο ρόλος του είναι να παίζει σωστά με την σωστή ερμηνεία σε γνώση και αυτογνωσία.
Ανασταίνεται ο ήρωας
Ο Ήρωας είναι πάντα αναστημένος γιατί είναι πάντα όρθιος. Ανάσταση, σημαίνει αυτός ίσταται πάνω, που σηκώνεται από τα τέσσερα πόδια στα δύο και παραμένει όρθιος με αδάμαστο πνεύμα, ό, τι και να συμβεί στη μάχη του πολεμιστή.
Είναι πολεμιστής ο ήρωας
Πάντα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ζήσει κανείς παρά μόνο ως πολεμιστής μιας ατρυτώνης ψυχής.
Ποια είναι η καταγωγή του ήρωα
Η καταγωγή του ήρωα είναι από τα αστέρια.
Από κει έρχεται και εκεί πηγαίνει όταν αποσύρεται από την αποστολή του.
Πάει στο δικό του αστέρι στα Ηλύσια Γαλαξιακά Πεδία.
Όλα τα αστέρια που βλέπουμε στον ουρανό είναι «φωτεινοί ήρωες» . Είναι οι ήρωες μας, στις αιώνιες κατοικίες τους γιατί μόνο οι ήρωες γίνονται «αστέρια» και φέγγουν τα βράδια τα σκοτεινά να βρούμε τον δρόμο μας μέσα σε τόση ομίχλη και καταχνιά.
Εμείς …..τα μετρούμε σαν παιδιά και αυτά μας ατενίζουν στοργικά.
Η Ελλάδα για τον ίδιον ,είναι ο τόπος του καθαρού φωτός,το πάθος του Ήλιου, της καθαρής καρδιάς, των χεριών που κρατιούνται φιλικά, ο τόπος του μέτρου, της σαφήνειας της σύνθεσης στοχασμού και κοσμικής πραγματικότητας, της ομορφιάς, και των αξιών που αντέχουν ακόμη δύο χιλιάδες χρόνια τώρα Είναι η χώρα που μεταμορφώνει την λύπη της σε τραγούδι, τη σκυθρωπότητα σε λυρισμό, την απελπισία σε αισθητική, την ομορφιά σε αξία . Όλα αυτά αποτελούν γι’ αυτόν τα κατάλληλα μέσα που θα σώσουν τον σύγχρονον λεηλατημένο κόσμο μας και εδώ θα βρεί το έρεισμα του ο άνθρωπος, που κατακλύζεται από την παράνοια της εποχής του γιατί :«Το μόνο που του απομένει είναι η προσήλωση σε ένα ιδανικό, ικανό να διαφυλάξει μέσα στον κόσμο υψηλότερες ηθικές και πνευματικές αξίες…»
«θα σπείρουµε µιαν Ελλάδα και µια Νιότη.
Και πλανήτες µε δικό µας φως, το δικό µας φως θα ρίξουµε» Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ
Ας μείνουμε ενωμένοι και συμφιλιωμένοι εμείς οι Ελληνες, θεραπευμένοι από του «Ιητήρες» θεούς , για να δούμε και να υποδεχτούμε μαζί το καινούργιο ΞΗΜΕΡΩΜΑ μιας νέας πανανθρώπινης εποχής, που θα γεννήσει και θα εδραιώσει Δίκαιες και Ειρηνικές κοινωνίες , ΟΡΘΙΩΝ, ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ!!!
Τι αντιπροσωπεύει η Αθηνά, η μεγάλη των Ελλήνων θεά;
Όταν ο Κρόνος γίνεται Σοφία λέγεται σαϊτιά Αθηνά
και ο Ερμής Λόγος τον Χρόνο
σαν Απολλώνιο Βέλος διαπερνά
με το φως της Συνείδησης
που ταξιδεύει ευθυγραμμιστικά
Την ανώτερη μορφή της γνώσης, τη σοφία, την επιστήμη, την ανώτερη δικαιοσύνη, τον ανώτερο στοχασμό, τη φιλοσοφία και την παρθενικότητα ενός καθαρού νου που πρέπει να είναι διαυγής για να μπορεί να στοχάζεται καλά.
Να συλλογάται ελεύθερα και στοχαστικά.
Τα όπλα της πολλά. Δόρυ, αιγίδα, περικεφαλαία, ασπίδα. Προστατεύει το κεφάλι από τις άλογες σκέψεις του μυαλού κορυθαίολος. Με το δόρυ κτυπά από κοντά σε άμεση ευθύτητα. Με την ασπίδα κρατά τις σκεπτομορφές του ταραχώδους θυμικού μακριά και από τα συναισθήματα τα νοσηρά και τους μεγάλους πολεμιστές της ζωής προστατεύει, συμβουλεύει και αγαπά.
Τον Περσέα, τον Θησέα, τον Ηρακλή, τον Αχιλλέα, τον Τηλέμαχο, τον Οδυσσέα.
Στους ώμους ρίχνει μια χλαίνη, γερή της αγάπης αρματωσιά.
Αναδύεται μέσα από τη κεφαλή του Διός και αυτό σημαίνει πως πρέπει να προσπαθήσει ένας άνδρας για να γίνει σοφός και ειδικά ένας άνδρας της εξουσίας.
Δυστυχώς δεν έχουμε πολλά παραδείγματα σοφής ηγεσίας στο πέρασμα της ιστορίας και το έχουμε πληρώσει όλοι ακριβά.
Το επίπεδο συνείδησης των ανδρών είναι απελπιστικά χαμηλό και δεν μπορεί να υπάρξει σύνδεση με την σοφία σε ευφυή συντονισμό, το δε γυναικών, ανύπαρκτο, αν κρίνει κανείς από τις αναρτήσεις και τα ενδιαφέροντα του ΦΒ.
Αυτό σημαίνει πως η στάθμη της ενέργειας κατεβαίνει απελπιστικά και η κοινωνία νοσεί βαριά.
Η Πηνελόπη, λέει ο Όμηρος κατοικεί στα ανώτερα δώματα του ανακτόρου. Κάτω στην αυλή είναι είναι οι μνηστήρες και οι δούλοι σε κατάχρηση και υπερβολή. Όταν κατεβαίνει τα σκαλιά μαζί με το ΤΟΞΟ, ομοία με την Αφροδίτη, την Άρτεμη και την Αθηνά η καρδιά της θλίβεται με αυτά που βλέπει και ορά.
Ο Οδυσσέας πολυμήτις όπως ο Δίας πάντα συμβουλεύεται και ακούει την αγαπημένη του θεά, γιατί ένας άνδρας για να καταφέρει να επιβιώσει από την μανιασμένη θάλασσα του Ποσειδώνα πρέπει να έχει οδηγό ανιχνευτή μπροστά, ένα σωστό γυναικείο μυαλό να του δείχνει τις παγίδες και τους υφάλους που στο δρόμο του συναντά.
Ο Κρόνος δίνει τη θέση του στην Αθηνά στο πέρασμα του Χρόνου και σε ένα ανθρωπογενές περιβάλλον από τη θέση του Τοξότη και ο Ζευς το σκήπτρο της σοφής ηγεσίας στον Αιγόκερω κρατά.
Όταν η Σοφία του Χρόνου γίνεται Βέλος στα χέρια του Τοξότη Οδυσσέα, ο Κύκλος της Οδύσσειας κλείνει και μια νέα εποχή σοφή ξεκινά.
Όταν ο Νους γίνεται ΤΟΞΟ, η καρδιά του πολεμιστή είναι το ΚΕΝΤΡΟ του και το ΒΕΛΟΣ σαϊτιά είναι η ΨΥΧΗ.
ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ!!!
"Ας μείνουμε να δούμε το ξημέρωμα ας μείνουμε σε λίγο ξημερώνει μετά από τέτοια νύχτα θα΄ταν άδικο να μην αντέξουμε έξω λίγο ακόμη
Μόνο έτσι θα δεις με το πρώτο το φως της αυγήςόσα δεν θα μπορώ αύριο πια να σου πω να σου πω καθαρά θα το δεις στη δροσιά μιας καινούριας αρχής"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου