Ελευθεροι Πολιορκημένοι

 

Πολιορκούμαστε……

"Πολιορκούμεθα λοιπόν

Πολιορκούμεθα από ποιον

Από σένα κι από μένα απ’ τον τάδε και τον δείνα

Πολιορκούμεθα στενά

Από σύνορα, τελωνεία, ελέγχους διαβατηρίων, την Ιντερπόλ, τη στρατιωτική

Αστυνομία, τα τανκς, τη ρητορεία, τη βλακεία,

Απ’ τα παράσημα, τις στολές, τους εκφωνηθέντας λόγους

Τις υποσχέσεις, τις ψευτιές, την κουτοπονηριά

Τη δήθεν αγανάκτηση των ιθυνόντων, την υποκρισία

Την τηλεόραση, τη ραδιοφωνία, τα σαπούνια, τ’ απορρυπαντικά

Τις διαφημίσεις, τον τουρισμό, τα οργανωμένα ταξίδια, τις κρουαζιέρες

Τις γκαζιέρες, τα ψυγεία, τις κατασκηνώσεις, τους προσκόπους,

Τ’ άρθρα για την εκπαίδευση, την πολυκοσμία, τη σκόνη, τις ποιητικές συλλογές

Την έλλειψη ύδατος, τα λιπάσματα, τα νεύρα, την κακή χώνεψη, τη φαλάκρα,

Τους εφοπλιστές, το ποδόσφαιρο, τα λεωφορεία, την ακρίβεια, τις παθήσεις

Της σπονδυλικής στήλης, τη γραφειοκρατία, την καθυστέρηση, τις διαβεβαιώσεις,

Τις κριτικές, την εκκλησία, τα βασανιστήρια, τους καιροσκόπους,

Την υποψία, τους κατατρεγμούς, το φόβο, τη θρασύτητα, τους διαγωνισμούς

Καλλονής, την έλλειψη χρημάτων, την έλλειψη δικαιωμάτων, πολιορκούμεθα από τους βάναυσους

Τους άναρθρους, από τις μαύρες σκέψεις μας. Από τον εαυτό μας

Κι απ’ ό,τι άλλο βάλει ο νους σας πολιορκούμεθα στενά."Νάσος Βαλαωρίτης

ΛΕΝΕ ΠΟΛΛΟΙ ότι ο Κόσμος γεννήθηκε ανάποδα. Μ΄αυτό δεν είναι αλήθεια. Όσοι ήταν εκεί είπανε ότι γεννήθηκε κανονικά, με το κεφάλι κάτω κι όχι με τα πόδια απάνω. Η μάνα του Κόσμου ήταν μια φοβερή, μια μέγαιρα με τριχωτό κεφάλι, με νύχια και με δόντια σουβλερά σαν βελόνες. Αλλά ο Κόσμος ήταν όμορφος -ωραίος από την πρώτη στιγμή και τον καμάρωσε πρώτα ο ήλιος, ο θείος του και η σελήνη η θεία του κι ύστερα όλα τ΄ άστρα τ΄ουρανού τα ξαδέρφια του. Κατόπιν τον καμάρωσαν η θάλασσα και τα βουνά ύστερα τον καμάρωσαν τα ποτάμια, οι βράχοι, τα δέντρα, οι βροχές, τα σύννεφα. Όλοι τον καμάρωναν ίσαμε και τ΄΄άγρια και τα ήμερα θεριά και τα πουλιά και τα ερπετά και στο βυθό της θάλασσας τα ψάρια. Μόνο ένας δεν τον καμάρωνε, ο Πατέρας του. Αυτός ήταν ζηλιάρης και φθονερός και λεγόταν Άβυσσος. Ήρθε μια μέρα στη μάνα του και προσπάθησε να ρίξει τον Κόσμο κάτω από ΄να μεγάλο γκρεμνό που του άνοιξε μπροστά του. Μα οι άγγελοι δώσανε στον Κόσμο φτερά και πέταξε. Και οι δαίμονες ακόμα τον μακάριζαν καθώς πετούσε. Τότες για να εκδικηθεί ο ΄Αβυσσος πήγε κι έκανε τρία άλλα παιδιά με τη Μέγαιρα τη μάνα του- έκανε το Χρόνο, τη Φθορά και το Κενό. Από τότες οι τρεις αυτοί συναγωνίζονται ποιος θα καταλύσει πρώτος τον ωραίο Κόσμο- που για μια στιγμή τον έχουμε κι ύστερα τον χάνουμε όλα εμείς τα πλάσματα της Στιγμής που μας τρώει η Φθορά μετά από λίγα Χρόνια και ξαναγυρίζουμε στο Κενό.

Το σύμπαν δεν μπορεί να ενδιαφερθεί για ένα άνθρωπο που ζεί μία ζωή μέσα στην βλακεία, χωρίς στάλα σοφίας,που δεν αναλαμβάνει την ευθύνη της ύπαρξης του ,που κλαψουρίζει σαν ζήτουλας και περιμένει τον εκάστοτε ΄΄Μεσσία΄΄ να τον σώσει από τη ιδιωτική του κόλαση.
Το θέμα είναι ότι οι διάφορες θρησκείες και  οι ορνιθοασχολίες  μιας ανιαρής και άχρωμης καθημερινότητας  σαπίζουν το μυαλό του ανθρώπου και τον βομβαρδίζουν από την μέρα που γεννιέται.

Ετσι ζεί και πεθαίνει σε ένα κόσμο πραγματικής σκληράδας και εγωκεντρισμού , με μία λογική που τον έχει καταστήσει τελείως ανάπηρο και του έχει απορροφήσει όλη την ενέργεια του στις καθημερινές του ενασχολήσεις.
Αυτός ο κόσμος μπορεί να είναι θαυμάσιος και μαγικός μόνο για αυτούς που ΄΄θέλουν΄΄ να υψώσουν το ανάστημά τους, και να αποτινάξουν το πέπλο των ψευδαισθήσεων τους.
Πολύ φοβάμαι όμως ότι δεν υπάρχει χρόνος για πισωγυρίσματα και αναβολές για κανένα μας, γιατί το πουλί της ελευθερίας έρχεται μόνο μία φορά και μας γνέφει. Θα πρέπει να είμαστε πανέτοιμοι.

Η ελευθερία κατακτάται όταν ο άνθρωπος περνάει από το στάδιο της πίστης στο στάδιο της γνώσης , από το στάδιο της ελπίδας στο στάδιο της αυτενέργειας.

Το κέντρο της Ιλιάδος είναι ο Αχιλλέας αλλά τα όπλα τα παίρνει ο Οδυσσέας από τον Αίαντα. 

Τα διαχρονικά όπλα του πολεμιστή είναι πάντοτε πνευματικά και βρίσκονται σε ΝΗΕΣ κοίλες του εγκεφάλου και σκάφη γερά .
Οι Νήες είναι ένα μεγάλο ΚΕΦΑΛΑΙΟ στον Όμηρο. Εντυπωσιακή είναι η παρουσίαση ΝΗΩΝ στη Β Ιλιάδος αλλά και οι συχνές αναφορές σε μελανές και ερυθρές καθαρά σημειολογικές.

Ο Λόγος σε Παλαιές Εποχές είχε μεγάλη Δημιουργική ΑΞΙΑ και ήταν προφορικός όπως και η διδασκαλία. Με την πάροδο του χρόνου όμως , όχι μόνο η ενεργειακή μάζα της Ουσίας των ανθρώπων έχει μειωθεί, αλλά και ο λόγος έχει χάσει τη δύναμη του. Είναι άψυχος χωρίς Πνεύμα κενός, όπως και πολλοί άνθρωποι.
Όσο λιγότερο δύναμη έχει ο Λόγος τόσο περισσότερα χαρτιά γεμίζουμε, με σημειώσεις γραπτά και μια τυραννική γραφειοκρατία στης σκέψης τα στεγανά.
Παλιά αρκούσε να σου δώσει ένας άνθρωπος τον λόγο του και είχε μια ΑΞΙΑ ΤΙΜΗ μοναδική.
Σήμερα έχουμε πολλά χαρτιά μνημόνια πρωτόκολλα αλλά καθόλου Αξιοπρέπεια και ο λόγος δεν έχει ισχύ καμμιά.
Όταν οι άνθρωποι ξαναβρούν την Τιμή,, την Αξιοπρέπεια την Ανθρωπιά ο Λόγος τους θα αποκτήσει τη Δύναμη την Πρωταρχική, την Ορμή και τη σύνδεση με την Πηγή.
Οι ΛΕΞΕΙΣ θα ζωντανέψουν και θα χορέψουν ΕΛΕΥΘΕΡΑ κάτω από το Φως των Αστεριών μαζί  με τους μεγάλους πολεμιστές που τις φτιάξανε μια ρομαντική βραδιά όταν τα κοιτούσανε και τα μετρούσανε σαν παιδιά.

Ήθελαν να χορέψουν σε ένα όμορφο κόσμο ψηλά στον Παρθενώνα…ένα ταγκό.

Στην εναργή πλευρά του γαλάζιου..12 βήματα στην άμμο…

Η δύναμή μας πέλαγο κι η θέλησή μας βράχος.

Η γέννηση μιας παρέας

Ο Όμηρος και το αλφάβητο

Σκέψεις και Λέξεις