Η χαμένη ουσία της Εξ-ουσίας

 

Μουσείο Ηρακλειδών. Φωτό Κλειώ

Ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει φθάσει σε αδιέξοδο .
Εδώ στην Ελλάδα αυτό που μας συμβαίνει σαν έθνος δεν είναι η απώλεια του αρχαίου πολιτισμού αλλά η απώλεια της φλόγας που θα αναζωπυρώσει ένα νέο Ελληνικό πολιτισμό. Χράπη Στυλιανού "Ο δρόμος του ηγέτη"

Επιτακτική ανάγκη. Θέλουμε μία Πολιτεία Δικαίου με πλήρη διαχωρισμό εξουσιών.
Ο Θουκυδίδης χαρακτηρίζει με μια φράση τις πολιτικές εξουσίες ,όταν θέλει να χαρακτηρίσει μια πόλη ελεύθερη την αποκαλεί, αυτόνομο αυτόδικο αυτοτελή.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ

Τι είναι τα κόμματα;

Τα κόμματα είναι τα πιόνια της Ρωμαϊκής Συγκλήτου, τα άλογα που τα βάζει και τρέχουν στον ιππόδρομο και στην αρένα της πολιτικής ζωής του τόπου σε ένα σύγχρονο Κολοσσιαίο. 

Τα χρηματοδοτεί κιόλας, τα επιδοτεί, μερικά με extra Bonus και τα βάζει να τρέχουν και να ξεκατινιάζονται μεταξύ τους κατεβάζοντας το επίπεδο της πολιτικής του τόπου με σκοπό την εξουσία. Κουρδίζει τους εκάστοτε κομματάρχες, διαλέγει τους πιο ανόητους, τους πιο γελοίους, τους πιο διεφθαρμένους, τους πιο άχρηστους για να τους έχει του χεριού της και προσφέρει στο λαό άρτο και θεάματα χαμηλού επιπέδου μαζί με σύγχρονες τηλεταινίες και τηλεσειρές πολιτικής ορθότητος και θρησκευτικής αντινόησης.
Βρέξει χιονίσει, όποιο άλογο και να βγει στην κούρσα και όποιο κόμμα, η Ρωμαϊκή Σύγκλητος Στοά θα έχει κερδίσει σε ένα παιχνίδι στημένο και σικέ από την αρχή.

Τα κόμματα δεν εγγυώνται τη συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας, αλλά αντίθετα ενισχύουν την αρχομανία και τον επαγγελματισμό στην εξουσία προβάλλοντας τα ίδια πρόσωπα. Οι εκλογές δεν εγγυώνται τη συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας και εφαρμόζονται στον Κοινοβουλευτισμό, ακριβώς επειδή ο Κοινοβουλευτισμός είναι ολιγαρχικό πολίτευμα αρχομανία και τον επαγγελματισμό στην εξουσία προβάλλοντας τα ίδια πρόσωπα, υπογραμμίζει αξιοσημείωτα φανταστικά Κ. Καστοριάδης.

ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΥΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΣ

Πόσα κόμματα μπορεί να έχει μία χώρα των 10 εκατ. πόσους βολευτές, συμβούλους και παρατρεχαμένους πόσους προέδρους ανύπαρκτων οργανισμών, πόσα ιδρύματα χωρίς σκοπό και στόχο.
Τα κόμματα στην Ελλάδα χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: τα συστηματικά και έγκριτα κόμματα παλαιάς κοπής που ανάγονται σε κάποιες δυναστείες και εναλλάσσονται εναλλάξ στον θρόνο και την εξουσία και, τα περιθωριακά κόμματα, που κινούνται σε ένα περιθώριο της ακροδεξιάς και της ακροαριστεράς, απλώς και μόνο για να καταλαμβάνουν ένα χώρο με αυστηρά οριοθετημένα και συγκεκριμένα τα ποσοστά τους και να θολώνουν τα νερά με την μελάνη και την σουπιά.
Φυσικά τα πάντα είναι πάντοτε υποκινούμενα από αριστερές δεξιές καπιταλιστικές κομμουνιστικές σοσιαλιστικές και φιλελεύθερες ιδεολογίες, όπως ήταν από την αρχή της Α΄ Ελληνικής Δημοκρατίας. Φιλορωσικά φιλογαλλικά φιλαμερικανικά φιλαγγλικά φιλογερμανικά φιλοπορτογαλλικά, φιλοκολομβιανά και λοιπά. 

Ποτέ  όμως δεν είναι φίλοι της Ελλάδος, της πατρίδας που τους ταίζει πάνω απο 100 χρόνια, γιατί το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εξουσία και κάνουν τα πάντα για αυτή. 

Οι διαφορές τους είναι για την εξουσία και όχι για την ουσία και για το καλό της χώρας και της πατρίδας και του λαού της. Τον λαό τον θυμούνται μόνο για να τον χειραγωγούν σαν πρόβατο και να τους ψηφίζει. Φυσικά όλα τα κόμματα έχουν καλές έως άριστες σχέσεις με την εκκλησία και την ορθοδοξία την καταχθόνια εξουσία, διαφορετικά δεν μπορούν να επιβιώσουν.

Κοντολογίς λοιπόν τι θα μπορούσαν να κάνουν τα κόμματα της Ελλάδος, εκτός από το αυτονόητο, να είναι φιλελληνικά;
Θα μπορούσαν να ανεξαρτοποιηθούν από τη Ρωμαϊκή Σύγκλητο, πλήρως και πάσει θυσία.
Οι διαφορές τους να είναι επί της ουσίας και όχι για την εξουσία, και για το καλό της Ελλάδος και του λαού της. Δεν χρειαζόμαστε πολλά κόμματα με 10 εκατομμύρια πληθυσμό που έχουμε, ούτε τόσο αριθμό βουλευτών.
Θα μπορούσαν να πάψουν να είναι τόσο ανθελληνικά, τόσο κοντόφθαλμα και να εκλέγουν καλύτερους αρχηγούς, όχι ανθρώπους πιόνια και μαριονέτες, σαν αυτούς που έχουν τώρα.
Η αντιπολίτευση να είναι ουσιαστική και να μην είναι αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση
και να ανεβάσουν το επίπεδο της πολιτικής ζωής και σκηνής του τόπου που είναι άθλιο.
Το επίπεδο της πολιτικής ζωής του τόπου φαίνεται από το επίπεδο των αρχηγών των κομμάτων, των οπαδών τους, των ταινιών των τηλεσειρών και των διαλόγων.

Τον Κοινοβουλευτισμό τον κατασκεύασαν οι Βρετανοί. Τον κατασκεύασαν στην προσπάθειά τους να περιορίσουν την αγγλική μοναρχία. Οι Βρετανοί όμως μιμήθηκαν το αυτοκρατορικό πολίτευμα των Ρωμαίων και των Βυζαντινών και τη Δημοκρατία τη μιμήθηκαν επιφανειακά. Κυρίως σφετερίστηκαν το όνομά της, γιατί πάντα έδινε ελπίδες στους ανθρώπους. Ο Κοινοβουλευτισμός , μιμείται τη Δημοκρατία, σφετερίζεται βέβαια το όνομά της, αλλά και είναι το λιγότερο απομακρυσμένο από τη Δημοκρατία πολίτευμα. Δεν είναι Δημοκρατία αλλά μια ολιγαρχική πολιτειακή παραλλαγή. Στον Κοινοβουλευτισμό εξακολουθεί να υπάρχει ο αέναος αγώνας για την εξουσία, όπως γενικά σε κάθε ολιγαρχικό πολίτευμα.Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού.

Μουσείο Ηρακλειδών Φωτό Κλειώ

Πολιτική και Εξουσία

Κάθε πολιτική δράση προϋποθέτει και μια πολιτική σκέψη.
Κάθε πολιτική σκέψη εμπεριέχει και μια σαφή γνώση.
Κάθε σαφής γνώση στηρίζεται σε μια θεωρία και πρακτική, καλή.
Δεν υπάρχει πράξη που να μην είναι πολιτική
σε ένα κόσμο αλληλεπίδρασης,

Ακόμη και οι αμέτοχοι,οι αδιάφοροι και χωρίς καμία γνώση , δούλοι του συστήματος και του θεού, και όχι, «πολίτες» του καθαρού ΝΟΥ, δρουν πολιτικά, αντιδρώντας και επιλέγοντας να είναι ΥΠΗΚΟΟΙ σε ένα σύστημα που τους χειραγωγεί, γιατί τους περιφρονεί βαθιά.
Για κάθε δράση υπάρχει και μια αντίδραση, αλλά, και για κάθε αντίδραση υπάρχει μια εξουσία που εκπορνεύεται και εκπορεύεται από κέντρα γνωστικά.
Όταν είναι σοφή, την λέμε πολιτική ΗΓΕΣΙΑ και περιέχει απαραιτήτως, την ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ.

Μουσείο Ηρακλειδών Φωτό Κλειώ

Ο άνθρωπος, ως πολιτικό δίποδον ον, παρ΄όλο που έχει και «το ζώον» μέσα του, τη ζωώδη φύση γίνεται ΠΟΛΙΤΗΣ μέσα από την διαδικασία οργάνωσης μιας ΠΟΛΗΣ και την καλλιέργεια της πολιτικής αγωγής.
Η έξοδος από τα σπήλαια της παλαιολιθικής εποχής συνεπάγεται και την πρώτη δημιουργία οικισμού εγκαταλείποντας την ιδιότητα του περιφερόμενου νομάδα τροφοσυλλέκτη με όλα τα βασικά εργαλεία όπλα του, επιβιώνοντας στην άγρια φύση Δύσης και Ανατολής.
Η οργάνωση της ζωής σε μια πόλη κράτος έδωσε τη σειρά της σε μια ΠΟΛΗ ΧΩΡΑ ΕΘΝΟΣ.
Η λέξη ΕΘΝΟΣ είναι αρχαία ομηρική, χρησιμοποιείται τους τελευταίους αιώνες μετά την δημιουργία των Εθνών Κρατών με τη σημασία των ομόδελφων συμμετεχόντων πολιτών.
Το πολίτευμα και η ιεραρχία είναι τα βασικά χαρακτηριστικά που καθορίζουν την άσκηση εξουσίας σε ένα κράτος δικαίου ευνομίας ή βίας νοθείας και διαφθοράς με μεγάλη κατάχρηση εξουσίας.
Ο Περικλής στον επιτάφιο λόγο του ομιλεί για το είδος των πολιτών που δεν είναι αποδεκτοί σε μια πολιτεία ιδανική.
Αυτό σημαίνει πως ο πολίτης αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων του, των λόγων του και συμμετέχει υποχρεωτικώς στα κοινά.
Δεν υπάρχει πράξη που να μην είναι «πολιτική» μέσα σε μια σύγχρονη χώρα κράτος.
Από το να ψηφίσεις ή να μη ψηφίσεις, από ποιο καρτέλ πολυεθνική θα ψωνίσεις και τι είδους κείμενο και φωτογραφία στο προφίλ σου θα αναρτήσεις είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗ.
Ακόμη και αν εσύ δεν ασχολείσαι, η κάθε είδους πολιτική ασχολείται μαζί σου και επηρεάζει την ζωή σου, εν γνώσει ή εν αγνοία σου.
Ο εκφυλισμός της κομματικής ληστείας και αρπαγής οδήγησε στην απαξίωση και της πολιτικής ζωής του τόπου, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, στην οποία συνέβαλε και το χαμηλό επίπεδο της παιδείας και η έλλειψη καλλιέργειας επί των ουσιαστικών θεμάτων της κοινωνικής ανθρωπολογίας.
Τα σχολεία πια και τα πανεπιστήμια αντί να φτιάχνουν ΠΟΛΙΤΕΣ σωστούς με γνώσεις ΖΩΗΣ, βγάζουν αμόρφωτους ανθρώπους, άνεργους και χωρίς καμία ουσιαστική καλλιέργεια πνεύματος νου και ψυχής, παπαγάλους και δουλοπάροικους ολκής.

Οι περισσότεροι νέοι είναι ΑΠΟΛΙΤΙΚΟΙ,απογοητευμένοι από τα κόμματα και την αβιωσιμότητά τους, εγκαταλείπουν την συμμετοχή .
Αυτό σημαίνει πως αφήνουν την τύχη της χώρας και το μέλλον τους στον κάθε άρπαγα ληστή.
Η εξουσία ήταν μέχρι τώρα πρωτίστως θρησκευτική και ΑΝΤΙΝΟΙΚΗ. Ο εκάστοτε ανερχόμενος «πρόεδρος» θα επισκεφτεί πρώτα το βατικανό, το πατριαρχείο, και μετά των ΗΠΑ, την πολυεθνική συμμορία για να πάρει την «ευλογία». Κατόπιν σαν ΕΥΡΥΜΑΧΟΣ θα ανοίγει πολλά μέτωπα για να διασπά την προσοχή του άνοου κοινού και με εντολές της ΣΚΙΑΣ και ενός spectre Φαντάσματος θα κυβερνά.


Ο καλός πολίτης κάνει και τον καλό ηγέτη και βοηθά στο να κυβερνηθεί μια Πολιτεία σωστά.

Είναι υπερήφανος, γενναίος ανδρείος αποφασιστικός καλλιεργημένος και κυρίως την Άμαξα του Εαυτού σαν Ηνίοχος αρμονικά κυβερνά.

Όσοι ενδιαφέρονται να είναι ΠΟΛΙΤΕΣ μιας όμορφης Πολιτείας, ας τα μελετήσουν προσεκτικά. Ο όχλος , ΟΧΛΟΣ παραμένει και τίποτα δεν καταλαβαίνει από όλα αυτά γιατί απουσιάζει η ουσία η ΦΑΙΑ.

Και φυσικά αναδείξουν τα Ομηρικά Έπη μαζί με όλη την ελληνική φιλολογία και φιλοσοφία ως τη   τη βασική διάπλαση εκπαίδευση και παιδεία των Ελληνοπαίδων και κοινό σημείο τόπο συνάντησης των Ελλήνων.

"Το παράπονο"

«Δώσε σε ένα άνθρωπο εξουσία και θα δεις τον πραγματικό του χαρακτήρα»

Η εξ -ουσία χωρίς ουσία σαν αθέμιστος ΚΥΚΛΩΠΑΣ:


Αυτοί οι άνθρωποι της εγωμανίας γίνονται πάντα μια εξουσία και την εξασκούν στην κατάχρηση της, είτε καταλήγουν στον πατέρα αφέντη, είτε στο τυπολάτρη διευθυντή , είτε στον βουλευτή, είτε στρατηγό τον σοβαροφανή, με μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους ,και περισσή σπουδαιοφάνεια. Η ενέργεια στο σώμα τους δεν ρέει αρμονικά, όπως μας περιγράφει ο Όμηρος παραστατικά.

Φυσικά δεν διστάζουν να θυσιάσουν και τα  καλύτερα παιδιά για να μην αφήσουν την καρέκλα και το θρονί και ποτέ δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων τους που τους ακολουθεί.

Το σκήπτρο της εξουσίας όπως και το δακτυλίδι της εξουσίας θέλουν τον σωστό άνθρωπο να κρατηθούν και να φορεθούν με δέρμα, ένδυμα ενδελεχούς γνώσης και αυτογνωσίας.
"Πριν αποκτήσουμε εξουσία πρέπει να αποκτήσουμε σοφία για να τη διαχειριστούμε καλά".

Το καινούργιο αίτημα  της Νέας Εποχής  που ανατέλλει είναι σοφή ηγεσία και ο σώφρων πολίτης οπλίτης συμμετέχων στην κυβερνητική ουσία.

Το καινούργιο σύνταγμα θα πρέπει να είναι αναρτημένο στα σχολεία στα δημόσια κτίρια και στα σπίτια απλό κατανοητό απ΄ όλους και όλοι να γνωρίζουν τις υποχρεώσεις τους και τις ευθύνες τους χωρίς μεσάζοντες δικολάβους και αμφίνομες δικονομίες για ένα ΜΕΛΛΟΝ της Ελλάδος λαμπρό και ας προετοιμασθούμε για πιο χαρμόσυνο γεγονός μιας ανθρώπινη ύπαρξης που είναι πάντα μαζί αγκαλιά με την αξιοπρέπεια και την τιμή.

....και πολύ αργήσαμε δεύτερη ζωή δεν έχει για κανέναν...

Τα κόμματα τα Ομηρικά Έπη και η Ρωμαϊκή Σύγκλητος

Το σκήπτρο της εξουσίας

Η Δημοκρατία της Αλκίνοης Αρετής

Η Φάρμα της Γ' Παγκοσμιοποίησης

Πόσες παγκοσμιοποιήσεις έχουμε;;;;;;;

Όσες θρησκείες και ιδεολογίες

Η κάθε θρησκεία και η κάθε ιδεολογία θέλει και επιδιώκει τη δική της παγκοσμιοποίηση.
Ισότητα Αδελφοσύνη και Ελευθερία
Με μια φυλή ομογενοποιημένη
Μία θρησκεία, την πανθρησκεία ιουδαϊσμός χριστιανισμός μουσουλμανισμός μπαχάι πίστη βουδισμός και λοιπά όλα σε ένα
Και, ανοιχτά σύνορα.
Ισότητα στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξει, η ισότητα ξεκινάει πάντα από την οικονομική ισότητα.
Ισότητα στον κομμουνισμό δεν υφίσταται γιατί είναι αδικία, η ισότητα προϋποθέτει ισονομία και αξιοκρατία.
Αδελφοσύνη με άνισους ανθρώπους σε άνιση κοινωνία τιτλούχων ενδοξότατων,  με χρυσοποίκιλτα στέμματα, οκρώνες και θρόνους, δεν ευδοκιμεί, Η αδελφοσύνη όπως και η φιλία είναι μεταξύ ίσων.
Ελευθερία σε μια καπιταλιστική, κομμουνιστική και καπιταλοκομμουνιστική κοινωνία δεν φύεται.
Διαφορετικότητα και σεβασμός στη διαφορετικότητα σε μια φυλή ίδια και ομογενοποιημένη ενός ερμαφρόδιτου φύλου δεν τεκμηριώνεται. Είναι άλλο το ίσο ίδιο και όμοιο και άλλο το ισόνομο και διαφορετικό.
Θρησκεία και Δημοκρατία δεν μπορεί να συνυπάρξουν ακόμη και με το κάλυμμα φερετζέ της πανθρησκείας.
Τα ανοιχτά σύνορα οριοθετούν τον μεγάλο φράκτη σε ένα εργοτάξιο κινέζικου μοντέλου, με μία στολή που θα δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ και από το βράδυ ως το πρωί «χαρούμενοι ευσεβείς δούλοι» πολυεθνικών λύκων και δράκων


Η παγκοσμιοποίηση άρχισε και αρχίζει πάντοτε από την Ανατολή γιατί είναι η έδρα της αυτοκρατορικής νοοτροπίας.Αυτοκρατορία σημαίνει παγκοσμιοποίηση.
Αυτοκρατορία σημαίνει και Λεμουρία
Η πρώτη αυτοκρατορία των ανθρωπίδων ήταν η Αυτοκρατορία της Μου, η Λεμουρία με κέντρο τον Ειρηνικό ωκεανό τον Πασιφικό. Ζούσαν όλοι «ειρηνικά» κάτω από ένα μονόφθαλμο Ον, που τους είχε σαν ζώα, με δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω τους και τον προσκυνούσαν ως απόλυτο Αφέντη και εξουσία. Από εκεί, τους έχουν μείνει και τα προσκυνήματα και ….η συνήθεια μέχρι σήμερα.
Χαρακτηριστικό της κάθε αυτοκρατορίας είναι ο ένας αυτοκράτορας και ο ένας Θεός σε απόλυτη αλάθητη παπική πατερναλιστική εξουσία.
Αυτοκρατορία σημαίνει απόλυτη εξουσία που συντηρείται με την «πίστη» των δούλων και υπηκόων της αυτοκρατορίας, βασική προϋπόθεση.
Η Λεμουρία είναι η μητέρα της θρησκείας και όλων των θρησκειών και των ιερατείων.
Στο λυκόφως της Λεμουρίας αναπτύσσεται η Ατλαντίδα με κέντρο τον Ατλαντικό Ωκεανό της Ατλαντικής Συνείδησης και ο Ποσειδών καταλαμβάνει ένα σημαντικό μέρος των θρησκειών με τη μορφή των νέων ιερατείων συγκυβερνήτης του κόσμου στη τριάδα της εξουσίας.
Η Γη είναι ένα μεγάλο σύνολο με περασμένα όρια και σύνορα τα οποία οριοθετούνται από τον φλοιό της στη στερεά μορφή και από την ατμόσφαιρα της στην αέριο κατάσταση. Είναι και ένα μεγάλο οικοσύστημα. Δεν υπήρχαν πάντοτε άνθρωποι και ανθρωπίδες στη Γη. Αναπτύχθηκαν μετά την Λεμουρία στην Ατλαντίδα με κυρίαρχο τον Δία αρχηγό του Ολύμπου αυτοσύστατο νου, πατέρα του Homo Sapiens.
Kάθε χώρα κάθε φυλή κάθε πολιτεία κάθε λαός κάθε έθνος είναι αυτονόητο ότι είναι μέρος και μέλος του μεγάλου οικοσυστήματος της Γαίας ως υποσύνολο. Είναι δηλαδή Πολίτης της Γης μετέχοντας στη συλλογική συνείδηση με την ατομική υπευθυνότητα ή ανευθυνότητα.
Η θρησκεία υπήρξε το κατ΄ εξοχήν μέσον, εργαλείον της παγκοσμιοποίησης και της ομογενοποίησης των πιστών. Πρώτον με την μορφή του χριστιανισμού και μετά, του ισλαμισμού ως κατ ΄εξοχήν μαζικοποιημένες θρησκείες, θρησκείες της μεγάλης μάζας. 

Οι δύο αυτές θρησκείες, γιατί ο ιουδαϊσμός ήταν και παραμένει ελίτ θρησκεία και δεν απευθύνεται στη μάζα δεν την επιθυμεί κιόλας, κινήθηκαν δυτικά από ανατολικά, ομογενοποιητικά. Τη σκυτάλη παρέλαβε και η θεοσοφία στις αρχές του εικοστού αιώνα για να προωθήσει την παγκόσμια πανθρησκεία με την Νέα Αυτοκρατορία Δικτατορία του ΟΗΕ.
Η θρησκεία, κατεξοχήν ανατολική νοοτροπία προσκυνημένων δούλων και υπηκόων, κινείται πάντα Δυτικά και παγκοσμιοποιητικά χρησιμοποιώντας και τη θρησκεία σαν όπλο αλλά και τον πληθυσμό, επειδή πάντα υπερτερεί σε πληθυσμό σε σχέση με την Δύση.

Πολλές οργανώσεις, πολλά συμβούλια, ατέλειωτα πολυέξοδα γκρουπ, πολλές ΜΚΟ, πολλοί τίτλοι, πρόεδροι γραμματείες παρά γραμματείς βουλευτές ευρωβουλευτές πατρίκιοι πραιτοριανοί ωρυόταν για τις «Ευρωπαϊκές αξίες» του ευρωπαϊκού «πολιτισμού » και άνοιγαν τα σύνορα για τους πληβείους σε έναν πολυφυλετικό πολύ-πολύ «πολιτισμό» διάγοντας ντόλτσε βίτα στις κοιλάδες της εύφορης Ευρώπης.
Εκείνο που δεν κατάλαβαν αυτοί οι ανόητοι άνθρωποι, είναι ότι κάποιος τους πλήρωνε πολύ καλά, τους εξαγόραζε για να τους φέρει στη δεινή θέση που είναι τώρα να ψάχνουν για ρούβλια για να ζεσταθούν. Είδαν το τυράκι αλλά, δεν είδαν την παγίδα.
Τι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα; Είναι μία ηλίθια εκφυλισμένη ένωση την οποίαν ο δράκος της ανατολής ετοιμάζεται να κάνει μία μπουκιά, χωρίς αξίες, χωρίς αρχές ,χωρίς ιδανικά άοπλη και χωρίς στρατό με ένα ανύπαρκτο Ρωμαίο » Άγιο Γεώργιο» θλιβερό που «σκότωσε» τη λογική μας.
Ο χρυσοποίκιλτος δράκος φιγουράρει σε όλες τις οικογένειες και κράτη της Ευρώπης, στο Ηνωμένο Βασίλειο στην Πορτογαλία στην Ισπανία στην Ιταλία στη Γαλλία παντού, αυτόν προσκυνούσαν όλο αυτό τον καιρό και τα δικά του σχέδια εξυπηρετούσαν. 

Μη ψάχνουν για ρούβλια, να ψάξουν για χρυσό για να τον ταΐσουν.
Και ας αναζητήσουν τη λύση για να βγουν από το αδιέξοδο αυτό ….στον Ελληνικό Πολιτισμό.

Ο Μέγας Αλεξανδρος αρνείται να πιεί νερό στην έρημο αν δεν πιούν πρώτα οι στρατιώτες του

Την πρώτη αντίσταση πρόβαλε ο Ελληνισμός με τον Αλέξανδρο ημίθεο αρχηγό που κινήθηκε ανατολικά σε επιθετική γραμμή για να εμποδίσει και να σταματήσει αυτό το κύμα της παγκοσμιοποίησης και της Περσικής Αυτοκρατορίας Λαίλαπας. 

Ο κίνδυνος είχε φανεί από τους Περσικούς Πολέμους.
Ήταν λίγοι απέναντι σε πολλούς, κάθε φορά έτσι ήταν και είναι, λίγοι απέναντι σε μία υπεράριθμη περσική αυτοκρατορία μαζικοποιημένης. 

Ακόμη δεν είχε εφευρεθεί η θρησκεία ως απόλυτη θεοκρατία. Δηλαδή ο Αλέξανδρος δεν πολέμησε για την πίστη του Δία και καλά έκανε. Ούτε για να «σώσει τους Πέρσες από αγάπη» επιβάλλοντας τους, τον αληθινό θεό του. 

Πολέμησε όμως για την επιβίωση του homo sapiens και του νοήμονος ανθρώπου. Αυτό, δεν του το έχουν συγχωρέσει ακόμη, όλοι οι οπαδοί της ανατολικής και αριστερής ιδεολογίας που το φέρνουν βαρέως. 

Τους καθυστέρησε όμως και κέρδισε χρόνο μέχρι την εποχή του Ζωροάστρη Κωνσταντίνου, 600 χρόνια αργότερα, και τον χριστιανισμό να αναδεικνύεται απόλυτη θεοκρατική εξουσία στην Δυτική και Ανατολική Ρώμη, Βυζαντινή Αυτοκρατορία. 

Οι ορδές των μαζικοποιημένων πιστών σταυροφόρων χριστιανών ξεχύνονται σε Ευρώπη και Ασία αφηνιασμένες για να «σώσουν» τον κόσμο οι ληστές της Τριάδας, αφήνοντας έρημο και στάχτη πίσω τους.
Η μασονία ίδρυσε στην αρχή πριν 200 χρόνια, την Ατλαντική Ρωμαϊκή Δημοκρατία με το Καπιτώλιο αλλά κατόπιν μέσω της Θεοσοφίας μεταλλάχθηκε με τον Σηθ Πάλπατιν σε αυτοκρατορία. Στις αρχές του 1900 άρχισε αναμειγνύεται στα θέματα της Ευρώπης διεκδικώντας την παγκόσμια κυριαρχία.
Από την αυτοκρατορία του δολαρίου οι πολυεθνικές ύαινες θα αναδειχθούν σε νέα χρηματοπιστωτική αυτοκρατορία ιδρύοντας το κέντρο τους στην Κίνα την πρωταρχική Λεμουρία. Πέφτοντας σαν ακρίδες στη Γη και καταστρέφοντας το καθετί
2.000 χρόνια , 20 αιώνες,  ένας Μεγάλος Αιώνας αφάνταστης μοναξιάς και δακρύων της ανθρωπότητος βυθισμένης σε μία συλλογική ασυνειδησία, θρησκευτική πρωτίστως και κατόπιν εθνικής. Γιατί αυτό που οδηγούσε τα στρατεύματά της μάζας ήταν η θρησκεία και όχι εθνικότητα. Πρώτα χριστιανισμός και τώρα ακολουθεί ο ισλαμισμός.
Ο Θεός προηγείται του έθνους ούτως ή άλλως και είναι αστείο να ωρύονται οι Χριστιανοί για την εθνικότητα, ορθόδοξοι προτεστάντες οι καθολικοί, όταν είναι τόσο παγκοσμιοποιητές και ειδικά όταν χρησιμοποιούν και «την αγάπη και την ειρήνη» σαν Σειρήνες. Τουλάχιστον οι ισλαμιστές είναι πιο ειλικρινείς και ευθείς.

Ο Δράκος ΟΗΕ

Φυσικά η παρουσία του μεγάλου Δράκου και Κροκοδείλου που συνεχώς τις εντολές λαλεί, ήταν παντού και πανταχού παρούα και καταλυτική στα οικόσημα των περισσότερων αυτοκρατορικών δυναστειών σε ανάμνηση των δεινοσαύρων που είχαν πλέον εξαφανιστεί αλλά, παρέμεινε ο φόβος και ο τρόμος και η εξουσιαστική της χειραγώγησης, τακτική.
Οι πρώτοι σκυφτοί ανθρωπίδες έβλεπαν βεβαίως αυτά τα όντα με δέος και τα θεωρούσαν θεϊκά αυτοκρατορικά και βασιλικά. Το γεγονός αυτό εκμεταλλεύτηκαν οι επιτήδειοι, όπως πάντοτε αυτό κάνουν και έτσι δημιούργησαν τις θρησκείες και τα ιερατεία, την πρώτη τάξη των δούλων με τον έναν και μοναδικό αφέντη Θεό στην απόλυτη θεοκρατία που άνθισε ειδικά στα οροπέδια και τις στέπες της ανατολής με τον Κινέζο Αυτοκράτορα Δράκο φαντασμαγορικό.
Κατόπιν μοιράστηκαν τον τίτλο και με τον αυτοκράτορα διορισμένο από το Θεό, που κυβερνούσε ελέω Θεού τους υπήκοους του πράγμα που εξακολούθησε και μέχρι τους νεότερους αιώνες δυστυχώς.
Έτσι αρχίζει η εκμετάλλευση ανθρώπου προς άνθρωπο με τον έναν μοναδικό Θεό ή με τους πολλούς θεούς στους οποίους διασπάστηκαν αργότερα αλλά το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο.
Στην Ατλαντίδα μετριάστηκε κάπως αυτή η απολυταρχία λόγω της νοητικής εξέλιξης των ανθρωπίδων και κάποιοι βασιλείς αποδείχθηκαν πιο δίκαιοι πιο σωστοί και πιο σοφοί….πιο sapiens.
Ειδικά με την ανάπτυξη της Ελληνικής Φιλοσοφίας και του Ελληνικού Θαύματος που συντέλεσε τα μάλα στον ορθολογισμό και τη λογική των όρθιων ανθρωπίδων και την έννοια του πολίτη.
Στην Ελλάδα δεν αναπτύχθηκαν ποτέ αυτοκρατορίες, όχι μόνο λόγω του εδάφους και των γεωμορφολογικών συνθηκών αλλά και εξαιτίας ακριβώς αυτής της διαφοροποίησης και της ανάπτυξης της σκέψης της ευφυίας και της λογικής των Ελλήνων, πράγμα που τρέμουν όλες οι δικτάτορες και οι δικτατορίες. Γιατί κακά τα ψέματα, ας είμαστε ειλικρινείς, οι αυτοκρατορίες οι θεοκρατίες και οι βασιλείες είναι καθεστώτα δικτατορικά, είναι καθεστώτα ολοκληρωτικά. Ό,τι και να λένε, όσο ωραία και να πλασάρουν το αφήγημα για τον καλό Θεό τον καλό αυτοκράτορα τον αλάνθαστο του βασιλιά, είναι σχέση δούλου και αφέντη τελικά που επικρατεί στα συστήματα αυτά.
Την εποχή των Ιχθύων μαζί με τον Ποσειδώνα επέστρεψαν και οι νοσταλγοί της Λεμουρίας και έτσι είδαμε την άνοδο των αυτοκρατοριών με την εξουσία των μονοθεϊστικών θρησκειών ξεκινώντας από την ρωμαϊκή και τον πρώτο αυτοκράτορα τον Οκταβιανό τον Αύγουστο που αυτοαναγορεύτηκε αυτοκράτορας θεοποιώντας των εαυτό του. Το παράδειγμά του ακολούθησαν και οι υπόλοιποι θεοί αυτοκράτορες και οι θεϊκοί εκπρόσωποι Πάπες και Πατριάρχες.
Τα ήθη και έθιμα της αυτοκρατορικής Λεμουρίας οι συνήθειες της φοβερής αυτής εποχής για την ανθρωπότητα της, ξαναβγήκαν στην επιφάνεια και τα γνωστά και χαρακτηριστικά.
Θεοκρατία πρωτίστως και δογματικά, θεοσοφία δευτερευόντως και κουτοπόνηρα, μεγάλη οικονομική ανισότητα, επίδειξη χλιδής συσσώρευση χρυσού, χρυσοί θρόνοι και στέμματα , παπικές και πατριαρχικές μίτρες, πυραμοειδής τίτλοι, Drag Queen φορεσιές και ενδυμασίες με πούπουλα και φτερά, δουλεία και προσκυνήματα που τα μεταφράζουν σε σκυφτή ευσέβεια. 

Φαραωνική λειψανολατρεία, απαγόρευση της κριτικής στο Θεό στους βασιλείς και τους αυτοκράτορες, εμετική διγλωσσία. Γραφειοκρατικό σύστημα μανδαρίνων και αυλοκολάκων που υπηρετούν την αυτοκρατορικά αυλή, οι περισσότεροι είναι ευνούχοι ή αγνώστου φύλου, μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Ιμπεριαλισμός, επεκτατική πολιτική, κτιστομανία, χτίζουν συνεχώς ανάκτορα εκκλησιές συναγωγές. Δειλία, ελάχιστοι από αυτούς πολέμησαν και πολεμούν στην πρώτη γραμμή. 

Οι πάπες και οι πατριάρχες ποτέ, αλλά και αρκετοί αυτοκράτορες , είναι σαν τον Πέρση βασιλιά των βασιλέων, Ξέρξη και Δαρείο, παρακολουθούν την μάχη από την σκηνή.
Αυτά είναι τα ήθη και έθιμα οι τακτικές και οι νοοτροπίες της αυτοκρατορίας που ξεκίνησε από την Παλαιά Λεμουρία με την Παλαιά Διαθήκη του Μεγάλου Δράκου Πατέρα και συνεχίστηκε με όλα τα θεοκρατικά βασιλικά και αυτοκρατορικά συστήματα του Μικρού Δράκου του Υιού με την Καινή Διαθήκη. 

Και είναι όλα δικτατορικά και θεοκρατικά καθεστώτα .Και είναι όλοι οι δούλοι, ίσοι μεταξύ τους, με ένα αφέντη και Κύριο που είναι ο Θεός τους και είναι θεός δούλων και το χειρότερο, εθελόδουλα τους αρέσει.

Και φθάσαμε στην εποχή  η Ελλάδα να φλερτάρει με τον κομμουνιστικό αριστερό ευρασιατισμό από την μία πλευρά και από την άλλη με τον δεξιό καπιταλιστικό ατλαντισμό. 

Από την Σκύλλα στην Χάρυβδη δηλαδή.
Για κάποιους θρησκόληπτους Ρωμιοπατριώτες, η Οθωμανική αυτοκρατορία θεωρείται συνέχεια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας λόγω και της αδελφοσύνης της χριστιανοσύνης με τη μουσουλμανική αδελφότητα. Για αυτό τον λόγο θέλουν την ένωση της Ευρασίας με τη Ρωσία Γ Ρώμη να ηγείται της ορθοδοξίας και να εγγυάται τα προνόμια των χριστιανών στην Νέα Λεμουρία, Αυτοκρατορία μαζί με τον νέο Σουλτάνο. 
Το μόνο που ξεχνούν και αγνοούν είναι ότι η Ανατολή ήταν πάντα η χώρα του δράκου , η πιο σκοτεινή και αλίμονο σε αυτόν που θα τον ξυπνήσει και θρησκευτικές ελευθερίες και πανθρησκείες με τόκο για να θησαυρίζει θα πωλεί.
Και το πρόβλημα είναι ότι τον ξυπνήσανε και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν και δεν ξέρουν τι να κάνουν

Το δίλημμα δεν είναι Ατλαντίδα ή Λεμουρία, ΗΠΑ ή Ευρασία, το πραγματικό δίλημμα είναι
ανάμεσα στην ηγεσία και στην εξουσία, Human Beeings or Homo Sapiens.
Aυτό το πρόβλημα μόνο ένας άνθρωπος στοχαστής ευφυής και σοφός μπορεί να το λύσει και κανείς θεός.

Όμηρος Οδυσσέας, ο εν Ελλάδι Πρωτέας homo sapiens.

Αυτοί που αντιστάθηκαν και τότε και τώρα στην ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση επέλαση όλων των αυτοκρατοριών ήταν και είναι οι Έλληνες.
Γιατί οι Έλληνες έχουν αναπτυγμένη ατομικότητα και ευφυία. Αυτό είναι το μεγάλο τους όπλο αλλά και το τρωτό Αχίλλειο σημείο. Είναι Αχιλλείς. Περιθωριοποιούνται από ένα αλαζονικό Αγαμέμνονα και σκοτώνονται από ένα δειλό παρδαλό Πάρι.
Έχουν ανεπτυγμένη ατομικότητα και έντονη προσωπικότητα. Είναι όλοι Πρωτόνια. Όμως αντί να είναι ενωμένοι όλοι σε ένα πυρήνα, με Πυρηνική Δύναμη για να έλξουν και τα αντίστοιχα ηλεκτρόνια σχηματίζοντας μία δυνατή ατομική Πολιτεία, πολεμάει ένας τον άλλο σε πυρηνική σχάση. 

Η Ελλάδα είναι η ατομική βόμβα στη Γαία, και θα φέρει την μεγάλη ανατροπή. 

Ο Ελληνισμός, η Ελληνική φιλοσοφία είναι η μόνη λύση για όλη την Γή

Οι Έλληνες έχουν μεγάλη ατομικότητα. Έχουν ανεπτυγμένη ατομική συνείδηση, αναπτύχθηκε εδώ ,στο πρώτο πείραμα της δημοκρατίας γιατί είναι στο κέντρο Γης της Μεσογείου. 

Ανεξάρτητα από την δόλια τακτική της βρετανικής αυτοκρατορίας να τοποθετήσει ως πρώτο μεσημβρινό το Γκρήνουιτς, ο πρώτος μεσημβρινός βρίσκεται στην Ελλάδα και χωρίζει τη γη σε ανατολικό και δυτικό ημισφαίριο. 

Και είναι ο πρώτος, διότι εδώ αναπτύχθηκαν η Ελληνική Μυθολογία και τα Ομηρικά ‘Επη και ο Οδυσσέας πρώτος χάραξε τα όρια της νόησης δυτικά και ανατολικά κατανοώντας και την δεξιά και την αριστερή πλευρά.
Με αυτή την έννοια ο Οδυσσέας είναι ο γενάρχης των Ελλήνων και κάθε σκεπτόμενου όντος πάνω στη Γαία. Ο Οδυσσέας είναι ο Πρωτέας Πρωταρχικός homo sapiens.
Ατομικότητα ή παγκοσμιοποίηση; Παγκοσμιοποίηση ή συλλογικότητα;
Το θέμα δεν τίθεται έτσι, ούτε το ερώτημα.
Για την Ελληνική Νόηση Φιλοσοφία και Δημοκρατία το θέμα τίθεται ως εξής:
Οι πολίτες αναλαμβάνουν την ατομική τους ευθύνη και η πολιτεία την συλλογική.
Ο καθείς με την ευθύνη του για το καθετί παγκοσμιοποιώντας την Συνείδηση την ατομική.

Σταμάτα να προσεύχεσαι και άρχισε να σκέφτεσαι

«Stairway To Heaven »

«ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός και δεν μπορείς να αγοράσεις μια σκάλα για τον παράδεισο πρέπει να μάθεις να την φτιάξεις μόνο σου, κανένας θεός δεν θα το φτιάξει για σένα.

Και ψιθυρίζεται ότι σύντομα, αν όλοι καλέσουμε τη μελωδία
Τότε ο αυλητής θα μας οδηγήσει στη λογική
Και μια νέα μέρα θα ξημερώσει για όσους αντέχουν πολύ
Και τα δάση θα αντηχούν από το γέλιο
Θυμάσαι το γέλιο;  ξεχάσαμε να γελάμε με την καρδιά μας ....καιρός να το ξαναθυμηθούμε

Οι απάνθρωποι αυτοκράτορες της Λεμουρίας

Ατομικότητα και Παγκοσμιοποίηση

Ανατολικός Ολοκληρωτισμός ο Ευρασιατισμός της Νέας Λεμουρίας

Τα 4 σημεία της Β΄ παγκοσμιοποίησης

Πόσες παγκοσμιοποιήσεις έχουμε

Οι μοναρχίες της φτώχειας και οι δημοκρατίες της πολυτέλειας

Το στέμμα του αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, σήμερα στο Βασιλικό Θησαυροφυλάκιο της Βιέννης

Η πολυτέλεια και ο νεοπλουτισμός εκφυλίζει την δημοκρατία και τους πολίτες της και η μοναρχία φτωχαίνει και εξαθλιώνει τους υπηκόους της.

Ο 19ος αιώνας βρήκε την Ευρώπη σχεδόν αποκλειστικά μοναρχική, με μόνες εξαιρέσεις την Ελβετία και κάποιες ελεύθερες πόλεις-κράτη.


Οι μοναρχίες άρχισαν να φθίνουν σημαντικά από περίπου το 1780, με την Αμερικάνικη και τη Γαλλική επανάσταση
Οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι του 20ού αιώνα κατάφεραν σημαντικά πλήγματα στα μοναρχικά καθεστώτα: μεταξύ 1914 και 2015 οι μοναρχίες μειώθηκαν από 22 σε 12, ενώ οι δημοκρατίες αυξήθηκαν από 4 σε 34.

Σήμερα στην Ευρώπη επιβιώνουν 12 κράτη με πολίτευμα τη μοναρχία (10 κληρονομικές μοναρχίες και 2 αιρετές):

 Σήμερα οι απόλυτες μοναρχίες είναι λίγες και αυτές είναι το Μπρουνέι, το Βατικανό, η Σαουδική Αραβία, καθώς και άλλα αραβικά κράτη στον Περσικό κόλπο

Ο θρόνος του Πάπα στο Βατικανό

Η αυτοκρατορία ως θεσμός και μοναρχία ανήκει στην αρχαία Λεμουρία, γιατί δεν είναι πολίτευμα, δεν υπάρχουν πολίτες, είναι καθεστώς, είναι το καθεστώς του αυτοκράτορα και του Θεού αυτοκράτορα όπως υπήρχε την αρχαία εποχή με τη μία φυλή των Λεμούριων. Είναι το καθεστώς του μεγάλου Δράκου για αυτό και όλοι σχεδόν οι αυτοκρατορικοί οίκοι τον έχουν ως οικόσημο.
Το πέρασμα στην Ατλαντίδα και τις περισσότερες φυλές οδήγησε σε ένα καινούργιο καθεστώς αυτοκρατορίας, της Ποσειδωνίας αυτοκρατορίας και θρησκείας που συνυπήρχε με την Βασιλεία με κυρίαρχο τον Ποσειδώνα τον άρχοντα των θρησκειών που στο θυμικό κυριαρχεί.

The Iron Throne games "Game of Thrones Ατλαντίδας και Λεμουρίας

Ο Βασιλεύς όμως είναι πάντα υποδεέστερος από τον αυτοκράτορα μονοκράτορα θεό, ένα βήμα παρακάτω, αλλά διατηρώντας πολλές από τις συνήθειες του αυτοκράτορα, όπως την χλιδή, τα χρυσά ρούχα, τον χρυσό θρόνο διαμαντικά κ.α
Αυτοκράτορες έχουμε κυρίως στην Ανατολή, όπως και αυτοκρατορίες ξεκινώντας από την κινεζική την ινδική την περσική και τη μογγολική γιατί είναι κυρίως ανατολίτικης νοοτροπίας.

Ο Αυτοκράτορας είναι ένας Θεός και ο Θεός είναι Αυτοκράτορας, ο ένας και μοναδικός και εδώ δεν επιτρέπεται καμία κρίση και κριτική στο πρόσωπό του. Αυτό το βλέπουμε καθαρά στις θεοκρατικές θρησκείες που είναι και αυτοκρατορικές και δογματικές. Έχουν δούλους και υπηκόους, ποτέ πολίτες. Το χαρακτηριστικό τους είναι οι τίτλοι που μαζεύουν χωρίς κανένα αντίκρισμα που φθάνουν τα όρια της γελοιότητας με τις χλιδάτες βαρυφορτώμενες ενδυμασίες των Drag queens που κυκλοφορούν σαν παγώνια.

Τρείς εξουσίες σε μία στην Αγία Τριάδα της Ιερής Απληστίας.

Το καταπληκτικό βιβλίο του Μοντεσκιέ για το πνεύμα του νόμου χωρίς το γράμμα του φόβου.
Δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία λέει ο φιλόσοφος και δικαστής Μοντεσκιέ και χωρίς την Αρετή όπως έχει πει και η Αρήτη στον Οδυσσέα.


Δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς διάκριση στην εξουσία την νομοθετική εκτελεστική και δικαστική.
Η πολιτική Ελευθερία δεν συνάδει με την θρησκευτική δουλεία και με απλά λόγια σημαίνει
ότι η Εκκλησία πρέπει είναι χωριστά και σε απόσταση από την κυβερνητική εξουσία.
Οι νόμοι και οι νομοθέτες να μη διορίζονται από την κυβέρνηση καθώς επίσης και οι δικαστές να μην είναι αυλοκόλακες της εξουσίας.
Και, δεν μπορεί να γίνονται πρωθυπουργοί οι γιοί και οι εγγονοί πρωθυπουργών και δήμαρχοι τα ανίψια τους και τα αδέρφια τους και οι κόρες τους, βουλευτές, χωρίς αιδώ. Είναι ντροπή, γιατί τότε δεν έχουμε διάκριση εξουσιών άλλα, έχουμε τον Γιάννη να κερνάει και τον Γιάννη να πίνει.

Ο θεσμός των κομμάτων είναι θεσμός ολιγαρχικός.

 Τα κόμματα δεν εγγυώνται τη συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας, αλλά αντίθετα ενισχύουν την αρχομανία και τον επαγγελματισμό στην εξουσία προβάλλοντας τα ίδια πρόσωπα. Οι εκλογές δεν εγγυώνται τη συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας και εφαρμόζονται στον Κοινοβουλευτισμό, ακριβώς επειδή ο Κοινοβουλευτισμός είναι ολιγαρχικό πολίτευμα με επαγγελματίες της εξουσίας, και προωθεί την οικογενειοκρατία. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα χρόνια τώρα. Πάνω απο 100 χρόνια έχουμε τις ίδιες οικογένειες να έχουν μετατρέψει την χώρα σε οικογενειακή κληρονομική επιχείρηση.

Οι λέξεις έχουν χάσει την σημασία τους και έτσι μπορεί να μιλάμε για δημοκρατία και να είναι μια φασιστική ολιγαρχία.

Ελευθερία είναι το δικαίωμα να κάνουμε ό,τι επιτρέπουν οι νόμοι. "Μοντεσκιέ
Όπως η αρετή είναι απαραίτητη σε μια δημοκρατία, είναι και η τιμή σε μια μοναρχία.
Το 1751 η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία πρόσθεσε το De l’esprit des lois στο Index Librorum Prohibitorum («Κατάλογος Απαγορευμένων Βιβλίων»).
Δεν υπάρχει λέξη που να έχει παραδεχτεί περισσότερες διαφορετικές σημασίες και να έχει κάνει περισσότερες διαφορετικές εντυπώσεις στο ανθρώπινο μυαλό , από αυτή της Ελευθερίας . Μερικοί το θεωρούν ως διευκόλυνση καθαίρεσης ενός ατόμου στο οποίο είχαν απονείμει μια τυραννική εξουσία. άλλοι για τη δυνατότητα επιλογής ενός ατόμου στο οποίο είναι υποχρεωμένοι να υπακούουν. Άλλοι για το δικαίωμα να φέρουν όπλα και έτσι να τους επιτρέπεται να χρησιμοποιούν βία, άλλοι για το προνόμιο να κυβερνώνται από έναν ντόπιο της χώρας τους ή από τους δικούς τους νόμους.
Μερικοί έχουν προσαρτήσει αυτό το όνομα σε μια μορφή διακυβέρνησης, εξαιρουμένων άλλων: Όσοι είχαν ρεπουμπλικανικό γούστο, το εφάρμοσαν σε αυτήν την κυβέρνηση. όσοι τους άρεσε ένα μοναρχικό κράτος, το έδιναν στις μοναρχίες. Έτσι, όλοι έχουν εφαρμόσει το όνομα της ελευθερίας στην κυβέρνηση που συμμορφώνεται περισσότερο με τα δικά τους έθιμα και τάσεις: και όπως σε μια δημοκρατία οι άνθρωποι δεν έχουν τόσο σταθερή και τόσο παρουσίαση άποψη για τα όργανα των κακών για τα οποία παραπονιούνται, και ομοίως όπως η οι νόμοι φαίνεται εκεί να μιλούν περισσότερο, και οι εκτελεστές των νόμων λιγότερο, γενικά αποδίδεται στις δημοκρατίες και αρνείται στις μοναρχίες. Όπως και στις δημοκρατίες, ο λαός φαίνεται να κάνει σχεδόν ό,τι θέλει, η ελευθερία έχει τοποθετηθεί σε αυτό το είδος κυβέρνησης και η δύναμη του λαού έχει συγχέεται με την ελευθερία του.
Διαφορετικές σημασίες της λέξης ελευθερία
Ελευθερία είναι το δικαίωμα να κάνεις ό,τι επιτρέπουν οι νόμοι, και αν ένας πολίτης μπορούσε να κάνει ό,τι του απαγορεύουν, δεν θα είχε πλέον ελευθερία, γιατί όλοι οι συμπολίτες του θα είχαν την ίδια εξουσία.
Σε τι αποτελείται η ελευθερία
Τα δημοκρατικά και αριστοκρατικά κράτη δεν είναι από τη φύση τους ελεύθερα.

 Η πολιτική ελευθερία βρίσκεται μόνο σε μετριοπαθείς κυβερνήσεις και ακόμη και σε αυτά δεν βρίσκεται πάντα. Υπάρχει μόνο όταν δεν υπάρχει κατάχρηση εξουσίας. 

Αλλά η συνεχής εμπειρία μάς δείχνει ότι κάθε άνθρωπος που έχει επενδύσει με δύναμη είναι ικανός να την καταχραστεί και να μεταφέρει την εξουσία του μέχρι εκεί. Δεν είναι παράξενο, αν και αλήθεια, να πούμε ότι η ίδια η αρετή έχει ανάγκη από όρια;
Για να αποφευχθεί αυτή η κατάχρηση, είναι απαραίτητο από την ίδια τη φύση των πραγμάτων η εξουσία να αποτελεί έλεγχο της εξουσίας. Μια κυβέρνηση μπορεί να συγκροτηθεί έτσι, καθώς κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να υποχρεωθεί να κάνει πράγματα στα οποία ο νόμος δεν τον υποχρεώνει, ούτε να εξαναγκαστεί να απέχει από πράγματα που ο νόμος επιτρέπει.
Πολιτική ελευθερία
Η πολιτική ελευθερία του υποκειμένου είναι μια ψυχική ηρεμία, που προκύπτει από τη γνώμη που έχει κάθε άτομο για την ασφάλειά του. Για να έχουμε αυτή την ελευθερία, είναι απαραίτητο η κυβέρνηση να έχει συγκροτηθεί έτσι ώστε ένας άνθρωπος να μην φοβάται τον άλλον .
Πολιτική Σκλαβιά
Θα έλεγα αμέσως ότι η θρησκεία δίνει το δικαίωμα στους καθηγητές της να υποδουλώνουν όσους διαφωνούν μαζί της, για να διευκολύνουν τη διάδοσή της.
Αυτή ήταν η ιδέα που ενθάρρυνε τους ληστές της Αμερικής στην ανομία τους. Υπό την επίδραση αυτής της ιδέας θεμελίωσαν το δικαίωμά τους να υποδουλώνουν τόσα πολλά έθνη γιατί αυτοί οι ληστές, οι οποίοι θα ήταν απολύτως και ληστές και χριστιανοί, ήταν εξαιρετικά ευσεβείς.

Ο Μοντεσκιέ είπε ότι πέρασε είκοσι χρόνια ερευνώντας και γράφοντας το De l’esprit des lois , καλύπτοντας ένα τεράστιο εύρος θεμάτων όπως το δίκαιο, η κοινωνική ζωή και η μελέτη της ανθρωπολογίας. Σε αυτή την πραγματεία ο Montesquieu υποστηρίζει ότι οι πολιτικοί θεσμοί χρειάζεται, για την επιτυχία τους, να αντικατοπτρίζουν τις κοινωνικές και γεωγραφικές πτυχές της συγκεκριμένης κοινότητας. Ζητά για ένα συνταγματικό σύστημα διακυβέρνησης με διάκριση των εξουσιών , τη διατήρηση της νομιμότητας και των πολιτικών ελευθεριών και το τέλος της δουλείας .

Αρχές που παρακινούν τη συμπεριφορά των πολιτών σύμφωνα με τον Μοντεσκιέ
Η οδήγηση κάθε ταξινόμησης πολιτικού συστήματος, σύμφωνα με τον Μοντεσκιέ, πρέπει να είναι αυτό που αποκαλεί «αρχή». Αυτή η αρχή λειτουργεί ως ελατήριο ή κινητήρας για να παρακινήσει τη συμπεριφορά των πολιτών με τρόπους που θα τείνουν να υποστηρίζουν αυτό το καθεστώς και να το κάνουν να λειτουργεί ομαλά.
Ένα πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ εάν λείπει η κατάλληλη αρχή του. 

Ο Μοντεσκιέ ισχυρίζεται, για παράδειγμα, ότι οι Άγγλοι απέτυχαν να δημιουργήσουν μια δημοκρατία μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο (1642–1651) επειδή η κοινωνία δεν είχε την απαιτούμενη αγάπη για την αρετή.
Βιβλίο VII: Συνέπειες των Διαφορετικών Αρχών των Τριών Κυβερνήσεων σε σχέση με τους Συλλογικούς Νόμους, την Πολυτέλεια και την Κατάσταση των Γυναικών
Les républiques finissent par le luxe; les monarchies, par la pauvreté.
 Οι δημοκρατίες τελειώνουν μέσω της πολυτέλειας οι μοναρχίες μέσω της φτώχειας.

Είναι η κύρια πηγή της θεωρίας της διάκρισης των εξουσιών , η οποία εφαρμόζεται σε πολλά συντάγματα σε όλο τον κόσμο. Είναι επίσης γνωστός για το ότι έκανε περισσότερα από κάθε άλλο συγγραφέα για να εξασφαλίσει τη θέση της λέξης δεσποτισμός στο πολιτικό λεξικό. 

Το Πνεύμα του Δικαίου που δημοσιεύτηκε ανώνυμα (1748), το οποίο έγινε δεκτό τόσο στη Μεγάλη Βρετανία όσο και στις αμερικανικές αποικίες, επηρέασε τους Ιδρυτές των Ηνωμένων Πολιτειών στη σύνταξη του Συντάγματος των ΗΠΑ .
Ο Μοντεσκιέ εκτιμήθηκε επίσης πολύ στις βρετανικές αποικίες στη Βόρεια Αμερική ως υπέρμαχος της ελευθερίας. Σύμφωνα με έναν πολιτικό επιστήμονα , ήταν η πιο συχνά αναφερόμενη αυθεντία για την κυβέρνηση και την πολιτική στην αποικιακή προεπαναστατική βρετανική Αμερική, την οποία αναφέρουν πλειστάκις οι Αμερικανοί ιδρυτές . Μετά την Αμερικανική Επανάσταση , το έργο του παρέμεινε ισχυρή επιρροή σε πολλούς από τους Αμερικανούς ιδρυτές, κυρίως τον Τζέιμς Μάντισον της Βιρτζίνια , τον «Πατέρα του Συντάγματος ».

Η φιλοσοφία του Μοντεσκιέ ότι «η κυβέρνηση πρέπει να στηθεί έτσι ώστε κανένας άνθρωπος να μην χρειάζεται να φοβάται τον άλλον» υπενθύμισε στον Μάντισον και σε άλλους ότι ένα ελεύθερο και σταθερό θεμέλιο για τη νέα εθνική τους κυβέρνηση απαιτούσε έναν σαφώς καθορισμένο και ισορροπημένο διαχωρισμό των εξουσιών.
Δεν μπορεί κάτι να είναι απαραίτητα σωστό επειδή είναι νόμος. Πρέπει να είναι όμως νόμος, αν είναι το σωστό.


Ευτυχισμένος ο ηγεμόνας που κάνει τους υπηκόους του όχι να τον φοβούνται, μα να φοβούνται μήπως αυτός πάθει τίποτε κακό.
Όμηρος

Ευτυχισμένος είναι ο αρχηγός, όταν ο λαός του είναι ευτυχισμένος και αυτός είναι σοφός δίκαιος και φιλόσοφος.

Οι Πολίτες είναι οι Κίονες που ομόφρονα στηρίζουν υπερασπίζουν την Πολιτεία τους, τον Ναό της Δημοκρατίας με πολιτική αγωγή ιθυφαλλικό λόγο και πυγμή. Για αυτό οι αρχαίοι ναοί είχαν ομόφρονες κίονες για να κρατούν την δημοκρατική οροφή. Ούτε τρούλους ούτε μιναρέδες ούτε πυραμίδες και τείχη τοίχους με μαζικοποιημένη παραγωγή, άβουλη μάζα άμορφα ποδηγετούμενη


Σε μία αγελαία κατάσταση οι άνθρωποι προσκυνούν έναν Θεό ή ένα Φύρερ ή ένα Γραμματέα, ή έναν Αυτοκράτορα ή ένα αργηγό κόμματος, κουνούν πλαστικές σημαιούλες ουρλιάζουν και παραληρούν.

Σε μία όμως ατομική υπεύθυνη κατάσταση ενός πολίτη οι πολίτες είναι μαζί με τον ηγέτη τους, τον πρώτο μεταξύ ίσων, τον ακούν, τον συμβουλεύουν, τον συμβουλεύονται. Το κυριότερο τον εμπιστεύονται. Τον εμπιστεύονται γιατί έχει το πιο σημαντικό, την ακεραιότητα χαρακτήρος. 

Αυτό από το οποίο πάσχει σήμερα ολόκληρη η ανθρωπότητα. Η έλλειψη η απουσία χαρακτήρος και ζωτικού χώρου. Δεν είναι μόνο οι μαζικοποιημένοι καταναλωτές οπαδοί που κινούνται σαν συστάδες αμοιβάδων εδώ και εκεί και όπου τους ωθήσουν τα κοινωνικά μέσα που διαμορφώνουν τις ειδήσεις και δη, τις πρώτες, αλλά και οι υποτιθέμενοι αρχηγοί είναι μαζικοποιημένοι και χωρίς χώρο και χρόνο. Χώρο και χρόνο ούτε για να σκεφθούν.

Και είμαστε τώρα εδώ σε αυτή την κρίσιμη της ιστορίας καμπή.
Είναι οι Έλληνες και οι Ελληνίζοντες σοφοί κυβερνήτες που θέλουν και επιθυμούν μία δίκαιη κοινωνία και σωστή και είναι οι μη Έλληνες που θέλουν μία επιστροφή στις αυτοκρατορίες της Λεμουρίας με ένα πάνθρησκο θεό και μία φυλή δούλων και υπηκόων ταΐζοντας το ποδηγετούμενο εθελόδουλο πλήθος «θρησκευτικές ελευθερίες».

Ας διαλέξουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε …..την αποφασιστική στιγμή 

Η Ελλάδα θα είναι η ηγέτιδα δύναμη της καινούργιας εποχής μαζί με αλκίνοους ηγέτες της παγκόσμιας Ελληνοσύνης . Τίποτα δεν το σταματά αυτό και κανείς.

UNFORGIVEN…..Ασυγχώρητοι όσοι μετέτρεψαν τον όμορφο αυτό πλανήτη σε κόλαση με την απληστία τους, την ματιαοδοξία ,αμετροέπεια και την αδικία.
Η αρχή μιας Ανατολής ανοίγει μια μεγάλη τρύπα στον ουρανό και η Αστραία να ξανακατέβει στην Γή.
Beginning of a sunrise bores a big hole in the sky

Οι δημοκρατίες της πολυτέλειας

Βασιλείς και αυτοκρατορίες

O Όρθρος και τα βόδια του Γηρυόνη

Στην ελληνική μυθολογία, με το όνομα Όρθρος ή Όρθος (σπανιότερα και Όρφος) είναι γνωστός ένας σκύλος με δύο κεφάλια, γέννημα του Τυφώνα και της Έχιδνας (Θεογονία ), ο οποίος βοηθούσε τον Ευρυτίωνα στη φύλαξη και τη βόσκηση των κοπαδιών του Γηρυόνη, του (επίσης τερατόμορφου) γίγαντα που ζούσε στη νήσο Ερύθεια, στη Δύση, στα πέρατα του Ωκεανού.

Ο Βελλερεφόντης σκοτώνει την Χίμαιρα Palazzo Massimo, Rome

Η Χίμαιρα ως ένα φοβερό τέρας, ένα μυθολογικό ζώο, όπως την περιγράφει ο Ομηρος ,που εξέπνεε φωτιά, είχε σώμα κατσίκας, κεφάλι λιονταριού, και η ουρά του κατέληγε σε φίδι. Σύμφωνα με άλλες περιγραφές, είχε περισσότερα από ένα κεφάλια, συνηθέστερα τρικέφαλος (κεφαλή λέοντα, κατσίκας και δράκοντα).Την σκοτώνει ο Βελλερεφόντης  πάνω στον Πήγασο.Στην Ιλιάδα Κεφ.ΣΤ΄, στ.155-203 τον μύθο αφηγείται ο εγγονός του Βελλεροφόντη Γλαύκος του Ιππολόχου που πήρε το όνομα του παππού του, ο πατέρας του ήταν ο Γλαύκος του Σισύφου βασιλιάς της Κορίνθου και γιος του μυθικού Σισύφου. Οι εγγονοί του Βελλεροφόντη Σαρπηδόνας και ο νεότερος Γλαύκος πολέμησαν στον Τρωικό Πόλεμο.

Η Χίμαιρα  είχε με τον Όρθρο ένα παιδί τη Σφίγγα.

Γηρυόνης, ο τρικέφαλος φωνακλάς

Στην ελληνική μυθολογία ο Γηρυόνης (από το ρήμα γηρύω = φωνάζω, σκούζω) ήταν ένας τρισώματος ή τρικέφαλος γίγαντας, γιος του Χρυσάωρα ή του θεού Ποσειδώνα και της Καλλιρρόης, κόρης του Ωκεανού. Και στις δύο εκδοχές, είναι εγγονός της Μέδουσας Γοργώς. Είναι επίσης γνωστός με τα ονόματα Γηρυονέας, Γηρυονεύς καιΓηρυών.

Ο Γηρυόνης κατοικούσε στη νήσο Ερύθεια, στην ομιχλώδη Δύση, στα πέρατα του Ωκεανού. Είχε πλούσια κοπάδια βοδιών, που τα έβοσκε ο Ευρυτίων και ο δικέφαλος σκύλος Όρθρος ή Όρθος, κοντά στο μέρος όπου ο Μενοίτιος έβοσκε τα κοπάδια του Άδη. Με διαταγή του Ευρυσθέα ο Ηρακλής ήρθε στην Ερύθεια για να πάρει τα βόδια του Γηρυόνη στον ομώνυμο άθλο του, τον δέκατο κατά σειρά. Ο Ηρακλής σκότωσε τελικά τότε και τον Γηρυόνη, κοντά στον ποταμό Ανθεμούντα, όπου συναντήθηκαν και αναμετρήθηκαν.

Τα βόδια του Γηρυόνη ήταν στην ελληνική μυθολογία όντα που άνηκαν στον Γηρυόνη, τον τερατόμορφο γιο τουΠοσειδώνα. Βρίσκονταν μαζί του στη νήσο Ερύθεια. Είναι γνωστά κυρίως μέσω του δέκατου άθλου του Ηρακλή, αντικείμενο του οποίου απετέλεσε η απαγωγή τους.

Ο Γηρυόνης είχε αναθέσει τη φύλαξη των ζώων τους σε δύο φύλακες, τον Ευρυτίωνα και τον Όρθρο. Ο Ευρυτίωνας ήταν γιος του Άρη και της Ερυθείας. Ο Όρθρος ήταν ένας τερατόμορφος σκύλος, γιος του Τυφώνα και της Έχιδνας. Είχε δύο κεφάλια και επιπλέον εφτά κεφάλια φιδιού.

Μόλις ο ήρωας έφτασε στην Ερύθεια, και αφού πέρασε τη νύχτα του στο βουνό Άβας, ήρθε αντιμέτωπος με τους δύο φύλακες των ζώων. 

Τόσο ο Όρθρος, όσο και ο Ευρυτίωνας βρήκαν τραγικό θάνατο από το ρόπαλο του Ηρακλή.

Στη συνέχεια ο Μενοίτιος, φύλακας των βοδιών του Άδη, ειδοποίησε το Γηρυόνη για τα συμβάντα και έτσι εκείνος έσπευσε να αντιμετωπίσει τον εισβολέα. Ο Ηρακλής κατόρθωσε να εξολοθρεύσει το Γηρυόνη, αφού τον τόξευσε με τα βέλη του.

Στο δρόμο της επιστροφής, ο Ηρακλής αντιμετώπισε πολλές περιπέτειες. Όταν τελικά επέστρεψε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αμβρακία, ένας οίστρος σταλμένος από την Ήρα διασκόρπισε το κοπάδι των βοδιών στα βουνά της Θράκης. 

Ο ήρωας κατόρθωσε να περισυλλέξει το μεγαλύτερο μέρος των ζωών. Τα υπόλοιπα παρέμειναν στα βουνά και περιήλθαν σε άγρια κατάσταση.

Τελικά ο Ηρακλής έφτασε στις Μυκήνες, παρέδωσε τα βόδια στον Ευρυσθέα, ο οποίος τα θυσίασε στη θεά Ήρα.

Σε μία ιστορία, ο Όρθρος αιχμαλωτίσθηκε και εξημερώθηκε από τον Οιδίποδα.

Κορονοϊός: Στην Ελλάδα η μετάλλαξη «Όρθρος»

Αναζητείται Ηρακλής.......

"Κυνηγώντας Χίμαιρες, χάνουμε την όμορφη διαδρομή, χάνουμε την αθωότητα  και ο αμελητέος παρανομαστής είναι το σπουδαίο υπερτροφικό εγώ  μας."

Η Νοητική εξέλιξη των Ελλήνων

RUDOLPH TEGNER ZEUS GIVING BIRTH TO ATHENA
Το απίθανο γλυπτό του Δανέζου γλύπτη Rudolph Tegner, ο Δίας γεννώντας την Αθηνά

Αθηνά  Σοφίας Νους


Οι Έλληνες, ο πρώτος λαός που κατέκτησε τη λογική σκέψη και διατύπωσε καθολικούς νόμους για τη λειτουργία του σύμπαντος, έπλασαν μια θεά που προσωποποιούσε την εξυπνάδα και τη φρόνηση. Η θεά της στρατηγικής και του πολέμου που συνδυάζει τη δύναμη και τη γενναιότητα με τη σύνεση και την εξυπνάδα

Άλλωστε, ακόμη και ο τρόπος γέννησης της ήταν τέτοιος που μαρτυρούσε τις ιδιότητές της αυτές Γι΄αυτό ο Όμηρος την αποκαλεί Τριτογένεια δηλ. αυτή που γεννήθηκε σε αυτόν τον κόσμο από άλλη Τρίτη αιτία, και το όνομα της αντηχούσε σε όλον τον Ελληνικό κόσμο και την επικαλούντο πάντα για κάτι ανώτερο και δύσκολο.

Η γαλανομάτα κόρη ξεπήδησε από το κεφάλι του παντοδύναμου και πάνσοφου Δία, με μία τσεκουριά του Ήφαιστου πάνοπλη. Κρατούσε ασπίδα, φορούσε περικεφαλαία και κουνούσε απειλητικά το δόρυ της. Η Γλαυκώπις λάμπουσα θεά ,που διαπερνάει με τα φλογερά της μάτια τα σκοτάδια, όταν σήμαινε η ώρα να εμφανιστεί στον κόσμο, ξεπήδησε χορεύουσα με πανοπλία έβγαλε μια πολεμική κραυγή που έκανε τον Όλυμπο να σειστεί ολόκληρος και έφτασε ως τα πέρατα του κόσμου . Αντιλάλησε όλη η γη, ενώ η αναταραχή της θάλασσας και τα πελώρια κύματα που σηκώθηκαν προμήνυαν ότι κάτι σημαντικό συμβαίνει.

Ο Ήλιος σταμάτησε το ολόχρυσο άρμα του και παρακολουθούσε τη θεά μέχρι να βγάλει την πανοπλία της Όταν σταμάτησε η κοσμοχαλασιά που προκάλεσε η γέννηση της θεάς, και φύση ολόκληρη γαλήνεψε, βλέποντας τον Δία, πέταξε στα πόδια του τα όπλα της , και τότε χάρηκε ο πολύνοος Ζεύς.

Παλαιότεροι τύποι του ονόματος της θεάς ήταν οι τύποι Αθάνα (δωρικός) και Αθήνη, το δε όνομα Αθηνά, που τελικά επικράτησε, προέκυψε από το επίθετο Αθαναία, που συναιρέθηκε σε Αθηνάα Αθηνά. Στον Κρατύλο ο Πλάτων ετυμολογεί το όνομα από το Α-θεο-νόα ή Η-θεο-νόα, δηλαδή η νόηση του Θεού . Συνδύαζε τη δύναμη και τη γενναιότητα με τη σύνεση και την εξυπνάδα.

Η Αθηνά αγαπούσε τις πολεμικές και τις καλές τέχνες και ασχολούνταν διαρκώς μ’ αυτές. Δεν είχε καθόλου ερωτικές περιπέτειες και συμβόλιζε την αιώνια παρθενία. Γι’ αυτό άλλωστε οι Αθηναίοι ονόμασαν το ναό της θεάς πάνω στην Ακρόπολη, Παρθενώνα. Η αιώνια νεότητά της προερχόταν από την αγνότητά της γι΄αυτό και ο Τειρεσίας τυφλώθηκε όταν την είδε γυμνή. Μόνο μια φορά λένε προσπάθησε να την ενοχλήσει ερωτικά ο Ήφαιστος, μα η θεά αντιστάθηκε παλικαρίσια. Από το σπέρμα του θεού που έπεσε στη γη γεννήθηκε ο Εριχθόνιος, ένας ονομαστός ήρωας της Αθήνας, που η θεά του συμπεριφερόταν σαν να ήταν γιος της.

Θεά της δράσης, του θάρρους και της ανδρείας, αντιμετώπισε τον Γίγαντα Εγκέλαδο στην σύρραξη Γιγάντων και θεών, και τον έριξε κάτω από το τέθριππο άρμα της.

Η πολεμική θεά στάθηκε στο πλευρό πολλών γνωστών ηρώων όπως ο Ηρακλής που τον βοήθησε στη δοκιμασία των δώδεκα άθλων. Του χάρισε τα κύμβαλα που ήταν έργο του Ήφαιστου και χτυπώντας τα ο ήρωας τρόμαξε τις Στυμφαλίδες όρνιθες που πέταξαν από τις κρυμμένες φωλιές τους και έτσι τις σκότωσε με τα βέλη του. Για να την ευχαριστήσει της αφιέρωσε τα χρυσά μήλα που έκοψε από τον κήπο των Εσπερίδων.
Με τη βοήθεια της θεάς ο Περσέας κατάφερε να εξοντώσει τη Γοργόνα, ένα τέρας που αντί για μαλλιά είχε φίδια και τα τρομερά της μάτια προκαλούσαν φριχτό πανικό σ’ όποιον τα αντίκριζε ή τον απολίθωναν. Ο ήρωας αντιμετώπισε το τέρας με τη γυαλιστερή ασπίδα που του έδωσε η Αθηνά και την αποκεφάλισε ,παρακολουθώντας την πάνω σε αυτή. Πρόσφερε το φοβερό κεφάλι της, που ακόμη και κομμένο διατηρούσε τις ιδιότητές του, στην Αθηνά. 

Η θεά τοποθέτησε το λεγόμενο «γοργώνειο» πάνω στην αιγίδα που της είχε κάνει δώρο ο πατέρας της και έγινε ένα από τα σύμβολά της.

Μάζεψε το αίμα που πετάχτηκε από τις φλέβες του τέρατος και το έδωσε στον Ασκληπιό, ο οποίος το χρησιμοποίησε σαν γιατρικό

Ο Περσέας όταν σκότωσε την Μέδουσα ξεπήδησε από το σώμα της ο Πήγασος, το άλογο των ποιητών. Ο Βελλερεφόντης ζήτησε την βοήθεια του μάντη Πολύδωρου, και της Αθηνάς που του έδωσε το χαλινάρι για να το τιθασεύσει.
Η θεά της στρατηγικής και του πολέμου είχε ενεργό δράση στον Τρωικό πόλεμο, όπου και προστάτευε την παράταξη των Ελλήνων

Αγαπημένοι της πολεμιστές ήταν ο Διομήδης, ο Αχιλλέας και ο Οδυσσέας. Στάθηκε στο πλάι τους σ’ όλες τις δύσκολες στιγμές. Όταν μάλιστα υπήρχε μεγάλος κίνδυνος, κατέφευγε σε θαύματα για να τους σώσει. Έκανε θεϊκή φωτιά να βγαίνει από την περικεφαλαία του Διομήδη και σκέπασε με πύρινο σύννεφο το κεφάλι του Αχιλλέα. Μάλιστα, στις πιο δύσκολες στιγμές μεταμορφωνόταν η ίδια σε Τρώα πολεμιστή και πήγαινε στις συγκεντρώσεις των αντίπαλων στρατηγών, δίνοντάς τους λανθασμένες συμβουλές. Αλλά και όταν υπήρχαν διχόνοιες και διαφωνίες στο στρατόπεδο των Ελλήνων, πάντοτε κατάφερνε να προλάβει τα χειρότερα· όπως όταν δεν άφησε τον Αχιλλέα να σκοτώσει τον Αγαμέμνονα αν και τον είχε προσβάλει βαρύτατα.

Βοήθησε τον πολυμήχανο Οδυσσέα τόσο κατά τη διάρκεια του πολέμου όσο και κατά το δεκάχρονο ταξίδι της επιστροφής του. Στην Οδύσσεια, η Αθηνά παρεμβαίνει με μεταμορφώσεις. Παίρνει τη μορφή του Μέντορα και δίνει πολύτιμες συμβουλές και οδηγίες στον Τηλέμαχο.

Στέλνει επίσης όνειρα. Εμφανίζεται στον ύπνο της Ναυσικάς και τη συμβουλεύει να πάει να πλύνει τα ρούχα της στο ποτάμι, τη μέρα που ο Οδυσσέας πλησιάζει στο νησί των Φαιάκων.

Εμφανίζεται επίσης και στον ύπνο της Πηνελόπης και την συμβουλεύει να οργανώσει τον διαγωνισμό του Τόξου.

Προικίζει τον προστατευόμενο της με υπερφυσική ομορφιά για να γοητεύσει τη βασιλοπούλα και να τον φιλοξενήσει στο ανάκτορο του πατέρα της.

Σ’ άλλες περιπτώσεις ξεσηκώνει τον Δία να βοηθήσει τον Οδυσσέα. Με δική της παρέμβαση η Καλυψώ παίρνει εντολή ν’ αφήσει ελεύθερο τον ήρωα και να του δώσει μέσο για να ξαναβγεί στο πέλαγος.

Ο Ορέστης, ο γιος του Αγαμέμνονα, για να εκδικηθεί το φόνο του πατέρα του σκότωσε τη μητέρα του Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο. Όμως οι Ερινύες τον καταδίωξαν και εκείνος ήρθε στην Αθήνα και ζήτησε καταφύγιο στο ναό της θεάς. Στο δικαστήριο στον Άρειο Πάγο για να κριθεί , πρόεδρος ήταν η ίδια η θεά και αθωώθηκε, γιατί η ψήφος της Αθηνάς, που ήταν αθωωτική, θεωρήθηκε διπλή. Από τότε θεσπίστηκε ο νόμος ότι η ισοψηφία στο δικαστήριο μετρούσε υπέρ του κατηγορουμένου.

Προστάτευε όλους γενικά τους τεχνίτες και τους βιοτέχνες. Η ίδια ήταν καταπληκτική υφάντρα

Η Αθηνά – Παλλάδα συμβόλιζε μερικά από τα πιο σημαντικά ιδεώδη του αρχαιοελληνικού πνεύματος. Συνδύαζε τη δύναμη και τη γενναιότητα με τη σύνεση και την εξυπνάδα. Αγαπημένα της σύμβολα ήταν η αιγίδα, το δόρυ, η κουκουβάγια και η ελιά.

Το Παλλάδιο είναι ένα ξύλινο αγαλματάκι στην Αιγίδα της Αθηνάς που το είχε φτιάξει προς τιμή της νύμφης Παλλάδος και το έριχνε η θεά σε διάφορες πόλεις . 

Το ΠΑΛΛΑΔΙΟ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ που είχε τρία μέτρα ύψος το κατασκεύασε η ίδια και είναι δώρο του Δία προς τον Δάνδανο βασιλιά των Τρώων . Υπάρχει και μία άλλη εκδοχή ότι ο Πάρις έκλεψε το Παλλάδιο που το είχε φτιάξει η Αθηνά με τα οστά του Πέλοπα ,μαζί με την ωραία Ελένη .

Ο Μάντης Τειρεσίας μάλιστα είχε πει ότι όσο αυτό το άγαλμα θα βρίσκεται μέσα στο Ίλιον οι Έλληνες δεν θα νικούσαν, γι΄αυτό ο Οδυσσέας με τον Διομήδη το πήραν και μετά η Τροία έπεσε για πάντα. Υπάρχει και μία άλλη εκδοχή ότι ο Πάρις έκλεψε το Παλλάδιο που το είχε φτιάξει η Αθηνά με τα οστά του Πέλοπα ,μαζί με την ωραία Ελένη .

Η Μήτις, πρώτη σύζυγος του Δία και μητέρα της Αθηνάς ήταν για τους Έλληνες η προσωποποίηση της Φρόνησης, αλλά είναι και Κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος, συνεπώς μετέχει του υδάτινου στοιχείου, του συναισθηματικού-θυμικού μέρους της ψυχής, ώστε η σύνεσις να μην είναι στερημένη και αποξηραμένη στοργής και τρυφερότητας .

Τό αρχαιότατο «γνώθι σ’ αυτόν» συνοδεύετο από την θεά της σοφίας, την Παρθένο Αθηνά. Απόλλων και Αθηνά είναι οι Παιώνιοι θεοί, θεραπευτές του Ολυμπιακού Δωδεκαθέου, οι οποίοι από κοινού παρουσιάζουν τις ιδιότητες και τα σύμβολά των διά να αντιμετωπίσουμε τα πάθη της ψυχής μας τα οποία διά της υπερβολής και της οπτικής αναπαράστασης σε μυθολογικά τέρατα, στους ναούς, στα αγάλματα και στα αγγεία, μας αφυπνίζουν και μας αναγκάζουν να καθαρίσουμε την ψυχή μας.

Μακριά η πορεία του ανθρώπου, δύσκολη η διαδρομή που απαιτεί ευσέβεια, διάκριση ,σύνεση, στρατηγική, όλη δηλ. την ψυχική πανοπλία της θεάς Αθηνάς, για την ανέλιξή του, προς την «εντελέχειά» του.

Τι αντιπροσωπεύει η Αθηνά, η μεγάλη των Ελλήνων θεά;;;

Την ανώτερη μορφή της γνώσης, τη σοφία, την επιστήμη, την ανώτερη δικαιοσύνη, τον ανώτερο στοχασμό, τη φιλοσοφία και την παρθενικότητα ενός καθαρού νου που πρέπει να είναι διαυγής για να μπορεί να στοχάζεται καλά.Να συλλογάται ελεύθερα και στοχαστικά.
Τα όπλα της πολλά. Δόρυ, αιγίδα, περικεφαλαία, ασπίδα. Προστατεύει το κεφάλι από τις άλογες σκέψεις του μυαλού κορυθαίολος. Με το δόρυ κτυπά από κοντά σε άμεση ευθύτητα. Με την ασπίδα κρατά τις σκεπτομορφές του ταραχώδους θυμικού μακριά και από τα συναισθήματα τα νοσηρά και τους μεγάλους πολεμιστές της ζωής προστατεύει, συμβουλεύει και αγαπά.
Τον Περσέα, τον Θησέα, τον Ηρακλή, τον Αχιλλέα, τον Τηλέμαχο, τον Οδυσσέα.
Στους ώμους ρίχνει μια χλαίνη, γερή της αγάπης αρματωσιά.
Αναδύεται μέσα από τη κεφαλή του Διός και αυτό σημαίνει πως πρέπει να προσπαθήσει ένας άνδρας για να γίνει σοφός και ειδικά ένας άνδρας της εξουσίας.


Άμυνα η Ασπίδα , επίθεση το δόρυ της και έπαθλο της ορθής κατανόησης η περικεφαλαία της που προστατεύει το Νου, το στρατηγικό κέντρο των συλλογισμών από κάθε ξένη επιβουλή.

Οι Έλληνες μέσα από μία μακρόχρονη περιπλάνηση σε αφιλόξενα μέρη σε ερημικά νησιά, αντιμετωπίζοντας φοβερά και εχθρικά τέρατα, κολυμπώντας σε φουρτουνιασμένες θάλασσες, ήρθε ο καιρός να επανακτήσουν τη μνήμη τους, νέα και απαστράπτουσα, ένη και νέα. 

Να ξαναβρούν τις χαμένες έννοιες, αρετές και αλήθειες της μυθιστορίας τους, με προεξάρχουσα τη Δικαιοσύνη και να οργανώσουν, να καθιερώσουν μία μεγαλειώδη πομπή για τη θεά τους, την Αθηνά-Σοφία που είναι το επιστέγασμα των ιδιοτήτων-τέκνων του Διός, επιστρέφοντας νικητές σε μία φωτεινή πατρίδα, βαδίζοντας τον δρόμο που οδηγεί προς τον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ, το λαμπρότερο μνημείο όλων των εποχών στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού.

Όταν η Σοφία του Χρόνου γίνεται Βέλος στα χέρια του Τοξότη Οδυσσέα, ο Κύκλος της Οδύσσειας κλείνει και μια νέα εποχή σοφή ξεκινά.

Ποιο είναι το Τόξο;
Ένα Βλέμμα που γνέφει τον Σκοπό και γυρίζει τον τροχό του Χρόνου
και το ΒΕΛΟΣ σαϊτιά είναι η ΨΥΧΗ, η αμιγώς Ελληνική!

Τα Όπλα της Αθηνάς Σοφίας

Σοφίας Νους

Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.

 

Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.

Το βάδισμα της Αθηνάς στην Γη στα ίχνη της Σοφίας στο διάβα της ιστορίας

Η Αθηνά είναι πάντα κοντά στον Οδυσσέα και τον Ηρακλή και είναι «το δώρο του Αετού» στους ανθρώπους να διεκδικήσουν την ελευθερία τους .

Ας ανάψουν τα φώτα!!!!
ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ ΤΟ ΙΕΡΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ , Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ


Ο πρώτος υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας , André Malraux , με αφορμή την πρώτη φωταγώγηση της Ακρόπολης, πραγματοποίησε τη περίφημη ομιλία του προς τιμήν της Ελλάδας, εξ ονόματος της γαλλικής κυβέρνησης..

Αθήνα, 28 Μαΐου 1959 «Παιδεία και θάρρος».*

“Για άλλη μια φορά, η ελληνική νύχτα μας αποκαλύπτει τους αστερισμούς που κοιτούσε ο φρουρός του Άργους καθώς περίμενε το σήμα για την πτώση της Τροίας, ο Σοφοκλής όταν έγραφε την Αντιγόνη — και ο Περικλής όταν σιγούσαν τα εργοτάξια του Παρθενώνα…

Για πρώτη φορά όμως ξεπροβάλλει μπροστά μας, μέσα από τούτη τη χιλιόχρονη νύχτα, το σύμβολο της Δύσης. Σε λίγο όλα αυτά θα είναι καθημερινό θέαμα, ενώ η νύχτα αυτή δεν θα ξανάρθει ποτέ. Μπροστά στο πνεύμα σου που αποσπάστηκε από τη νύχτα της γης, χαιρέτισε, λαέ της Αθήνας, την άσβεστη φωνή που υψώθηκε εδώ κι από τότε στοιχειώνει τη μνήμη των ανθρώπων:

«Όλα τα πράγματα είναι προορισμένα να παρακμάσουν, μακάρι όμως να μπορούσατε να πείτε για μας, μελλοντικοί αιώνες, ότι φτιάξαμε την πιο ξακουστή και την πιο ευτυχισμένη πόλη του κόσμου…»

Αυτή η έκκληση του Περικλή θα ήταν ακατανόητη στη μεθυσμένη από αιωνιότητα Ανατολή που απειλούσε την Ελλάδα. Και στη Σπάρτη ακόμα, κανείς δεν είχε, ως τότε, απευθυνθεί στο μέλλον. Πολλοί αιώνες την άκουσαν, αλλά απόψε τα λόγια του θα ακουστούν από την Αμερική ως την Ιαπωνία. Ο πρώτος παγκόσμιος πολιτισμός άρχισε.

Μέσω αυτού του πολιτισμού και προς δόξαν του φωταγωγείται η Ακρόπολη, η οποία καλείται να απαντήσει σε ερωτήματα που κανείς άλλος πολιτισμός δεν έθεσε.

Το πνεύμα της Ελλάδας εμφανίστηκε αρκετές φορές στον κόσμο, δεν ήταν όμως πάντοτε το ίδιο …..Η Ακρόπολη όμως είναι ο μοναδικός τόπος του κόσμου που κατοικείται ταυτόχρονα από το πνεύμα και από το θάρρος. Απέναντι στην αρχαία Ανατολή, ξέρουμε σήμερα ότι η Ελλάδα δημιούργησε έναν τύπο ανθρώπου που δεν είχε υπάρξει ποτέ ως τότε.

Η δόξα του Περικλή —του ανθρώπου αλλά και του μύθου που συνδέεται με το όνομά του— είναι ότι υπήρξε ο μεγαλύτερος υπηρέτης της πόλης και ταυτόχρονα φιλόσοφος και καλλιτέχνης· ο Αισχύλος και ο Σοφοκλής δεν θα μας συγκινούσαν με τον ίδιο τρόπο αν δεν ξέραμε ότι ήταν πολεμιστές.

Για τον κόσμο η Ελλάδα είναι πάντα η σκεπτόμενη Αθηνά που ακουμπάει στο δόρυ της. Και ποτέ πριν από αυτήν η τέχνη δεν είχε συνενώσει το δόρυ με τη σκέψη.

Δεν θα πάψουμε ποτέ να το διακηρύσσουμε: ό,τι σημαίνει για μας η τόσο συγκεχυμένη λέξη παιδεία —το σύνολο των έργων της τέχνης και του πνεύματος— η Ελλάδα το μετέτρεψε, προς δόξαν της, σε μείζον μέσον διαπαιδαγώγησης του ανθρώπου.

Είναι ο πρώτος πολιτισμός χωρίς ιερό βιβλίο, όπου η λέξη ευφυΐα σήμαινε να θέτεις ερωτήματα. Ερωτήματα που έμελλε να γεννήσουν την κατάκτηση του κόσμου από το πνεύμα, της μοίρας από την τραγωδία, του θείου από την τέχνη και τον άνθρωπο.

Σε λίγο, η αρχαία Ελλάδα θα σας πει:

«Αναζήτησα την αλήθεια και βρήκα τη δικαιοσύνη και την ελευθερία. Επινόησα την ανεξαρτησία της τέχνης και του πνεύματος. Αναβίβασα τον άνθρωπο και τον έθεσα αντιμέτωπο με τους θεούς του, τον άνθρωπο που είχε σκύψει το κεφάλι παντού εδώ και τέσσερις χιλιετίες. Και την ίδια στιγμή τον έβαλα να αναμετρηθεί με τον δυνάστη».

Είναι μια γλώσσα απλή αλλά αθάνατη που την ακούμε ακόμα. Αυτή η γλώσσα ξεχάστηκε για πολλούς αιώνες και απειλήθηκε κάθε φορά που την ξανάβρισκαν οι άνθρωποι. Ίσως ποτέ να μην ήταν πιο αναγκαία.

Το μείζον πολιτικό πρόβλημα της εποχής μας είναι να συμφιλιώσουμε την κοινωνική δικαιοσύνη με την ελευθερία· το μείζον πνευματικό πρόβλημα, να κάνουμε τα μεγάλα έργα προσιτά σε όσο γίνεται μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων.

Και ο σημερινός πολιτισμός, όπως εκείνος της αρχαίας Ελλάδας, είναι ένας πολιτισμός που θέτει ερωτήματα. Δεν βρήκε όμως ακόμα τον υποδειγματικό τύπο ανθρώπου, έστω εφήμερο ή ιδεατό, και χωρίς αυτόν κανένας πολιτισμός δεν παίρνει σαφή μορφή.

Οι αμφιταλαντευόμενοι κολοσσοί που κυριαρχούν στον κόσμο μας φαίνονται πως μόλις υποψιάζονται ότι ο σπουδαιότερος στόχος ενός μεγάλου πολιτισμού δεν είναι μόνο η δύναμη, αλλά και μια ξεκάθαρη συνείδηση του τι περιμένει ο πολιτισμός από τον άνθρωπο, η ανίκητη ψυχή της Αθήνας που, έστω και υποταγμένη, καταδίωκε τον Αλέξανδρο στις ερήμους της Ασίας: «Πόσος μόχθος, Αθηναίοι, για να αξίζουμε τον έπαινό σας!»

Ο σημερινός άνθρωπος ανήκει σε όλους εκείνους που θα προσπαθήσουν μαζί να τον δημιουργήσουν· το πνεύμα δεν γνωρίζει μικρά έθνη, γνωρίζει μόνο αδελφά έθνη.

Η Ελλάδα, όπως και η Γαλλία, δεν ήταν ποτέ τόσο μεγάλη για όλους τους ανθρώπους, και μια κρυφή Ελλάδα υπάρχει στην καρδιά όλων των ανθρώπων της Δύσης. Παλιά έθνη του πνεύματος, το θέμα δεν είναι να επαναπαυθούμε στο παρελθόν μας, αλλά να επινοήσουμε το μέλλον που το παρελθόν απαιτεί από μας.

Στο κατώφλι της εποχής του ατόμου, για μια ακόμα φορά, ο άνθρωπος χρειάζεται να διαπαιδαγωγηθεί από το πνεύμα.

Και ολόκληρη η νεολαία της Δύσης χρειάζεται να θυμάται πως, όταν συνέβη αυτό για πρώτη φορά, ο άνθρωπος έθεσε στην υπηρεσία του πνεύματος τα δόρατα που αναχαίτισαν τον Ξέρξη.

Στους εκπροσώπους της γαλλικής νεολαίας που με ρώτησαν ποιο θα μπορούσε να είναι το σύνθημά της, απάντησα: «Παιδεία και θάρρος». Εύχομαι αυτό το σύνθημα, που το δανείστηκα απ’ τους Έλληνες, να γίνει κοινό για τους δύο λαούς μας.

Και αυτή την ώρα όπου η Ελλάδα αναζητεί τη μοίρα της και την αλήθεια της, σε σας, περισσότερο από μένα, εναπόκειται να το δώσετε στον κόσμο.

Γιατί η παιδεία δεν κληρονομείται, κατακτάται. Και κατακτάται με πολλούς τρόπους, που ο καθένας τους ταιριάζει σε όσους τον επινόησαν.

Από δω και πέρα στους λαούς θα απευθύνεται η γλώσσα της Ελλάδας. Αυτή την εβδομάδα την εικόνα της Ακρόπολης θα τη δουν περισσότεροι θεατές από όσους την είδαν μέσα σε δύο χιλιάδες χρόνια. Αυτά τα εκατομμύρια ανθρώπων δεν θα ακούσουν τη γλώσσα που άκουγαν οι αρχιερείς της Ρώμης ή οι άρχοντες των Βερσαλλιών· και ίσως να μην την ακούσουν καθόλου, εκτός και αν ο ελληνικός λαός αναγνωρίσει σ’ αυτήν τη βαθύτερη συνέχειά του — αν οι μεγάλες νεκρές πόλεις αντηχήσουν από τη φωνή του ζωντανού έθνους.

Μιλώ για το ζωντανό ελληνικό έθνος, για τον λαό στον οποίο απευθύνεται η ακρόπολη πριν απευθυνθεί σε όλους τους άλλους, που αφιερώνει όμως στο μέλλον του όλες τις ενσαρκώσεις του πνεύματός της που φώτισαν διαδοχικά τη Δύση: τον προμηθεϊκό κόσμο των Δελφών και τον ολύμπιο κόσμο της Αθήνας, τέλος, μέσα σε τόσα χρόνια φανατισμού, τον μοναδικό φανατισμό της ελευθερίας.

Ο λαός ωστόσο «που αγαπάει τη ζωή ακόμα κι όταν γίνεται οδύνη», είναι ταυτόχρονα εκείνος που έψαλλε στην Αγία Σοφιά κι εκείνος που άκουγε με δέος την κραυγή του Οιδίποδα στους πρόποδες αυτού του λόφου, κραυγή που επρόκειτο να διαπεράσει τους αιώνες.

Λαός της ελευθερίας, είναι εκείνος για τον οποίο η αντίσταση είναι παράδοση αιώνων, εκείνος του οποίου η νεώτερη ιστορία είναι ένας ανεξάντλητος αγώνας για την Ανεξαρτησία — ο μόνος λαός που γιορτάζει την επέτειο του ΟΧΙ. Αυτό το ΟΧΙ ήταν το ΟΧΙ του Μεσολογγίου, το ΟΧΙ του Σολωμού.

Σε μας είναι το ΟΧΙ του στρατηγού Ντε Γκωλ, και το δικό μας. Ο κόσμος δεν ξέχασε ότι οι πρώτοι που το πρόφεραν ήταν η Αντιγόνη και ο Προμηθέας.

Όταν οι νεκροί της πρόσφατης ελληνικής Αντίστασης έπεφταν στο έδαφος όπου επρόκειτο να περάσουν την πρώτη νύχτα του θανάτου τους, έπεφταν σ’ ένα χώμα που είχε γεννήσει την πιο ευγενική και την πιο παλιά ανθρώπινη πρόκληση, κάτω από τα άστρα που μας κοιτάζουν απόψε, τα άστρα που ξενύχτησαν τους νεκρούς της Σαλαμίνας.

Μάθαμε την ίδια αλήθεια μέσα από το ίδιο αίμα που χύθηκε για την ίδια υπόθεση, την εποχή που Έλληνες και ελεύθεροι Γάλλοι πολεμούσαν πλάι πλάι στη μάχη της Αιγύπτου, την εποχή που οι άνδρες μου στο αντάρτικο έκαναν με τα μαντίλια τους ελληνικές σημαίες για να τιμήσουν τις νίκες σας, την εποχή που στα χωριά των βουνών σας χτυπούσαν τις καμπάνες για την απελευθέρωση του Παρισιού.

Ανάμεσα σε όλες τις αξίες του πνεύματος, οι πιο γόνιμες είναι εκείνες που γεννιούνται από την επικοινωνία και το θάρρος.

Είναι γραμμένο σε κάθε πέτρα της Ακρόπολης. «Ω ξειν’ αγγελειν Λακεδαιμονιοις οτι τηδε κειμεθα τοις κεινων ρημασι πειθομενοι…»

Φώτα της αποψινής νύχτας, πηγαίνετε να πείτε στον κόσμο ότι οι Θερμοπύλες καλούν τη Σαλαμίνα και τελειώνουν στην Ακρόπολη — με την προϋπόθεση ότι δεν τις ξεχνούμε!

Και είθε ο κόσμος να μην ξεχάσει, κάτω από τα Παναθήναια, την επιβλητική πομπή των αλλοτινών και των πρόσφατων νεκρών, που φυλάνε αγέρωχα σκοπιά και υψώνουν προς εμάς το σιωπηρό τους μήνυμα, ενωμένο, για πρώτη φορά, με την παλιά μαγική ωδή της Ανατολής: «Και αν αυτή η νύχτα είναι της μοίρας — ευλογημένη να είναι, ώσπου να φανεί η αυγή!»

Σοφίας Δωρεά

O Παρθενώνας είναι η απεικόνιση ολόκληρου του Πολιτισμού των Ελλήνων [=Πολιτική, Τέχνες, Επιστήμες, Βίος, Φιλοσοφία]. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΠΟΥ ΕΝΟΠΟΙΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
» Η Ακρόπολη είναι το πνευματικό Έβερεστ του πλανήτη μας. Τίποτα ωραιότερο δεν έγινε πάνω στον πλανήτη από την Ακρόπολη των Αθηνών, μέσα στον χώρο της επιστήμης, της πολιτικής τέχνης, της μουσικής».
«είναι το έργο των έργων, το «μνημείο των μνημείων, η απόλυτη και τέλεια έκφραση και των τεχνών και του πνεύματος μέσα στην ανθρώπινη ιστορία και στο ανθρώπινο γένος κατά την έννοια ότι οι νόμοι και οι δυνάμεις που συνέχουν τα έργα της Ακροπόλεως ,κατά αντιστοιχία με τους νόμους και τις δυνάμεις που συνέχουν έναν ζώντα οργανισμό καμωμένο από την ίδια την Φύση .
Είναι μια συνισταμένη από ένα άπειρο πλήθος επιμέρους συνιστωσών που όλες κατατείνουν σε μία μορφή, σε μία κατάθεση, σε ένα κατόρθωμα, σε μία σάρκωση : στο Κάλλος, στην Ομορφιά ! Και όταν λέμε Κάλλος εννοούμε «εσωτερικές» συμμετρίες, κανονικότητες, εσωτερική τάξη και αρμονία η οποία υπακούει περεταίρω σε πνευματικούς νόμους ! Κατά αυτή την έννοια λέμε ότι πίσω από αυτά τα υλικά κτίσματα υπάρχει όλη η Φιλοσοφία, η Κοσμοθεωρία, η Πολιτική επιστήμη των Ελλήνων». ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ . Ο Ναός του Παρθενώνα, στάθηκε το τελειότερο , από κάθε άποψη , μέχρι σήμερα δείγμα οικοδομήματος δύναμης. Δομημένος σε τέτοια Θέση και με τέτοιο τρόπο, αντλεί το μέγιστο της συμπαντικής ενέργειας και την διαχέει στο περιβάλλον του. Πάνω στον Ιερό Βράχο, από όπου περνά πλήθος διασταυρώσεων Γραμμών L και τον καθιστά «ΑΟΡΝΟΣ ΠΕΤΡΑ». Επίσης είναι το σημείο αφετηρίας μιας εντονότατης ηλεκτρομαγνητικής δέσμης, κάτι σαν ενεργειακός δίαυλος. Έτσι αποτελεί μέσον έλξης και συγκέντρωσης ενεργειακής δύναμης και είναι ανα των αιώνων 

«Είναι ένας τρόπος ζωής του ανθρώπου επάνω στην γραμμή, που συναντιέται η ύλη και η μορφή (είδος) και γεννά τη Φύση, τη ζωή δηλαδή του Κόσμου. Το Ελληνικό πνεύμα ξεπηδά από την επίπονη σύμπλεξη, από την άφραστη συγκαταλλαγή του Ηρακλείτειου «Γίγνεσθαι» και του Παρμενίδειου «Είναι». Έτσι η φιλοσοφία της ζωής του Ηράκλειτου ανταποκρίνεται θεωρητικά στην ιδέα της διονυσιακής μεταμόρφωσης ενώ η φιλοσοφία της στάσης του Παρμενίδη ανταποκρίνεται θεωρητικά στην ιδέα της απολλώνιας αγλαΐας. ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΟ «ΧΑΣΜΑ ΣΕΙΣΜΟΥ»

Όταν αυτές οι δυνάμεις ξαναγυρίσουν στον τόπο που τις γέννησε και ύμνησε , τότε οι χρησμοί σαν μουσικά όργανα θα βρουν τη φωνή τους καθότι εκείνοι που μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν θα είναι παρόντες και θα τα φροντίζουν. ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ
ΚΑΙ Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ ΕΊΝΑΙ ΕΔΩ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΣΤΕΚΕΙ ΟΡΘΙΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ, ΑΡΜΟΝΙΑ, ΚΑΛΛΟΣ,ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ !!!

ONE HOMO SAPIENS'S DREAM

Παρθενών και Αθηνά, ο ναός και η θεά του Homo Sapiens

Ανθρωποι και αρουραίοι

Καλλιτεχνική απεικόνιση της σύγχρονης φυλής αρουραίων

'Αχθος αρούρης "είναι έκφραση Ομηρική (Ιλιάδα Σ 104) και θα πει "βάρος της γης".
Σήμερα η φράση αυτή χρησιμοποιείται για να δηλώσει άνθρωπο ανάξιο, άχρηστο.

Τι κάνει ο αρουραίος;

Ο αρουραίος είναι τρωκτικό, είναι τρωγλοδύτης είναι λωποδύτης, ροκανίζει και κλέβει τα πάντα, δεν ξέρει πού να σταματήσει ότι βρει μπροστά του το τρώει, το καταβροχθίζει. Η απληστία είναι το κύριο χαρακτηριστικό του, όπου και να βρεθεί θα φάει και θα καταφάει τα πάντα.
Αφού έφτιαξε τσιμεντένιες πολυκατοικίες μεσοτοιχίας τη μία δίπλα στην άλλη, αφού κατέστρεψε τα δέντρα, το πράσινο, τους κήπους τα άνθη σκάβει κάτω στη γη πάλι τρύπες, σκάβει δηλαδή κάτω από τις πολυκατοικίες και φτιάχνει μετρό με 7 και 8 και 10 πατώματα βάθη με μετροπόντικες. Μόνο ένας αρουραίος θα το σκεφτόταν αυτό, γιατί είναι η φυσική του κατοικία, οι τρύπες οι σπηλιές. Νιώθει νοσταλγία για αυτές ,τη φυσική του πατρίδα και φυσικά λατρεύει τους τάφους τις πυραμίδες τα μαυσωλεία και τους οβελίσκους της αθανασίας, ( είναι ο καημός του).
Ένας αγώνας αρουραίων είναι μια ατέρμονη, αυτοκαταστροφική ή άσκοπη επιδίωξη. Η φράση εξισώνει τους ανθρώπους με τους αρουραίους που προσπαθούν να κερδίσουν μια ανταμοιβή όπως το τυρί, μάταια. Μπορεί επίσης να αναφέρεται σε έναν ανταγωνιστικό αγώνα για να προχωρήσετε οικονομικά ή τακτικά.

Ο όρος συνδέεται συνήθως με έναν εξαντλητικό, επαναλαμβανόμενο τρόπο ζωής που δεν αφήνει χρόνο για χαλάρωση ή απόλαυση.

«Ίσως», είπε απαλά ο ΜακΛιν, «εσύ κι εγώ μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτή την κούρσα αρουραίων. Εσύ κι εγώ και όλοι οι υπόλοιποι από εμάς. Και να ζήσουμε σαν άνθρωποι». «Κούρσα αρουραίων», μουρμούρισε ο Φάουλερ. "Αρουραίοι σε έναν λαβύρινθο. Κάνοντας κόλπα. Εκτελώ δουλειές που έχει σκεφτεί κάποιος άλλος." Ο ΜακΚλιν τράβηξε τα βλέμματα του Φάουλερ. «Από κάποιον άλλου είδους».

Ο Jim Bishop  χρησιμοποίησε τον όρο rat race στο βιβλίο του The Golden Ham: A Candid Biography of Jackie Gleason. Ο όρος εμφανίζεται σε μια επιστολή που έγραψε ο Jackie Gleason στη σύζυγό του στην οποία λέει: "Η τηλεόραση είναι αγώνας αρουραίων, και να το θυμάσαι αυτό, ακόμα κι αν κερδίσεις, είσαι ακόμα αρουραίος".
Ο William H. Whyte χρησιμοποίησε τον όρο rat race στο The Organization Man 

Η λέξη συλλογικότητα οι περισσότεροι από αυτούς δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τον εαυτό τους - παρά μόνο για να περιγράψουν ξένες χώρες ή οργανισμούς για τους οποίους δεν εργάζονται - αλλά έχουν πλήρη επίγνωση του πόσο πιο βαθιά προσηλωμένοι είναι στον οργανισμό από τους μεγαλύτερους. Είναι βέβαιοι για αυτό. μιλούν για τον «διάδρομο», τον «αγώνα αρουραίων», για την αδυναμία να ελέγξει κανείς την κατεύθυνση του.

Ο εναρκτήριος λόγος του Jimmy Reid ως Πρύτανης του Πανεπιστημίου της Γλασκόβης, 1972

«Η αλλοτρίωση είναι η ακριβής και σωστά εφαρμοσμένη λέξη για την περιγραφή του μείζονος κοινωνικού προβλήματος στη Βρετανία σήμερα. Οι άνθρωποι αισθάνονται αποξενωμένοι από την κοινωνία. Σε ορισμένους πνευματικούς κύκλους αντιμετωπίζεται σχεδόν ως νέο φαινόμενο. Μας είναι, όμως, χρόνια. Αυτό που πιστεύω ότι ισχύει είναι ότι σήμερα είναι πιο διαδεδομένο, πιο διάχυτο από ποτέ. Επιτρέψτε μου από την αρχή να ορίσω τι εννοώ με τον όρο αποξένωση. Είναι η κραυγή των ανδρών που αισθάνονται ότι είναι θύματα τυφλών οικονομικών δυνάμεων πέρα ​​από τον έλεγχό τους. Είναι η απογοήτευση των απλών ανθρώπων που αποκλείονται από τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Το αίσθημα απελπισίας και απελπισίας που διαπερνά τους ανθρώπους που νιώθουν δικαιολογημένα ότι δεν έχουν πραγματικό λόγο στη διαμόρφωση ή στον καθορισμό της μοίρας τους.

«Πολλοί μπορεί να μην το έχουν εκλογικεύσει. Μπορεί να μην καταλαβαίνω, μπορεί να μην μπορώ να το διατυπώσω. Αλλά το νιώθουν. Προϋποθέτει λοιπόν και χρωματίζει τις κοινωνικές τους συμπεριφορές. 

Η αποξένωση εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους σε διαφορετικούς ανθρώπους. Βρίσκεται σε αυτό που τα δικαστήρια μας συχνά περιγράφουν ως εγκληματική αντικοινωνική συμπεριφορά ενός τμήματος της κοινότητας. 

Εκφράζεται από τους νέους που θέλουν να εξαιρεθούν από την κοινωνία, από τους εγκαταλείποντες, τους λεγόμενους κακοπροσαρμοσμένους, εκείνους που επιδιώκουν να ξεφύγουν οριστικά από την πραγματικότητα της κοινωνίας μέσω μεθυστικών και ναρκωτικών. Φυσικά, θα ήταν λάθος να πούμε ότι ήταν ο μοναδικός λόγος για αυτά τα πράγματα. Αλλά είναι ένας πολύ μεγαλύτερος παράγοντας σε όλα αυτά από ό,τι γενικά αναγνωρίζεται.


«Η κοινωνία και η κυρίαρχη αίσθηση αξιών της οδηγεί σε μια άλλη μορφή αποξένωσης. Αποξενώνει κάποιους από την ανθρωπότητα. Εξανθρωπίζει εν μέρει κάποιους ανθρώπους, τους κάνει αναίσθητους, αδίστακτους στο χειρισμό του συνανθρώπου τους, εγωκεντρικούς και κατακτητές. Η ειρωνεία είναι ότι συχνά θεωρούνται φυσιολογικά και καλά προσαρμοσμένα. Είναι ειλικρινής ισχυρισμός μου ότι όποιος μπορεί να προσαρμοστεί πλήρως στην κοινωνία μας έχει μεγαλύτερη ανάγκη από ψυχιατρική ανάλυση και θεραπεία από οποιονδήποτε άλλον. 

«Είναι εύκολο και δελεαστικό να μισείς τέτοιους ανθρώπους. Ωστόσο, είναι λάθος. Είναι τόσο προϊόντα της κοινωνίας, και συνέπεια αυτής της κοινωνίας, της ανθρώπινης αποξένωσης, όσο και οι φτωχοί που εγκαταλείπουν το σχολείο. Είναι χαμένοι. Έχουν χάσει τα ουσιαστικά στοιχεία της κοινής μας ανθρωπιάς. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. 

Η πραγματική εκπλήρωση για κάθε άτομο βρίσκεται στην υπηρεσία προς τους συνανθρώπους του και τις γυναίκες του. Η μεγάλη πρόκληση για τον πολιτισμό μας δεν είναι το Oz, ένα περιοδικό που δεν έχω δει, πόσο μάλλον να διαβάσω. Ούτε είναι ανεκτικότητα, αν και συμφωνώ ότι η κοινωνία μας είναι πολύ επιτρεπτική. Οποιαδήποτε κοινωνία, για παράδειγμα, επιτρέπει σε πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους να μείνουν άνεργοι, είναι πολύ ανεκτική για μένα. Ούτε είναι ηθική χαλαρότητα με τη στενή έννοια ότι αυτή η λέξη χρησιμοποιείται γενικά – αν και κατά μια έννοια εδώ πλησιάζουμε στο πρόβλημα. Περιλαμβάνει την ηθική, την ηθική και την αντίληψή μας για τις ανθρώπινες αξίες.

Στους φοιτητές απευθύνω αυτήν την έκκληση. Απορρίψτε αυτές τις στάσεις. Απορρίψτε τις αξίες και την ψευδή ηθική που κρύβονται πίσω από αυτές τις συμπεριφορές. 

Κοινωνίες αρουραίων στις μεγαλουπόλεις

Ένας αγώνας αρουραίων είναι για αρουραίους. Δεν είμαστε αρουραίοι. Είμαστε άνθρωποι. 

Απορρίψτε τις ύπουλες πιέσεις στην κοινωνία που θα αμβλύνουν τις κρίσιμες ικανότητές σας σε όλα όσα συμβαίνουν γύρω σας, που θα προειδοποιούσαν τη σιωπή απέναντι στην αδικία, μήπως διακινδυνεύσετε τις πιθανότητες προβολής και αυτοπροώθησής σας. Έτσι ξεκινάει και προτού καταλάβετε πού βρίσκεστε, είστε ένα πλήρως πληρωμένο μέλος του rat-pack. Η τιμή είναι πολύ υψηλή.

Η ΔΙΑΦΑΝΗΣ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΜΙΑΣ ΠΛΑΣΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ SALVATOR DALI 1938 Albright-Knox Art Gallery, Buffalo, N.Y.,

SIMULACRA SIMULATION) (ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΕΙΣ Η ΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΟΜΟΙΩΜΑΤΩΝ
Ο Μποντριγιάρ στο Simulacra αναφέρεται στις σημασίες και στους συμβολισμούς του πολιτισμού και των μέσων ενημέρωσης που κατασκευάζουν την καθημερινή μας πραγματικότητα.
Οι κοινωνίες έχουν εμποτιστεί με «ομοιώματα» και οι ζωές μας έχουν τόσο κορεστεί με τις δομές της που το νόημα έχει χαθεί και είναι απείρως μεταβλητό. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται η «μετάπτωση των Simulacra
Διανύουμε την περίοδο της «προσομοίωσης» στην οποία η παραγωγή αντικαθίσταται από τα MME, τους υπολογιστές, την επεξεργασία της πληροφορίας, και την οργάνωση της κοινωνίας σύμφωνα με κώδικες και μοντέλα εξομοίωσης .
Η κυριαρχία των μηνυμάτων από τα ΜΜΕ και η σημειολογία διαποτίζει το κοινωνικό ιστό, με αποτέλεσμα τα μηνύματα και τα νοήματα να ισοπεδώνονται σε μια ουδέτερη ροή πληροφόρησης, ψυχαγωγίας διασκέδασης διαφήμισης και πολιτικής.
Ο φιλόσοφος υποστηρίζει γενικά ότι στον σύγχρονο πολιτισμό δεν είναι πλέον δυνατόν (ή θεμιτό) να ξεχωρίσουμε το «πραγματικό» από την απομίμηση του, ή το αντίγραφο του πραγματικού

Στα έργα του «Η καταναλωτική κοινωνία», «Ο καθρέφτης της παραγωγής», «Η έκταση της επικοινωνίας»– ο Μποντριγιάρ μιλώντας για την απόλυτη, καταλυτική κυριαρχία των εμπορευμάτων,ανέπτυξε επιχειρήματα για την αυξανόμενη εξουσία του «αντικειμένου» πάνω στο «υποκείμενο» στη σύγχρονη κοινωνία και για τον τρόπο με τον οποίο η διαμαρτυρία και η αντίσταση απορροφούνται όλο και περισσότερο από το ίδιο «σύστημα» .
Στο βιβλίο του «Η Καταναλωτική Κοινωνία» (2000),όπως και στο «το σύστημα των αντικειμένων»,μας εξηγεί ότι η ταξινόμησης εννοιών και των σημείων οργανώνεται στην καταναλωτική κοινωνία, μέσα από την οποία καταλαβαίνουμε σήμερα τον κόσμο, και το πώς και τι καταναλώνουμε είναι αυτό που σε τελική ανάλυση κωδικοποιεί συμπεριφορές και κοινωνικές ομάδες.
Δηλαδή οι δραστηριότητες και το στιλ κατανάλωσης παίζουν τον πρωταρχικό πολλές φορές ρόλο για να προσδιοριστούν οι αξίες των πραγμάτων που αποτελούν τον κόσμο γύρω μας και οι σχέσεις μεταξύ τους, αλλά επίσης για να προσδιοριστεί η ταυτότητα ενός ανθρώπου.
Η κατανάλωση στις σύγχρονες κοινωνίες δεν έχει χρηστική ή ανταλλακτική αξία, αλλά αντιπροσωπεύει ένα σημειολογικό κώδικα, μέσω του οποίου ο καταναλωτής κατασκευάζει την προσωπική του ταυτότητα.
Ολη αυτή η κυριαρχία της απομίμησης πάνω στο αυθεντικό και η τακτική νοθείας που εφαρμόζει η βιομηχανία της κατανάλωσης, πουλώντας μας τα πάντα, αναπαράγουν αυταπατημένους μιας συσκευασμένης χαράς.

Η αφθονία των πλούσιων κοινωνιών συνδέεται με την σπατάλη και μερικοί μίλησαν για τον «πολιτισμό του σκουπιδοτενεκέ». 

Η σπατάλη θεωρείται κάτι σαν τρέλλα, παράνοια, δυσλειτουργία του ενστίκτου, που κάνει τον άνθρωπο να καίει τα αποθέματά του και να θέτει τις συνθήκες διαβίωσης του σε κίνδυνο με μία εντελώς ανορθολογική τακτική. Ανέκαθεν οι κοινωνίες σπαταλούσαν, διασπάθιζαν, ξόδευαν , για τον απλό λόγο στην καταναλώση του περισσεύματος, του περιττού, το άτομο όπως και η κοινωνία νοιώθουν όχι μόνο ότι υπάρχουν αλλά και ότι ζούν.
Οι ήρωες αντικαταστάθηκαν από τους ήρωες της κατανάλωσης. Οι παραδειγματικοί βίοι των «self made men” , βεντέτες του σινεμά, του αθλητισμού, πριγκίπων και πριγκιπισσών, , παπάδων, βασιλέων, νεόπλουτων, διεθνών φεουδαρχών, κοντολογίς των μεγάλων σπάταλων, που τα περιοδικά τους δείχνουν στην καθημερινή τους «απλότητα». Όλοι αυτοί οι δεινόσαυροι τροφοδοτούν τα χρονικά των εφημερίδων και της τηλεόρασης, και βλέπουμε να εξυμνείται η υπερβολή τους και η δυνατότητα τερατωδών δαπανών ,και εκπληρώνουν μία πολύ επακριβή κοινωνική λειτουργία με την εξουσιοδότηση από ολόκληρο το κοινωνικό σώμα
ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΥΤΕΛΟΥΣ, ΑΧΡΗΣΤΗΣ, ΑΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΜΕΤΡΗΣ ΖΩΗΣ.
Ο Γάλλος φιλόσοφος μας αναλύει πως η αναγκαιότητα του Κιτς έχει, εκτός από «βιομηχανική» καταγωγή, και ισχυρότατες ψυχολογικές ρίζες και το συνδέει και με τα τουριστικά θέρετρα. Το χαρακτηρίζει αντικείμενο-σκουπίδι, που λειτουργεί κατά κύριο λόγο ως σουβενίρ, : «Στην αισθητική της ομορφιάς και της αυθεντικότητας, το Kitsch αντιπροτείνει την αισθητική της προσομοίωσης: παντού αναπαράγει αντικείμενα μικρότερα ή μεγαλύτερα από τη ζωή, μιμείται υλικά, μαϊμουδίζει μορφές ή τις συνδυάζει ανάρμοστα, επαναλαμβάνει τη μόδα χωρίς να έχει υπάρξει μέρος της εμπειρίας της μόδας».

Το τέλος του εναρκτήριος λόγος του Jimmy Reid ως Πρύτανης του Πανεπιστημίου της Γλασκόβης, 1972
«Το συμπέρασμά μου είναι να επιβεβαιώσω εκ νέου αυτό που ελπίζω και σίγουρα σκοπεύω να είναι το πνεύμα που διαπερνά αυτή την ομιλία. Είναι μια επιβεβαίωση της πίστης στην ανθρωπότητα. Ό,τι είναι καλό στην ανθρώπινη κληρονομιά περιλαμβάνει την αναγνώριση της κοινής μας ανθρωπότητας, μια ξεδιάντροπη αναγνώριση ότι ο άνθρωπος είναι καλός από τη φύση του. Ο Μπερνς το εξέφρασε σε ένα ποίημα που τεχνικά δεν ήταν το καλύτερο του, αλλά αιχμαλώτισε το πνεύμα. Στο «Γιατί να σπαταλάμε άσκοπα την πρωτιά μας…»:

«Τη χρυσή εποχή, τότε θα αναβιώσουμε, κάθε άνθρωπος θα είναι ένας αδερφός,

Σε αρμονία θα ζήσουμε όλοι μαζί και θα καλλιεργήσουμε τη γη,

Με την αρετή, η εκπαιδευμένη, φωτισμένη νεολαία θα κινήσει κάθε συντροφικό πλάσμα,

Και ο χρόνος σίγουρα θα αποδείξει την αλήθεια ότι ο άνθρωπος είναι καλός από τη φύση του».

«Πιστεύω ότι όλοι οι παράγοντες για να γίνει μια πρακτική πραγματικότητα ενός τέτοιου κόσμου ωριμάζουν τώρα. Θα ήθελα να πιστεύω ότι η γενιά μας οδήγησε την ανθρωπότητα σε κάποιο δρόμο προς αυτόν τον στόχο. Είναι ένας στόχος για τον οποίο αξίζει να παλέψεις». Jimmy Reid

Τα τείχη πέφτουν και οι μαύρες τρύπες, των Ταρτάρων καταπίνουν όλες τις σκιές των Τατ-άρ-ων.

Ναι έχουν ωριμάσει πια και οι παράγοντες και οι συνθήκες για να φτιάξουμε  ανθρώπινες  κοινωνίες  .... και αυτό θα γίνει!!!

ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ

Ο χαμένος Εαυτός της φυλής των Τρώων

Αναπαραγωγή αρουραίων