Αναζητώντας την Δημοκρατία

Ο Ηλιος της Δημοκρατίας Β.Θεοχαράκης. Κτίριο της Βουλής των Ελλήνων  Φωτό Κλειώ

Πολίτες Λογικής Πολιτείας:

Ο άνθρωπος φύσει πολιτικόν ζώον. Αριστοτέλης


Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν κόμματα ή άλλες ομάδες-πηγές της εξουσίας. Στη Δημοκρατία δεν υπάρχει παρά μία και μόνο κοινωνικο-πολιτική ομάδα που είναι και η μοναδική πηγή της εξουσίας: ο Δήμος, ό Λαός . 

 Τα κόμματα με την σύγχρονη αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική αλητεία -συμμορία, δεν εγγυώνται τη Δημοκρατία αλλά αντίθετα ενισχύουν την αρχομανία και τον επαγγελματισμό στην εξουσία προβάλλοντας τα ίδια πρόσωπα. Τα πολλά κόμματα επίσης μπερδεύουν και αποπροσανατολίζουν τους πολίτες  ενώ επί της ουσίας δεν έχουν καμμία  ουσιαστική διαφορά.

Οι εκλογές δεν εγγυώνται τη συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας και εφαρμόζονται στον Κοινοβουλευτισμό, ακριβώς επειδή ο Κοινοβουλευτισμός είναι ολιγαρχικό πολίτευμα

"Δεν υπάρχει αντιπολίτευση, γιατί τα κύρια πολιτικά κόμματα συμφωνούν σε ένα βασικό πράγμα: τη διατήρηση της σημερινής εμπορικής κοινωνίας. Κανένα από τα πολιτικά κόμματα που ανεβαίνουν στην εξουσία, δεν αμφισβητεί το δόγμα της αγοράς. Με τη συνενοχή των ΜΜΕ μονοπωλούν τις εμφανίσεις. Καυγαδίζουν για λεπτομέρειες, ώστε όλα να παραμείνουν στη θέση τους. Τσακώνονται για να μάθουν ποιος θα καταλάβει τις περισσότερες έδρες από αυτές που τους προσφέρει η κοινοβουλευτική αγορά. Οι αδιάφορες λογομαχίες τους μεταδίδονται από τα κανάλια, με στόχο την απόσπαση από την κρίσιμη συζήτηση σχετικά με την επιλογή της κοινωνίας στην οποία θέλουμε να ζούμε. Η εμφάνιση και η κοινοτοπία κρύβουν τη σύγκρουση των ιδεών. Τίποτα από αυτά δεν μοιάζει, είτε από κοντά, είτε από μακριά, με μια δημοκρατία."


Γιατί η πολιτική είναι μία πολυτέλεια πού επιτρέπεται να έχουν και να ασχολούνται, μόνο οι πολίτες Α΄ κατηγορίας δηλαδή τα κόμματα και η εκκλησία.
Στην Ελλάδα πολιτική κάνουν μόνο αυτοί, εκλέγονται, διορίζονται σύμβουλοι παρά σύμβουλοι διάκονοι, συνεδριάζουν, μιλούν σε συνέδρια αλληλοβραβεύονται, αλληλοταξιδεύουν, βγάζουν φωτογραφίες στρατολογούν το υπηρετικό προσωπικό και ευλογούν τα γένια τους. Έχουν τα λεφτά, έχουν τις επιχορηγήσεις, έχουν και τις ΜΚΟ ρεζέρβα και πουλάν άχυρο και σανό. Το σκυλί ακολουθεί αυτόν που τον ταΐζει.
Και το πρόβλημα δεν είναι ότι κάνουν, είναι ότι κάνουν κακή πολιτική, για αυτό και η πολιτική έχει τόσο κακό όνομα (καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα ) και είναι πλέον συνώνυμο της διαφθοράς της ανηθικότητας του λαμόγιου και της μίζας. Και είναι κρίμα πραγματικά για την πολιτική ζωή αυτού του τόπου και ,ευθύνονται αυτοί που στα χέρια τους την κρατούν και κυβερνούν. Όχι και ότι οι υπόλοιποι είναι άμοιροι ευθυνών.
Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν.
Το ήθος όλης της πολιτείας είναι το ίδιο μ’ αυτό εκείνων που την κυβερνούν. λέει ο Ισοκράτης.
Αυτός είναι ο λόγος που η χώρα, όχι μόνο έχει πρόβλημα δημογραφικό και δεν γεννιούνται παιδιά, δεν υπάρχει νεολαία σε μία χώρα γεροντικής υπερήλικης Καλυψούς (που δεν είναι καν η Σάρα)
αλλά και ότι η νεολαία που υπάρχει είναι τελείως αδιάφορη για τα κοινά και όχι αδίκως.
Η βαθύτερη αιτία είναι η παιδεία και η έλλειψη της. Τα σχολεία προετοιμάζουν τα παιδιά για να γίνουν υπηρέτες και υπήκοοι ενός συστήματος και όχι πολίτες με γνώμη άποψη, με κρίση με διάκριση με παρρησία .
Όταν η παιδεία συνθλίβεται στις συμπληγάδες πέτρες των θρησκευτικών και της πολιτικής ορθότητας κομματιάζεται το μυαλό.
Το παιδί δεν μπορεί να κατανοήσει ταυτοχρόνως την επιστημονική μέθοδο την αναπαραγωγή δια του κρίνου μαζί με τα τρία και τέσσερα φύλλα που πρέπει να μάθει από την ηλικία τη μικρή.
Όταν η παιδεία βρίσκεται ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και της ορθόδοξης της πολιτικής ορθότητας πέφτει στη μαύρη τρύπα της αμορφωσιάς της απαιδείας και της αδιαφορίας για τα κοινά.
Όταν ο νέος ψάχνει για ένα παράδειγμα σωστού ανθρώπου, σωστού ιερέα, σωστού δικαστή ,σωστού δασκάλου σωστού υπουργού, σωστού πολιτικού και δεν το βρίσκει δύο επιλογές έχει:
Ή να τους μοιάσει ή να αποχωρήσει.
Όμως η μη συμμετοχή δεν είναι η λύση.
Λέει ο Αριστοτέλης: Ο πολίτης ουδενί των άλλων ορίζεται μάλλον ή τω μετέχειν κρίσεως και αρχής.
Το κύριο γνώρισμα του πολίτη είναι η συμμετοχή στην απονομή δικαιοσύνης και στην άσκηση εξουσίας. Και έτσι πρέπει να είναι.
Όταν δεν ασχολείσαι με την πολιτική είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου. Και πολιτική δεν είναι στείρα αντιπαράθεση και συνεχής κριτική, ούτε τα ροζ σκάνδαλα και ο κίτρινος τύπος αποτελούν παράδειγμα αντιπολίτευσης και πολιτικής, αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση και κριτική για την κριτική με στόχο και μοναδικό σκοπό την εξουσία και όχι το καλό αυτού του τόπου και την ευημερία. Φθάνουν οι εκλογές και φθάνεις στο σημείο να μη ξέρεις τι να ψηφίσεις και ψηφίζεις με την λογική «το μη χείρον βέλτιστον».
Δεν είναι μόνο η νεολαία που είναι απολιτίκ, αδιαφορεί για τα κοινά και ανεβάζει μόνο φωτογραφίες για σκυλάκια και γατάκια στα social media μαζί με τις selfies, πίνοντας το ποτό της και πως περνάει καλά, είναι και μία ολόκληρη περιθωριακή ομάδα ενηλίκων που δεν μπορεί να ασχοληθεί με τα κοινά.
Γιατί είναι βυθισμένη στην ανεργία στην απελπισία στα γήπεδα στα ναρκωτικά ή τρέχει στο μαγγανοπήγαδο της καθημερινότητας για μερικά για λίγα ψίχουλα ευρώ χωρίς ένσημα κανονικά.
Με τι κουράγιο να ασχοληθεί με την πολιτική να σκεφτεί τι να γράψει για αυτή;
Το πολύ-πολύ να δει το survivor για να ξεχάσει και να ξεχαστεί. Φυσικά αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ ευάλωτοι σε όποιον τους τάξει μία θέση για μία δουλειά και έχει τα λεφτά.
Γιατί πολιτική σήμερα στην Ελλάδα κάνει μόνο όποιος έχει λεφτά, ακόμη και αν είναι κλεμμένα ή δανεικά.
Οι προεκλογικές εκστρατείες απαιτούν λεφτά, το κόμμα απαιτεί λεφτά ,οι αφίσες απαιτούν λεφτά .Έτσι λοιπόν όλο και όλα στο χώρο της πολιτικής και γίνονται γύρω από τα λεφτά και δεν υπάρχουν ούτε οράματα ούτε ιδανικά.

Ο Κοινοβουλευτισμός , μιμείται τη Δημοκρατία, σφετερίζεται βέβαια το όνομά της, αλλά και είναι το λιγότερο απομακρυσμένο από τη Δημοκρατία πολίτευμα. Αυτό το τελευταίο τον κάνει να είναι το καλύτερο από τα υπάρχοντα πολιτεύματα. Όμως δεν είναι Δημοκρατία αλλά μια ολιγαρχική πολιτειακή παραλλαγή. Στον Κοινοβουλευτισμό εξακολουθεί να υπάρχει ο αέναος αγώνας για την εξουσία, όπως γενικά σε κάθε ολιγαρχικό πολίτευμα.

Οι πολιτικοί οι υπουργοί και πρωθυπουργοί εκλέγονται πάντα από συγκεκριμένες δυναστείες ανθρώπων, τα τζάκια είναι “ επαγγελματίες πολιτικοί “ ,γαλουχούνται από τα μικρά τους χρόνια και ασχολούνται με το επάγγελμα αυτό το προσοδοφόρο.
Είναι συνήθως δικηγόροι νομικοί και οικονομολόγοι με άλυτα προβλήματα και της δικαιοσύνης και της οικονομίας χρόνια τώρα. Τόσο κακοί δικηγόροι και οι οικονομολόγοι είναι.
Δεν υπάρχει πιο ακριβής ένδειξη κακής οργάνωσης της πολιτείας, από την αφθονία γιατρών και νομικών. Λέει ο Πλάτων.
Αν οι οικονομολόγοι μπορούσαν να λύσουν το πρόβλημα της οικονομίας θα το είχαν λύσει, αλλά το χειροτερεύουν.
Αν οι νομικοί μπορούσα να εξυγιάνουν τη δικαιοσύνη δεν θα είχαμε τόσους πολλούς παράνομους νόμους.
Αν οι καθηγητές, οι ακαδημαϊκοί καθηγητάδες μπορούσαν να κάνουν πολιτική, εκτός από συνέδρια αυταρέσκειας δεν θα ήταν το πανεπιστήμιο σε αυτό το χάλι και δεν θα δίνανε τα πτυχία σε αυτούς τους «χάλια ανθρώπους » ή θα τα παίρνανε πίσω.

Τα τελευταία χρόνια βέβαια αναδείχθηκαν και άνθρωποι απο τον καλλιτεχνικό και αθλητικό χώρο , που χρησιμοποιήθηκαν μόνο και μόνο γιατί ήταν γνωστοί στο κοινό και συμπαθείς, αλλά δυστυχώς όπως αποδείχθηκε ανεπαρκείς.
Αν η δημοσιογραφία ήταν ανεξάρτητη, θα είχαμε πραγματικές ειδήσεις και όχι οι ανακοινώσεις των κομμάτων που την χρηματοδοτούν. Δεν θα είχαμε δηλαδή επίσημο έγκριτο το κανάλι ενημέρωσης , του οποίου η συμπαθής κατά τα άλλα χαμηλών τόνων παρουσιάστρια, να είναι σύζυγος δημάρχου και νύφη υπουργού και του πρωθυπουργού. Αυτό δε λέγεται ανεξάρτητη δημοσιογραφία, λέγεται και είναι “παίζουμε τις κουμπάρες με τους κουμπάρους μας”

Όσο το επίπεδο συνείδησης και ενέργειας των ανθρώπων είναι χαμηλό και φτωχό τόσο θα αντικαθρεφτίζεται στους εκάστοτε αρχηγούς κυβερνήτες τους με την οποιαδήποτε μορφή πολιτεύματος και να έχουν.
Και τόσο θα διαιωνίζονται τα φαινόμενα εκφυλισμού αδικίας και ανομίας σε ένα φαύλο κύκλο μαζί με το αυτοκαταστροφικό παράλογο του ανθρώπου και την βλακεία σαν παράγοντα του ανθρωπίνου βίου.

Η πραγματική Δημοκρατία προϋποθέτει ενεργούς και ώριμους πολίτες . Για να αλλάξουμε τον κόσμο μας δεν αρκεί η βούληση, απαιτείται υπευθυνότητα και πειθαρχία και προϋποθέτει μία ολοκληρωμένη γνώση του κόσμου, αλλά και του εαυτού μας.
Χρειάζεται μία νέα πολιτική , άμεση δημοκρατία που να συνδυάζει θεωρία και πράξη, που να στηρίζεται στην ελευθερία και την ισότητα, όχι όμως σε βάρος της διαφορετικότητας.
Πρέπει να βάλουμε ένα τέλος σε δογματικές και ολοκληρωτικές θεωρίες και να καταλάβουμε επιτέλους ότι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο χωρίς αυτές.
Φθάνει πια οι άνθρωποι να θυσιάζονται για τις ιδεολογίες. Όχι πια στον παθητικό και ανύπαρκτο άνθρωπο, στον ανεύθυνο υποστηρικτή κάποιων κομματικών μηχανισμών, που γίνεται αυτοσκοπός. Τέλος στον άβουλο και αποκλεισμένο πολίτη από τα κέντρα αποφάσεων, που χρησιμοποιείται μόνο για την νομή της εξουσίας και την αυτοεπιβεβαίωση των ηγετών του.
Ο πολίτης πρέπει να μετατραπεί σε δημιουργό και αυτή η δημιουργική δραστηριότητα του
να έχει τις ρίζες της στην πνευματική ελευθερία. Όταν μιλάμε για ελευθερία, να εννοούμε ελευθερία για δημιουργία και ολοκλήρωση μέσα από ίσες ευκαιρίες. Ελευθερία λοιπόν από την στέρηση ,την εκμετάλλευση, την αδικία, αποτελεί την ηθική αρχή και στόχο και την βάση μιας υγιούς κοινωνίας. Και όταν θα μιλάμε για ισότητα , να μην εννοούμε ισοπέδωση αλλά μία κοινωνία χωρίς ανισότητες, ισότητα που θα εκπορεύεται από την Δικαιοσύνη. Ο άνθρωπος καλείται πια για μία άμεση και ταχεία αλλαγή της συνείδησης, μέσα από το ΄΄γνώθι σ΄αυτόν΄΄. 

Ψάξε για την ανθρώπινη σου ταυτότητα.
Πρέπει να αλλάξουμε πορεία, αλλάζοντας τρόπο σκέψης ,αναβιώνοντας για το σκοπό αυτό, πρότυπα, αρχέτυπα από το απώτερο πολιτιστικό μας παρελθόν και φυσικά αναπροσαρμόζοντας τα στην σημερινή κατάσταση . Ο ρόλος της παιδείας είναι πολύ σημαντικός και πρέπει να απελευθερωθεί από τον θανάσιμο εναγκαλισμό της εκκλησίας και του κράτους, για να μεγαλώσουν υγιείς και ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι. Πολίτες που να μπορούν να συμμετέχουν δημιουργικά, υπεύθυνα και ώριμα στα κοινά.
Ο άνθρωπος, με τον άνθρωπο, για τον άνθρωπο.
 Αυτό το σύστημα  του σύγχρονου ολοκληρωτισμού που σφετερίζεται την έννοια της Δημοκρατίας όμως έχει φθάσει στο τέλος του νομοτελειακά, μέσα από τα εσωτερικά του αδιέξοδα


Οι Ελληνες,με τόσα που έχουν περάσει, βασανισμένος λαός και προδομένος οικτρά. Αιώνες τώρα παραδέρνει σε έναν ατέρμονο αγώνα να ορθοποδήσει σε μία λεηλατημένη πατρίδα με την νοοτροπία του ραγιά να έχει γίνει δεύτερη φύση του. Έχασε την υπόστασή του, τις ρίζες του, την λεβεντιά του, τους πραγματικούς φίλους (κανει μόνο λυκοφιλίες για τα μικρονοικά του συμφέροντα), μέσα στην σκλαβιά, προσκυνά και γλύφει νενέκους πολιτικούς ,σε καπηλευμένες επαναστάσεις, καταστροφές, γενοκτονίες, εμφυλίους , πουλημένους πολιτικούς ,σε ξενόφερτα καθεστώτα και πολιτεύματα. Τα τελευταία δε σαράντα χρόνια χαμένος και αποχαυνωμένος σε ένα ξένο προς το ταμπεραμέντο του, τρόπο ζωής .
Ο Έλληνας δεν χρειαζόταν πολυτελή γιότ με μπάνια από ελεφαντοστού για να χαρεί την θάλασσα και τον ήλιο, κοιτάζοντας τα άστρα μέσα από φυμέ τζάμια, παντέρημος, μακριά από φίλους πραγματικούς, να μοιραστεί μαζί τους καρπούζι και φέτα και όλα τα προιόντα της Ελληνικης γής που είναι άφθονα.
Τώρα όσο ποτέ ,επιβάλλεται να αναγεννηθεί από τις στάχτες του. Να κατανοήσει τα λάθη του, να τα καταγράψει, να δει τους εχθρούς του ,εσωτερικούς και εξωτερικούς και να αντιμετωπίσει την πρόκληση . Τελειώσανε πια οι δικαιολογίες ,είναι η ώρα να αναλάβει τον ρόλο του και τα ηνία της ζωής του μέσα στην ιστορία.

 ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΕ ΚΩΜΑ  

Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος θα τελειώσει με έναν εμφύλιο  πόλεμο για την Ελλάδα μεταξύ των αριστερών και των δεξιών που ήταν ένας πόλεμος μεταξύ της Αμερικάνικης επιρροής και της Ρωσικής.
Εφ΄όσον ο κόσμος είχε μοιραστεί στη συνθήκη της Γιάλτας το παιχνίδι ήταν στημένο, γιατί η Ελλάδα έμπαινε στην Αμερικανική επιρροή και στοά που διεκδικούσε και πήρε την σκυτάλη από την Αγγλική. Στην ουσία ήταν η εκδίκηση των Άγγλων αποικιοκρατών και οι Έλληνες τσίμπησαν το δόλωμα μαζί με το αγκίστρι και μπλέχτηκαν σε έναν αδελφοκτόνο πόλεμο χωρίζοντας την Ελλάδα στη δεξιά και στην αριστερή πλευρά.
Η δεξιά, το κύριο κόμμα εξουσίας στην Ελλάδα λειτουργούσε και λειτουργεί πάντα ως εντολοδόχο δοχείο της Νέας Ατλαντίδας των ΗΠΑ, σούζα κάθεται και σκύβει την κεφαλή σε κάθε εντολή.

 Η αριστερά προσκυνά τη Νέα Λεμουρία Ρωσία και τα μαυσωλεία της.

 Η δε ορθοδοξία χαμηλοβλεπούσα παίζει και στα δύο ταμπλό σε συγκρητική θεολογία παρούσα.

Ο ερχομός του Ανδρέα Παπανδρέου στην Ελλάδα θα άλλαζε τα δεδομένα με τον σοσιαλισμό στην άνοδο της εξουσίας και την αβάσταχτη ελαφρότητα του, αποδομώντας την Ελληνική κοινωνία από όλα τα μικρά στηρίγματα της, υποθηκεύοντας τη και οδηγώντας την σταθερά σε μία συνεχή χρεοκοπία με την εντολή «Τσοβόλα δώστα όλα».
Φάγαμε ψωμί με τον Ανδρέα,πικρό ψωμί και το πληρώνουμε ακόμη και σήμερα με δάνεια τόκους και χρεωστικά..
Το δίπολο φυσικά θα συνεχιζόταν με τον Ανδρέα τεκίλα και τον Καραμανλή κρασί σε ψευδή αντιπαλότητα και πάντα έτσι γίνεται και συνεχίζεται ακόμη και σήμερα με τις δήθες οξείες αντιπαραθέσεις Μητσοτάκης και Τσίπρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μάζεψε όλους τους κατατρεγμένους και απογοητευμένους από το ΠΑΣΟΚ και ανέβηκε από το 3% σε κόμμα εξουσίας ,την οποίαν πήρε αλλά δεν κράτησε και κλαίνε ακόμη οι περιστέρες και, η καλή δεξιά αφού φίμωσε την κακιά ακροδεξιά πλέει σε πελάγη χρεοκοπίας, ενώ η κακιά ακροαριστερά συνεχίζει ανενόχλητη να καταστρέφει  να καίει  να σπάει  και να σκοτώνει αθώους ανθρώπους ατιμωρητί, σε πορείες σικέ.

Χρεοκοπημένα κόμματα εξουσίας σε αυτό το χάλι, ισχυρίζονται ότι μπορούν να σώσουν την χώρα από τη χρεοκοπία σε ένα κόσμο που η λογική αυτοκτονεί από απελπισία.
Αν μπορούσαν να σώσουν τη χώρα από τη χρεοκοπία θα έσωζαν πρώτα το κόμμα τους αλλά δεν μπορούν, αλλά ούτε και θέλουν γιατί τα κόμματα όπως έχει αποδειχθεί ένα κυρίως στόχο και σκοπό έχουν την εξουσία και την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος συντηρώντας το πελατειακό κράτος κομματικής ασυδοσίας.

Το ΚΚΕ, δώρο του εθνάρχη Καραμανλή στην Ελληνική Δημοκρατία κρατά το 7% σταθερή αξία. Ούτε θέλει ούτε μπορεί αυτό το όριο να υπερβεί προφανώς γιατί ήταν στη συμφωνία.
Τα υπόλοιπα κόμματα τι ρόλο παίζουν στην Ελληνική Δημοκρατία;
Τα υπόλοιπα κόμματα είναι » νάχαμε να λέγαμε». Ζουν και αναπνέουν, όσο τους το επιτρέπει η μεγάλη εξουσία. Χρησιμοποιούνται για να απορροφούν κάποιες δονήσεις εντάσεις και αντιστάσεις από τα 2 αρχηγικά κόμματα και από τους αναποφάσιστους, άγονται και φέρονται από τις περιστάσεις. Σπανίως ξεπερνούν το 3 το 4%, εναλλάσσονται με αργό και γρήγορο ρυθμό. Και είναι και μερικοί υποψήφιοι που απελπισμένα προσπαθούν να πιάσουν το 2% για να μπουν στη Βουλή και στο χορό.
Φυσικά η εκκλησία είναι πίσω από όλα αυτά φανερή και αθόρυβη παρουσία και κανένα κόμμα δεν τολμά να της αντισταθεί με παρρησία. Χειρίζεται τη θρησκόληπτη μάζα του ελληνικού λαού και πουλάει Πατρίδα και Ορθοδοξία όπως και όταν την βολεύει.
Τι μπορεί να γίνει; Να καταργηθούν τα κόμματα;
Όχι βέβαια τα κόμματα και το Σύνταγμα έστω και με όλη αυτή την παθογένεια δεν πρέπει να καταργηθούν αλλά χρειάζεται να εξυγιανθούν και αυτό μπορεί να γίνει με δύο τρόπους και πρέπει να γίνει:
1. Με την μόρφωση και παιδεία των πολιτών τη απαραίτητη συμμετοχή τους στα κοινά και, τον έλεγχο των κομμάτων πέρα από κομματικές προσδοκίες και προσωπικές επιδιώξεις.
2. Πλήρης έλεγχος των κομμάτων, των οικονομικών τους, των μελών τους, των βιογραφικών των περιουσιαστικών στοιχείων μαζί με πόθεν έσχες και το πως έσχες. Χρεοκοπημένα κόμματα πρέπει να διαγράφονται από πολιτικό προσκήνιο της χώρας καθώς και αρχηγοί κομμάτων με χρέη.
Πρώτα η Ελλάδα και οι Έλληνες και ο Λαός της, κανένα κόμμα και κανένας κομματάρχης και αρχηγός κόμματος δεν θα εκμεταλλεύεται την Ελλάδα τους Έλληνες και τον Λαό της με το κόμμα του.
Απλά πράγματα, ξεκάθαρα κυρίως λογικά, για να λέμε την α-λήθεια χωρίς φόβο και πάθος και χωρίς άλλο λάθος.

Η χρεοκοπία των κομμάτων

Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι μια Δημοκρατία τέλεια, ολοκληρωμένη κ.λπ. μας πέφτει από τον ουρανό, είναι σίγουρο ότι δεν θα μπορέσει να επιζήσει περισσότερο από μερικά χρόνια, αν δεν δημιουργήσει τα άτομα που της αντιστοιχούν και που είναι, πρώτα και πάνω απ’ όλα, ικανά να την κάνουν να λειτουργήσει και να την αναπαραγάγουν.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ.
ΚΟΡΝ.ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ

Χωρίς λογικούς πολίτες, όμορφους πολίτες, σωστούς πολίτες  που να γνωρίζουν τα δικαιώματά τους αλλά και τις υποχρεώσεις τους ,δεν μπορούμε να έχουμε Εύμορφη Πόλη και Πολιτεία και πραγματική Δημοκρατία.

Ας μην την αφήσουμε την πολιτική στα χέρια των επαγγελματιών, είναι κρίμα για τους εραστές και ερασιτέχνες ονειροπόλους.

Όμορφοι Πολίτες ή άβουλη μάζα άμορφα ποδηγετούμενη;

"Λένε ότι η Πολιτική είναι το δεύτερο αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου. Έχω διαπιστώσει ότι έχει καταπληκτική ομοιότητα με το πρώτο. Ρόναλντ Ρήγκαν

Γ. Σουρής
"Ποιος είδε κράτος λιγοστό σ’ όλη τη γη μοναδικό, εκατό να εξοδεύει και πενήντα να μαζεύει; Να τρέφει όλους τους αργούς, νά `χει επτά Πρωθυπουργούς, ταμείο δίχως χρήματα και δόξης τόσα μνήματα; Δυστυχία σου, Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς! Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα; Νά `χει κλητήρες για φρουρά και να σε κλέβουν φανερά, κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε τον κλέφτη να γυρεύουνε; Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι, κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει. Κι από προσπάππου και παππού συγχρόνως μπούφος και αλεπού. Θέλει ακόμα κι αυτό είναι ωραίο να παριστάνει τον ευρωπαίο. Στα δυο φορώντας τα πόδια που `χει στο `να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι. Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν ονείρατα, ελπίδες και σκοποί, οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν δεν ξέρομε τι λέγεται ντροπή.