Μη κοιτάς την Μέδουσα

...κατάματα!

Η επέλαση των μώβ μεδουσών

Εκτός από την κλιματική αλλαγή ένας ακόμη πολύ σοβαρός λόγος για την αύξηση του πληθυσμού αυτών των μεδουσών είναι και η υπεραλίευση εξαιτίας της οποίας εξαφανίζονται οι φυσικοί θηρευτές της μέδουσας. Το φαινόμενο αυτό κάνει κάποιους κύκλους και όπως είπε παρατηρείται σχεδόν κάθε 12 χρόνια ωστόσο τα τελευταία χρόνια λόγω της κλιματικής αλλαγής τα φαινόμενα πυκνών εμφανίσεων έχουν αυξηθεί κυρίως με σάλπες, διάφορα χιτωνοφόρα, πλακτονικά καρκινοειδή και αυγά ψαριών, ενώ οι μεγαλύτεροι φυσικοί θηρευτές της μέδουσας είναι η Δερματοχελώνα, η καρέτα - καρέτα, ο Τόνος, ο Ξιφίας και το Φεγγαρόψαρο. Όταν είναι νεαρή το χρώμα της είναι πορτοκαλό - καφέ και όταν ενηλικιώνεται παίρνει αυτό το έντονο πορφυρό-μωβ χρώμα.

Η Μέδουσα στην ελληνική μυθολογία αναφέρεται ως μία από τις τρεις Γοργόνες. Από τις τρεις αυτές αδελφές η Μέδουσα ήταν η θνητή. Το άλλο της όνομα ήταν Γοργώ, που σημαίνει άγρια ματιά.

Σύμφωνα με τον Ησίοδο, ήταν κόρη του Φόρκυ ή Φορκέα και της Κητούς, αδελφή των Γοργόνων Σθενώ και Ευρυάλη, και των Γραιών Δεινώ, Ενυώ και Πεφρηδώ

Τελικά, σύμφωνα με την εκδοχή του Ησίοδου, τη σκότωσε ο Περσέας με την βοήθεια της Αθηνάς προκειμένου να προστατέψει τη μητέρα του, Δανάη, από τον Πολυδέκτη. Από το θαυματουργό αίμα της, που θεωρούνταν ότι μπορούσε να γιατρέψει ή να σκοτώσει τους ανθρώπους, γεννήθηκε το φτερωτό άλογο Πήγασος και ο ήρωας Χρυσάωρ. Το κεφάλι της, το περίφημο «Γοργόνειο», το παρέλαβε η θεά από τον ήρωα και το επέθεσε στην ασπίδα της, επειδή το κεφάλι της, ακόμη και νεκρό, πέτρωνε όποιον το κοίταζε. Πριν από τον Ησίοδο όμως κανείς δεν είχε συνδέσει τη Μέδουσα με τον Περσέα και δεν υπήρχε πουθενά το στοιχείο του αποκεφαλισμού της. Για παράδειγμα, ενώ η Οδύσσεια και η Ιλιάδα αναφέρουν τόσο τη Μέδουσα όσο και τον Περσέα, πουθενά δεν τους συνδέουν.

Η Μέδουσα και ειδικά το κεφάλι της, που ονομάζονταν γοργόνειο, χρησιμοποιούνταν από πολύ παλιά ως προστασία και αποτροπαϊκό σύμβολο και γι' αυτό χρησιμοποοιούνταν ως ακροκέραμο σε ναούς και σπίτια αλλά και ως διακόσμηση σε πανοπλίες, όπλα, ασπίδες, άρματα και διάφορα αντικείμενα.

Στον Όμηρο το έπος αποφεύγει όσο μπορεί οτι αντιβαίνει στους νόμους της φύσης, για αυτό και δεν αναφέρεται οτι το κεφάλι της μέδουσας πέτρωνε όποιον τον κοίταζε, αλλά ότι προκαλούσε τρόμο και φυγή όταν το αντίκριζαν οι θνητοί ( Ιλιάδας Ε, Ρ.)

Λινοθώρακας του Μ. Αλέξανδρου

ΤΟ ΓΟΡΓΟΝΕΙΟΝ απεικόνιζε το κεφάλι της Γοργώς - Μέδουσας, που αποκεφάλισε ο Περσέας και με αυτό η Αθηνά στόλιζε την ασπίδα της. Το φορούσε και ο Μέγας Αλέξανδρος στην πανοπλία του. Το είχε στην περικεφαλαία του  και ο Κολοκοτρώνης. 

Ο Όμηρος αναφέρεται στο γοργόνειο τέσσερις φορές, κάθε αναφορά του έχει να κάνει με το κεφάλι μόνο, σαν να μην είχε σώμα.

ΓΙΑΤΙ O ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ ΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΤΟΥ ΤΗΝ ΜΕΔΟΥΣΑ;;;

"....Το ιερό άλσος του Ασκληπιού έχει ολόγυρα όρια. Μέσα στον περίβολο δεν πεθαίνουν άνθρωποι ούτε γεννούν γυναίκες, όπως συνηθίζεται και στο νησί Δήλο. Όσα θυσιάζονται, είτε προσφέρει θυσία κάποιος Επιδαύριος είτε κάποιος ξένος, τρώγονται στον οριοθετημένο χώρο. Γνωρίζω ότι το ίδιο γίνεται και στην Τιτάνη. [2] Το άγαλμα του Ασκληπιού είναι σε μέγεθος το μισό από του Ολύμπιου Δία στην Αθήνα και είναι κατασκευασμένο από ελεφαντόδοντο και χρυσό. Η επιγραφή του μαρτυρεί πως το κατασκεύασε ο Θρασυμήδης από την Πάρο, γιος του Αριγνώτου. Ο θεός κάθεται σε θρόνο κρατώντας ράβδο και το άλλο του χέρι είναι ακουμπισμένο πάνω στο κεφάλι ενός φιδιού. Δίπλα είναι ξαπλωμένος ένας σκύλος. Στον θρόνο υπάρχουν ανάγλυφες παραστάσεις από τους άθλους Αργείων ηρώων, όπως του Βελλεροφόντη με τη Χίμαιρα και του Περσέα να αποκεφαλίζει τη Μέδουσα. Απέναντι από τον ναό είναι ο χώρος όπου κοιμούνται οι ικέτες του θεού...."Παυσανίας

Το αίμα της Μέδουσας, αυτό που δόθηκε στον Ασκληπιό από την Αθηνά, διαιρείτο σε δύο μέρη, με βάση τη φλέβα από την οποία είχε αναπηδήσει. Το αίμα από τη δεξιά φλέβα θα μπορούσε να θεραπεύσει την ανθρωπότητα, ακόμη και από το θάνατο, ενώ το αίμα από την αριστερή φλέβα μπορούσε να θανατώσει.

Η ΜΕΔΟΥΣΑ είναι το τέρας, το οποίο εκπροσωπεί τους Οφεις και κυοφορεί, τον ΧΡΥΣΑΩΡΑ, (ΧΡΥΣΟ ΞΙΦΟΣ) και τον πτερωτό Ιππον ΠΗΓΑΣΟ, την νόηση και το συναίσθημα στην διττή τους έκφραση, εφόσον και οι δύο κατέχουν καταστροφικές και ευεργετικές δυνάμεις.Ετσι, ο υλικός κόσμος γίνεται εχθρός της υψηλής διανόησης, αφού την παραλύει . Η πολυμήχανος και ματαιόδοξος Μέδουσα εκφράζει το απόλυτο«του ΕΓΩ ΜΑΣ». Αυτό το πανίσχυρο «ΕΓΩ» διεσπασμένο σε αναρρίθμητους ΟΦΕΙΣ, επινοεί και μηχανεύεται εις το αεί του παντός την διαχρονική λύση, η οποία θα του επιτρέψει την επιστροφή εις ΤΟ ΕΝ , ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ.

ΓΟΡΓΟΝΕΣ=ΓΟΡΓ+ΝΟΕΣ , Η ΜΕΔΟΥΣΑ, είναι η θνητή αδελφή , οι άλλες δύο η ΕΥΡΥΑΛΗ(συναισθηματικές εξαρτήσεις) ΚΑΙ Η ΣΘΕΝΩ (θηριώδη ένστικτα κοινωνικής επιβουλής και επικράτησης) είναι αθάνατες.Τα ελαττώματα της θνητής Μέδουσας/εγωπάθεια/ματαιοδοξία υπόκεινται στην φθορά και τον θάνατο. Τα συναισθηματικά αδιέξοδα (ΕΥΡΥΑΛΗ), που δημιουργούν τα δράματα της ζωής και η επιθυμία κυριαρχίας (ΣΘΕΝΩ) δεν αποβάλλονται απο την ψυχή γι' αυτό και είναι αθάνατες.
Εχθροί των θνητών οι «βροτοστυγείς Γοργόνες», διότι έχουν νόας γοργούς, δεινούς και φοβερούς, και διαβιούν στα πέρατα της ψυχής μας, όπου είναι δύσκολο να τις διακρίνουμε , γι΄αυτό και είναι τόσο επικίνδυνες. Στον αντίποδα τους βρίσκεται η θεά Αθηνά, που συνοδεύει τους ήρωες και εκφράζει την διαύγεια της σκέψης και την υψηλή νοημοσύνη .ΟΙ ΔΥΟ ΑΡΤΗΡΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ
Η Μέδουσα, μόλις περιέλθει στην αρματωσιά της θεάς Αθηνάς, φέρνει τα δικά της δώρα: Μέσα στο σακούλι, εκτός από το κεφάλι της Μέδουσας, υπάρχουν δύο φιάλες με το αίμα της Γοργούς από τις φλέβες του δεξιού μα και του αριστερού χεριού, αίμα που δίνει ζωή και θάνατο.Αυτό το αίμα χρησιμοποιεί και ο Ασκληπιός


«Η ΑΘΗΝΑ ΜΑΖΕΨΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΕΤΡΕΧΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΤΗΣ ΓΟΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΔΩΣΕ ΣΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ. ΤΟ ΑΙΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΠΛΕΥΡΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΤΟ ΑΙΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΞΙΑ ΤΟΥΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕ.»

ΑΙΜΑ - ΙΑΜΑ

ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗ ΔΗΛΗΤΗΡ+ΙΑΣΗ
ΔΗΛΗΜΑ= ΒΛΑΒΗ, ΦΘΟΡΑ ΔΗΛΗΜΩΝ= ΟΛΕΘΡΙΟΣ, ΔΗΛΗΣΙΣ= ΒΛΑΒΗ, ΔΗΛΗΤΗΡ= ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ
ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΝ=ΦΑΡΜΑΚΟ ΚΑΛΟ Η ΚΑΚΟ , το έχων βλαπτική ή θεραπευτική ιδιότητα.
ΟΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΟΦΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΜΕ ΤΟ ΔΗΛΗΤΉΡΙΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΘΕΡΑΠΕΎΣΟΥΝ.

ΑΙΜΑ. Χορηγός της ζωής, η δε αιμορραγία επιφέρει τον θάνατο και οποιαδήποτε ασθένεια του σώματος έχει επιπτώσεις πάνω του, αφού δηλητηριάζεται. Ανάλογα από την θέση που εκπορεύεται το αίμα μπορεί να καταστεί ΙΑΜΑ ή ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ. Έτσι η δεξιά αρτηρία της Μέδουσας έχει σκοπό την ίαση η δε αριστερά έχει το δηλητήριο με σκοπό τον θάνατο. Την εξήγηση μας την δίνει ο μακρόκοσμος του σύμπαντος

ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ Fernand Khnopff 1898

Ο Περσεύς είναι Ηλιακός ήρωας αφού είναι τέκνο του Διός, ο οποίος ως χρυσή βροχή  έσμιξε με την Δανάη, και είναι εντεταλμένος να καταστρέψει τις δυνάμεις του σκότους με τις έμμονες ιδέες.

Ο ΠΕΡΣΕΥΣ Benvenuto Cellini Loggia dei Lanzi ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΥ ΧΡΥΣΑΩΡ/ΟΞΥΝΟΙΑ ΚΑΙ ΠΗΓΑΣΟΣ/ΕΜΠΝΕΥΣΙΣ

Τέκνα της Μέδουσας την στιγμή του αποκεφαλισμού της ξεπηδούν από την κεφαλή της. Ο μέν Χρυσάωρ , ο κατέχων το χρυσό ξίφος, ΑΟΡ=ΞΙΦΟΣ, ο δε Πήγασος έλαβε την ονομασία γιατί γεννήθηκε δίπλα στις πηγές του μεγάλου Ωκεανού, των μεγάλων εμπνεύσεων. Πατέρας τους ο Ποσειδώνας, ο οποίος ενεργοποιεί την θεία επαφή, εφόσον η καθαρότητα της ψυχής δεν έχει πια ιδιοτελείς απαιτήσεις προβολής, δόξας και υλικών απολαβών. Τότε ο Χρυσάωρ διασχίζει τα υψηλά νοητικά αθάνατα πεδία και απαστράπτων εντός της αιωνιότητας, εμπιστεύεται στον άξιο θνητό δημιουργό προσωρινό κάτοικο του αισθητού πεδίου την υπερχρονική λάμψη των αθάνατων έργων

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΗΓΑΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΥΣΑΩΡΑ Edward Burne Jones 1876 Southampton Art Gallery

ΜΗ ΚΟΙΤΑΣ ΤΗΝ ΜΕΔΟΥΣΑ ΚΑΤΑΜΑΤΑ

Η ερμηνεία του μύθου, μας μιλά σιωπηλά πως κάποια πράγματα δεν μπορούν να γίνουν γνωστά με την ανθρώπινη μορφή. Συνεπώς πρέπει να τα κοιτάζουμε πλάγια και προσεκτικά. Δεν μπορούμε να δούμε τον «Θεό» και να μην καούμε σαν την Σεμέλη, ούτε μπορούμε να κοιτάζουμε τις απόρροιες του Αετού, ανέμελα.

Μπορούμε όμως, να ασχοληθούμε με όλα τα άλλα, στο μέτρο του ανθρώπου, το δυνατό.

Ο Ποσειδώνας εδώ , ΣΗΘ, Σεισίχθων, ως ιδρυτής της Ατλαντίδας , παίζει ένα ρόλο καθοριστικό στην δημιουργία όλων των θρησκειών και ιδίως των μονοθεϊστικών, με πλήρη έξαρση, την Εποχή των Ιχθύων που τελειώνει. Παγίδεψε το μυαλό των ανθρώπων σε ένα υπερανεπτυγένο συναίσθημα και σε ένα νοσηρό θυμικό. Ειδικά, οι άνδρες πνιγήκανε στα αγριεμένα κύματα του Ποσειδώνα, όσοι δεν καταβροχθίστηκαν από τον Κύκλωπα, αφήσανε τα κόκαλά τους στα βράχια των Σειρήνων και ξεμείνανε στην Καλυψώ. Όλοι οι ιδρυτές θρησκειών, πατριάρχες, πάπες και αρχηγοί, ήταν άνδρες με κατεστραμμένη, ανύπαρκτη προσωπική ζωή, έρημοι και πολύ μοναχικοί.

Είναι θλιβερό να χρησιμοποιείται «ο θεός» με τρόπο τόσο ιδιοτελή και αισχροκερδικό από ένα θρησκόληπτο πληθυσμό. Είναι λυπηρό να βλέπεις, όντα ευφυή, όπως πολλοί από τον ανδρικό πληθυσμό, με πτυχία, με γνώσεις, με μόρφωση, να έχουν καμένο το νοητικό. Να έχουν κοιτάξει την Μέδουσα και να έχουν μαρμαρώσει στο λεπτό, αλλά ,το γεγονός, το συγκλονιστικό, έχει την εξήγησή του.

Σε ένα σύμπαν εχθρικό, σε μία έρημο μοναξιάς, του πραγματικού, που ο άνθρωπος προχωρά, ως το πιο θαρραλέο ον, με κομμένα φτερά, είναι φυσικό να θέλει από κάπου να πιαστεί , να κρατηθεί, να πιστεύει, για να κρατηθεί, να αντέξει τη διαδρομή.

Θέλει κάπου να πιστεύει και αυτή η πίστη του δίνει δύναμη να προχωρά. Αυτή την ανάγκη την εκμεταλλεύονται οι επιτήδειοι με στόχο την εξουσία και τα λεφτά. Δεν υπάρχει θρησκεία και ιερατείο που να μην έχει θησαυρίσει, χειραγωγώντας το θρησκόληπτο πλήθος και πουλώντας «Θεό», ουρί και άμφια ιερατικά.

Τι χρησιμοποιεί η Μέδουσα;

Όλα τα χαρακτηριστικά των μικρών τυράννων.

Βία, φόβο, ανησυχία, οίκτο, οργή, ενοχή και…πολλές υποσχέσεις για την μετα θάνατον ζωή. Υποσχέσεις που μένουν υποσχέσεις και προεκλογικές δηλώσεις.

Πως αντιμετωπίζεται;

Ποτέ δεν την κοιτάς κατάματα, όπως και δένεσαι στο κατάρτι, όταν ακούς τις Σειρήνες.

Η πίστη όντως κινητοποιεί ιδιαίτερες ψυχικές δυνάμεις, αλλά αυτός δεν είναι λόγος, πλουτίζουν οι ιερατικοί δημαγωγοί.Τα θαύματα έχουν την εξήγησή τους την λογική. Η γνώση έχει μια αρχή μαγική και είναι η μεταφυσική δηλ. η καινούργια φυσική.

Το Θείον δεν μπορεί ούτε να περιγραφεί , ούτε να ειδωθεί , ούτε να κατανοηθεί με την ανθρώπινη μορφή. Μια φορά, ο Οδυσσέας, το χρησιμοποιεί και το παλάτι καθαρίζει στο Πι και Φι.

Η σωστή απόσταση από το Θείον είναι στο μέσον και στην Γη, το άρμα του Φαέθοντος να οδηγεί. Ούτε κοντά να καίγεται σε ένα άκρατο θεοκρατισμό, ούτε μακριά να ξεπαγιάζει σε ένα κυνικό υλισμό.

Το άγαλμα της Νίκης ήταν το κεντρικό ακρωτήριο στο δυτικό αέτωμα του ναού του Ασκληπιού.

"Σε Δύση και Ανατολή  ο Ηλιος να φωτίσει και ο Σπόρος της Υπομονής  μέσ' τις καρδιές ν' ανθίσει"

ΜΕΔΟΥΣΑ

Ο ΑΘΛΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΣΕΑ