Αιγαίο πέλαγος ονομάζεται η θαλάσσια περιοχή της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου που οριοθετείται από την Ελληνική χερσόνησο στα δυτικά, από τη Μακεδονία και Θράκη στα βόρεια, από τη Μικρά Ασία στα ανατολικά και από τη Κρήτη στα νότια. Έχει έκταση 240.000 τ.χλμ. και μέγιστο βάθος 2.249 μέτρα μεταξύ Κρήτης και Κυκλάδων. Μεγαλύτερη πόλη του γεωγραφικού διαμερίσματος είναι η Ρόδος με 49.590 κατοίκους, ενώ μεγάλες και σπουδαίες πόλεις όπως η (ευρύτερη) Αθήνα, η Σμύρνη και η Θεσσαλονίκη βρέχονται από αυτό. Υπήρξε η κοιτίδα του Αιγαιακού πολιτισμού. Σύμφωνα με τη μυθολογία, το όνομά του προέρχεται από τον Αιγέα, βασιλιά της Αθήνας και πατέρα του Θησέα, ο οποίος έπεσε και πνίγηκε στα νερά του πελάγους από το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο.
Ο Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Η Φωτό είναι του Αλέξανδρου Μαραγκού, την «δανείστηκε» η NASA για να… δείξει τον Γαλαξία μας! |
Από την αρχαιότητα ακόμα τα διάφορα τμήματα του Αιγαίου έχουν ιδιαίτερα ονόματα: α) Μυρτώο πέλαγος, μεταξύ Σουνίου και Κυθήρων. β) Θρακικό πέλαγος, μεταξύ Θάσου, Σαμοθράκης και θρακικών ακτών. γ) Ικάριο πέλαγος, μεταξύ Χίου και Κω. δ) Κρητικό πέλαγος, βόρεια της Κρήτης. ε) Καρπάθιο πέλαγος, μεταξύ Καρπάθου και μικρασιατικών ακτών. στ) Ευβοϊκή θάλασσα, που περιβρέχει το νησί Εύβοια. ζ) Δωδεκανησιακή θάλασσα, που περιβάλλει τα Δωδεκάνησα
Διηγήσεις Αιγηίδος
Από την τροφό Αμάλθεια Αίγα στην καταιγίδα του Αιγαίου
Αίξ, Αίγα, κατσίκα, Αιγαί, Αιγές παλάτι του Ποσειδώνα, Αιγέας πατέρας του Θησέα από την Αίθρα και του Μήδου από τη Μήδεια, Αιγίδα ασπίδα από δέρμα κατσίκας, την φορούσε και η Αθήνα, Αιγίοχος Ζεύς, καταιγίδα όταν βυθίζεται η Γαία στεριά, Αιγιπάν, Αιγιαλός.
Αιγηίδα, ονομάσθηκε στη συνέχεια και η περιοχή της Αττικής, στην οποία διέμεναν οι Αιγείδες, κάτοικοι των 20 δήμων της Αιγηίδος φυλής.
Η Αιγηίδα ήταν η ενιαία ξηρά, που κάλυπτε το Αιγαίο πέλαγος και μεγάλο μέρος της τωρινής ηπειρωτικής Ελλάδας, περίπου πριν 2.000.000 χρόνια. Ουσιαστικά, περιλάμβανε σε πολλά σημεία τμήματα εδάφους ολόκληρης της σημερινής Ελλάδας, μαζί με τμήματα του Αιγαίου, που τότε ήταν στην πλειονότητά του ξηρά, και τη δυτική Μικρά Ασία, αλλά σε ενδιάμεσα σημεία της Αιγηίδας υπήρχαν διαμορφωμένα και διάφορα θαλάσσια μέρη ή λίμνες
Η περιοχή της Ευρώπης όπου βρίσκεται η Ελλάδα άλλαξε πολύ και πολλές φορές στο παρελθόν. Οι ενδογενείς δυνάμεις που αλλάζουν την επιφάνεια της Γης έδρασαν στην περιοχή μας για πολλά εκατομμύρια χρόνια, προκαλώντας πολλές αλλαγές, ενώ ακόμα και σήμερα οι δυνάμεις αυτές δεν έχουν σταματήσει να δρουν!
Ολόκληρος ο ελληνικός χώρος σχηματίστηκε μαζί με τα υπόλοιπα αλπικά βουνά. Όταν άρχισε η Αλπική Πτύχωση, η περιοχή μας αποτελούσε τον βυθό της Τηθύος θάλασσας. Απομεινάρι της Τηθύος είναι η Μεσόγειος θάλασσα. Από την αρχή του Μεσοζωικού Αιώνα μέχρι το τέλος του ο βυθός της Τηθύος γέμιζε με ιζήματα από τη διάβρωση-αποσάθρωση μακρινών ορεινών όγκων ή με όστρακα θαλάσσιων ζώων και κελύφη μικροοργανισμών. Τα όστρακα αυτά τα βρίσκουμε συχνά μέσα στα ιζηματογενή πετρώματα ως απολιθώματα.
Με την Αλπική Ορογένεση τα ιζήματα της Τηθύος πτυχώθηκαν και ανυψώθηκαν, δημιουργώντας τα βουνά γύρω από τη Μεσόγειο, μεταξύ αυτών και την Πίνδο. Η ορογένεση ξεκίνησε από τον χώρο της ανατολικής Ελλάδας, «μεταναστεύοντας» στο πέρασμα εκατομμυρίων ετών προς τα δυτικά.
Η Πίνδος δημιουργήθηκε πριν από 35 εκατομμύρια χρόνια περίπου, ενώ τα νησιά του Ιονίου αναδύθηκαν τελευταία από τα νερά. Κατά την ίδια γεωλογική περίοδο έντονη ήταν η ηφαιστειακή δραστηριότητα στη Ροδόπη και στο βόρειο Αιγαίο, ενώ σ’ αυτές τις γεωλογικές διεργασίες οφείλεται ο σχηματισμός σημαντικών κοιτασμάτων βωξίτη στον Παρνασσό.
Πριν από 20 εκατομμύρια χρόνια περίπου μια ενιαία ξηρά κάλυπτε σχεδόν τον σημερινό ελληνικό χώρο, από το Ιόνιο έως τη Μικρά Ασία και τα νότια της Κρήτης. Αυτή η ξηρά ήταν η Αιγηίδα. Σταδιακά, με την πάροδο εκατομμυρίων ετών, λόγω των γεωλογικών διεργασιών στην περιοχή, η Αιγηίδα αλλού κατακερματίστηκε και αλλού καταποντίστηκε. Η θάλασσα προχώρησε αργά προς το εσωτερικό της Αιγηίδας, ενώ σχηματίστηκαν τεράστιες λίμνες. Τα ψηλότερα σημεία της Αιγηίδας σχημάτισαν τα νησιωτικά συμπλέγματα του Αιγαίου (και αυτό εξηγεί γιατί το Αιγαίο έχει, σε γενικές γραμμές, μικρά βάθη, ενώ το Ιόνιο είναι αρκετά βαθιά θάλασσα).
Κατά τη διάρκεια της Ανώτερης Πλειόκαινου εποχής (2,5 εκατομμύρια χρόνια), η καταβύθιση της ξηράς εντάθηκε, με παράλληλη αποκοπή της Πελοποννήσου, από την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα και με ταυτόγχρονη ανάπτυξη του Αιγαίου πελάγους. Τελικά πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια η Αιγηίδα κομματιάστηκε και ύστερα από πολλές καταβυθίσεις σχηματίστηκε το Αιγαίο πέλαγος. Από το στάδιο αυτό έως τώρα (τελευταίο 1 εκατομμύριο χρόνια) παρατηρήθηκε σταδιακά ανύψωση της Πελοποννήσου και της Κρήτης και καταβύθιση του Αιγαίου και ιδιαίτερα των Κυκλάδων.
Η σύνδεση της ηπειρωτικής Ελλάδας με τη Μικρά Ασία έως το πρόσφατο γεωλογικό παρελθόν, επέτρεψε τη μετανάστευση των θηλαστικών ( και αιγών τροφών ), γι αυτό και σήμερα βρίσκουμε απολιθώματα μεγαλοθηλαστικά στα νησιά (π.χ. ελέφαντες στη Νάξο, Τήλο, κ.λ.π.) Στο χερσαίο χώρο της Αιγηίδας έζησαν κατά καιρούς πάρα πολλά είδη ζώων, προβοσκιδωτών, όπως ελέφαντες και δεινοθήρια, σαρκοφάγα, αντιλόπες, γαζέλες, μικρόσωμα ελάφια, καμηλοπαρδάλεις, ιπποπόταμοι, ρινόκεροι, ιππάρια, τρωκτικά, πουλιά και ερπετά.
Το συμπέρασμα είναι ότι όταν έγινε ο Τρωικός πόλεμος το Αιγαίο ήταν πέλαγος, γιατί με νήες πλοία πήγαν οι Έλληνες στην Τροία.
Όταν πνίγηκε ο Αιγέας ο πατέρας (επίσης και ο Ποσειδώνας )του Θησέα το Αιγαίο ήταν πέλαγος. Γιατί όμως πνίγηκε;;;;;
Ο Αιγέας όμως είναι εγγονός του Κέκροπα, μυθικός ιδρυτής της πρώτης πόλης των Αθηνών στην Ακρόπολη (που ονομαζόταν Κεκροπία εκείνο τον καιρό). Ο πρώτος αττικός ήρωας και χθόνια θεότητα, παρουσιαζόμενος συνήθως ως διφυής, από τη μέση και πάνω άνθρωπος και από τη μέση και κάτω δράκος. Ήταν κριτής στη φιλονικία Ποσειδώνα – Αθηνάς για την θεϊκή προστασία της πόλης. Προτίμησε την Αθηνά και προκάλεσε την οργή του (μισογύνη) Ποσειδώνα. Οι γυναίκες που ψήφισαν τιμωρήθηκαν με απαγόρευση.
Ήλθε ο Κέκροπας, κροκόδειλος κυβερνήτης με ουρά, από την Αίγυπτο;;;;;
Το όνομα της Αιγύπτου φανερώνει το αντίθετο. Κείται υπτίως της Αιγός και των Αιγών.
Όμως η παρουσία του δράκου με την ουρά του, έστω και κατά το ήμισυ στην ελλαδική γη, δείχνει την επιρροή της παλαιάς ποσειδώνιας εποχής με τα λεμούρια όντα που ακόμη είναι εμφανής.
Τα φωνήεντα όμως σε υπεροχή στη γλώσσα – ομιλία και όχι γρυλλίσματα συμφώνων και μουγκανητών ιερών αγελάδων φανερώνουν ότι αναδύεται μία καινούργια εποχή για την Ελλάδα με τη μορφή του Θησέα Μαθησέα μαθητή κυβερνήτη των Αθηνών ( Αι Αθήναι είναι) και την έξοδο από τον Λαβύρινθο των θεοσοφικών στοών της Λεμουρίας και της Αιγύπτου.
Έτσι λένε τα κοχύλια από το Αιγαίο σε φωνήντα του Αρκτικού Άλφα. Από το Αλ, Ηλ, Ελ ….στο Αρ που τραγουδούν
Πάρε την λύρα μ’ ακούς
Και παίξε για την ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ
Παίξε, παίξε του Αιγαίου τα μπλουζ"