Από σήμερα Πέμπτη, 28 Ιουλίου, ο πλανήτης μας ζει με πίστωση. Η ανθρωπότητα έχει πράγματι χρησιμοποιήσει όλους τους φυσικούς πόρους που η Γη είναι σε θέση να παράγει και να αντισταθμίσει σε ένα χρόνο.δηλ. έχουμε καταναλώσει όλα όσα τα οικοσυστήματα μπορούν να αναγεννήσουν σε διάστημα ενός έτους»
Κατά τα άλλα οι φυλές των τουριστών συνεχίζουν αμέριμνοι τις διακοπές τους. Στην Κύπρο Βρετανοί μεθυσμένοι κυκλοφορούν γυμνοί στους δρόμους , στην Ελλάδα πίνουν όλο τον Βόσπορο και μετά τα σπάνε , στην Αραβική Μύκονο οι κροίσοι κάνουν μπάνιο με σαμπάνιες.
Πλούσιοι σε τι ακριβώς αφού ο Πλανήτης είναι σε πτώχευση .
 |
| Photographe : Andreas Gursky. |
"Kαταναλώνω άρα υπάρχω"
"Η αφθονία των πλούσιων κοινωνιών συνδέεται με την σπατάλη και μερικοί μίλησαν για τον «πολιτισμό του σκουπιδοτενεκέ». Η σπατάλη θεωρείται κάτι σαν τρέλλα, παράνοια, δυσλειτουργία του ενστίκτου, που κάνει τον άνθρωπο να καίει τα αποθέματά του και να θέτει τις συνθήκες διαβίωσης του σε κίνδυνο με μία εντελώς ανορθολογική τακτική. Ανέκαθεν οι κοινωνίες σπαταλούσαν, διασπάθιζαν, ξόδευαν , για τον απλό λόγο στην καταναλώση του περισσεύματος, του περιττού, το άτομο όπως και η κοινωνία νοιώθουν όχι μόνο ότι υπάρχουν αλλά και ότι ζούν.
Οι ήρωες αντικαταστάθηκαν από τους ήρωες της κατανάλωσης. Οι παραδειγματικοί βίοι των «self made men” , βεντέτες του σινεμά, του αθλητισμού, πριγκίπων και πριγκιπισσών, , παπάδων, βασιλέων, νεόπλουτων, διεθνών φεουδαρχών, κοντολογίς των μεγάλων σπάταλων, που τα περιοδικά τους δείχνουν στην καθημερινή τους «απλότητα». Όλοι αυτοί οι δεινόσαυροι τροφοδοτούν τα χρονικά των εφημερίδων και της τηλεόρασης, και βλέπουμε να εξυμνείται η υπερβολή τους και η δυνατότητα τερατωδών δαπανών ,και εκπληρώνουν μία πολύ επακριβή κοινωνική λειτουργία με την εξουσιοδότηση από ολόκληρο το κοινωνικό σώμα"
«Η Καταναλωτική Κοινωνία» BAUDRILLIARD
Σήμερα είναι «η ημέρα κατά την οποία η ανθρωπότητα αρχίζει να καταναλώνει περισσότερους φυσικούς πόρους και υπηρεσίες απ’ ό,τι μπορούν να αναπαράγουν τα οικοσυστήματα ανά έτος»,
Ο υπολογισμός αυτός δεν συμπεριλαμβάνει καν τις ανάγκες των υπόλοιπων πλασμάτων που ζουν στη Γη. «Πρέπει να αφήσουμε χώρο στα άγρια είδη», επισήμανε. Η «υπέρβαση» αυτή σημειώνεται όταν η ανθρώπινη κατανάλωση ξεπερνά τις αναπαραγωγικές δυνατότητες των οικοσυστημάτων. Δεν έχει σταματήσει, σύμφωνα με το Global Footprint Network, που κάνει τη μέτρηση, να έρχεται ολοένα νωρίτερα τα τελευταία 50 χρόνια: την 29η Δεκεμβρίου το 1970, την 4η Νοεμβρίου το 1980, την 11η Οκτωβρίου το 1990, την 23η Σεπτεμβρίου το 2000, την 7η Αυγούστου το 2010.
Το 2020, η ημέρα αυτή ήρθε τρεις εβδομάδες αργότερα, λόγω των lockdowns που είχαν επιβληθεί για να ανασχεθεί η εξάπλωση της πανδημίας του νέου κορονοϊού. Όμως κατόπιν, επανήλθε στο προηγούμενο επίπεδο — και συνέχισε να επισπεύδεται.
Το σύστημα διατροφικής αλυσίδας «έχει τρελαθεί»
Το οικολογικό αποτύπωμα αυτό υπολογίζεται με βάση έξι διαφορετικές κατηγορίες, «τις καλλιέργειες, τους βοσκότοπους, τους απαραίτητους δασικούς χώρους για τα δασικά προϊόντα, τις ζώνες αλιείας, τις οικοδομημένες εκτάσεις και τις δασικές εκτάσεις που είναι απαραίτητες για την απορρόφηση του (διοξειδίου του) άνθρακα που εκπέμπεται από την καύση ορυκτών καυσίμων» και συνδέεται άρρηκτα με τον τρόπο ζωής και την κατανάλωση, ειδικά στις πλούσιες χώρες.
Το σύστημα παραγωγής τροφίμων.
Το σύστημα τροφίμων, ένας από τους υπεύθυνους«Το σύστημα τροφίμων μας έχει τρελαθεί, κάνει υπερκατανάλωση φυσικών πόρων και δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του αγώνα εναντίον της φτώχειας
«Το οικολογικό αποτύπωμα των τροφίμων είναι σημαντικό: η παραγωγή τροφής κινητοποιεί όλες τις κατηγορίες του αποτυπώματος, ιδίως αυτή των καλλιεργειών (που είναι απαραίτητες για να τραφούν τα ζώα και οι άνθρωποι) και του άνθρακα (η γεωργία είναι τομέας που εκπέμπει μεγάλες ποσότητες αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου)»
ΕΝΑΣ ΑΘΛΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, ΔΙΧΩΣ ΓΕΥΣΗ , ΟΣΜΗ ΠΟΥ ΣΗΚΩΝΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ. Πρόκειται για την ανακατασκευή των πάντων κατ’ εικόνα του συστήματος: ο κόσμος γίνεται καθημερινά λίγο πιο βρώμικος και θορυβώδης, όπως ένα εργοστάσιο.
Αλλά παράλληλα, σύμφωνα με τα συμφέροντα του εμπορικού πολιτισμού, η ένωση των εκτάσεων είναι ο κύριος στόχος της θλιβερής εποχής μας. Ο κόσμος πρέπει να γίνει ένας τεράστιος αυτοκινητόδρομος, βελτιωμένος στα άκρα, για να διευκολύνει την μεταφορά των εμπορευμάτων. Όλα τα εμπόδια, φυσικά ή ανθρώπινα, πρέπει να καταστραφούν. Το περιβάλλον στο οποίο συσσωρεύεται αυτή η δουλοπρεπής μάζα, είναι κατ’ εικόνα της ζωής τους: μοιάζει με κλουβιά, φυλακές, σπηλιές. Αλλά αντίθετα με τους δούλους ή τους φυλακισμένους, ο εκμεταλλευμένος των σύγχρονων καιρών πρέπει να πληρώσει το κελί του. Και σε αυτό το στενό και σκοτεινό χώρο συλλέγει τα καινούρια εμπορεύματα που θα έπρεπε, σύμφωνα με τα πανταχού παρούσα διαφημιστικά μηνύματα, να του προσφέρουν ευτυχία και ολοκλήρωση. Αλλά όσο περισσότερο συσσωρεύει εμπορεύματα, άλλο τόσο η δυνατότητα να εισέλθει μια μέρα στην ευτυχία απομακρύνεται από εκείνον.
Πρόκειται προφανώς για γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, ένα μείγμα χρωστικών ουσιών και συντηρητικών, φυτοφάρμακων, ορμονών και άλλων εφευρέσεων του νεωτερισμού. Η άμεση απόλαυση είναι ο κανόνας του κυρίαρχου τρόπου διατροφής, όπως είναι και ο κανόνας όλων των μορφών κατανάλωσης. Και οι συνέπειες είναι εκείνες που προβάλλει αυτός ο τρόπος διατροφής.
Αλλά είναι απέναντι στην εξαθλίωση που ο δυτικός άνθρωπος χαίρεται για τη θέση του και τη ξέφρενη κατανάλωση του. Ωστόσο, η δυστυχία είναι παντού όπου βασιλεύει η ολοκληρωτική εμπορική κοινωνία. Η έλλειψη είναι το μειονέκτημα της ψεύτικης αφθονίας. Και σε ένα σύστημα που καθορίζει την ανισότητα ως το κριτήριο της προόδου, ακόμα και αν η αγρο-χημική παραγωγή είναι αρκετή για να τρέψει ολόκληρο τον παγκόσμιο πληθυσμό, η πείνα δεν θα πρέπει ποτέ να εξαφανιστεί.
Η λεηλασία των πηγών του πλανήτη, η άφθονη παραγωγή ενέργειας ή αγαθών, τα απορρίμματα και τα άλλα απόβλητα της επιδεικτικής κατανάλωσης, θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την επιβίωση της γης μας και των ειδών που κατοικούν σε αυτή. Αλλά για να ασκείται ελεύθερα ο αχαλίνωτος καπιταλισμός, η ανάπτυξη δεν πρέπει να σταματήσει. Πρέπει να παράγουμε, να παράγουμε και να αναπαράγουμε. Και εκείνοι που ρυπαίνουν περισσότερο, σήμερα παρουσιάζονται σαν πιθανοί σωτήρες του πλανήτη. Εκείνοι οι ανόητοι της show business, χρηματοδοτημένοι από τις πολυεθνικές φίρμες, προσπαθούν να μας πείσουν ότι μια απλή αλλαγή του τρόπου ζωής μας αρκεί για να σωθεί ο πλανήτης από την καταστροφή. Και ενώ μας κατηγορούν, συνεχίζουν ασταμάτητα να ρυπαίνουν το περιβάλλον και το πνεύμα μας. Αυτές οι αδιάφορες ψευδο-οικολογικές θεωρίες χρησιμοποιούνται από κάθε διεφθαρμένο πολιτικό κατά τη διάρκεια της προεκλογικής τους εκστρατεία. Αλλά προσεκτικά προτείνουν μια ριζική αλλαγή στο σύστημα παραγωγής. Όπως πάντα χρειάζεται να μετατραπούν μερικές λεπτομέρειες ώστε όλα να μπορούν να παραμείνουν όπως πριν.
Οι ήρωες αντικαταστάθηκαν από τους ήρωες της κατανάλωσης. Οι παραδειγματικοί βίοι των «self made men” , βεντέτες του σινεμά, του αθλητισμού, πριγκίπων και πριγκιπισσών, , παπάδων, βασιλέων, νεόπλουτων, διεθνών φεουδαρχών, κοντολογίς των μεγάλων σπάταλων, που τα περιοδικά τους δείχνουν στην καθημερινή τους «απλότητα». Όλοι αυτοί οι δεινόσαυροι τροφοδοτούν τα χρονικά των εφημερίδων και της τηλεόρασης, και βλέπουμε να εξυμνείται η υπερβολή τους και η δυνατότητα τερατωδών δαπανών ,και εκπληρώνουν μία πολύ επακριβή κοινωνική λειτουργία με την εξουσιοδότηση από ολόκληρο το κοινωνικό σώμα"
«Η Καταναλωτική Κοινωνία» BAUDRILLIARD
Σήμερα είναι «η ημέρα κατά την οποία η ανθρωπότητα αρχίζει να καταναλώνει περισσότερους φυσικούς πόρους και υπηρεσίες απ’ ό,τι μπορούν να αναπαράγουν τα οικοσυστήματα ανά έτος»,
«Κατά τη διάρκεια των 156 ημερών που απομένουν (ως το τέλος της χρονιάς) θα ζούμε με πίστωση.
Ο υπολογισμός αυτός δεν συμπεριλαμβάνει καν τις ανάγκες των υπόλοιπων πλασμάτων που ζουν στη Γη. «Πρέπει να αφήσουμε χώρο στα άγρια είδη», επισήμανε. Η «υπέρβαση» αυτή σημειώνεται όταν η ανθρώπινη κατανάλωση ξεπερνά τις αναπαραγωγικές δυνατότητες των οικοσυστημάτων. Δεν έχει σταματήσει, σύμφωνα με το Global Footprint Network, που κάνει τη μέτρηση, να έρχεται ολοένα νωρίτερα τα τελευταία 50 χρόνια: την 29η Δεκεμβρίου το 1970, την 4η Νοεμβρίου το 1980, την 11η Οκτωβρίου το 1990, την 23η Σεπτεμβρίου το 2000, την 7η Αυγούστου το 2010.
Το 2020, η ημέρα αυτή ήρθε τρεις εβδομάδες αργότερα, λόγω των lockdowns που είχαν επιβληθεί για να ανασχεθεί η εξάπλωση της πανδημίας του νέου κορονοϊού. Όμως κατόπιν, επανήλθε στο προηγούμενο επίπεδο — και συνέχισε να επισπεύδεται.
Το σύστημα διατροφικής αλυσίδας «έχει τρελαθεί»
Το οικολογικό αποτύπωμα αυτό υπολογίζεται με βάση έξι διαφορετικές κατηγορίες, «τις καλλιέργειες, τους βοσκότοπους, τους απαραίτητους δασικούς χώρους για τα δασικά προϊόντα, τις ζώνες αλιείας, τις οικοδομημένες εκτάσεις και τις δασικές εκτάσεις που είναι απαραίτητες για την απορρόφηση του (διοξειδίου του) άνθρακα που εκπέμπεται από την καύση ορυκτών καυσίμων» και συνδέεται άρρηκτα με τον τρόπο ζωής και την κατανάλωση, ειδικά στις πλούσιες χώρες.
Το σύστημα παραγωγής τροφίμων.
Το σύστημα τροφίμων, ένας από τους υπεύθυνους«Το σύστημα τροφίμων μας έχει τρελαθεί, κάνει υπερκατανάλωση φυσικών πόρων και δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του αγώνα εναντίον της φτώχειας
«Το οικολογικό αποτύπωμα των τροφίμων είναι σημαντικό: η παραγωγή τροφής κινητοποιεί όλες τις κατηγορίες του αποτυπώματος, ιδίως αυτή των καλλιεργειών (που είναι απαραίτητες για να τραφούν τα ζώα και οι άνθρωποι) και του άνθρακα (η γεωργία είναι τομέας που εκπέμπει μεγάλες ποσότητες αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου)»
ΕΝΑΣ ΑΘΛΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, ΔΙΧΩΣ ΓΕΥΣΗ , ΟΣΜΗ ΠΟΥ ΣΗΚΩΝΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ. Πρόκειται για την ανακατασκευή των πάντων κατ’ εικόνα του συστήματος: ο κόσμος γίνεται καθημερινά λίγο πιο βρώμικος και θορυβώδης, όπως ένα εργοστάσιο.
Αλλά παράλληλα, σύμφωνα με τα συμφέροντα του εμπορικού πολιτισμού, η ένωση των εκτάσεων είναι ο κύριος στόχος της θλιβερής εποχής μας. Ο κόσμος πρέπει να γίνει ένας τεράστιος αυτοκινητόδρομος, βελτιωμένος στα άκρα, για να διευκολύνει την μεταφορά των εμπορευμάτων. Όλα τα εμπόδια, φυσικά ή ανθρώπινα, πρέπει να καταστραφούν. Το περιβάλλον στο οποίο συσσωρεύεται αυτή η δουλοπρεπής μάζα, είναι κατ’ εικόνα της ζωής τους: μοιάζει με κλουβιά, φυλακές, σπηλιές. Αλλά αντίθετα με τους δούλους ή τους φυλακισμένους, ο εκμεταλλευμένος των σύγχρονων καιρών πρέπει να πληρώσει το κελί του. Και σε αυτό το στενό και σκοτεινό χώρο συλλέγει τα καινούρια εμπορεύματα που θα έπρεπε, σύμφωνα με τα πανταχού παρούσα διαφημιστικά μηνύματα, να του προσφέρουν ευτυχία και ολοκλήρωση. Αλλά όσο περισσότερο συσσωρεύει εμπορεύματα, άλλο τόσο η δυνατότητα να εισέλθει μια μέρα στην ευτυχία απομακρύνεται από εκείνον.
Το εμπόριο, ιδεολογική ουσία, στερεί την εργασία από αυτόν που το παράγει και τη ζωή από εκείνον που το καταναλώνει. Στο κυρίαρχο οικονομικό σύστημα, δεν είναι πλέον η ζήτηση που καθορίζει την προσφορά αλλά η προσφορά που καθορίζει την ζήτηση. Έτσι, περιοδικά, νέες ανάγκες δημιουργούνται που γρήγορα θεωρούνται ζωτικές από την συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού.
Όλα αυτά τα εμπορεύματα, μαζικά διανεμημένα σε μια σπιθαμή του χρόνου, μετατρέπουν ριζικά τις ανθρώπινες σχέσεις: από μια πλευρά χρησιμεύουν να αποξενώνουν λίγο παραπάνω τους ανθρώπους από τους όμοιους τους και από την άλλη να διαδίδουν τα κυρίαρχα μηνύματα του συστήματος.
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΕΧΟΥΝ.
Όταν τρέφεται ο σύγχρονος δούλος προβάλλει καλύτερα την κατάσταση ερείπωσης στην οποία βρίσκεται. Διαθέτοντας ένα χρόνο όλο και πιο περιορισμένο για να προετοιμάσει την τροφή που καταπίνει, καταφεύγει στην κατανάλωση του γρήγορου φαγητού που η αγρο-χημική βιομηχανία παράγει. Περιπλανιέται στα σούπερ μάρκετ αναζητώντας υποκατάστατα που η κοινωνία της ψευδούς αφθονίας συμφωνεί να του δώσει. Εδώ ακόμα, δεν υπάρχει τίποτα παρά η ψευδαίσθηση της επιλογής.
Η ΑΦΘΟΝΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ ΔΕΝ ΚΡΥΒΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ.
Πρόκειται προφανώς για γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, ένα μείγμα χρωστικών ουσιών και συντηρητικών, φυτοφάρμακων, ορμονών και άλλων εφευρέσεων του νεωτερισμού. Η άμεση απόλαυση είναι ο κανόνας του κυρίαρχου τρόπου διατροφής, όπως είναι και ο κανόνας όλων των μορφών κατανάλωσης. Και οι συνέπειες είναι εκείνες που προβάλλει αυτός ο τρόπος διατροφής.
Αλλά είναι απέναντι στην εξαθλίωση που ο δυτικός άνθρωπος χαίρεται για τη θέση του και τη ξέφρενη κατανάλωση του. Ωστόσο, η δυστυχία είναι παντού όπου βασιλεύει η ολοκληρωτική εμπορική κοινωνία. Η έλλειψη είναι το μειονέκτημα της ψεύτικης αφθονίας. Και σε ένα σύστημα που καθορίζει την ανισότητα ως το κριτήριο της προόδου, ακόμα και αν η αγρο-χημική παραγωγή είναι αρκετή για να τρέψει ολόκληρο τον παγκόσμιο πληθυσμό, η πείνα δεν θα πρέπει ποτέ να εξαφανιστεί.
JEAN FRANCOIS BRIENT ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ » DE LA SERVITUDE MODERNE»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου