 |
| Η Πόλις |
Σαν βγείς για τον πηγαιμό προς την Ιθάκη, Αλέξης, να μην κρυφτείς πίσω απο τις λέξεις,να εύχεσαι να είναι σύντομος ο δρόμος γιατί δεν τις αντέχεις τις περιπέτειες, πολύ μαλθακός γαρ , απο γνώσεις είσαι κούτσουρο, και απο μυαλό δεν είσαι και τέρας εξυπνάδας. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον στρίγγλο και θυμωμένο Σόιμπλε, την διασταύρωση αγελάδας με αρουραίο της ανατολικής στέππας την Μέρκελ , τον μέθυσο τον Γιούνκερ , τον αλκοολικό τον Σούλτς , το ζόμπι τον Ντράγκι και την ξυνή την Λαγκάρντ και όλους τους λωτοφάγους της ευρωπαικής μηχανής,μην τους φοβηθείς δεν θα τους συναντήσεις, αν δεν τους κουβαλάς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου, αν δεν είσαι ένας απ' αυτούς. Αλλά θέλει Αρετή και τόλμη και Θάρρος για αντιμετωπίσει κανείς τα τέρατα της Ατλαντικής συμμορίας, όλα αυτά που σου λείπουν.
Και αφού δεν μπορείς να κάνεις όσα έλεγες, τούτο μόνο έχε στον νου σου μην εξευτελίζεις την ζωή σου μες στην πολλή συνάφεια των χρηματοπιστωτικών ληστρικών μπλογκ, ζητιανευοντας 3 δις απο την Παγκόσμια τράπεζα τα οποία θα πληρώνουμε για χίλια χρόνια, για να εξαπατήσεις για άλλη μία φορά τον κόσμο ότι παράγεις έργο, μην αναλώνεις την ζωή σου
μες στες πολλές κινήσεις και ταξίδια που χρεώνεις σε μία κατεστραμμένη χώρα κι ομιλίες χωρίς νόημα και προοπτική, γιατί δεν είναι όλοι ηλίθιοι, σαν αυτούς που διορίζεις, και σε έχουν καταλάβει απο καιρό.
Μην την εξευτελίζεις άλλο την ύπαρξη σου πηαίνοντάς την,γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των κακών συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Και αφού δεν μπορείς να κάνεις όσα έλεγες, τούτο μόνο έχε στον νου σου μην εξευτελίζεις την ζωή σου μες στην πολλή συνάφεια των χρηματοπιστωτικών ληστρικών μπλογκ, ζητιανευοντας 3 δις απο την Παγκόσμια τράπεζα τα οποία θα πληρώνουμε για χίλια χρόνια, για να εξαπατήσεις για άλλη μία φορά τον κόσμο ότι παράγεις έργο, μην αναλώνεις την ζωή σου
μες στες πολλές κινήσεις και ταξίδια που χρεώνεις σε μία κατεστραμμένη χώρα κι ομιλίες χωρίς νόημα και προοπτική, γιατί δεν είναι όλοι ηλίθιοι, σαν αυτούς που διορίζεις, και σε έχουν καταλάβει απο καιρό.
Μην την εξευτελίζεις άλλο την ύπαρξη σου πηαίνοντάς την,γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των κακών συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Μη προσδοκάς πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη και μην εμμένεις με οποιαδήποτε αντίτιμο να κρατηθείς στην καρέκλα γιατί πικρά θα το μετανοιώσεις και ο χρόνος σου τελείωσε. Μην νομίζεις ότι η Ιθάκη σε γέλασε, εσύ την πρόδωσες με τον χειρότερο τρόπο, γιατί μέσα στην άγνοια σου ποτέ σου δεν κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν και πάντα θα σε στοιχειώνουν.
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, ούτε ελικόπτερο, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή ρήμαξες εδώ
στην χώρα τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.
Αποχαιρέτα την Ιθάκη που χάνεις.
 |
| Οσο μπορείς |
Το ποιήμα μου είναι μία διασκευή των τεσσάρων αγαπημένων μου ποιημάτων του Καβάφη.
ΑπάντησηΔιαγραφή"ΙΘΑΚΗ", "Η ΠΟΛΙΣ", "ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ", "ΑΠΟΛΕΙΠΕΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΝ"
Απολείπειν ο θεός Aντώνιον
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.
Οσο μπορείς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Η Πόλις
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.